• 2024 coffee & everything in between
• 2023 sip coffee in my own mug
• 2022 just live my life
• 2021 got to let grow
• 2020 blossom in its own time
• 2019 delicate jottings
• 2018 at a time i was sure
• 2017 to live life completely
• 2016 wrapped around petals
• 2015 a little bit bitter
• 2014 keep flowers bloom!
• 2013 cup of coffee on table
• 2012 beginning of next level

จะได้จำกันไปนาน ๆ ...เป็นคนใจเย็น เย็นสบาย ไม่ร้อนรนกระวนกระวาย ราวกับนาฬิกาในตัวเขาเดินช้า กว่านาฬิกาบนข้อมือมนุษย์เมืองส่วนใหญ่ หลายครั้ง ความเย็นของเขา...ยังเผื่อแผ่ออกไป ดับความร้อนในใจของคนรอบข้าง อีกด้วย . . อ่านจากหน้า 10 ในเล่มนี้, open diary เมื่อเช้าวันที่ 10 กับแก้วกาแฟใสสองชั้น ที่เพิ่งซื้อจาก 123 Farm, เมือง Beaumount ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ดูซีรีส์แค่ตอนแรก และลากปราด ๆ ผ่านไปถึงตอนจบเลย, เสมอ จนมาถึงเรื่อง meet yourself กระโดดข้ามกำแพงเมืองจีน ซ้ำไปซ้ำมา จนจบเป็นรอบที่ 5 แล้ว ดูวนไป ยาวไป ๆ ดูจนงงตัวเอง ว่าจะติดหนึบกับความละมุนนั้นได้เยี่ยงนี้เชียวรึ ถึงขนาดคลิกซื้อ OST ใน iTune ในราคา 9.99 เหรียญ แบบไม่ต้องใคร่ครวญอะไรมาก ในอดีต ซื้อเพลงใน itune แบบรัว ๆ จนเพลงในมือถือมีถึง 2.74GB  แล้วสำนึกว่า ซื้อมาก็ไม่ได้ฟังเท่าไหร่ นับจากสำนึกนั้น เลยชั่งใจตลอดมาว่า จะไม่ซื้อเพลงง่ายอีก แต่กับซีรีส์เรื่องนี้ หยุดใจไม่ได้เลย ลุ่มหลงมากทุกเพลง และมากถึงขนาดลงเรียนคอร์สพูดภาษาจีน แบบเรียนออนไลน์ ราคา 3,500 บาท เลยเชียว ตอนไปเที่ยวเมืองจีนจะได้ไม่อดข้าว และไม่หลงทางมาก ... เมื่อคืน โทรคุยกับเพื่อน 47 นาที บ่นกับเพื่อนถึงบางเรื่องในรอบ 10 วันที่ผ่านมา เพื่อนบอกว่า เออ... เข้าใจเลย สุดท้ายก็ยังปิดท้ายกันด้วยเรื่อง meet yourself อีก เมื่อบอกเพื่อนว่า ...จะวางสายแล้วนะ จะต้องดู meet yourself รอบที่ 6 เพื่อนบอก เออ... เข้าใจ แบบว่า ซีรีส์เรื่องนี้มันเป็น tenacious grip ของแกอะเนอะ คิด ตามคำเพื่อน .. จริง ตามคำนั้น . . . เมื่อเช้า ตื่นมาตอน 7.45 นับว่าสายโร่มาก เพราะปกติไม่เคยตื่นหลัง 6.00 พอลงมาเปิดตู้กาแฟ พบว่ามีเมล็ดกาแฟเหลือ 3 แบบ illy คั่วเข้ม กับ columbian ของ kirkland และสุดท้าย เป็นกาแฟท้องถิ่น ขนมาจากบราซิล แบบใหม่ ๆ หมาด ๆ แต่เพราะเป็นถุงที่เกินกว่า 10 ครั้งแล้ว เลยไม่ตื่นเต้นอีก เพราะคนขนมาฝาก ช่างไปบราซิลบ่อยเหลือเกิน และก็ซื้อมาแค่เมล็ดพันธุ์เดียว เพียงเพราะฉันเคยบอก 2-3 ครั้งแรกที่ได้รับ ว่า อร่อย นับแต่นั้น เลยได้กินกาแฟแค่พันธุ์นี้แหละ แต่เช้านี้ ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะบดจากถุงไหนกินดี จนที่สุด ก็ขับรถไป smart and final ให้หมดเรื่องหมดราว อย่างตั้งใจจะไปเพื่อซื้อ hazelnut ของเงือกเขียว แค่อย่างเดียว แต่ตอนจะคว้ามา 1 ถุงเพื่อไปจ่ายเงิน ก็เหลือบไปเห็น kahlua ที่วางอยู่ ถึงกับกรี๊ดในใจ ...  