BlogGang.com : : อาเจ้ของน้องๆ : ชอบอารมณ์นี้จัง...

ชอบอารมณ์นี้จัง...

เป็นช่วงปิดเทอม....
ซึ่งไม่เหมือนปิดเทอม
เพราะนักศึกษาป.เอกทุกคนจะมีชนักติดหลังกันทุกคน ^^
แล้วแต่ว่าอาจารย์ของแต่ละคน..จะสั่งงานไว้หนักหนาสาหัสขนาดไหน

แต่ของอาเจ้ฯ โชคดีตรงที่ว่า
อาจารย์ที่ปรึกษาอยู่ต่างประเทศ
เวลาทำงานเราทำงานส่วนไหนของประเทศก็ได้
แล้วส่งรายงานความก้าวหน้าผ่านอีเมล์ให้อาจารย์ทราบ
พร้อมกับรับคอมเม้นท์...หลังจากที่อาจารย์อ่านเสร็จแล้ว

ช่วงนี้เลยเป็นช่วงปลอดโปร่งของเจ้ฯ
หลังจากกลับจากแม่กำปองแล้ว...ก็ถึงเวลาต้องกลับบ้านบ้าง
อาเจ้ฯ ติดพ่อกับแม่ระดับปานกลาง..ถึง มาก
มีวันหยุดเป็นไม่ได้ต้องขับรถกลับไปนอนคุยกันเสมอๆ

วันเสาร์ที่เดินทาง..ก็นอนเต็มอิ่มแล้วค่อยออกเดินทาง
ตามสไตล์อาเจ้ฯ ไม่เดินทางเช้ามืดแบบชาวบ้านเค้า
เพราะชอบไปง่วงระหว่างขับรถประมาณครึ่งทางทุกครั้ง
ซึ่งอันตรายมาก
เลยขอนอนชิว..ชิว...ให้สบายใจแล้วค่อยเดินทางดีก่า...

เช้านี้อากาศครึ้มๆ....เหมือนฝนจะตก
แต่ก็ไม่ตกว่ะ

แต่งตัวเสื่อมๆ ขับรถ

มันทำให้รู้สึกว่าวันนี้เป็นวันสบายๆ ของเราจริงๆ
เปิดเพลงสบายๆ ที่เราชอบ.....ฟังเพลงไปเรื่อยๆ
ขับรถคนเดียวก็เพลินออก...
ไม่ต้องคอยเอ็นเตอร์เทนแขกให้เหนื่อยอีกต่างหาก

ทุกครั้งที่เดินทางแล้วเปิดเพลงในรถฟัง
จะต้องบังเอิ๊ญ...มีเพลง Home โผล่ขึ้นมา
ยิ่งทำให้อยากถึงบ้านไวไว...จะได้นอนคุยกับคุณพ่อคุณแม่

ตอนมาเรียนป.เอกที่เชียงใหม่รอบนี้แรกๆ ไม่ชินกับขับรถเส้นทางสายนี้
หลังๆ ไปๆ มาๆ ชินซะแล้ว นึกออกเลยว่าจะมีหลุมตรงไหน

เช้านี้รถไม่เยอะค่ะ
นานๆ จะมีรถสวนมาซักสองสามคัน

อากาศก็ครึ้มๆ ตลอดทางจนถึงบ้าน

บ่อยๆ ที่ขับอยู่คันเดียวบนถนน
แรกๆ ก็กลัวเหมือนกันค่ะ

แต่ตอนหลังชินแล้ว
ก็ขับสบายดี

ไม่รู้สิ....ขับรถกลับบ้านทีไร
มันรู้สึกเบา..เบา....

จิตใจล่องลอย.....เหมือนจะไปเที่ยวมากกว่าไปบ้าน

เหลืออีก 100 กม. จะถึงบ้าน
บรรดาพวกนกรู้ทั้งหลาย...โทรเข้ามือถือ

เพื่อน: เฮ้ย...ได้ข่าวว่ามึงกลับบ้านเหรอวะ
อาเจ้ฯ : มึงรู้ได้งัยวะ ว่ากูจะกลับบ้านอ่ะ

เพื่อน: กูไม่รู้หรอก แต่เซ้นส์กูมันบอกว่า...มึงกำลังมา

แล้วจริงไม๊วะ
อาเจ้ฯ : เออ...กูกำลังไป

เพื่อน: แม่งทำไมกูซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้วะ...

อาเจ้ฯ: แหม๋...แล้วตกลงมึงมีไร

เพื่อน: ป่าว.....พวกกูแค่คิดถึง....เดี๋ยวไปรับมึงที่บ้านไปหาไรกินกัน

อาเจ้ฯ: เฮ้ย...เดี๋ยวแม่กูด่า...ยังไม่ทันถึงบ้านเลย

เพื่อน: เออ....งั้นกูให้เวลามึงเข้าบ้านไปก่อน...อีกชม.กูไปรับ
อาเจ้ฯ : แม่กูบ่นแหง๋ๆ.....

แต่ก็โอเคร...ไปก็ด้าย พวกมึงต้องเลี้ยงกูด้วย

เพื่อน: โอเค๊....เดี๋ยวกูไปรับ

และแล้ว...แม่ก็งอน...จริงๆ

Create Date : 27 ตุลาคม 2555

Last Update : 27 ตุลาคม 2555 23:10:57 น.

0 comments

Counter : 964 Pageviews.