BlogGang.com : : อาเจ้ของน้องๆ : ชีวิตที่ผ่านไปในปี 2552

ชีวิตที่ผ่านไปในปี 2552

พอจะขึ้นปีใหม่......

ก็ทำให้เจ้........นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้.....น่ะสิ

เพราะว่า...

ปีใหม่ปีที่แล้ว.........เจ้.....ฉลองปีใหม่ในโรงพยาบาล

กับพี่สาวทั้งสองคน..............

ยืนมองคนอื่นฉลองปีใหม่......อยู่ที่ระเบียงหลังห้องในโรงพยาบาล...

อย่างเศร้า........

บ้านเจ้.....มีสามสาว.........เจ้เป็นน้องคนเล็ก....

และแน่นอนฮะ.....เอาแต่ใจตัวสุดๆ ตามแบบฉบับน้องคนเล็ก

เหตุที่ต้องฉลองปีใหม่ในโรงพยาบาล.....เพราะว่าพี่คนกลาง

ผ่าตัดด่วน..........อยู่ไอซียู....ไม่รู้สึกตัว

เราทุกคนในครอบครัว..........รู้สึกว่าเป็นปีใหม่ที่หดหู่มาก

หารอยยิ้มบนใบหน้าของแต่ละคนในบ้านไม่ได้เลย

พอมาปีนี้...

พี่คนกลางอาการดีขึ้นมาก............ขยับตัว...ทำกายภาพได้แล้ว

อย่างน้อยก็ดีขึ้นมาก............เป็นสัญญาณที่ดีขึ้นของบ้านที่มีคนป่วย

แค่นี้ทุกคนก็มีความสุขแล้วค่ะ.................

คอยประคองเค้าให้ทำกายภาพ..............กันต่อไป

พี่สาวคนโต......โทรมาสวัสดีปีใหม่...ตอนเวลา 0.00 น.

เจ้.......เกือบน้ำตาไหล..........ตอนพี่บอกว่า...

" ปีนี้ดีกว่าปีที่แล้วเนาะ.......เราไม่ต้องฉลองกันที่โรงพยาบาลอีกแล้ว....ปีใหม่นี้คงมีไรดีกว่าปีที่แล้ว "

หลังจากวางสายจากพี่สาว...........ก็ทำให้เจ้...นึกถึงรายละเอียดหลายอย่างในชีวิตของเจ้...........

ว่า.........ตลอดปีที่ผ่านมา......มีไรเปลี่ยนแปลงกับตัวเจ้บ้าง

ไม่ค่อยอยากเชื่อดวงนะคะ.............แต่จำได้ว่าปีที่แล้วครบรอบสิบปีของการทำงานพอดี

เคยดูดวงก่อนเข้าทำงานที่ล่าสุดที่ลาออกมา...........เค้าทำนายว่า

" เราจะทำงานที่นี่แค่สิบปีเท่านั้น...........หลังจากนั้นชีวิตจะเปลี่ยนแปลงมากๆ จากหน้ามือเป็นหลังมือ...........แต่การเปลี่ยนแปลงนั้นเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดี ซึ่งเราเองจะชอบกับการเปลี่ยนแปลงนี้ด้วย "

ยอมรับว่าตอนที่เงื่อนเวลา..............มันมาครบสิบปี.......กังวลมากๆ

ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับกูวะ.........แต่คิดว่ามีแน่ๆ........

เพราะชีวิตช่วงนั้นแปลกๆ พิกล.......

ปี 2552 ที่ผ่านมา.....

มีทั้งสุขและทุกข์....เกิดขึ้นกับตัวเจ้.....

บางอย่างถาโถมเข้ามาหนักหน่วง.............จนถ้าหากเรากำลังใจไม่ดี

อาจล้มทั้งยืนได้.........

เรื่องแรก....

พี่สาวคนกลางเจ็บหนัก...........ก้ำกึ่งระหว่างเป็นกับตาย

หมอปากหมา.........เจ้าของไข้....บอกคุณแม่ว่าเค้าไม่อยู่กับเรานะให้คุณแม่ทำใจ

เราพยายามรักษาทุกวิถีทางที่เราทำได้............จนปัจจุบันเค้ายังอยู่และอาการดีขึ้นเรื่อย

ที่สำคัญ...........เงินที่ใช้ในการรักษาพี่คนกลาง........

เป็นเงินเก็บของเจ้เองล้วนๆ.........ที่หามาจากน้ำพักน้ำแรง

เรื่องที่สอง

เจ้.......สอบเรียนต่อปริญญาเอก..........ติดดดด

แบบที่ตั้งใจ...............และหวังไว้มานานว่าอยากเรียนต่อมาก

เป็นการสอบติดด้วยความสามารถของตัวเองล้วนๆ......

ภูมิใจชิบหายเลยว่ะ..............มีคนอิจฉาชีวิตส่วนตัวเยอะมาก

โดยตัวเจ้เอง.......ไม่ทราบว่ากูมีไรให้พวกมึงอิจฉาวะ...............

