กาลครั้งหนึ่ง มีนกมูลไถตัวหนึ่ง เป็นนกที่ขยันขันแข็งในการทำมาหากิน
ทุกวันนกมูลไถจะบินออกจากรังไปบริเวณที่ชาวนาคราดไถดินเพื่อเตรียมปลูกข้าว
นกมูลไถก็จะคอยจับกินแมลงจากมูลดินที่ชาวนาไถคราดนั้นทุกวัน

ต่อมานกมูลไถนึกอยากจะออกไปหากินในที่ที่ไม่เคยไป
จึงบินออกไปไกลจากถิ่นเดิมของตนอย่างเพลิดเพลิน
มีความสุขที่บินผ่านและพบสิ่งที่ ไม่เคยเห็น
มันบินไกลจากถิ่นเดิมของตนไปเรื่อยๆ
โดยมิได้คิดว่าจะเกิดภัยอันตรายต่อตนเอง

ทันใดนั้น  มันต้องตกใจแทบสิ้นสติ  เมื่อมีเหยี่ยวตัวใหญ่ตัวหนึ่งบินมาอย่างรวดเร็ว

เหยี่ยวได้ยินดังนั้น จึงถามว่า  “ที่ไหนล่ะเป็นถิ่นปิตุภูมิของเจ้า”
นกมูลไถบอกว่า “ที่ที่เขาไถนานั่นแหละคือถิ่นที่เป็นปิตุภูมิของข้า”
และโฉบจับตัวมันไว้  ขณะนั้นนกมูลไถได้รำพันว่า
“สมควรแล้วที่เราจะถูกเหยี่ยวเฉี่ยวไป..เพราะไม่รู้จักหากินในที่ถิ่นที่เป็นที่เกิดของตน”

คิดดังนั้นแล้ว เหยี่ยวจึงบอกนกมูลไถว่า
“ข้าจะพาเจ้าไปปล่อยยังถิ่นเกิดของเจ้า แล้วข้าจะจับเจ้าใหม่”
ว่าแล้วก็พานกมูลไถไปยังนาที่คราดไถดินไว้
เมื่อถูกเหยี่ยวปล่อยตัว  นกมูลไถก็ดีใจมากจึงกระโดดขึ้นไปยืนบนรอยไถ
และกล่าวท้าทายเหยี่ยวว่า “แน่จริงเจ้าก็ลงมาจับข้าสิ”

เหยี่ยวได้ฟังดังนั้นก็โมโหมาก ไม่ทันพิจารณาให้รอบคอบ
บินถลาลง  หวังจะโฉบจับนกมูลไถไปกินเสียให้รู้สึก
เหยี่ยวบินถลาลงมาด้วยความเร็ว จึงกระแทกกับก้อนดินแข็งอย่างแรง
และดิ้นตายอยู่ตรงนั้นทันที..

Create Date : 14 กรกฎาคม 2563
Last Update : 14 กรกฎาคม 2563 13:45:52 น.		2 comments
Counter : 690 Pageviews.
Share Tweet