เพราะ kahlua hazelnut gourmet ขาดตลาดนี้ไปนานมาก ๆ ก็เลยวาง starbucks ลงที่เดิม แล้วหยิบ kahlua ขึ้นมาแทน starbucks hazelnut แค่ 9.99 เหรียญ แต่ kahlua hazelnut ถึงกับ 19.99 เหรียญ นับว่าแพง ... แต่ความอยากดมกลิ่นหอม ๆ ของ hazelnut ทำให้ตัดสินใจได้ เพราะ hazelnut ของ kahlua หอมกว่าเยอะเลย พอจ่ายเงินแล้ว ทันใด, เหมือนมีเพื่อนตาทิพย์ เพื่อนโทรมาว่า ...บ่ายนี้ ไปกินกาแฟกันที่มิวเซียมมั้ย จะได้ดูงานของโกแกงด้วย ถึงกับงง, เมื่อคืนคุยกัน ไม่เห็นเพื่อนจะเกริ่นอะไร แต่ก็รับปาก และบอกว่า บ่ายจัด ๆ นะ เพราะนี่เพิ่งตื่นมาซื้อเมล็ดกาแฟที่หน้าปากซอยเองอะ ทันใด เพื่อนบอก เออ... งั้นกินกาแฟบ้านแกนั่นแหละ ได้ข่าวว่าเพิ่งได้รับของฝากเป็นเมล็ดกาแฟ ที่ขนตรงมาจากบราซิลเลยนี่นา นึกในใจ ... สำนวน ใกล้เกลือกินด่าง ไม่เคยห่างหายไปจากชีวิตประจำวัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังซื้อ kahlua มานั่นแหละ อย่างไรวันนี้ที่ท้องฟ้าแสนจะครึ้ม ก็ยังอยากกินกาแฟหอมจัด ๆ ในแก้วใบใส ๆ ใบนี้ ส่วนว่าบ่ายนี้ ... จะไปเดินดูงานศิลป์ที่ norton simon museum กันหรือไม่ รอให้เป็นเรื่องของบ่ายนี้แล้วกัน   Create Date : 11 มิถุนายน 2566     Last Update : 11 มิถุนายน 2566 2:51:30 น. Counter : 775 Pageviews.   1 comment Share Tweet

โลกไม่ใช่ศูนย์กลางของจักรวาล จากเคสที่ป้าจิ๋วถูกขโมยกระเป๋าที่ 99 cents store ทำให้ต้องพาป้าไปทำใบขับขี่ใหม่ และพบว่า เพราะป้าอายุ 76 ปีแล้ว การขอทำใบขับขี่ใหม่ จะต้องสอบขับ และสอบข้อเขียนใหม่ อืมมมม ... ก็ว่ากันไป แล้วเลยได้ถามว่า เดี๋ยวนี้ทำไมต้องสอบ เจ้าหน้าที่ตอบว่า ถ้าต่ออายุในช่วง 4 เดือนก่อนวันหมดอายุ และไม่มีการเปลี่ยนข้อมูลส่วนตัว ก็ไม่ต้องสอบ ยกเว้นว่าจะอายุเกิน 70 ปีหรือประมาณนั้น เพราะเคยมีคนแก่ขับรถแล้วชนคนตายเยอะ ทำให้มีกฎว่า ถ้าอายุเยอะก็ต้องสอบใหม่ เพราะจริง ๆ คนแก่ก็มีรถของรัฐบริการรับส่ง เลี่ยงการขับรถได้สบาย ๆ แต่หากอยากขับรถเองต่อไป ก็ต้องสอบกันใหม่แหละ เพื่อดูความพร้อม ... จากนั้น จบเรื่องใบขับขี่ ก็พาป้าไปเพื่อลงบันทึกที่สถานีตำรวจ ตอนแรก พาป้าไปที่สถานีตำรวจแถวบ้าน ซึ่งคือ Los Angeles County Sheriff Department เป็นสถานีตำรวจที่เงียบมาก ๆ ปรากฏ เจ้าหน้าที่ตำรวจอธิบายดีมากเลยว่า เกิดเหตุที่ไหน บ้านอยู่เมืองอะไร พอป้าตอบ ตำรวจก็บอกว่า เกิดเหตุในเขต LAPD ต้องไปแจ้งที่ Los Angeles Police Department แล้วตำรวจก็ให้ที่อยู่ของ LAPD ที่ใกล้ ๆ มา