Bloggang.com : spiyaart - วันแรกที่พบกันและวีรกรรมในวัยเด็ก

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Group Blog

All blogs

วันแรกที่พบกันและวีรกรรมในวัยเด็ก

เคยมีคนถาม ว่ารักและเจอนายพะโล้ยังไง
แต่แม่ลิงก็ไม่เคยมีโอกาสตอบซะที ได้แต่บอกว่าเรื่องมันยาววววว.....
(ยาวจนขี้เกียจตอบนั่นแหละ...)

เคยได้ยินคนเค้าพูดกันว่า คนที่จะแต่งงานกันได้นั้นต้องทำบุญเสมอกัน
สำหรับแม่ลิงกับนายพะโล้นี่ น่าจะทำกรรมร่วมกันมานะ 555
เริ่มนอกเรื่องซะละ อิอิ

วันแรกที่เจอกับนายพะโล้เหรอ ก็ตอนประถม 6 แม่ลิงไปเรียนพิเศษคณิตศาสตร์ กับอาจารย์อารยา ที่บ้าน (อาจารย์อารยาเป็นคุณครูสอนคณิตศาสตร์ที่โรงเรียนสตรีวิทยา 2) ตอนนั้นกะสอบเข้าโรงเรียนสตรีวิทยา 2 สอบได้ที่ 3 ของโรงเรียน แต่ดั๊น ไม่ได้โควต้า (แม่ลิงอับโชคเรื่องจับสลากเลยต้องสอบเข้าเอง) นายพะโล้ในตอนนั้นตัวอ้วนกลม ผิวขาว แก้มอมชมพู(น่าหยิกเป็นบ้าเลย) เวลายิ้มทีตางี้ปิดมิดมองไม่เห็นลูกกะตาเลย เป็นอาตี๋ข้างขวดซีอิ๊วดีๆนี่เอง โดยเฉพาะ หัวเกรียน ทรงนักเรียนยิ่งทำให้หุ่นอ้วนๆดูอ้วนกลมเข้าไปอีก ที่แปลกและสะดุดตาก็คือ ขับรถมาเรียนพิเศษเอง

ตอนนั้นแม่ลิงแอบหมั่นไส้นายพะโล้ในใจ เด็กอะไรแอบเอารถพ่อแม่มาขับรึไงเนี่ย ดูดิ๊อายุไม่ทันมีใบขับขี่เลย ขับรถมาเรียนพิเศษนึกว่าเท่รึไง ฮึ!...
(มีแอบหมั่นไส้เล็กๆ ส่วนแม่ลิง คุณพ่อคุณแม่มาส่งเรียนพิเศษ แถมนั่งรอรับอีก ....)

เวลานั่งเรียน แม่ลิงเป็นผู้หญิงคนเดียว ที่เหลือเป็นเด็กผู้ชายอีกสามคน คือเรียนพิเศษแบบเป็นกลุ่มน่ะ
ตอนเรียนนายพะโล้นี่ตอบผิดตลอด ทำให้โดนอาจารย์อารยาตีประจำ

นายพะโล้เป็นเด็กเงียบๆไม่ค่อยคุยผิดกับบอลและสัญชัย ลูกอาจารย์ที่เรียนในห้องด้วยกัน เจ้าสองคนนี้คุยกันตลอด บางครั้งแม่ลิงก็อดคิดไม่ได้ว่านายพะโล้นี่เป็นเด็กผิดปกติหรือเปล่าเนี่ย จนมาวันนึง แววความแสบของนายพะโล้ก็ปรากฎ....เมื่ออาจารย์อารยาไปรับโทรศัพท์ อันเป็นโอกาสดีของนายพะโล้ นายพะโล้ก็ย่องๆไปลากเก้าอี้มาต่อตัวขึ้นไปแอบหมุนนาฬิกาในห้องเรียน หมุนให้นาฬิกาเดินไปไวขึ้นเพื่อที่จะเลิกเรียนเร็วๆ เสร็จแล้วก็วิ่งกลับมานั่งที่ เชื่อมั๊ย ไม่มีใครกล้าบอกอาจารย์ซักคน ทุกคนได้แต่นั่งเงียบ ปิดปากสนิท กลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับนายพะโล้ไปโดยปริยาย (แหม ก็เรียนคณิตศาสตร์มันน่าปวดหัวและน่าเบื่อนี่นา) และแล้ววันนั้นก็เลิกเรียนเร็วกว่าปกติครึ่งชั่วโมง

เหตุการณ์ดำเนินไปเรื่อยๆเกือบเดือน จนวันนึง ไม่รู้ว่าเป็นคราวซวยของนายพะโล้หรือความชะล่าใจก็ไม่รู้ เมื่ออาจารย์อารยาเดินไปรับโทรศัพท์ นายพะโล้ก็รีบลากเก้าอี้ไปปรับนาฬิกา ยังไม่ทันเสร็จเลย อาจารย์ก็เปิดประตูผลัวะเข้ามา...
"เธอนี่เองที่มาหมุนนาฬิกาของชั้นให้เดินเร็วขึ้น ถึงว่าว่าทำไมหมู่นี้ถึงเลิกเร็วกว่าปกติทุกที..."ว่าแล้วอาจารย์ก็คว้าที่ติ่งหูนายพะโล้หมับทั้งดึงและลากนายพะโล้ให้ออกห่างนาฬิกา ซวยแล้ว...นายพะโล้

"พวกเธอก็เหมือนกัน เห็นเพื่อนทำผิดแล้วยังไม่บอกครูอีก อยากเลิกเร็วนักใช่มั๊ย งั้นต่อไปนี้ เลิกช้ากว่าเดิมไปอีกวันละครึ่งชั่วโมง...." (งานนี้ ซวยหมู่ เพราะโดนตีอีกคนละที แม่ลิงก็โดนด้วย เพราะช่วงบ่ายแม่ลิงมีเรียนต่ออีกที่นึง เท่ากับเวลาพักกินข้าวของแม่ลิงเหลือแค่ครึ่งชั่วโมง ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าตัวเองดีเนี่ย!!!!

โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