Bloggang.com : delicate pudding - เท่าที่เรารู้เท่าทัน, แค่นี้

เมื่อวาน ได้คุยกับเพื่อนคนหนึ่ง
เธอบอกว่า
"หล่อนเปลี่ยนไปอีกขั้นแล้ว ลึกขึ้นอีกมาก..."

ยึดเป็นคำชมในทางที่ดี
ทั้งที่ในความเป็นจริง เพื่อนอาจจะกำลังหลอกด่า..
[ฮา]
อย่างเพื่อจะบอกกลาย ๆ ว่า
หล่อนไม่ค่อยเปิดเผยนะยะ

หลังจากคุยกับเพื่อนแล้ว
ก็หันมานึกสำรวจตัวเอง

อาจเป็นไปได้อย่างมากเลยว่า
เปลี่ยนไป [จริง ๆ]

ดูเหมือนสามปีที่ผ่านมา
จะเงียบในความรู้สึกได้มากขึ้น
เหลือไว้ก็แต่ความรู้สึกที่เลือกจะให้ใครเห็น
ในแนวไหน
ในแง่มุมใด

หลายปีที่ผ่านมา
ไม่ค่อยได้สำรวมอารมณ์เคืองขุ่น
เท่าใดนัก
ในวันนี้ก็ยังรู้สึกว่า บางทีก็ยังไม่ค่อยสำรวม
เช่นเดิมแหละ
แต่ก็ดึงอารมณ์ร้าย ๆ ให้กลับมานิ่ง
ได้เร็วขึ้น
จึงบางครั้ง, ก็พบว่า
พอโมโหวูบ ก็ดิ่งลงต่ำได้ทันที
จบความโกรธเกรี้ยวได้ก่อนที่คนรอบข้าง
จะทันสังเกตเห็น

เมื่อเห็นตัวเองแบบนั้น
ก็บอกได้ว่า ดีใจจริง
หรือว่า
นี่คือสัญลักษณ์ของคนที่เติบโตทางจิต
แล้ว
.
.
อาจเป็นไปได้
ที่กาลเวลาและประสบการณ์นานา
ได้บ่มเพาะให้คนเราได้รู้คิดขึ้น
...

เช้านี้ ตื่นมาเพราะแม่ส่งคลิปมาให้ดู
ไม่ต้องดูคลิปจนจบก็รู้ว่า
แม่อยากกินพิซซ่า
ในวันอาทิตย์แสนสำราญ

เลยส่งไลน์รับปากว่า
เที่ยงนี้จะโทรสั่งให้นะ

หน้าที่ต่อคนที่เป็นที่รัก
เป็นเรื่องที่ทำได้ ไม่รู้เหนื่อย
แต่ก็แปลกที่ไม่ได้ ‘ทำได้’ ให้กับทุกคน
หรือว่า
ต้องเป็นคนที่เรารักอย่างปราศจากเงื่อนไข
ในการร้องคืน

รักแบบนี้ ใสสะอาดดีจัง
...

วันนี้ ตื่นมาแบบฝนไม่ตก
ฟ้าไม่ใสมาก แต่ก็โปร่ง

ตื่นมาแล้วเลยเปิดเพลงฟัง
แล้วนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือติดหน้าต่าง
เปิดม่านออกรับแสงแดดเต็มที่
และลงมือหยิบกระดาษปากกามาเขียน
ถึง ‘ตัวเอง’ ในอีกซีกโลก

พรุ่งนี้สาย ๆ จะไปส่งที่ไปรษณีย์กลาง

เขียนจดหมายแล้ว
นั่งฟังเพลง dancing with your ghost แบบวนลูป
นาน 1 ชั่วโมงครึ่ง
และก็พบว่า
บรรยากาศแบบนี้ กับ เพลงแบบนี้
ช่างเข้ากันดีจริง

เป็นความเงียบ
เรียบ ง่าย ที่ทำให้หัวใจเต้นได้จังหวะคงที่
ดี

จังหวะที่ได้รู้จักว่า ..
เพราะชีวิตคือชีวิต..
เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป

จริง ๆ ไม่ได้ฟังเพลงนี้นานแล้ว
แต่บรรทัดนี้ก็มักผุดพรายขึ้นในหัว
ผุดมาให้รับรู้ว่า
ชีวิตก็เท่านี้แหละ
เท่าที่เรารู้เท่าทัน, แค่นี้
นี่เอง