Bloggang.com : พุดดิ้งรสกาแฟ

เราไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ ชื่อฉัน .. คุณยังไม่รู้เลย

ผมรู้แค่ว่า..

เวลาอยู่กับคุณ ผมแมร่งโคตรมีความสุข

อย่างนี้ เขาเรียกว่ารักรึเปล่า

กวน มึน โฮ

กาแฟต้อนรับแสงแห่งวัน

เมื่อคืนฝนโปรยลงมาจนถนนชื้น
เหมือนผ้าผืนที่ตากไม่แห้ง

และอากาศประมาณฝนพรำพอเป็นละอองฝอยเช่นนี้

มักชวนให้มักคิดถึงปารีส

วันนี้เลยหยิบแก้วใบนี้ออกมาดื่มด่ำคว่ำบาตรความคิดถึง

อืมมมม เพิ่งสังเกตว่าภาพไม่ชัด

คงเพราะเซฟระดับ low เพื่อไม่ต้องกินพื้นที่บลอค

แรกก็ว่าจะไปปรับภาพใหม่

แต่ที่สุดก็ช่างมันเถอะ

อย่าไปเสียเวลาเลย

อย่างน้อยเราก็ยังคงมีภาพที่คมชัดลึก

ตกผลึกอยู่ในใจ

อยากนึกย้อนความคิดถึงก็แค่ดึงออกมาดู

(หากก็คงไม่มีวันว่างจะทำอย่างนั้น)

กาแฟแก้วที่ 3 ของวัน

เลือกแก้วใบนี้เพราะตรงก้นแก้วมันบิ่นแล้ว

ตอนหยิบมาดูแล้วบังเอิญเจอคม

จนได้แผลที่ปลายนิ้วซ้าย

แต่ก็ไม่เป็นไร

ในเมื่อฉันยังมีมือข้างขวา

มิหนำฉันก็เป็นเพียงมุษย์ธรรมดาที่ถนัดขวา

เพียงแค่หัวใจบังเอิญอยู่ข้างซ้ายอย่างเลี่ยงไม่ได้

และการจะเจ็บตรงซีกซ้ายบ้างก็ไม่ใช่เรื่องจะเกินทน

วันตรุษจีน

มีเพื่อนชาวจีนโทรมาฝากข้อความอวยพร

เสียงอวยพรสำเนียงจีนฟังเพราะดี

ฉันไม่ได้โทรกลับไปอวยพร

เพราะพูดอะไรแบบนี้ไม่เป็น

ขนาดปีก่อนยังหลงบอกเพื่อนว่า

อยากกินเมนูเต้าหู้ขาวในวันตรุษจีน

เล่นเอาโดนเพื่อนทุบหลังดังอั๊ก

ด้วยเหตุว่า

เขาถือ

ว่าสีขาวคือสัญญลักษณ์ของความโศกเศร้า

คนจีนเขาเลยไม่กินเต้าหู้ขาวในวันตรุษจีน

(แต่งงที่ทำไมกินหมั่นโถว กินซาละเปา และข้าวขาวนี่สิ)

((มันก็ล้วนสีขาวเหมือนกันนะ))

หากถึงจะไม่ได้กินเต้าหู้ขาวในวันตรุษจีน 2013

แต่ตลอดปีจีนที่ผ่านมา

เมนูเต้าหู้ขาวก็ผ่านช้อนมาหลายคำ

อืมมมม ก็นะ

สงสัยความโศกเศร้าจากเต้าหู้ขาวคงมีจริงแหละ
เพียงแต่มันเดินทางช้า

ฉันเลยสบายดีมาตลอดปีมะเส็ง

(เพื่อจะพบว่ามันมาถึงแล้วในปีม้า)

ชอบพุกก้า

นางฮาหน้านิ่งดี

ถูกใจ

วันนี้

แม้เพื่อนคนจีนจะบอกว่าห้ามทำความสะอาดบ้าน

แต่ฉันก็ยังพักเครียดจากงานด้วยการรื้อชั้นหนังสือ

พบว่า

สามารถทิ้งได้ถึง 1 ท้ายรถบรรทุก

ที่ล้วนแล้วแต่เป็นนิตยสารเก่า

ที่ซื้อมาแล้วอ่านไม่ทัน

ทิ้งไปเถอะถ้าที่ผ่านมาไม่ได้จับขึ้นอ่านต่อเลย

เพราะถึงจะเก็บไว้ด้วยใจเสียดายอีกกี่นาน

ก็ไม่ได้หมายความว่าจะหยิบขึ้นมาใหม่

อีกครั้งและอีกครั้ง

หนังสือกับทุกเรื่องในชีวิต

ก็คงมีจุดจบไม่ต่างกัน