|
|
เพลินใจนั่งรถไฟไปแม่กลอง-บ้านแหลม
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
** เพราะตั้งใจว่าวันไหนจังหวะเหมาะๆ
จะนั่งรถไฟจากสถานีแม่กลอง (สมุทรสงคราม) ไปสถานีบ้านแหลม (สมุทรสาคร)
เพราะคนไทยทุกคนได้นั่งฟรี เพียงแค่แสดงบัตรประชาชนก่อนรับตั๋วรถไฟ
และที่สำคัญเราไม่เคยนั่งรถไฟเลยตั้งแต่เกิด เห็นว่าควรจะได้นั่งซักที
(ส่วนใหญ่สัญจรด้วยรถที่บ้าน)
วันนี้ (10 มิถุนา) แวะมาตลาดมาทำธุระ เดินผ่านสถานีแม่กลองหรือตรงตลาดร่มหุบ
เห็นรถไฟกำลังจะออก ดูจากเวลาแล้ว ตอนนี้เที่ยงครึ่ง มีเวลาสบายๆ
ขากลับค่อยกลับมาทำธุระ ลองนั่งดูดีกว่า เพราะความคิดฉุกละหุกฉับพลันนี่เอง
เลยพาตัวเองไปนั่งรถไฟเล่น รีบไปรับตั๋วให้อุ่นใจ
แล้วการเดินทางเที่ยวสองชั่วโมงจึงเริ่มขึ้น
(ภาพสถานีแม่กลอง เป็นภาพเก่าที่เคยถ่ายไว้ เลยไม่มีรถไฟในสถานี)
หาที่นั่งดีแล้วเราก็เริ่มสังเกตคนบนรถไฟ
คนไม่เยอะมาก มีนักท่องเที่ยวฝรั่ง และญี่ปุ่นด้วย
เสียงรถไฟเคลื่อนตัวออกจากสถานี เสียงค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆ
จนเสียงดังกระหึ่ม รถไฟวิ่งเร็วบ้าง ช้าบ้างตามสภาพเส้นทาง
บางจังหวะดังเหมือนอยู่ในโรงเหล็ก เสียงดังสนั่นเหมือนรถไฟคำราม
แต่บรรยากาศมันช่างได้อารมณ์บ้านๆ ลมเย็น ทิวทัศน์สองข้างทางเปลี่ยนไปเรื่อยๆ
ทั้งนาเกลือ บ้านคน สะพานข้ามคลอง ยุ้งเกลือ ดงต้นไม้ รถหยุดตามสถานีเป็นระยะ
แรกๆก็พยายามจะนับจำนวนสถานีทั้งหมด แต่พอผ่านไปได้สี่ถึงห้าสถานี
เราก็เริ่มไม่แน่ใจว่าเรานับไปแล้วเท่าไหร่ สุดท้ายก็เลิกนับกันไป
ใช้วิธีถ่ายรูปตรงสถานีต่างๆแทน สถานีทั้งหลายที่ว่า
หน้าตาไม่เหมือนสถานีเท่าไหร่ บางจุดมีแค่ป้ายบอก
บางจุดมีลักษณะเป็นบ้านไม้หลังเล็กๆย่อมๆ ติดป้ายไว้ด้านหน้า
ไม่มีชานชลา อย่างที่คุ้นตาจากที่อื่นๆ
ใช้เวลาจากสถานีแม่กลองไปสถานีบ้านแหลมประมาณ 40 นาที (ระยะทางประมาณ 30 กิโลเมตร)
นอกจากรถไฟจะทำหน้าที่พาเราไปถึงที่หมายแล้ว
ยังเป็นเหมือนอุปกรณ์ตัดกิ่งไม้ ใบไม้ที่ยื่นเข้ามาในเส้นทางรถไฟไปในตัว
ระยะทางบางช่วงผู้โดยสารต้องคอยหลบใบไม้ที่ยื่นเข้ามาถึงหน้าเอง 555
ถึงสถานีบ้านแหลมตอน 13.10 น
ถามเจ้าหน้าที่แล้วรถไฟจะตีรถกลับไปแม่กลองตอน 13.30 น
เราเลยไปขอตั๋วไว้กับตัวก่อนจะได้ไม่ลืม แล้วไปถ่ายรูปได้อย่างสบายใจ
อันดับแรกเดินไปตรงท่าน้ำแม่น้ำท่าจีนก่อน
เก็บบรรยากาศไว้เล็กน้อย เพราะจะรีบไปถ่ายรอบๆสถานี
เก็บรายละเอียดรอบๆสถานีผ่านภาพถ่ายและสายตาซอกซอนไปเรื่อย
สถานีค่อนข้างเก่ากว่าสถานีแม่กลอง และเงียบกว่ากันมาก
ใกล้ๆกันเป็นบ้านไม้เจ้าหน้าที่รถไฟ มีวัดอยู่ใกล้ๆ มีกรงเลี้ยงเป็ดไก่
ร้านอาหารเปิดบ้างปิดบ้างเรียงตามความยาวของสถานี
ถ่ายรูปไปเรื่อยจนเลยเวลารถไฟออกไปซักห้านาที
เราเลยทำตัวช้าลง เพราะตอนแรกเร่งรีบมาก
และถ่ายรูปจนหนำใจแล้ว จึงนึกขึ้นได้ว่า
เกือบจะบ่ายสองแล้วเรายังไม่ได้กินข้าวและกาแฟเลย
ว่าแล้วเลยกินขนมปังไอติมกับกาแฟกระป๋องรองท้องไว้
เดินถ่ายรูปไปเรื่อยจนได้เวลารถไฟออกตอน 14.00 น
ฟ้าเริ่มครึ้ม ฝนทำท่าจะตก คิดในแง่ดีคือ โชคดี
วันนี้ได้เจอสภาพอากาศทั้งแดด และฝน ท้องก็อิ่มดีแล้ว
อากาศก็ไม่ร้อน กล้องถ่ายรูปเราก็พร้อมแล้วเช่นกัน
ขากลับเรารู้สึกว่าเสียงรถไฟดังกว่าขามา คงคิดไปเอง
