Bloggang.com : ไปทำอะไรที่เสม็ด : ฝังหัวใจข้าไว้ที่เสม็ด.... ตอน5 พลาดหวัง

ฝังหัวใจข้าไว้ที่เสม็ด.... ตอน5 พลาดหวัง

........วิชาลูกเสือเป็นวิชาที่สมัยเรียน จะมีความรู้สึกเบื่อๆอยากๆ ที่เบื่อคือ ต้องเข้าแถวกลางแจ้ง ตากแดดร้อนๆ ส่วนที่อยากก็คือ ได้ออกมากลางแจ้ง ไม่ต้องนั่งเรียนแต่ในห้องเรียน อุดอู้ เรียนลูกเสือเหมือนได้ออกมาวิ่งเล่นสนุกๆ ...แต่วิชาลูกเสือ ก็มีประโยชน์มากมาย ในบางครั้งที่เราตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน เรามักจะนำวิชาต่างๆสมัยเรียนลูกเสือมาใช้โดยไม่รู้ตัว คราวนี้ก็เช่นกัน ที่วิชาลูกเสือ ได้สอนให้เรารู้จักสังเกตุและจำ ผมสังเหตุเห็นบ้านหลังหนึ่ง ดูใหญ่และดีที่สุดในบ้านต่างๆที่เห็น และผู้คนก็พลุ่งพล่านมากกว่าที่อื่น พวกเราไม่รอช้า ทุกเวลาหมายถึงการตัดสินชะตาว่า คืนนี้จะนอนตากน้ำค้าง หรือนอนบนฟูกนุ่มสบาย สองมือล้วงกระเป๋า ..ไม่ใช่สิ มือไม่ว่างจะล้วงกระเป๋าเลย ไหล่ซ้ายสะพายกระเป๋าเสื้อผ้า ไหล่ขวาสะพายกระเป๋าใส่กล้องและของจุกจิกเหมือนคนบ้าสมบัติ มือซ้ายหิ้วน้ำเปล่า1แพ็ค มือขวากำบัตรเข้าอุทยานไว้แน่น ยังกับจะให้มันละลายติดมือไปด้วย เราเดินตรงไปยังบ้านหลังนั้นโดยไม่รอช้า ... ไม่ใช่เราสิ เพราะมีเพื่อนคนหนึ่ง เดินอย่างเอ้อระเหย ยังกับเดินอยู่บนแคทวอล์ค ....ช่างเค้าเถอะ ปล่อยไปก่อน เดี๋ยวก็คงเดินตามมาทัน ผมกับเพื่อนอีกคน ตรงเข้าไปที่เค้าท์เตอร์ มีแขกอยู่2-3คน กำลังติดต่ออยู่ก่อนแล้ว เราเลยต้องรอตามคิว ...ใช่สิ ก็พวกเรามีมารยาทที่ดี ตามที่คุณแม่สอนไว้ ขณะรอ เราก็เปิดหูสองข้างเต็มที่ ได้ยินว่าห้องพัก เหลือแต่ราคา2000 หรือมากกว่า ไม่นานก็ถึงคิวของเรา พนักงานต้อนรับ ดูท่าว่า ไม่ค่อยสนใจเราเท่าไหร่ ....ถึงตอนนี้ ก็มีเรื่องให้น่าหงุดหงิดรำคาญใจนิดหน่อย .... ชายคนหนึ่ง โผล่มาจากไหนไม่ทราบ คงจะเป็นคนคุ้นเคยกับที่นี่ดี อาจจะเป็นไกด์หรือคนนำเที่ยว เดินอ้อมไปหลังเคาเตอร์ เข้าไปสอบถามพนักงานต้อนรับ โดยไม่สนใจที่จะต่อคิว แล้วสอบถามถึงห้องพัก พร้อมทั้งจะให้พาไปดูห้องด้วย ....ผมแอบค้อนไป3ตลบ เกือบจะทำท่ากระฟัดกระเฟียดไปแล้ว ดีว่ายั้งๆไว้ได้ การใช้ความมีอภิสิทธิ์ในเมืองไทย มีให้เห็นอยู่ทั่วไป เป็นจุดเริ่มต้นของการคอร์รัปชั่นในระดับใหญ่ๆต่อไป ประเทศไทย ปกครองด้วยระบอบประชา..... เย้ยยยยย .... จะไปไกลเกินไปละ .... โทษที ลืมตัวไปหน่อย .... เล่าถึงตรงนี้ ก็อดไม่ได้ ...... สุดท้ายเมื่อพวกเรารู้ว่า ไม่มีห้องพักราคาถูกเหลืออยู่ เราก็ตกลงกันว่า จะออกเดิน เดิน และเดิน ไปตายเอาหาดหน้า

