Bloggang.com : ไปทำอะไรที่เสม็ด :

ฝังหัวใจข้าไว้ที่เสม็ด.... ตอนที่1 การเริ่มต้น.....

....... กว่าจะตกลงไปเสม็ดกันได้ ก็เกือบวินาทีสุดท้าย คืนวันศุกร์ ถึงเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากเพื่อน ว่าตกลงไป โดยมีเพื่อนอีกคนไปด้วย รวมทั้งหมด ก็3คน ว้า.. ไม่ครบคู่สิ ตกลงเราก็เลยไปเป็นขี้ .... ไม่นะ ต้อง คี่ คำนี้ตะหาก ไปเป็นขี้ คงเหม็นแย่ ผู้คนจะรังเกียจ ไม่ยอมคบหา จะถูกนินทา ต่อว่าให้เสียหาย ให้ได้อาย แล้วยังเป็นมลพิษทางอากาศ.... เย้ยยย...ไปไกลละ กลับมาเข้าเรื่องต่อ .....ตกลงกันว่า จะไปให้ทันรถเที่ยว 9 โมงเช้า จะได้ไปถึงเกาะไม่สายมาก(แต่ก็สายแล้วล่ะ) เพราะเหตุว่า ไม่ได้จองที่พักอะไรไว้เลย มีความหวังกันก็แค่ โพยหวย เอ๊ย โพยรายชื่อที่พัก ที่พริ้นท์มาจากเวปไซต์

.........นัดกันไว้ 8.00 น. ที่สถานีขนส่งสัตว์เอกมัย ...อ่อ ไม่มีคำว่าสัตว์นะ พิมพ์เกินอ่ะ ผมไปถึงก่อน ก็เห็นท่าไม่ดีละล่ะ ช่องซื้อตั๋วไปบ้านเพ(ท่าเรือที่จะข้ามไปเสม็ด) คิวยาวประมาณ3กิโลได้ ผมเลยเดินเท้าเปล่าไป3กิโลถึงคนหลังสุด ก็ยืนประกบเลย แล้วก็พูดว่า "หยุดนะ นี่คือการปล้น"...เย้ยยยย ..ไม่ได้พูดอะไรหรอก แล้วตามแบบฉบับของเด็กแนวอย่างผมก็ไม่รอช้า ตุ๊ด ตุ่ด ตุ้ด ตุ้ด ตุ่ด ตุ๊ดๆๆๆ ...."จิ้งเหลน เรียกจิ้งจก..เปลี่ยน!(อ่านซ้ำหลายๆครั้ง) ... ขณะนี้มาถึงไหนแล้ว คนซื้อตั๋วประมาณแสนแปด จะมาถึงกี่โมง ตอบด้วย เปลี่ยน" ...ปรากฏว่า เพื่อนเพิ่งถึงราชเทวี(รถไฟฟ้า) ก็โอเค คงมาทันรถเที่ยวเก้าโมงแน่ หลังจากเข้าแถวรอคอยอย่างอดทนก็ทุลักทุเลพอควร ..กระเป๋าก็จะใหญ่กว่าตัวแล้ว แถมมีกระเป๋าใส่กล้องอีก ไม่รู้จะแบกอะไรไปนักหนา ไม่นานก็ใกล้ถึงคิวเราแล้ว ที่ว่าคนแสนแปด คงนับรวมไว้หลายปีแล้ว ลืมเริ่มต้นนับ1ใหม่น่ะ จริงแล้วก็คิวแค่สิบกว่าคน ...แหะๆ

........ได้ตั๋วรถเวลา 9.10 น. .... ปัญหาใหม่เริ่มมาแล้ว เพื่อนจะมาทันมั้ยเอ่ย นี่ก็แปดครึ่งแล้ว แต่เพียงชั่วผายลมไม่ทันหายเหม็น ก็เลยเดินออกมาจากม่านกลิ่น ปล่อยคนอื่นดมกันไป เพื่อนก็มาถึง ด้วยใบหน้ามันแผลบยังกับโรตีที่ยังไม่ทอด หมดความกังวลไปอีก1อย่าง อย่างใหม่ก็ผุดๆๆๆขึ้นมาเหมือนสิวของเด็กแนว ..... เราจะมีหลักประกันเรื่องที่พักอย่างไร? อย่ากระนั้นเลย หาข้าวเช้าแถวนี้ใส่ท้องก่อน แล้วค่อยๆมาคิดกัน

...........หลังจากได้ที่นั่งทานข้าว ข้างสถานี เราก็เปิดโพยกัน เริ่มกันตั้งแต่ที่พักแถวทรายแก้ว ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่มีรสนิยมนะ เราไม่พักมั่วซั่วหรอก เราเลือกนะ เลือกที่มันถูกๆน่ะ ฮ่าๆๆ .... แน่นอน รายได้สูงรสนิยมต่ำแบบพวกเรา ก็ต้องแบบนี้ มือถือทุกเครื่องที่พวกเรามี ถูกนำมากองรวมกัน แล้วก็ผลัดกันกดๆๆๆสอบถามที่พักที่ว่าง .......เก๊งๆๆๆๆ ..... หมดยกแรก พวกเราหมดหวัง ทุกที่เต็มหมด หรือไม่ก็เหลือ ที่ราคาสูง ซึ่งไม่ถูกรสนิยมสำหรับพวกเรา พวกเราไม่ใช่อะไรแบบนั้นนะ เรามีระดับกันนะ เอ้อ ....ได้เวลาขึ้นรถละ ...เด๋วเราจะโทรต่อกันบนรถ ...

..................ต่อตอนหน้า ...........

Create Date : 10 มกราคม 2551

0 comments

Last Update : 26 มิถุนายน 2553 19:59:41 น.

Counter : 417 Pageviews.