และแล้วการเดินทางอันยาวนานก็จบสิ้นลง...

เมื่อวานเขียนบล็อคนี้ไปครั้งนึงแล้ว
แต่ตอนกด Send มันหายไปเฉยเลย
เมื่อวานอาเจ้ฯ เหนื่อยมาก ก็เลยปิดคอมพ์นอนดีกว่า






วันนี้ค่อยมาเขียนใหม่
เพราะอยากเล่าเรื่องนี้





หลังจากเคลียร์อะไรหลายๆ อย่าง
และงานเก็บข้อมูลก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว
ก็รู้สึกว่า....มันน่าจะถึงเวลาที่เราจะต้องกลับบ้านซักที
อาเจ้ฯ ก็ถามเรื่องงานที่คาดว่าเราน่าจะค้างใครไว้..ไล่ถามทุกคนเลย
ก็ได้คำตอบเดียวกัน....ว่าอาเจ้ฯ ไม่ติดค้างอะไรกับใครแล้ว






เอารถไปเช็คสภาพ...ตรวจน้ำมันหล่อลื่น..เปลี่ยนน้ำมันเครื่อง...เช็คเบรค
เอาไปทำกับช่างมือที่มีกูรูแนะนำมาให้
ว่าช่างคนนี้เป็นช่างมือรางวัลคนนึงทีเดียว...ฝาบ้านพี่แกโล่ห์เพียบ...
พอเอากลับมา...อ่ะโห...รถแรงขึ้นนี่หว่า








ค่อยๆ ขนของขึ้นรถตั้งแต่บ่ายสาม...กว่าจะเสร็จก็สามทุ่ม
หมดแรงเลย...







อาเจ้ฯ เป็นโรคเด็กเล็ก......
พอจะกลับบ้านอ่ะตื่นเต้น...
นอนไม่หลับ....
บ้าหรือเปล่าวะกู...แก่จนป่านนี้แล้ว
ยังจะมาตืนเต้นไรอีกวะ








สมบัติพัสถานเต็มรถไปหมด...เหลือแค่คนขับแค่นั้นที่นั่งได้
ที่เหลือมีแต่สมบัติที่ขนกลับบ้านกรุงเทพฯ เต็มรถไปหมด
อีตอนมาน่ะ.....แค่คันรถเดียว
ขับรถมาคนเดียว...เอาของใส่รถมาเต็มคัน
เหลือแค่ที่คนขับแค่นั้นให้นั่งได้
ที่เหลือสมบัติเพียบ....








เวลาผ่านไป 4 ปี
สมบัติมันงอกขึ้นมา....ตามประสาคนช่างซื้อ
เอาใส่รถคันเดียวกลับ....ไม่พอแล้ว
อาเจ้ฯ ก็เลยเหลือของทิ้งไว้ที่คอนโดประมาณ 30 %
ครั้งหน้าค่อยขนกลับมา
ทีนี้ครึ่งคันก็พอแล้วล่ะค่ะ








ตื่นแต่เช้า ก็ขนของที่เหลือเล็กๆ น้อยๆ ใส่รถเพิ่มเติม
แล้วก็ออกเดินทางเลยทันที









ขับมาคนเดียวก็ไปได้ขับเร็วอะไร แค่ 100 กม./ชม. เอง
ลัดเข้าอ.เกาะคา ที่ลำปาง
ย่นเวลาไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมงแน่ะ






พอถึงอ.เถิน...อีรถพ่วงเวรตะไล
อยากจะปลี่ยนเลนส์.....ก็เลี้ยวขวับออกมาเลย
ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยย...กูเกือบตาย
อาเจ้ฯ ใช้วิธีเบี่ยงรถเอา...ก็ไปเจอรถคันที่มันแซงออกมานั่นแหล่ะ
เลยต้องเบรค...จนตัวโก่ง
รถร่อนไปร่อนมา.....หวิดคว่ำอยู่กลางถนน






ต้องขอบคุณช่างเบิ้ม..ทำรถมาให้อย่างดี
ไม่งั้นคงกลับมาไม่ถึงบ้านแน่...







อาเจ้ฯ ใช้เวลาขับทั้งหมด 9 ชั่วโมง
ขับจากคอนโดที่เชียงใหม่
จนมาถึงบ้านที่สายไหม








แวะเข้าห้องน้ำจ.ตาก
แวะทานข้าวกลางวันที่ปั๊มปตท.ที่กำแพงเพชร
และก็แวะกินขนมที่ปั๊มปตท.ที่นครสวรรค์









พอมาถึงบ้านก็ตัวสั่น... สภาพเหมือนยังขับรถอยู่
ไม่อยากแวะมาก....เพราะกลัวถึงกรุงเทพฯ แล้วเจอรถติดตรงนวนคร
แต่พอมาถึงแล้วแปลกใจมากเลย...ทำไมรถมันโล่งหยั่งงี้วะ...งง







ยังไม่ได้เอาของลงจากรถหรอก...
ปล่อยไว้หยั่งงั้นแหล่ะ...เหนื่อย
เพื่อน (แฟนเก่า) มารับไปกินข้าวต้มแถวบ้าน
ได้ของเผ็ดๆ เข้าท้องค่อยยังชั่วหน่อย...ดีขึ้นเยอะ








เมื่อคืนเลยหลับฝันดี...
เพราะได้นอนเตียงอันแสนโปรดของอาเจ้ฯ
เตียงนอนที่บ้าน....เป็นสิ่งที่อาเจ้ฯ ลงทุนกับมันมากที่สุด
ที่นอนค่อนข้างแพง.....แต่นอนสบายมากกกกกกกกกกกก










ตอนเช้าค่อยมาขนของลงจากรถ
แล้วก็เอาไปจัดเข้าที่ของมัน
ขนมาจากคอนโด 70 % แต่พอเอาลงที่บ้าน
มันหายไปไหนหมดวะ....
หรือว่ามันโดนบ้านกลืนเข้าไป








วันนี้อาเจ้ฯ ก็สาละวนกับการจัดของ
ล้างรถ.....ทำความสะอาดบ้าน......ล้างห้องน้ำ
หมดแรงงงงงงงงงงงงงงงง








เพื่อนร้ายกาจมาก...
มีการโทรมาเตือนว่า....วันนี้วันพุธน้า...
แล้วงายอ่ะ
อ่า...ลืมอ่ะเด่ะ
มันมีตลาดนัดที่เธอชอบไปเดินงาย...ไม่ไปเหรอ







น่านนนนนนนน
อาเจ้ฯ นึกขึ้นได้ตาลุกโพลง
อ่ะเคร...งั้นเดี๋ยวเรานั่งรถเมล์ออกไป
เธอแวะมารับเราที่ตลาดสะพานใหม่ละกัน







เพื่อน: น่านไง....เรานึกแล้ว ว่าเธอต้องลืม
เพื่อน: เออ...ช็อปตามสบายเหอะ เดี๋ยวเราไปรับกลับบ้าน









เพื่อนบ้านก็มาทักกันเกรียวกราว
ว่ากลับมาแล้วเหรอคะ
หายไปนานเลยนะคะ







อาเจ้ฯ ก็ได้แต่ค่ะๆๆๆๆ แล้วก็ยิ้ม










เดี๋ยวเลือกตั้งผู้ว่าฯ ให้เสร็จก่อน
จะกลับไปนั่งทำวิจัยต่อ
จะได้เริ่มทำส่วนของการวิเคราะห์ไปให้กูรูตรวจ

Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2556		2 comments
Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2556 20:24:27 น.
Counter : 1157 Pageviews.
Share Tweet