ผ่านมา 5 ปีแล้วสิ

 ตั้งแต่วันล่าสุดที่เขียนบล๊อกนี่ กลับมาอ่านก็ตลกตัวเอง บางอย่างเหมือนเราพร่ำเพ้อไรเนี่ยะ ไร้สาระและดูอ่อนแอจริงๆ เด็กน้อยเอ๋ย ( เลยลบไปซะเลย )

ตอนนี้หน้าที่การงานแน่นอนย่อมสูงขึ้น และต้องแกร่ง พร้อมจะไฝว้ตลอดเวลา จนบางทีเราคิดว่าตัวเองไฝว้ลามไปถึงในชีวิตประจำวัน จะไม่ค่อยยอมลงอะไรง่ายๆเลยเหรอ
พอคิดย้อนไป...เราอาจชื่นชอบการรักษาสิทธิและการให้ความสำคัญแก่ลูกค้าของ AUS/JP ตั้งแต่เด็กก็เป็นได้ พอผสานกับหน้าที่การงานที่เราต้องแกร่งขึ้น ไม่ใช่เด็กน้อยก้มหัว [ ค่ะ ๆ... ] ไปโดยไม่คิดอะไรก่อน ว่ามีเหตุผลพอจะให้เราเชื่อ และลงมือทำไหม

แต่ก็เหนื่อยไม่น้อยเลยกว่าจะจบแต่ละวัน

ทางด้านหนึ่งก็เขียนหนังสือไป...ค้างมานานเป็นปีจนคนอ่านคงด่าในใจและเลิกตามไปแล้วมั้ง เรื่องราวในหัวมันไม่อาจคลี่คลาย เนื้อเรื่องมันไม่กระแทกใจพอที่เราจะเขียน จึงไม่อาจเขียน ไม่อาจให้คนอ่านผิดหวังได้
ทั้งที่ลบทิ้ง 800 หน้าที่เขียนไปก็แล้ว เขียนใหม่อีกหลายร้อยหน้าก็แล้ว ++ ใจยังอยากลบทิ้งอยุ่นั่นแหละ

สุดท้ายเราอาจหยุดเรื่องนี้ ...ไปขึ้นต้นเรื่องอื่นที่เคยร่างไว้อาจปลอดโปร่งใจกว่า

จะว่าไปขีวิตตอนนี้ทำหลายอย่างมาก แต่ก็ยังไม่พอ เมหือ่นยังมีอะไรมากมายที่เราอยากทำ
ท่องเที่ยวทั่วโลกอะไรนั่นก็ไม่ได้ทำเลยมาหลายปี เพื่อนก็แต่งงานมีลูกไปหมดไม่มีใครว่างไปเที่ยวกับเราเลย 5555

อยากไปคนเดียวอยู่นะ แต่บางที่เราก็เกรงอันตรายนิดนึง

อย่างไรก็ตาม...
แค่อยากบอกบล๊อกว่า เราโตขึ้น และสติแตกขึ้นด้วย +555 ริ้วรอยก็มาซะ ...ชิชะ...ไม่มีเกรงใจ
เลยได้แต่หาซีรีย์จีน เกาหลี ดูเด็กน้อยเพื่อความสดใสแห่งวัยนูน่า**เจี่ยเจี่ย

สวัสดี นะ BlOgGanG

Create Date : 11 พฤศจิกายน 2559		0 comments
Last Update : 11 พฤศจิกายน 2559 22:06:23 น.
Counter : 4208 Pageviews.
Share Tweet