๒๒.*..สำนึกในวันวิสาขะ..*. .*..วันนี้วันพระวิสาขะบูชา..*. . ผ่านมา 2600 ปีแล้วที่พระสัทธรรมที่พระพุทธองค์ค้นพบ แม้นวันนี้ พระธรรมนั้นก็ยังคงอยู่ไม่สูญหายไปไหน . และก็เป็นสิบปีหรือหลายสิบปีแล้วที่พวกเราชาวพุทธ ได้อ่านและศึกษาเรียนรู้พระธรรมเดียวกันนั้น...เช่นกัน . พระธรรม...ที่ประกอบด้วยเมตตากรุณา พระธรรม...ที่เป็นธรรมชาติและเป็นกลาง พระธรรม...ที่กอปรไปด้วยความไม่เบียดเบียน พระธรรม...ที่กอปรไปด้วยความพอดี และชาวพุทธส่วนใหญ่ก็ท่องจำกันอย่างขึ้นใจแทบทุกวันว่า . ปาณาติปาตา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ. อะทินนาทานา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ. กาเมสุมิจฉาจารา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ. มุสาวาทา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ. สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา เวระมะณี สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ. . และยังทราบอีกด้วยว่า.............. . สีเลนะ สุคติง ยันติ.....ศีลเป็นเหตุให้ไปสู่สุคติ สีเลนะ โภคะสัมปะทา..ศีลเป็นเหตุให้ได้โภคทรัพย์ สีเลนะ นิพพุติง ยันติ...ศีลเป็นเหตุให้ถึงพระนิพพาน . แต่เหมือนว่าเราไม่เคยได้กระทำในสิ่งที่ปากและสมองจำได้เลย ศีลห้าข้อ..ข้อเดียวยังไม่มี ที่มีก็เพียงแต่ถือไว้ เผลอเมื่อไหร่ก็ล่วงหลุดมือ . ตอนนี้เรากำลังเป็นชาวพุทธที่เต็มไปด้วยความขัดแย้ง ทางโลกก็ขัดแย้ง ทางธรรมก็ขัดแย้ง ทั้งๆที่ธรรมไม่มีขัดแย้ง . แล้วใครล่ะขัดแย้ง . ธรรมที่เต็มไปด้วยความไม่เบียดเบียด กำลังอยู่ในสมอง ของผู้ที่เต็มไปด้วยการเบียดเบียน ธรรมมะที่อยู่ในสมุดพก เห็นสมุดพกเป็นอาวุธวิเศษ ธรรมมะที่ควรอยู่ในใจ สูญหายหมด . 2600 ปีที่ ผ่านมา พระธรรมยังคงที่..ยังคงอยู่..ไม่เปลี่ยนแปร และหลายสิบปีที่ผ่านมาชั่วชีวิตเรา เราชาวพุทธอ่านตำราศึกษาคัมภีร์กันพอหรือยัง พร้อมที่จะปฏิบัติธรรมข้อพื้นฐานของมนุษย์ได้หรือยัง ทิ้งธรรมมะชั้นสูงที่ไม่รู้เรื่องและปฏิบัติไม่ได้ มาศึกษาและปฏิบัติธรรมพื้นฐานที่เราพอปฏิบัติได้ แต่ยังไม่ได้ปฏิบัติกันดีกว่าไหม เอาแค่ศีลห้าให้เคร่งครัดข้อเดียว ปฏิบัติให้เข้าใจ ถึงคำว่ามีศีลกับถือศีลต่างกันที่ตรงไหน... . มาปฏิบัติบูชากันจริงๆแบบนี้สักวัน สักเดือน สักปี สักชาติ สักกัป สักกัลป์ เอาข้อเดียวหรือห้าข้อพอ...ดีไหม...ตัวข้าพเจ้า . พระสัทธรรมท่านลุด้วยมุมั่น ทนบากบั่นเพื่อนำใช้ค้ำหล้า หกปีแห่งอุกฤษฏ์เพื่อวิชชา ปรารถนาธรรมสัจจะชนะตน . สองพันหกร้อยปีที่ผันผ่าน ฤดูกาลเปลี่ยนปรับกลับกี่หน พระสัทธรรมยังอยู่คู่ปวงชน ที่ยังว่ายเวียนวนอยู่บนทุกข์ ทำเดินไปเดินมาดั่งกล้าแกร่ง มิคลางแคลงเล่นคูถสุดสนุก มูตรในจิตสนิทแนบอิงแอบคลุก เห็นเป็นสุขจึงเข้าคลุกเคล้าคลอ . เคยหลับตาหาตนสักหนไหม แล้วลืมตาเห็นอะไรที่หลอกล่อ เคยเปล่าแค่ขบคิดคำว่าพอ อย่าเป็นธรรมตำตอไม้ที่ตาย . จิตดวงเดียวเที่ยวนักรักแลโกรธ กอดสังโยชน์เต็มอกนรกทั้งหลาย ทุกสิ่งล้วนครอบงำไปตามอบาย หยุดวุ่นวายซักวันสรรค์ชีวี พริบตา..สุขวันวานก็ผ่านพราก พริบตา..ทุกข์ลำบากก็บ่ายหนี พริบตา..จะสูญสิ้นแม้อินทรีย์ ทุกสิ่งนี้..ฉวยหยิบ..ในพริบเดียว . พริบตาเราก็จะตายแล้ว ในขณะนี้เรากำลังเดินไปสู่ความตายกันทั้งนั้น รู้กับมันจริงๆหรือยัง . .*..พันคม..*. (ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต)   Create Date : 29 พฤษภาคม 2561 2 comments Last Update : 29 พฤษภาคม 2561 11:42:25 น. Counter : 622 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณข้ามขอบฟ้า, คุณเพรางาย, คุณSweet_pills

เข้ามาอ่านคำสะกิดสะเกา พอไม่ให้ลืมเลือนข้อธรรมะเสียบ้าง(จำได้ว่าเคยมีคำสอนว่าให้ฟังธรรมตามกาล) ขอบคุณค่ะ   โดย: เพรางาย 1 มิถุนายน 2561 14:58:02 น.

สาธุค่ะ ขอบคุณข้อคิดดีๆนะคะพี่พันคม   โดย: Sweet_pills 3 มิถุนายน 2561 7:38:25 น.