poor little stratagems
เมื่อคนเหงาสองคนมาพบกัน พวกเขาเหมือนรู้จักกันมาทั้งชีวิต :: :: the matchmaker, 1997
เมื่อคืนน็อคด้วยฤทธิ์ยาน้ำหน้าคะมำล้มหลับสนิท เช้านี้ตื่นมาเกือบจะ 9 โมงเช้า อากาศยังยะเยือกเหมือนเมื่อวาน
พี่อากาศเหวี่ยงวีนเช่นนี้ น้องก็เลยป่วยน่ะสิจ๊ะ ทีหลังอย่าทำ ๆ อย่าทำอีกนะ มีอะไรก็ค่อย ๆ ฝากสายลมโบกมาบอกเบา ๆ นะ ไม่อยากป่วยให้งานล้มทับตอนหายดีน่ะจ้ะ
นั่งดูหน้าจอสักพักก็ได้ยินเสียงมือถือ เป็น "ผู้ใหญ่" หัวรุนแรงท่านหนึ่ง โทรมาล็อบบี้ให้ลางานไปรับเสด็จวันอังคารนี้ แล้วโวยว่าทำไมคนไทยในแอลเอไม่ทราบข่าว
ฉันก็ อืมมม.. อืมมม..
จริงแฮะ
ตรง event วันอังคารนั้นอ่านไม่ผิดแน่ แต่ แต่ อืมมม ... อาจจะต้องการเป็นส่วนพระองค์ หากก็เป็นเรื่องน่ายินดี
สักบ่าย ๆ พี่ชายหัวรุนแรงก็โทรมาอีก "ยูจะไปมั้ย ควรไปนะ สักครั้งในชีวิต" ฉันยังบ่ายเบี่ยงด้วยเหตุว่า การลางานวันอังคารนี่เท่ากับลาตาย บวกกับเป็นหวัดนี่สิ ออกไปตะลอน ๆ จะไหวหรือ เพราะจะอย่างไรก็เชื่อว่า พี่ ๆ ทั้งหลายย่อมไม่ปล่อยฉันกลับก่อนแน่
เลยบอกไปว่า
"หนูอยากไปนะคะ แต่ขอดูสถานการณ์ก่อนนะคะ"
ถัดมาอีกแป๊บ คราวนี้เป็นพี่สาวแสนดี "วันพฤหัสว่างมั้ย มากินกาแฟที่บ้านพี่" ฉันก็ อืมมม อืมมมม ดูก่อนนะคะ หนูเป็นหวัด ถ้าเอาไปติดพี่เข้าก็จะไม่ดี
พี่สาวแสนสวยบอก
งั้นวันพุธเราคอนเฟิร์มกันอีกทีนะคุณน้อง
ฉันก็ ค่ะ ค่ะ แล้วว่ากันค่ะ
ประมาณ 4.57 ฉันรู้สึกว่าตัวเอน ๆ สงสัยมึนยา มึนชา เพราะว่าวันนี้งดกาแฟ
เอ๊ะ หรือที่เอน ๆ นั่งแล้วจะล้ม ๆ เป็นเพราะไม่ได้ดมกลิ่นกาแฟ
| Create Date : 03 กุมภาพันธ์ 2557 |
| Last Update : 3 กุมภาพันธ์ 2557 8:06:35 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 618 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [