|
|
กลับไปหา ดำเนินสะดวก
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ดำเนินสะดวก ชื่อนี้เราได้ยินมาตั้งแต่จำความได้
ได้ยินมาตั้งแต่เป็นเด็กตัวน้อยๆ เพราะที่นี่คือบ้านเกิดยายและแม่ของเรา
แม่เป็นคนไทยแท้ โดยอาชีพเป็นแม่ค้าพายเรือขายขนม จนพบกับเตี่ยซึ่งเป็นคนจีนแท้
แต่งงานและย้ายมาอยู่ที่บ้านแม่กลองตอนอายุ 21 ปี
เราเรียก ดำเนินสะดวก ย่อๆสั้นๆ ว่า ดำเนินฯ มาตั้งแต่เด็กๆ
ส่วนยายยังอยู่ที่ดำเนินฯ กับลุงและป้าๆของเรา
ตอนเด็กๆเราจึงมีโอกาสได้แวะไปหายายบ่อยๆ เหมือนไปบ้านสวน
ไปเยี่ยมยาย ไปวิ่งเล่น ไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวเรือหน้าบ้านยาย
ไปดูคราบจั๊กจั่นที่ลอกคราบทิ้งไว้ตามหน้าดิน ตามต้นมะพร้าว
แต่แปลกเราจำไม่ได้ว่าเคยไปเล่นน้ำในคลองหน้าบ้านยายหรือเปล่า
บางครั้งเดินไปตามทางเลียบคลองสองฝั่งที่เชื่อมบ้านทุกหลังไว้ด้วยกัน
หลายอย่างยังคงอยู่ในความทรงจำ แม้สิ่งเหล่านั้นจะกลายเป็นอดีตไปแล้ว
วันเวลาผ่านไปรวดเร็ว หลังจากยายเสียไปได้น่าจะเกินสิบปี
เราจึงมีโอกาสกลับไปสู่ความทรงจำในวัยเด็ก
ที่มีต่อตำบลศรีดอนไผ่ อำเภอดำเนินสะดวก จังหวัดราชบุรี อีกครั้ง
หนึ่งตุลาคม หลังจากโหมงานติดๆกันหลายวัน เราจึงหาโอกาส
นั่งรถบัสติดพัดลม จาก บขส. แม่กลอง มุ่งหน้าไปเที่ยวดำเนินสะดวกอีกครั้ง
ย่านที่บ้านยายเราเคยตั้งอยู่ อยู่ห่างจากตลาดน้ำดำเนินสะดวกไปราวสองกิโล
เราเองจำตำแหน่งบ้านยายที่แน่นอนไม่ได้ หลังจากเดินเที่ยวระลึกความหลัง
ถ่ายรูปไว้พอควร กลับบ้าน เอารูปให้แม่ดู ความทรงจำของแม่ก็ย้อนเวลากลับไปเช่นกัน
ย่านที่ยายเราอยู่ อยู่ห่างจากท่ารถไปแค่สองร้อยเมตร
แถวท่ารถนั้นยังคงคึกคัก ผู้คนขวักไขว่ แต่พอเดินมาแถวบ้านยาย
ความพลุกพล่านหายไปทันที ทั้งเงียบ สงบ แม่เราบอกว่าเงียบจนน่าใจหาย
เราเริ่มต้นเดินจากต้นทางไปเรื่อยๆ สำหรับเราบรรยากาศแถวนี้ดีทีเดียว
เหมาะกับการเดินเล่นถ่ายรูป ผู้คน ต้นไม้ บ้านเรือน คลอง โรงเรียน เด็กๆ หมา แมว
เรามองทุกอย่างด้วยสายตาคนนอก มองอย่างสนใจใคร่รู้ ทุกอย่างจึงน่าสนใจไปหมด
ผ่านคลีนิคหมอดำเกิง คลีนิคนี้ตั้งอยู่ตั้งแต่แม่เรายังเป็นสาวดำเนินนู่นเลย
แม่ว่า สมัยนั้นลูกสาวหมอดำเกิงเลี้ยงแพะไว้ด้วย ตอนนี้คงไม่มีแล้ว
เดินข้ามสะพานมานิดเดียวเจอโรงเจ ฮี้ฮ๊กตั๊ว ด้านในเป็นลานไม้
เชื่อมต่อเดินไปสู่อีกด้านของคลองได้ เดินไปอีกหน่อยเจอร้านตัดผมเก่าแก่เช่นกัน
เราสังเกตว่าบ้านหลายหลังปิดไว้ หลายหลังพังทรุดโทรม หลายที่เป็นที่ว่าง
เหมือนเจ้าของบ้านเดิมย้ายออกไปแล้ว ผู้คนที่ยังอยู่ที่นี่เท่าที่เห็น
เป็นเด็ก ผู้ใหญ่ และคนแก่ ส่วนคนหนุ่มสาวเห็นบ้าง แต่น้อย
เป็นไปได้ว่า ช่วงที่เราไปเดินเป็นเวลาบ่ายโมง หนุ่มสาวคงออกไปทำงานกัน
เดินไปอีกหน่อยจนพ้นห้องแถวยาว ไปเจอโรงเรียนนี้เข้า
โรงเรียน ฮั่วเคี้ยวกงลิบไต้ฮึน ภาพแรกคือประทับใจในหน้าตาโรงเรียน
ที่ยังดูย้อนยุค และยังคงรักษาหน้าตาอาคารแบบนี้ไว้ได้จนถึงปัจจุบัน
แม่บอกว่าเห็นโรงเรียนนี้ตั้งแต่แม่ยังเป็นเด็กๆ ปัจจุบันยังมีการเรียนการสอนอยู่
เสียดายแม่เราไม่ได้เรียนโรงเรียนนี้ ไม่งั้นคงได้ข้อมูลเอามาเล่าเพิ่มได้อีก
เดินไปได้อีกหน่อย หลังจากเดินมาน่าจะถึงกิโลนึงได้ แต่ไปต่อไม่ได้แล้ว
ข้างหน้าเป็นแก๊งค์หมาสามตัว ช่วยกันเห่าเราเสียงขรม ทำเป็นนิ่งอยู่ซักพัก
ก็ยังเห่าเราไม่เลิก เลยตัดสินใจเดินย้อนกลับไปต้นทาง เพื่อสวัสดิภาพในชีวิต
ริมทางเดินเลียบสองฝั่งคลองมีต้นไม้ ดอกไม้หลากพันธุ์ให้ได้ดูและถ่ายรูป
รวมทั้งน้องหมาตัวนี้ หน้าตาดูดุ แต่เชื่องมาก เชื่องกับเราที่เจอกันครั้งแรก
ยอมให้ลูบหัว เดินไปเดินมารอบๆตัวเรา จนเราเผลอคิดไปว่าเราเป็นเจ้าของมัน
บ้านเก่าแก่ยังมีให้เห็นเป็นระยะ ก๋วยเตี๋ยวเรือของแท้ดั้งเดิม เป็นออริจิน็อล
ที่พายขายกันในคลองก็ยังพอมีให้เห็น ส่วนร้าน อี่แซตึ๊ง เราไปขอถ่ายรูป
เลยได้คุยกันนิดหน่อย แนะนำตัวกับพี่ๆว่ามาเดินเที่ยวถิ่นเก่าของยายกับแม่
เราไม่แน่ใจว่าร้านนี้เคยเป็นร้านยา หรือร้านโชห่วยมาก่อน (จำที่แม่บอกไม่ได้แล้ว)
ชอบบ้านหลังนี้ ยังดูสวยงาม น่าอนุรักษ์เก็บไว้ให้เป็นเช่นนี้เป็นอย่างยิ่ง
บ้านนี้อยู่ตรงข้ามโรงเจฮี้ฮ๊กตั๊ว ท่าทางบ้านเงียบๆ ไม่แน่ใจว่ามีคนอยู่หรือเปล่า
เก็บบรรยากาศไปเรื่อย บางบ้านเปิดเพลงสุนทราภรณ์ร้องคาราโอเกะ
บางบ้านล้างเรือ บางบ้านคุยกับเพื่อน บางบ้านทำงานที่คั่งค้าง
บางบ้านเริ่มเตรียมอาหารเย็นกันแล้ว
บรรยากาศรอบตัวค่อนข้างเงียบ เห็นคนบางตา
บรรยากาศเลยเหงาๆอย่างที่เห็น
น้องเหมียวที่นอนในที่โกยขยะ เชื่องมาก
เราส่งเสียงเหมียวๆ มันลืมตาตื่น เดินมาหาในทันที
เราเลยเล่น และหยอกกับมันอยู่พักนึง มันทำท่าจะเดินตามเราไป
จนเจ้าของต้องเรียกมัน มันเลยได้สติว่าเจ้าของตัวจริงเรียกแล้ว
ส่วนไม้ที่วางเรียงรายตากแดดนั้น แว่บแรกที่เห็นเราดันนึกไปถึง
ไม้เทนนิสโบราณ แต่จริงๆแล้วมันคือตะกร้อสอยมะม่วงนั่นเอง
เจอน้องแมวอีกสองตัว ดักซุ่มระวังคนแปลกหน้าตาหยีข้างหน้า
ขอคุณลุงสองคนถ่ายรูป ตอนนี้เราเดินกลับมาถึงต้นทาง
จนเดินไปอีกด้านที่ยังไม่ได้เดิน
เก็บสิ่งเล็กสิ่งน้อยผ่านกล้องไปเรื่อยเปื่อย
ต้นโสนเห็นได้ตลอดทาง ดอกสีเหลืองเล็กๆ ช่วยให้บรรยากาศสดชื่นดีทีเดียว
น้องหมาตัวนี้ เห่าต้อนรับเราด้วยเสียงแหลมก้อง ราวกับเราเป็นศัตรูตัวฉกาจ
มันเดินไปเดินมา เห่าไปด้วย และมีท่าทีปวดฉี่ มันยกขาขึ้น
หมายจะฉี่ใส่ใบไม้ เราเลยแกล้งมัน เดินเข้าหาช้าๆ
มันไม่ฉี่ ยกขาลง แล้วมองเราอย่างระวัง จนเราเดินไปแล้ว