ป้าถามว่า ทำไมที่นี่ไม่รับแจ้ง เลยบอกป้าว่า คงเพราะทุกคดีที่เกิด เป็นสถิติของที่นั่น เมืองนี้ปกติไม่ค่อยมีคดีอาญา ทำให้ความปลอดภัยสูง อสังหาฯ ก็จะราคาดี ถ้าตำรวจรับแจ้งข้ามเขต ก็เสียสถิติละมั้งคะป้า ป้าก็ อืมม เข้าใจ  พอไปถึงที่ LAPD ก็ปรากฏว่า ตำรวจที่สถานีไม่รับแจ้ง กรณีเช่นนี้ จะต้องลงบันทึกออนไลน์เท่านั้น เพราะเป็นการสูญหายทรัพย์สิน ไม่ได้ถูกข่มขู่ด้วยอาวุธ หรือถูกขู่กรรโชก มันคือการล้วงกระเป๋า ... ไม่ถือเป็นอาชญากรรม สรุปคือ ต้องลงบันทึกออนไลน์  ตำรวจก็อธิบายดีนะ คือ ถามดี อธิบายดี และแนะนำดี จากนั้นก็กลับบ้าน บอกป้าว่า เดี๋ยวจะช่วยทำออนไลน์ให้ ปรากฏว่า รายละเอียดเยอะมาก ป้าเลยต้องกลับไปนั่งลิสต์ ว่ามีอะไรหายบ้าง จะได้กรอกข้อมูลทีเดียว ... กระเป๋าหายใบเดียว ชีวิตป้าเปลี่ยนเลย เห็นแล้ว เหนื่อยใจแทน แต่ก็ได้รับความรู้เพียบเลย นับตั้งแต่การแจ้งความ การติดต่อขอเอกสารสำคัญใหม่หมด แต่ทุกอย่างก็รวดเร็ว เจ้าหน้าที่รัฐทำงานเร็วดี ให้คำแนะนำที่ดี และไม่เสียเวลามาก เพราะบัตรเครดิต บัตร ATM ใบใหม่ส่งมาเร็วมาก ส่วนใบขับขี่ ได้ใบชั่วคราวมา และรอป้าสอบข้อเขียนอีกรอบ โดยพยายามบอกป้าว่า อย่าเครียด ถึงใบขับขี่ไม่หาย แต่ตอนป้าต่ออายุใบขับขี่ใหม่ ป้าก็ต้องสอบข้อเขียนและสอบขับอยู่ดี เพราะป้าอายุเยอะ และสุขภาพก็แย่ลง ด้วยป้าเป็นหลายโรค ที่จริงก็ไม่อยากให้ป้าขับรถอีก เพราะเดินก็ไม่คล่อง มือไม้ก็เคลื่อนไหวลำบาก แต่ป้าก็ดื้อ ตามประสาคนที่พึ่งตัวเองมาตลอด ก็ต้องรอดูกันไป เพราะวันไปสอบข้อเขียนใหม่อีกครั้งนั้น ป้าขอให้ช่วยไปด้วย เพราะป้าไม่รู้เรื่องการใช้คอมฯ ในการสอบ เลยบอกป้าว่า ให้ป้าสอบเป็นภาษาไทย จะได้เข้าใจข้อสอบง่ายขึ้น และจะไปช่วยคลิกเพื่อส่งคำตอบให้ ป้าก็ อืมม อืมมม ช่วยป้าด้วยนะลูก บอกป้าว่า ยินดีค่ะ แต่บอกวัน "พร้อมสอบ" ให้หนูรู้ล่วงหน้านะคะ ... สรุปว่า บทเรียนของป้าหนนี้ เหมือนประสบการณ์ร่วมเลย ... ก็ดูแลกันไป   Create Date : 10 มิถุนายน 2566     Last Update : 10 มิถุนายน 2566 2:26:11 น. Counter : 514 Pageviews.   0 comment Share Tweet

โปรดจงทำเหมือนฉันไม่คิดอะไร สมมุติว่าเขาต้องการดื่มน้ำ วันละ 8 แก้ว เราเอาน้ำเทใส่เขา วันละถัง เขาก็ต้องการดื่ม 8 แก้ว หรือเอาน้ำให้เขา วันละ 1 แก้ว เขาก็ต้องการดื่ม 8 แก้ว ถ้าเขาคิดถึงเรา ไม่ว่าเราจะตาม หรือไม่ตาม เขาก็จะคิดถึงเท่าเดิม ถ้าเขาไม่คิดถึงเรา ต่อให้เราวิ่งตาม หรือเราหายไป เขาก็ไม่ได้คิดถึงอยู่ดี . . คุณสมาชิกหมายเลข 7198937 ตอบไว้ในกระทู้นี้ https://pantip.com/topic/42044207 เมื่อวานวันที่ 1 มิถุนายน เดินออกไปไขตู้รับจดหมาย เจอกับจดหมายแจ้งจากธนาคาร ว่า chase จะคิดเงินค่าตู้นิรภัย 70 เหรียญต่อปีนับจากสิ้นเดือนนี้ ถึงกับงง และเลยโทรไปยัง call center เจ้าหน้าที่บอกว่า ธนาคารยกเลิกการให้บริการใช้ตู้นิรภัย ฟรี สำหรับบัญชีที่มียอดฝากสูงกว่า 1 แสน 5 หมื่นเหรียญแล้ว ถึงกับงงรอบ 2 และบอกว่า ไม่เคยได้รับจดหมายแจ้งใด ๆ เลย เจ้าหน้าที่ก็ขออภัย แล้วก็วางสายกัน นั่งนึกไปนึกมา ว่าก็แล้วทำไมต้องจ่ายค่าธรรมเนียม เพราะที่ใช้ก็แค่ใกล้บ้าน และฟรี เลยคว้ากุญแจฝ่าฝนพรำไปธนาคารหน้าปากซอย เจ้าหน้าที่การเงินเดินมาช่วยดำเนินการปิดตู้นิรภัยหมายเลข 1089 ทุกอย่างเสร็จสรรพในเวลาไม่ถึง 15 นาที รวมการไปเอาเอกสารและสิ่งของออกมาจากตู้ 1089 ก่อนจาก เจ้าหน้าที่บอกว่า ผมอยากยกยอดค่าธรรมเนียมให้มาก เพราะเข้าใจดีว่า ที่คุณรักษายอดเงินไว้ ทั้งที่ดอกเบี้ยยังกับผงฝุ่น เป็นเพราะเรื่องบริการให้ใช้ตู้นิรภัยนี่แหละ เลยตอบว่า เข้าใจดี และยกเลิกบริการให้ใช้ฟรี แบบนี้ก็ดีนะ จะได้ถอนเงินไปซื้อหุ้นให้หมด แล้วเลยถามว่า ทำไมถึงยกเลิกบริการนี้ล่ะ ริกกี้ตอบว่า เพราะประกันไม่ครอบคลุม และรัฐบาลต้องการตัดการซ่องสุม เก็บอาวุธปืน ไว้ในตู้นิรภัย อีกอย่างคือ ตัดการเก็บซ่อนเงินสด ก็อืมมม เข้าใจ และเข้าใจเลย เพราะฉันไม่มีปัญหานั้น ฉันแค่ใช้เก็บเอกสารสำคัญ กับเครื่องประดับบางส่วนเท่านั้น  กลับบ้านแล้วก็คิดว่าจะทำอย่างไรดี เลยเริ่มแยกประเภทเอกสาร และจัดแยกเครื่องประดับ พบว่า มันก็ไม่ได้ยากอะไร ไปเก็บไว้ในตู้เซฟที่ธนาคารไกลออกไป ซึ่งมีบัญชีฝากประจำ อย่างน้อยก็ราคาค่าธรรมเนียมก็ถูกกว่า chase ที่ใช้บริการเพราะเป็นธนาคารที่ใกล้บ้านที่สุด แบบเดินถึงนั่นแหละ ก็เลยจบเรื่องไปง่าย ๆ พอวันนี้ 2 มิถุนายน 2023 ตอนบ่าย 3 นั่งดูซีรีส์เรื่อง lady of the dignity ป้าจิ๋วโทรมา ด้วยเบอร์บ้าน ... เสียงเหมือนร้องไห้เลย สรุปได้ความว่า ป้าไปเดินซื้อของ แล้วกระเป๋าหายทั้งใบ โดยเฉพาะกระเป๋าสตางค์ใบใหญ่ ที่เก็บทุกสรรพสิ่งสำคัญในชีวิต สารพัดบัตรทุกเรื่อง หายไปกับกระเป๋าใบนั้น รวมทั้งบัตรเสริมในการเข้าชมสวนญี่ปุ่น และนอร์ตันมิวเซียม ที่ฉันให้ป้าไว้ใช้ รวมถึงไอโฟนรุ่น 2-3 ปีก่อน แต่เป็นเครื่องใหม่ ที่ป้าเพิ่งซื้อมาแทนอันเก่าที่หมดสภาพ บอกป้าว่า ไม่เป็นไรค่ะ ฟาดเคราะห์ไปแล้ว แค่โทรแจ้งพวกสารพัดบัตร ให้ครบก็จบแล้วค่ะ และป้าต้องทนยุ่งยากกับการไปทำบัตรใหม่ ทั้งหมด ป้าบอกว่า คนร้ายได้เงินสดไปด้วย 300 เหรียญ และมีการเอาบัตรไปรูดซื้อของ 2 แห่ง นั่นคือ 250 เหรียญ ที่ walmart กับ 75 เหรียญ ที่ wallgreens เรียกว่า รูดบัตรในทันทีที่ขโมยไปได้ เจ้าหน้าที่บัตรเครดิตบอกป้าตอนโทรไปแจ้งว่า ขโมยเพิ่งรูดใช้ไปเมื่อ 20 นาทีก่อนป้าจะโทรมานี่เอง ป้าบอกว่า นั่นแหละ หายทั้งกระเป๋าเวลานั้นพอดี ยังดีที่กุญแจรถอยู่ในเสื้อกันหนาว เลยกลับบ้านได้ทันมาโทรอายัตบัตร