...........เราเดินห่างออกมาจากบ้านหลังนั้น ด้วยความไม่แน่ใจว่า จะเดินไปอ่าววงเดือนได้ถูกทางหรือเปล่า เดินไปก็มองหาคนแถวนั้นไปด้วย เพื่อสอบถามทาง ก็ต้องเลือกถามคนที่ดูไว้ใจได้และคิดว่าพอรู้ทาง เดินไปไม่ไกลนัก ผมก็ไปสะดุดตาสาวน้อยนางหนึ่ง ยืนอยู่หน้าเคาท์เตอร์ที่อยู่หน้าร้านอาหาร ท่าทางยิ้มแย้ม ตาโต ผมยาว จมูกโด่ง ปากเป็นกระจับ ผิวขาวเนียน ใส่เสื้อสายเดี่ยวโปร่งๆ นุ่งกางเกงแบบผ้าเบาๆ รูปร่างดีทีเดียว นี่แหละ คนที่เราไว้ใจได้ คิดได้ดังนั้น ก็รี่เข้าไปถาม แบบอาการเก๊กเสียงหล่อเต็มที่ "น้องครับ มีแฟนยังครับ" <---- อันนี้ได้แต่คิด ไม่ได้ถาม ที่ถามไปก็คือว่า ทางไปอ่าววงเดือน เดินข้ามเนินไปทางนี้หรือเปล่าครับ น้องน่ารักก็ตอบเราด้วยเสียงหวานไพเราะว่า ใช่ค่ะ ไปอีกหน่อยเดียวก็ถึงแล้วค่ะ

................เราเดินไปตามทางที่สาวน้อยชี้บอก ด้วยหัวใจกระปรี้กระเปร่า .... เสียดายอยู่อย่างเดียวว่า ไม่ได้ขอเบอร์โทรน้องเค้าไว้ด้วย ..... ก็เผื่อหลงทาง จะได้โทรถามน้องเค้าได้ไง.... คิดอะไรอยู่เนี่ย ........ เดินข้ามเนินมาหน่อยเดียว ก็มาโผล่ตรงด้านหลังของบังกะโลที่ไหนซักแห่ง มีบังกะโลตั้งเรียงรายอยู่มากมาย พอเราเดินผ่านบังกะโลออกมา เราก็เห็นหาดทรายสีขาว เป็นหาดที่ใหญ่ทีเดียว มันยาวจากด้านนี้ ไปจรดภูเขาอีกด้านหนึ่ง เป็นรูปเหมือนพระจันทร์เสี้ยว ... นี่กระมังที่เรียกว่า .....อ่าววงเดือน!

--------------- โปรดติดตามตอนต่อไป -------------

Create Date : 14 มกราคม 2551

Last Update : 26 มิถุนายน 2553 21:44:51 น.

1 comments

Counter : 431 Pageviews.

อ่าววงเดือนเตือนใจให้หวนคิด
ถึงชีวิตเรียนจบคบกันเที่ยว
วันเวลาผ่านมาประเดี๋ยวเดียว
พระจันทร์เสี้ยวไปเสม็ดไม่เสร็จใคร ...นะจ๊ะ

โดย: เดือนเสี้ยว IP: 61.19.199.143 วันที่: 15 มกราคม 2551 เวลา:9:31:00 น.