ด้วยเสียงล้อรถไฟเสียดสีกับรางเป็นจังหวะ
เราเลยฮัมเป็นเพลงในใจตามจังหวะเสียงรอบตัว
ป๊ะ เท่ง ป๊ะ เท่ง ป๊ะ เท่ง เท่ง
โมง เท่ง โมง เท่ง โมง เท่ง ป๊ะ
และอีกหลายจังหวะ จนรู้สึกเหมือนมากับฉิ่งฉาบทัวร์กลายๆ
หลายจังหวะฮัมตามไม่ทันเพราะรถไฟวิ่งเร็วเต็มกำลัง
แม้เสียงรถไฟจะค่อนข้างดัง และอึกทึก แต่มันกลับให้ความรู้สึกสบายใจ
อุ่นใจ เป็นกันเอง เหมือนมาเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ที่รักและเอ็นดูเรา
แล้วเวลาแห่งความสุข ความครึ้มอกครึ้มใจก็ใกล้จะจบลง
คุณปู่รถไฟพาเรากลับถึงที่หมายแบบปลอดภัย สบายใจหายห่วง
พ่อค้า แม่ขายตรงตลาดร่มหุบตลอดสองข้างทางเก็บข้าวของ หุบร่ม หุบกันสาดลง
ยืนรอให้รถไฟผ่านไปอย่างรู้จังหวะ นักท่องเที่ยวยืนรอถ่ายรูปกันเต็มไปหมด
รถไฟพาเราเข้าสู่สถานีตอน 15.15 น
จากเวลาที่ควรจะใช้คือสองชั่วโมง กลายเป็น สองชั่วโมงสี่สิบห้านาที
เราเองไม่แน่ใจนักว่านักท่องเที่ยวที่มาถ่ายรูปตรงตลาดร่มหุบ
จะชอบใจมากน้อยขนาดไหน แต่ดูจากรอยยิ้มแล้ว เชื่อว่าชอบใจกันถ้วนหน้า
แถมให้ว่า ถ้ามีเวลาลองนั่งรถไฟไปแล้วกลับจะได้บรรยากาศมากขึ้นอีกเป็นกอง
ขากลับระหว่างนั่งรถไฟและฮัมเพลงไปด้วย ความรู้สึกบางอย่างมันผุดขึ้นมาเอง
ความรู้สึกนั้นบอกเราว่า เรารักประเทศไทย" เหลือเกิน **
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
สถานีที่ผ่านดูจากรูปถ่ายประกอบด้วย
ลาดใหญ่ เขตเมือง บางโทรัด บ้านกาหลง บ้านนาขวาง บ้านนาโคก
บ้านบ่อ บางกระเจ้า บางสีคต บ้านชีผ้าขาว คลองนกเล็ก และ ท่าฉลอม
ไม่แน่ใจว่าตกสถานีไหนไปหรือเปล่า :-)
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
| Create Date : 11 มิถุนายน 2555 |
| Last Update : 7 กรกฎาคม 2555 22:17:18 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 4241 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: คน ท่าฉลอม IP: 8.1.1.165, 202.183.211.19 วันที่: 12 มิถุนายน 2555 เวลา:8:34:33 น. |
|
|
|
โดย: Kavanich96  วันที่: 12 มิถุนายน 2555 เวลา:8:41:13 น. |
|
|
|
| โดย: มิลเม วันที่: 12 มิถุนายน 2555 เวลา:19:57:40 น. |
|
|
|
| โดย: ถ่านหินจำศีล IP: 125.27.185.99 วันที่: 25 มิถุนายน 2555 เวลา:23:24:14 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สมุทรสงคราม Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 63 คน [?]
|
///////////////////////////////////////////////
© ถ่านหินจำศีล
ผันตัวจากอาชีพอาร์ตไดเร็คเตอร์
มาเป็นนักเขียนและนักวาดภาพประกอบนิทาน
เมื่อราวๆเดือนมีนาคม 2545
ทำงานและใช้ชีวิตส่วนใหญ่ที่แม่กลอง
บล็อกแห่งนี้ถือกำเนิดเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2550
มี 11 กรุ๊ปบล็อก รวมบล็อกได้ 354 บล็อก
มีอายุบล็อกนับถึง 16 ก.พ. 2557 ครบ 7 ปีแล้ว
-------------------------------------------------------
https://www.trytobeillustrator.bloggang.com
ได้รับการคุ้มครองจากกฎหมายลิขสิทธิ์ปี 2537
© ถ่านหินจำศีล
-------------------------------------------------------
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ครบถ้วน รูปสวยบอกเล่าเรื่องเหมือนได้ไปด้วยตัวเอง สงสัยเป็นคนเรียนภาษาไทยเก่ง
ขอบคุณมากๆ ครับ
สถาพร