Bloggang.com : พันคม : ๔๔.*..คนเศร้าผู้เหงาทรวง..*.

๔๔.*..คนเศร้าผู้เหงาทรวง..*.

.*..คนเศร้าผู้เหงาทรวง..*.
.
ดาวกระพริบวิบวับในเวิ้งว้าง
ความสงัดรอบร่างช่างเหงาหงอย
กลิ่นดอกแก้วกรุ่นมาจากป่าดอย
ความรู้สึกเลือนลอยอยู่รายล้อม
.
สุดหักห้ามความหลังที่ฝังลึก
ช้ำตกผลึกใจกายจนผ่ายผอม
ต้านอุราอารมณ์ความตรมตรอม
แต่กรมกรอมก็ยังอยู่อย่างยืนยง
.
น้ำค้างร่วงน้ำตาหล่นร่วมปนเปื้อน
หรือคือเพื่อนของข้าฟากฟ้าส่ง
อากาศหนาวเหงาเงียบเย็นเยียบลง
ท่ามกลางวงความเหว่อย่างเอกา
.
โคนชมพู่คู่เรียงระเบียงบ้าน
นอนกระดานมองดาวที่พราวจ้า
สอยสักดวงเด็ดไว้ก็ไกลตา
ต้องห้ามขาดปรารถนาเพราะฟ้าไกล
.
เช่นกระต่ายหมายโสมผู้ส่องแสง
คิดปรุงแต่งตามฝันเท่านั้นได้
เห็นจันทร์ยิ้มแย้มเราคลายเหงาใจ
แต่จันทร์ไร้รู้สิ้นถึงจินต์เรา
.
ว่าโลกมืดเปิดไฟก็หายสิ้น
แต่ในจินต์มืดหม่นเพราะคนเหงา
สูรสาดแสงส่องสว่างหาบางเบา
ยังคงเศร้าซีดเซียวและเดียวดาย
.
ต้องหาแสงส่องใจจากใครหนึ่ง
สาดแสงซึ้งไล่เศร้าเหงาคงหาย
สลัดมืดหม่นมานมอดมลาย
มองคนคล้ายมากมายแต่ไม่มี
.
เขาเป็นคนของใครไปหมดแล้ว
ปล่อยเราเก้อรอแกร่วผู้แจวหนี
จำร่ายร่ำคำกลอนสะท้อนฤดี
ใส่ดนตรีคนเศร้าผู้เหงาทรวง
.
.*..พันคม..*.
(ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต)

Create Date : 07 ธันวาคม 2561

Last Update : 7 ธันวาคม 2561 15:38:08 น.

4 comments

Counter : 634 Pageviews.