Bloggang.com : ไปทำอะไรที่เสม็ด : ฝังหัวใจข้าไว้ที่เสม็ด.... ตอน31 เขิน

ฝังหัวใจข้าไว้ที่เสม็ด.... ตอน31 เขิน

"ช่วยด้วย! ช่วยด้วยๆๆๆๆ....."
จากที่มองว่าไม่มีคน บัดนี้เริ่มเห็นมีใครบ้างแล้ว และกำลังหันมามองยังเสียงต้นเหตุ วิทก้าวถอยหลังมาสองก้าว โบกไม้โบกมือ
"ผมไม่ได้ทำอะไรนะ แค่อยากจะช่วย ถ้างั้นผมไปก็ได้ครับ"
เขากำลังจะไปอยู่แล้ว เธอจึงร้องเรียก "เดี๋ยวก่อน!"
"ครับ มีอะไรครับ"
"ช่วยหน่อยซิ"
"เดี๋ยวคุณร้องอีก ผมก็แย่สิ คนก็มองกันเต็มเลย"
"ไม่ร้องแล้ว"
"แล้วตะกี้ร้องทำไมละครับ"
"ก็มันตกใจนี่ มาช่วยรุ้งหน่อยสิพี่ ไม่งั้นร้องอีกนะ"
"โห...มีขู่ด้วย ให้ช่วยอะไรครับ แล้วขาเป็นอะไรไปครับ ผมเห็นเดินกระเผลกเมื่อกี๊"
"ขาแพลงนิดหน่อยค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ" เธอนั่งลงพักเท้า เขาเดินไปหาเธออย่างปอดๆ
"งั้นให้ผมดูให้นะครับ เพื่อนๆไปไหนล่ะครับ" วิทก้มลงดูข้อเท้าของเธอ "บวมแดงมากเลยนะครับ"
"รุ้ง หกล้มขาพลิกน่ะค่ะ"
"ไม่กลับไปบ้านพักก่อนล่ะครับ ผมเห็นคุณยังเดินเล่นอยู่ เดี๋ยวมันจะอักเสบมากนะครับ"
"พี่ช่วยรุ้งหน่อยสิ รุ้งทำสร้อยข้อมือหล่นหายค่ะ"
"หล่นแถวนี้หรือ พี่ช่วยหาให้ รุ้งนั่งพักเท้าไปก่อน"
"ขอบคุณค่ะพี่ พี่ชื่ออะไรคะ"
"พี่ชื่อวิทครับ แถวนี้แน่นะน้องรุ้ง อาจจะหล่นหายที่อื่นหรือเปล่า"
เธอชี้ให้ดูทางที่จะมาจากอ่าวลุงหวัง เขาเดินไปก้มๆเงยมองหาตามทางที่บอก ไม่นานเขาก็พบสร้อยข้อมือสีทองลวดลายเป็นห่วงๆโปร่งๆสลับด้วยตุ้มทองทรงกลม น้ำหนักคงประมาณ1บาท เธอกล่าวขอบคุณเป็นการใหญ่ จากนั้นวิทก็ถามเธอว่า กลับไหวไหม เธอพักอยู่แถวอ่าวลุงหวังพอดีทางเดียวกับที่เขาจะไป เขาจึงชวนเธอเดินไปด้วยกัน เธออิดออดอยู่พักหนึ่ง จึงลุกขึ้นพยายามจะเดินตาม แต่ก็ต้องพักลงนั่งอีกครั้ง เธอส่ายหน้าท่าทางบ่งบอกว่าเจ็บ ทำท่าจะเดินไม่ไหว เขาอาสาจะไปตามเพื่อนมาให้ แต่รุ้งเสนอให้วิทช่วยพาเธอไปเอง

"รบกวนพี่จริงๆเลย นะคะ"

ถึงแม้วิทจะยังขัดๆเขินๆที่ต้องใช้วิธีแบบนี้ แต่เขาก็ไม่อาจปฏิเสธให้การช่วยเหลือได้ วิธีการคือให้เธอขี่หลังกลับไปที่หาด

ทางเดินช่วงแรกๆยังเดินไปได้สบายๆ และช่วงหนึ่งที่ก่อนถึงร้านอาหารที่มาสร้างบริเวณเนินหิน เขาจะต้องก้าวขึ้นบนหินสูงประมาณหัวเข่า แล้วก็จะเป็นทางที่เดินลำบากสักหน่อยในช่วงสั้น เพราะเป็นหินที่เว้นห่างๆกัน แต่ไม่เป็นปัญหาสำหรับคนอย่างวิทสักเท่าไร

แรกเมื่อมาถึงหาดของอ่าวลุงหวังนั้น วิทเองไม่รู้ว่าเพื่อนเธอคือกลุ่มไหน เขาเห็นคนกลุ่มผู้ชายที่เล่นบอลกันอยู่มองเขาเป็นตาเดียว รุ้งก็ชี้ไปทางคนกลุ่มนี้พอดี ...กลุ่มคนที่เขารู้สึกได้ว่า กำลังมองมาด้วยสายตาชอบกล!

--------------- โปรดติดตามตอนต่อไป -------------

Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2551

Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2551 23:31:48 น.

0 comments

Counter : 342 Pageviews.