อิจฉา....จนลามไปถึงการแกล้งปัดแข้งปัดขาเล็กๆ ในการทำงาน

เอ....ท่าจะไม่เล็กนะ...........แกล้งจนไม่ได้ขั้นปีนึงเลยอ่ะ....

กูจำได้นะมึง............ใครทำกูอ่ะ

สะใจด้วย............พวกเห็บหอย..........อึ้ง....เงียบกริบเลย

เพราะเจ้....ไม่ได้บอกใครว่ามาสอบเรียนต่อ.............เห็นอีกที

เจ้....เอาผลประกาศที่เค้าส่งเป็นจดหมายืนยัน.........ไปยื่นให้ดู

ว่ากูสอบติดเว้ย................มีไรป่าว

สมอง........อ่ะมีไม๊.............พวกเมิ้งงงงง

เรื่องที่สาม

ผลสืบเนื่องมากสอบเรียนปริญญาเอกติด

ทำให้ต้องมาเรียน..............ความอิจฉาริษยาไม่เข้าใครออกใคร

การปัดแข้งปัดขา.............กลั่นแกล้งมีทุกที่.......

ดูนะว่า........ว่าเค้าทำยังไง................

ก็ทำงี้ไง.........

ขอทุนเรียนต่อ.........เหี้ยพวกนี้ก็.....ไม่ส่งเรื่องออกไป

เจ้......มารู้ตอนหมดเวลาพิจารณาทุนแล้ว......ว่า........

ไม่มีเอกสารของเจ้เข้าที่ประชุม......โห...........สราดดดดดดดดด

พอพิจารณาทุนไม่ทัน..............ยังไง....กูก็จะเรียนวะ.......

เลยทำเรื่องขอลาเรียนไม่รับเงินเดือน...........แม่งซะเลย......

และพอขอลาเรียนไม่รับเงินเดือน......ไม่ส่งหนังสือออก.......

หาหนังสือลาเรียนของเจ้ไม่เจอ............แม่งไม่รู้....ว่าพวกเหี้ยพวกนี้..........เอาไปหมกตรงไหน

หญิงใจเด็ด..........แบบเจ้...........มีหรือจะท้อ

กู..............ลาออกแม่งซะเลย

ให้รู้กันไปว่า............ไม่ได้ทุนกูจะเรียนไม่ได้

เรื่องที่สี่

ชีวิตการเป็นนักศึกษาปริญญาเอกแบบเต็มเวลา..............โคตรดี

คิดถูกจริงๆ...........ที่ลาออกมาเรียนหนังสือ

โลกข้างนอกมันกว้างใหญ่แบบนี้เองนี่น๊ออออ

ได้รับโอกาส.............จากอาจารย์...........ที่ให้ความเอ็นดูเรา

ได้มีโอกาส.................ที่ได้ทำงานแปลก....และดี.......

ซึ่งถ้าเราอยู่ที่เดิม.................ไม่มีวันได้ทำ

ได้เจอเพื่อนที่เรียนด้วยที่ดีมากๆ .... จะหาแบบนี้ได้อีกไม๊..........ยังไม่รู้เลย

และที่สำคัญ...........ได้อยู่เชียงใหม่.........เมืองที่ใครๆ ก็อยากมาอยู่

" หลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตเรา.......เราไม่ได้กำหนดเอง.....เราเหมือนถูกกำหนดให้ทำ.....เรามีหน้าที่เป็นเพียงผู้เล่นเท่านั้น.........ในเมื่อเราเป็นเพียงผู้เล่น....ในฐานะนักแสดง....เราก็ต้องทำให้ดีที่สุด...เท่าที่เราจะทำได้...."

ขอบคุณความช่วยเหลือ..........

ขอบคุณน้ำใจ...และไมตรี...ของลูกศิษย์....เพื่อนๆ และพี่ๆ....ที่มีให้กัน

ขอขอบพระคุณคณาจารย์ทุกท่าน.......ที่มอบโอกาสอันแสนอันยิ่งใหญ่ และให้ความเอ็นดูในตัวศิษย์ที่แสนแก่นแก้วคนนี้...

ขอบพระคุณจริงๆ......ค่ะ

และในปีใหม่.........ปี 2553 นี้....

เจ้พร้อมแล้ว......จะเดินขึ้นหน้าไปสู่ความสำเร็จ........สู้เว้ยยยยยยยยย

Create Date : 03 มกราคม 2553

Last Update : 3 มกราคม 2553 0:02:56 น.

1 comments

Counter : 1021 Pageviews.

ชีวิตเจ้ เป็นผู้หญิงแกร่งจิงๆ เน้ เอ้า เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไป ตราบใดที่ยังมีลมหายใจอยู่

หวัดดีปีใหม่เน้อ

โดย: ถุงก๊อปแก๊ป

วันที่: 3 มกราคม 2553 เวลา:12:58:27 น.