Bloggang.com : midnite-angel : พอแล้วล่ะ หลีกหนีไปเสียทีเถอะ

พอแล้วล่ะ หลีกหนีไปเสียทีเถอะ

ถามใครๆก้อมีแต่คนบอกว่าให้หันหลังกลับจากเส้นทางที่เลือกเดิน
มีแต่คนบอกว่ามันไม่ใช่เส้นทางที่เหมาะสมและคู่ควรกับข้าเจ้าเลย

เส้นทางที่ข้าเจ้าจะเดินไปมันต้องสว่างไสว.. สดชื่นและเห็นปลายทางที่เจิดจรัสกว่านี้หลายเท่านัก แต่นี่อะไรเดี๋ยวคดไปทางนั้นทางนี้ แถมยังให้ข้าเจ้าเหนื่อยกาย เหนื่อยใจ ไปซะหลายหอบ จะร้องไห้ก้อร้องไม่ออก

สาเหตุทั้งหมดทั้งปวงคงเป็นเพราะเพื่อนร่วมทางเส้นนี้ที่พาข้าเจ้าวกไปวนมาอย่างสับสน จนข้าเจ้าไม่แน่ใจว่าทางที่เดินมาน่ะทำเอาข้าเจ้าหมดกำลังใจ และอึดอัดแค่ไหน
แม้ว่าหลายคนอาจกำลังเรียกการเดินทางนี่ว่าหลับหูหลับตาเดิน ไม่รู้จักเปิดตาขึ้นมองว่าความจริงตรงหน้าคืออะไร สองข้างทางที่พบพานคืออะไร
แต่ข้าเจ้ารู้สึกนะว่าดวงตาทั้ง 2 ไม่ได้มืดสนิท ข้าเจ้ายังลืมตาอีกข้างมองทางอยู่เพราะหวาดระแวงไม่มั่นใจว่าจะหลงทางรึเปล่าน่ะเอง

ครั้นพอรู้ตัวว่าเพื่อนร่วมทางอาจพาหลงแต่ใจกลับปฏิเสธ..ที่จะขอลองเชื่อมั่นอยู่อีก..
กระทั่งข้าเจ้าคิดทบทวนแล้วทบทวนอีก.. จากวัน เป็นชั่วโมง.. จากชั่วโมง เป็นนาที.. จากนาที เป็นวินาที.. ทุกลมหายใจเข้าออก จนแทบบ้า

เอาไงเอากันอย่างที่บอกว่า - - ถ้าเข้มแข็งไม่ได้ก้อไปตายซะ !! ซองจุงอา - -

ความอ่อนแอไม่ได้ช่วยอะไร..
จุงอาอ่อนแอมามากเกินทนแล้ว
ไม่อาจจะหวั่นไหวไปกับแรงลมได้อีกแล้ว
แม้นว่าจะต้องแกร่งกล้าขึ้นเพื่อที่จะต้านแรงพายุ
และแม้นว่าความไม่โอนอ่อนจะทำให้กิ่งก้านปริหักลง
แต่ข้าเจ้าก้อจะสามารถหลุดพ้นได้..
หลุดพ้นจากเส้นทางสีเทา ..เต้มไปด้วยหมอกนั่นได้แน่ๆ

เชื่อมั่นว่าเป็นอย่างนั้น

ขอให้เข้มแข็งเพียงพอเถอะนะ ไม่งั้นข้าเจ้าคง. . . . .

Create Date : 01 มิถุนายน 2551

Last Update : 1 มิถุนายน 2551 17:00:35 น.

7 comments

Counter : 755 Pageviews.