จากนั้นป้าก็ขับรถไปธนาคารข้างบ้าน เพื่อจัดการเรื่องบัญชีธนาคาร เพราะในกระเป๋ามี ATM และสมุดเช็คด้วย รวมถึงบัตรรับเงินคนแก่ที่ป้าได้จากรัฐบาล ก็สรุปว่า ต้องอายัตทุกอย่าง และทุกที่จะส่งเลขบัญชีและบัตรใหม่มาให้ ยกเว้นธนาคารที่ป้าต้องเอาใบขับขี่ใบใหม่ ไปยืนยันตัวตน เพื่อเปิดบัญชีหมายเลขใหม่ ดังนั้น ส่วนที่ต้องเร่งทำคือ ใบขับขี่ กับใบ SSN  และบัตร madicare ของป้า กับบัตรเรียกใช้บริการรถโดยสารของรัฐ บอกป้าว่า ตอนนี้ป้าไม่มีใบขับขี่ จะไปไหน บอกมานะคะ ป้าบอกว่า วันจันทร์ว่างมั้ยคะ จะขอให้พาไปทำใบขับขี่ใหม่ บอกป้าว่า ได้เลยค่ะ ว่างเสมอ ป้าบอกว่า จะต้องทำงาน หรือมีนัดอะไรอยู่แล้วมั้ยคะ บอกป้าว่า ไม่มีค่ะ ไปได้ค่ะ ไม่ไกลบ้านเราสองคนด้วย แค่ 8 ไมล์ และงานเลื่อนไปได้ค่ะ ตอนนี้งานไม่สำคัญเท่ากับพาป้าไป แล้วป้าก็ร้องไห้  คงจะตกใจ ขวัญเสีย ว้าวุ่น และวุ่นวาย ปล่อยให้ป้าร้องไห้ตามสายสักพัก แล้วเลยถามป้าว่า วันเสาร์-อาทิตย์นี้ อยากไปไหนบ้างคะ ต้องไปตลาดมั้ยคะ ป้าตอบว่า ป้าไปตลาดมาแล้ว ก่อนกระเป๋าหาย เลย อืมมม นึกได้ว่า วันพรุ่งนี้ 3 กับ 4 มิถุนายน มีงาน art and craft ตรงย่าน old town เลยถามว่า ป้าอยากไปเดินมั้ยคะ จะได้ไม่เครียด ไม่หมกมุ่นกับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว ป้าปล่อยโฮอีกรอบ ... ป้าบอกว่า ทำไมคนในครอบครัวถึงไม่เคยคิดแบบนี้ มีแต่ด่าซ้ำ มีแต่บอก ชั้นบอกแกแล้ว ผมบอกพี่แล้วให้ระวัง ฟังแล้วก็เงียบ ..... พอป้าสะอื้นจางลง ก็บอกว่า ไม่เป็นไรค่ะป้า พรุ่งนี้สาย ๆ หนูไปรับที่บ้าน เราไปเดินเล่นกันนะคะ ป้าบอกว่า ยังไม่มีบัตรเครดิตใบใหม่ และไม่มีเงินสดติดตัวเลย บอกป้าว่า เราไปเดินเฉย ๆ ไงคะ แล้วหนูก็เลี้ยงข้าวป้าได้นะคะ ... หนูเลี้ยงได้แน่นอนค่ะ ไปกันค่ะ ไปกัน ... ไปปล่อยความทุกข์ใจนะคะ ใครจะพูด ใครจะคิดอย่างไร ใครจะอะไร ๆ เราแค่ทำทุกทางให้ใจเราสุขค่ะป้า เราแค่ต้องอยู่อย่างสุขใจให้ได้ มากหรือน้อย เราก็ต้องสุขกับมัน   Create Date : 03 มิถุนายน 2566     Last Update : 3 มิถุนายน 2566 23:59:46 น. Counter : 522 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เราต่างเข้าใจในแบบของตัวเอง อักษรตัวหนาในหน้า ... [07] เมื่อลืมตาตื่น โลกยังคงเป็นไป [20] ทุก ๆ วันมีใครบางคนหายไป [26] เป็นปกติเหมือนหลายสิบปีก่อน [27] ไม่มีอะไรเลวร้ายกว่านี้ [32] เราเอนกายลงนอนอีกครั้ง : : มาจากในหน้าหนังสือเล่มนี้ หนก่อนหนล่าสุดที่ไปสปา เจอ 2 หญิงอาร์มีเนี่ยน เอามือถือเข้าไปในห้องออนเซ็น เลยบอกพนักงาน ที่ก็เดินไปเตือน หญิง 1 ในนั้นหันมาถาม ยูเป็นคนบอกเหรอ ตอบว่า ใช่ เพราะมันผิดกฎ และมีป้ายประกาศอยู่ ชี้ไปให้ดู หญิงคนนั้นถามว่า ยูเป็นประธานของที่นี่เหรอ ตอบว่า เปล่า