และหันมองกลับมา เห็นว่ามันทำธุระของมันอย่างสบายใจ
เราเห็นชาวอาหรับนั่งเรือหางยาวเที่ยวคลองอย่างน้อยสองลำแล้ว
แถวนี้ยังพอมีคนมาเที่ยวอยู่บ้าง ดังไกลไปถึงอาหรับกันเลยทีเดียว
เดินจนเมื่อยและเห็นว่าเวลาผ่านไปราวสามชั่วโมงแล้ว ได้เวลากลับบ้าน
แวะดับร้อนด้วยน้ำส้ม ความร้อนในตัวจะได้คลายลงไปบ้าง
---------------------------------------
อีกนิด แม่บอกว่าสมัยแม่ยังพายเรือขายของ
ที่นี่ คลองแห่งนี้ พายเรือกันคึกคัก ร้านรวงมากมาย
ผู้คนต้องมาซื้อของแถวนี้ ร้านยา ร้านตัดเสื้อ ร้านตัดผม ร้านโชห่วย
ร้านรวงต่างๆนาๆ ภาพปัจจุบันที่แม่ได้เห็น เลยทำให้แม่ใจหาย
อดีตที่แม่ได้จากมาราวสี่สิบกว่าปี ขณะที่ทุกอย่างคึกคักมีชีวิตชีวา
แปรเปลี่ยนเป็นภาพอันสงบเงียบดังเช่นปัจจุบัน
ถามไถ่แม่จนตอนนี้รู้แล้วว่า บ้านยายเราเคยอยู่ตรงไหน
คราวหน้าจะไปเดินเที่ยวถ่ายรูปใหม่ ถึงแม้บ้านยายเราจะถูกรื้อไปแล้วก็ตาม
ภาพหลายอย่างที่เราได้เดินผ่าน มันคุ้นตาและเรายังจำได้
บ้านบางหลัง สะพานบางช่วง เราคุ้นตามาก
ไม่ว่าวันนี้ดำเนินสะดวกจะเปลี่ยนไปมากน้อยเพียงไหน
ทุกสิ่งทุกอย่างก็ยังคงดำเนินต่อไป :)
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
| Create Date : 19 ตุลาคม 2556 |
| Last Update : 27 พฤศจิกายน 2556 10:31:29 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 5361 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Kavanich96  วันที่: 20 ตุลาคม 2556 เวลา:4:31:58 น. |
|
|
|
| โดย: ถ่านหินจำศีล IP: 180.180.198.74 วันที่: 22 ตุลาคม 2556 เวลา:8:49:47 น. |
|
|
|
| โดย: แม่ปู (ฮัลโลตอบหน่อย ) วันที่: 1 พฤศจิกายน 2556 เวลา:16:25:20 น. |
|
|
|
| โดย: ถ่านหินจำศีล IP: 180.180.196.19 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2556 เวลา:14:10:50 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สมุทรสงคราม Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 63 คน [?]
|
///////////////////////////////////////////////
© ถ่านหินจำศีล
ผันตัวจากอาชีพอาร์ตไดเร็คเตอร์
มาเป็นนักเขียนและนักวาดภาพประกอบนิทาน
เมื่อราวๆเดือนมีนาคม 2545
ทำงานและใช้ชีวิตส่วนใหญ่ที่แม่กลอง
บล็อกแห่งนี้ถือกำเนิดเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2550
มี 11 กรุ๊ปบล็อก รวมบล็อกได้ 354 บล็อก
มีอายุบล็อกนับถึง 16 ก.พ. 2557 ครบ 7 ปีแล้ว
-------------------------------------------------------
https://www.trytobeillustrator.bloggang.com
ได้รับการคุ้มครองจากกฎหมายลิขสิทธิ์ปี 2537
© ถ่านหินจำศีล
-------------------------------------------------------
|
|
|
|
|
|
|
|
|
