|
Where the truth lies? in เกาะช้าง

สวัสดีครับ หายหน้าจากบล็อกไปนาน จริงก็เปิดอยู่ทุกวันแหละ แต่ก็ไม่ได้เขียนอะไร ไม่ได้อู้นะ เรื่องที่เขียนก็มีวัตถุดิบอยู่ แต่ก็เป็นบางอารมณ์ที่อยากให้บล็อกว่างเปล่า...
...ไม่รู้สิครับ ยังไงผมก็กลับมาแล้วล่ะ
ก่อนหน้าจะเข้าช่วงสงกรานต์ ถ้ามีคนถามผมว่า "สงกรานต์นี้จะไปไหนเหรอ" คำตอบที่พวกเขาจะได้ยินคือ "กลับบ้าน" เพราะผมอยากกลับบ้าน ถึงหลายๆ คนจะนึกว่าผมรักอิสระ และไม่ค่้อยกลับบ้านนักก็ตาม
หลายปีก่อน ผมอาจจะคิดอย่างนั้น แต่ช่วงปีสองปีหลังมานี้ บ้านคือสถานที่ที่ผมอยากแวะเวียนไป ในสถานที่อื่นอีกนับสิบที่ผมผ่านเข้าไป บ้านคืออันดับหนึ่ง ที่ผมอยากไปให้บ่อยที่สุด แต่ก็มักจะมีเหตุการณ์ให้ไม่ได้ไปหลายครั้ง
นั่นแหละคือข้ออ้าง แต่ผมก็อยากกลับบ้านจริงๆ นะ
สงกรานต์นี้ก็เหมือนกัน ว่าจะกลับบ้าน แต่ก็ไม่ได้กลับ
พี่คนหนึ่งบอกกับผมไว้ว่า จะไปเกาะช้างในช่วงสงกรานต์ ผมก็ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ ก็คิดว่า หยุดยาว จะไปสักสามวันคงไม่เป็นไร
แต่ตอนเช้าของวันออกเดินทาง เขาโทรมาบอกว่า ไปไม่ได้แล้ว เพราะมีคนมาดูหอที่เขาประกาศขายอยู่
ผมไม่ได้เสียดายมากหรอกครับ ก็ได้กลับบ้านเร็วขึ้นคงไม่เป็นไร
เขาถามว่า ผมจะติดรถไป กทม. ไหม ผมก็ตอบตกลง เพราะอยากไปเคลียร์งานที่ค้างอยู่ก่อนกลับบ้าน
ระหว่างทางแวะซื้อกาแฟ ด้วยบางอารมณ์ผมโทรไปถามแฟนว่า อยากไปดูหนังไหม เรื่อง Broken flower ที่เคยเห็นบอกอยากดู แฟนผมก็อิดออดนิดหน่อย เพราะเขาอยากไปเกาะช้างมาก แต่แล้วก็ติดสอยห้อยตามมาด้วย พร้อมอาจารย์ที่ปรึกษาของโครงการหนังขาย(ปัญ)ญา ซึ่งเป็นทั้งพี่ ทั้งอาจารย์ ทั้งคู่กัดของพวกเรา ก็ติดรถไปด้วย เพราะแกจะเอาวิทยุไปซ่อม
ดังนั้น สัมภาระของผม จึงมีแต่หนังสือ ที่อยากเอาไปเคลียร์งาน ของแฟนผม ก็มีชุดว่ายน้ำ 3 ชุด (รวมของผมด้วย) เพราะเธออยากจะลงน้ำ จึงได้เตรียมชุดไว้ก่อนที่จะได้ข่าวว่าจะยกเลิดทริป แต่ก็ไม่มีเสื้อผ้าชุดอื่น
ส่วนของอาจารย์ยิ่งแล้วใหญ่ เพราะแกมีวิทยุ(เสียๆ) เครื่องเดียวเท่านั้น!
รถตู้ nissan ปี 95 สีฟ้าคันนั้น แล่นออกจากนครปฐมอย่างช้าๆ พร้อมเหยื่อที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวทั้งสาม สู่กรุงเทพมหานคร...
จากนั้นเราก็มาถึงลิโด เราได้รับการเลี้ยงหนัง 1 เรื่อง คือเรื่อง Ultra Violet
"เอาเรื่องเดียวนะ เดี๋ยวจะรีบกลับบ้าน" เสียงของอาจารย์ดังแว่วมา รุ่นพี่ยิ้มนิดๆ "ผมไปธุระก่อนนะ เดี๋ยวมารับ"
หนังจบแล้ว "ดูหนังต่ออีกเรื่องหนึ่งสิ เดี๋ยวจะไปรับเพื่อนน่ะ แล้วจะกลับมารับนะ"
บังเอิญเพื่อนของแก ก็คือรุ่นพี่อีกคนของเรา ซึ่งพวกเราก็อยากเจอ เลยดูหนังอีกเรื่องคือ Where the truth lies ซึ่งก็เป็นหนังที่ดีมาก แต่เสียใจด้วยนะครับ เพราะนี่ไม่ใช่บล็อกรีวิวหนัง
หลังหนังจบ พี่ขับรถตู้มารับเช่นเคยโดยปราศจากรุ่นพี่อีกคน "อ้าว แล้ว ... ล่ะ" เงียบไม่มีเสียงตอบ "สงสัยดึกแล้วเลยไม่เจอกันแล้วมั้ง"
จากนั้นผมก็มาเจอตัวเองยืนอย่างงงๆ อยู่หน้าฟู้ดแลนด์ ที่ไหนสักแห่ง แล้ว พี่ ... ก็เดินเข้ามา พร้อมพี่อีกคนชื่อพี่เปิ้ล ทั้งสองคนมีกระเป๋าเป้มาด้วย!
ผมรีบวิ่งไปซื้อแปรงสีฟัน นั่นเป็นสิ่งเดียวที่ผมทำได้ในวินาทีนี้!
อีกสี่ชั่วโมงต่อมา ผมมายืนงงๆ อยู่ที่ร้านต้นไทร ที่หาดทรายขาว เกาะช้าง!
หลังจา่กนั้นอีก 3 วัน 2 คืน ผมก็ได้แต่ นั่ง นอน กิน เล่นน้ำ นอนฟังเสียงกรน อย่างงงๆ ในโลกที่ปราศจากอินเทอร์เน็ต และการติดต่อสื่อสารทุกประเภท (โทรศัพท์ผม แบตฯ หมดด้วย)
อย่าเถียงนะว่าบนเกาะก็มีโทรศัพท์และอินเทอร์เน็ตให้ใช้ ชม. ละ 60 ไม่ไหวละครับ ส่วนเรื่องโทรศัพท์ ผมก็ตัดสินใจว่า ขอ cast away อย่างสบา่ยๆ ดีกว่า
แต่ความสบายนั่น ไม่นับความกังวลนะว่า จะได้กลับเมื่อไหร่!
ปล. รูปไม่ได้ถ่ายเองนะครับ




Create Date : 22 เมษายน 2549 |
Last Update : 22 เมษายน 2549 14:00:36 น. |
|
7 comments
|
Counter : 919 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: นายเบียร์ วันที่: 24 เมษายน 2549 เวลา:5:14:01 น. |
|
|
|
โดย: คนทับแก้ว วันที่: 26 เมษายน 2549 เวลา:20:00:46 น. |
|
|
|
โดย: tongdigy วันที่: 27 เมษายน 2549 เวลา:0:21:37 น. |
|
|
|
| |
|
|