เป็นคนมาใช้บริการธรรมดา ๆ คนหนึ่ง หญิงคนนั้นบอก ชั้นก็เป็นเช่นนั้น ตอบว่า นั่นสิ ดังนั้น เราควรเคารพกฎกติกา นางสะบัดหน้าพรืดด้วยความโกรธ แต่ฉันส่งยิ้มกลับไปให้ .... วันที่ไปเดินดูงานของจอร์เจีย โอคีฟ ที่มิวเซียมศิลปะของซานดิเอโก หลังจ่ายค่าบัตรคนละ 30 เหรียญ ก็เดินอยู่ 2 ชั่วโมง ก่อนกลับ เจอคนชั้น 2 เดินไปชูมือถือออกมากดถ่าย กลางโถงหลัก เพื่อถ่ายรูปคนที่ยืนชั้นล่าง ได้ยินเจ้าหน้าที่ในชุดดำบอกว่า ห้ามชูมือถือออกไปถ่ายรูปกลางอากาศ เพราะหากร่วงหล่นลงไป สัญญาณกันขโมยจะดัง และตำรวจจะมาทันที คนที่ถือมือถือ กล่าวว่า ขอบคุณที่ตักเตือน และเดินต่อไป ฉันยืนมองกับเพื่อน แล้วยิ้มให้กัน พอกลับถึงบ้าน เพื่อนถามว่า ค่าใช้จ่ายทั้งหมดเท่าไหร่ บอกเพื่อนว่า เดี๋ยวส่งให้นะ กดหน้าจอของบัตรเครดิตให้เพื่อนรวมยอด เพื่อบอกว่า ออกมาทั้งสิ้น 600 เหรียญ ค่าโรงแรม ค่ากิน ค่าชากาแฟ ค่าตั๋ว ค่าน้ำมันรถ เพื่อนบอกว่า เดี๋ยวโอนให้คนละครึ่งนะ บอกเพื่อนว่า ไม่เป็นไร เราเลี้ยง ไว้เธอค่อยเลี้ยงอาหารเราสักมื้อละกัน เพื่อนบอกว่า ได้ ได้ เหตุผลไม่มีอะไรมาก แค่เพราะ 'เพื่อนเป็นเพื่อนที่ดี' ตลอดมา ... เมื่อ 7 วันก่อน นัดไปกินมื้อเที่ยงกับเพื่อน ที่ร้าน Bottega Louie ในดาวน์ทาวน์แอลเอ ที่จริง ว่าจะจอดรถบ้านเพื่อน แล้วเดินไป เพราะห่างจากบ้านเพื่อนแค่ 1.7 ไมล์ แต่เพราะเพื่อนมาสาย และเพื่อนหิว เลยตกลงว่า ไปจอดรถแบบจ่ายเงินในดาวน์ทาวน์ ฝั่งตรงข้ามร้าน มีตึกจอดรถ ทุก 12 นาที 2 เหรียญ เลยตามนั้น แต่กว่าจะจอดรถได้ ก็ขับวนไปจนถึงชั้น 4 และพบว่า ลิฟต์ไม่ทำงาน บอกเพื่อนว่า ดีแล้ว เราจะได้ออกกำลังขาไง เพื่อนหัวเราะแหะ ๆ และเดินข้ามถนนไปถึงร้านที่พอดีเที่ยงตรง คนเยอะมาก และทุกคนอยู่ในชุดสูท คาดว่าเป็นคนที่ทำงานในดาวน์ทาวน์นั่นแหละ สั่งสลัด Louie และพิซซ่า Napoli กับขนมหวาน Tiramisu ปรากฏว่า สลัดอร่อยมากกกก มากเลยแหละ  แต่พิซซ่าแม้จะทำสด ๆ ตรงหน้า ก็จืดชืดนิดหน่อย ขนมหวานก็ไม่ได้ดีอะไรมาก บรรยากาศก็ดังมากกกกกกกก แบบ ก ไก่ ล้านตัว เพราะคนเยอะ เพดานร้านสูง เสียงเลยก้องกังวานจนต้องนั่งเงียบ ๆ ทว่า ... ประทับใจกับบริการ จบที่จ่ายคนละครึ่ง ด้วยบัตรเครดิตของใครของคนนั้น ร้านนี้คิดทิปแล้วในบิล แต่เพราะประทับใจ เลยเพิ่มทิปให้อีกคนละ 5 เหรียญ เท่ากับจ่ายไปคนละ 35 เหรียญพอดี มีพิซซ่าอีกครึ่งถาด + ขนมที่กินไม่หมด บอกเพื่อนว่า เอาไปให้ลูกสาวเพื่อนได้เลยนะ เพื่อนขอบคุณ พอไปถึงที่จอดรถ เจอค่าจอดรถ 14 เหรียญ บอกเพื่อนว่า ฉันจ่ายเองนะ เพราะเพื่อนอุตส่าห์ไปรับมา กลับบ้าน เพื่อนส่งรูปลูกสาวกินพิซซ่า แล้วฝากข้อความเสียงมาว่า อร่อยมากค่ะ ... เป็นเด็กนี้ ดี กินอะไรก็อร่อยไปหมด ... อย่างอื่น ไม่ได้ทำอะไรอีก เลือกรูปจากนิตยสาร มาเปลี่ยนรูปในกรอบ ทั่วบ้าน ออกมา สวยดี เป็นไปในโทนเดียวกัน นอกจากนั้นก็อ่านหนังสือ แล้วจู่ ๆ นักเขียนที่ช่วยตรวจปรู๊ฟให้ก็ส่งข่าว บอกว่า นิยายเรื่องนั้น วางขายไป 20 วัน ได้ยอดดาวน์โหลด 3,000 ครั้งแล้ว คิดจากราคาโปรโมชั่น คือ 680,000 บาท โว้ววววววว ... อยากเป็นนักเขียนออนไลน์เลยเชียว   Create Date : 01 มิถุนายน 2566     Last Update : 1 มิถุนายน 2566 3:30:16 น. Counter : 567 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ดีใจ 1 วัน = มีความสุข 1 วัน 3 วันก่อน จู่ ๆ อากาศก็กลับมาตกลงสู่เลขตัวเดียว อีกรอบ แล้วเช้านั้น ป้าจิ๋วก็โทรมาบอกว่า ... อยากกินซุปหัวหอม แปลว่า ป้าอยากไปนั่งกินในร้านฝรั่ง ถามว่า ป้าอยากจะไปเมื่อไหร่คะ ป้าบอกว่า มื้อบ่ายวันนี้เลยมั้ย เหลือบมองงานพิสูจน์อักษรในมือ มีงานเร่งอยู่ 2 เรื่อง เรื่องหนึ่ง กำหนดส่งวันที่ 20 อีกเรื่อง กำหนดส่งวันที่ 24 แต่ตอบป้าว่า ได้ค่ะ แล้วย้ำ งั้นเดี๋ยวไปรับที่บ้านป้า สักเที่ยงครึ่งนะคะ ป้าบอกว่า ป้าจะขับรถโบราณของป้าไปจอดหน้า cvs เพราะป้าเกรงใจที่ต้องไปรับถึงบ้าน ทุกที ให้ไปเจอกันที่นั่น บอกป้าว่า บ้านเราห่างกันแค่ 6 ไมล์เองนะคะ แค่นี้เอง ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย แต่ป้าก็ยังยืนยันเช่นเดิม เลยตามใจป้า นั่งอ่านงานไปเรื่อย ๆ เพราะดีที่เป็นคนอาบน้ำแต่งตัว เตรียมตัวเองพร้อมตั้งแต่ 8 โมงเช้าของทุก ๆ วัน เพื่อน ๆ เคยถามว่า ไม่ได้ออกไปทำงานออฟฟิศ ทำไมแต่งตัวพร้อมทุกวัน ตอบเพื่อนว่า แค่เดินออกไปไขตู้รับจดหมาย ก็ถือว่าออกจากบ้าน ออกจากบ้านทุกก้าว ต้องพร้อมไหมอะเธอ  ... พอเที่ยง 15 ก็คว้ากุญแจรถ cvs ห่างจากบ้าน แค่ 2 ไมล์  ไปถึงก็เห็นรถโบราณของป้า จอดอยู่ข้าง ๆ ดงกุหลาบขาว บอกป้าว่า วันนี้จะไม่พาไปร้าน black cow ที่ป้าชอบ แม้ที่นั่นจะมีซุปหัวหอมที่ป้าโปรดปราน เพราะวันนี้อยากจะป้าพาไปชิมซุปหัวหอม ในร้านฝรั่งเศสใกล้ ๆ ตรงนี้ ห่างออกไปไม่ถึง 2 ไมล์เองนะคะ ชื่อร้าน france cafe ตั้งอยู่บน foothill blvd. นี่แหละ ป้ามีอาการงอแงนิดหน่อย กลัวจะไม่อร่อย เกลี้ยกล่อมป้าว่า ลองค่ะลอง ไม่อร่อย เราก็ไม่ต้องกลับไปอีก แต่ถ้าอร่อย เราจะได้มีร้านใกล้บ้าน ใกล้กว่าร้านเดิมไงคะ ขับรถออกจาก cvs ไป 2 ไมล์ ประมาณ 3 - 4 ไฟแดงสั้น ๆ เลี้ยวเข้าลานจอดรถทางขวา ว้าว ร้านเล็กมาก ๆ มีเพียง 2 โต๊ะใหญ่ และ 2 โต๊ะเล็ก สมกับเป็นคาเฟ่จริง ๆ  ทว่า ก็แสนจะมีความเป็นฝรั่งเศสทั่วทั้งร้าน โดยเฉพาะเชฟ พนักงาน และแคชเชียร์ สุดยอดเลย และก็มีรายการอาหารพิเศษประจำวันด้วย ถูกใจแล้ว นั่งคุยกับป้าไปพลาง มองภาพเขียนของแวนโก๊ะไปพลาง สวยดี แล้วก็เห็นสินค้าสไตล์ชาวฝรั่งเศสโบราณ วางขายอยู่หลายอย่าง รวมถึงซอสแบบฝรั่งเศสหลายขนาน ตอนนี้ป้าจิ๋วเงียบกริ๊บแล้ว เพราะถูกใจเช่นกัน หลังจากสั่งกาแฟคนละแก้ว ก็สั่งอาหาร แน่นอนว่า ป้าต้องกินซุปหัวหอม ส่วนฉัน กินเมนูพาสต้าของเชฟวันนี้ อร่อยดีนะ ... ชอบแหละ แต่ก็เห็นร้านปิดวันอาทิตย์ พร้อมเขียนกำกับว่า ทุกวันอาทิตย์ ไปเจอกันได้ที่ตลาดชาวนา ก็เลย อืมมมม น่าสนใจ .. พอจ่ายเงินแล้ว กิน 2 คน 2 เมนู คือ 82.79 เหรียญ รู้สึกว่า แพงแฮะ เพราะของป้า แค่ซุปหัวหอมถ้วยเดียว จึงจัดว่าแพง! รวมทิปแล้วเกือบจะ 100 เหรียญเชียว  แต่ก็โอเค ทว่าป้าบอก คราวหน้าเรากลับไป black cow กันเหอะ  ... ผ่านมา 3 วัน คราวหน้าของป้าจิ๋วก็มาถึง ป้าจิ๋วโทรมาตอนเช้า บอกว่าทำน้ำสลัดแขกมาให้ และถ้าว่างวันนี้ อยากไป black cow เพราะยังมีความอยากซุปหัวหอม เลย ไปก็ไปค่ะ ขับรถพาป้าไปกินซุปหัวหอม ไปถึงร้าน คนเยอะมากเช่นเดิม หนนี้ป้าสั่งแซนด์วิชเนื้อ + สลัด และแน่นอนว่า จะต้องมีซุปหัวหอมเป็นนางเอก ส่วนฉันสั่งข้าวรวมธัญพืช ราดกุ้งไดนาไมต์ ปรากฏว่า ขณะกิน ฉันเจอเส้นผมขนาด 1 เซนติเมตร ในจาน, ถึงกับหัวเราะ และสะกิดบอกพนักงานชายชรา ... พนักงานขอโทษ ยกจานนั้นออกไป ถามว่า จะสั่งแบบเดิม หรือจะสั่งเมนูอื่น ได้ทั้งหมด เกรงสั่งเมนูเดิมจะสะอิดสะเอียน ครั้นจะสั่งเมนูอื่นก็หมดความอยากกินแล้ว เลยไม่ได้สั่งอะไร  แบ่งสลัดของป้ามากิน 3 คำ และหั่นแซนด์วิชครึ่งนึงมากินพลาง ๆ แล้วสั่งเอสเปรสโซ่ร้อนมา 2 ช็อต ตอนจ่ายเงิน พนักงานไม่ได้คิดค่าอาหารในส่วนของฉัน ทุกรายการเลย ข้าว + กาแฟ และพนักงานยังเอาเค้กกล้วยหอมมาให้ 1 ปอนด์ บอกว่า โปรดรับไว้ด้วย นี่เป็นคำขอโทษจากทางร้าน ฉันก็ ... ไม่กินขนมอบเป็นทุนเดิม แต่ก็ยอมรับมา และ (แวะไป) ให้กับเพื่อนอีกคนแล้ว ... ป้าจิ๋วหัวเราะ และว่า นี่ไงเสน่ห์ของร้านในอเมริกา จากนั้น ก็ควรจะต้องไปส่งป้า ที่รถป้าจอดไว้อยู่ แต่พอป้าได้ยินว่า ฉันจะไปเดินที่ home goods เพื่อซื้อชั้นไม้มาตอกติดผนัง เพื่อจะวางกล้องหุ่นยนต์ (กล้องวงจรปิด) ป้าก็ขอไปด้วย, เลยพาป้าไปด้วย และมั่นใจว่า ป้าน่าจะซื้อเยอะ แล้วก็จริง ป้าชอบซื้อของใช้ในบ้าน ตามประสาอดีตนักตกแต่งภายใน ที่จบช่างศิลป์มาก่อน เดินซื้อของกับป้า แบบต่างคนต่างเดิน เดินแยกกันจนครบชั่วโมง จากนั้นก็พาป้าไปส่งที่รถของป้า แล้วกลับบ้าน, มือเปล่า เพราะสิ่งที่ตั้งใจไปซื้อ ไม่มีชิ้นไหนถูกใจ ส่วนป้าที่งอแงขอติดสอยห้อยตามไปด้วย กลับได้ข้าวของมา 2 ถุงใหญ่ ๆ .... คิดแล้วก็ขำ ๆ แหละ แต่เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขดี และดีใจ ที่ได้พาคนแก่วัย 77 ไปโน่นมานี่ ดั่งใจ "ป้า" ปรารถนา, เสมอ ๆ   Create Date : 14 พฤษภาคม 2566     Last Update : 14 พฤษภาคม 2566 9:35:50 น. Counter : 613 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com