ตั้งใจใหม่อีกแล้วว่าก่อนนอนทุกคืน
จะบันทึกแต่ละวันที่ผ่าน
เพราะเหมือนว่าเดี๋ยวนี้จะนึกไม่ค่อยออกแล้วว่า

ได้ทำอะไรมาบ้าง

วันก่อนเก่าก็ลืมไปเนอะ
มาเริ่มต้นวันนี้ละกัน

หลังจากเข้านอนได้ครบ 8 ชั่วโมงกว่าก็ตื่น
จัดการตัวเองเรียบร้อยก็ต้มกาแฟ
และระหว่างรอก็นั่งอ่านหนังสือขำขันยุค IT

วันก่อนครับ

เลยอารมณ์รื่นมากกับการหยิบแก้วลิงมาเริ่มวัน

พอ 9 โมงที่มะเฟืองไปใส่บาตรที่ไทยแลนด์พลาซ่า
นางก็ส่งข้อความมาว่า
ซื้อปลาสลิดกับน้ำพริกตาแดงมานะ
เพื่อนหุงข้าวด้วยนะ

เลยตอบไปว่า งั้นซื้อมา 2 แพ็คนะ
ปลาสลิดแพ็คละ 2 ตัว 6 เหรียญ = 12 เหรียญ
แล้วก็สั่งซื้อแกงเทโพ ต้มข่าไก่ แพนงหมู ต้มแซ่บ
อีก 4 อย่าง
เค้าขายเป็นอาหารใส่บาตร ที่ละ 4 เหรียญ
ราคาเท่ากับวัดไทยในปริมาณและรสชาติที่โอเคเลย
ถือว่าราคาถูกมากที่สุดในแอลเอแล้วมั้ง

พอมะเฟืองมาถึงบ้านก็เลยกินข้าวเช้ากัน
แล้วก็ออกไปเมืองแขก

ระหว่างทาง
มะเฟืองบ่นเรื่องรถที่เช่ามาใช้
ว่าขนาดรถป๋ามากเลย

ลืมบอกว่า มะเฟืองเจออุบัติเหตุ total lost
เหตุเกิดตรงสี่แยกใกล้บ้านนาง
ซึ่งปกติคือ 2 ways stop sign นั่นล่ะ
แต่คาดว่านางเบลอ ๆ คิดว่าเป็น stop sign ทั้ง 4 แยก
นางเลยพุ่งรถออกไปถูกชนเข้ากลางรถเลย
air bag ออกมา ฝากระโปรงเปิดด้านหน้ายับเยิน
เพราะชนกับรถ suv คันบักเอ้ง

หลังจากนางโทรหาประกันชั้น 1 ที่นางจ่ายเดือนละ 120 เหรียญ
บ่ายนั้นนางก็ได้รถเช่ามาขับ
และเมื่อบริษัทประกันจ่ายค่ารถนางเองให้มา 9,000 เหรียญ
นางก็จะคืนรถเช่าที่ประกันเช่าให้วันนี้
เพื่อไปเช่ารถอีกคันเล็ก ๆ ขับในช่วงที่ยังอยู่แอลเอ
เพราะพอกลับเมืองไทยเดือนพฤษภาคม
นางจะได้คืนรถ

ฉันก็ว่า
ดีที่นางโดนอุบัติเหตุนะ อย่างน้อยก็ไม่ต้องรอขายรถ
นางเลย เออ ใช่
เพราะตอนแรก แปลนกันว่านางจะเอารถมาจอดบ้านฉัน
แต่เกิดเหตุนี้ขึ้นก็ไม่เป็นไร

นี่เป็นรถคันที่ 2 ของนางแล้วที่ total lost

พอขับรถไปถึงเมืองแขก
คือช่วงถนน pioneerในเมือง artesia
ฉันก็บอกว่าไปซื้อกาแฟลีกันก่อนนะเพื่อน
เลยแวะเข้าพลาซ่าจีน
เจอขบวนเชิดสิงโตด้วย

มะเฟืองบอก สาวมือกลองสวยดีนะ สายเดี่ยวซะด้วย
ฉันละขำนาง
เห็นผู้หญิงสวย ๆ เป็นไม่ได้
ความที่เป็นวันเสาร์ และคนจีนมาย่านนี่กันเยอะ
เนื่องจากมีตลาด ranch 99
ฉันเลยปล่อยมะเฟืองลงไปซื้อกาแฟคนเดียว

ตอนแรกคิดว่าจะขับวนลานจอดรถแล้วค่อยมารับนาง
ปรากฏว่า
มีคนเดินมาชี้ให้ว่าเขากำลังจะออกนะ ขับตามมาจอดสิ
ฉันไม่อยากให้เขาเก้อ ก็เลยขับตามไปช้าๆ
ระหว่างเปิดไฟรอจอด
มีรถชายจีนมาเบียดจะจ่อคิวแบบกะพุ่งตรง
ประมาณทำเป็นไม่เห็นฉันที่จอดรถรออยู่
ฉันก็มอง ๆ กะว่าจะให้ี่จอดแหละ
แต่พอเห็นทำสีหน้าเมิน ๆ ก็เลย... ที่ว่าจะยกที่จอดให้
ฉันเลยเบี่ยงเข้าไปขวางไว้

คราวนี้มันมองหน้าฉันได้แฮะ
แบบ... ฉันก็มองกลับแหละ ไม่กลัวหรอก
มารยาทน่ะพี่มีไหม
มันก็มองหน้าแบบจิ๊จ๊ะ
ฉันก็ส่ายหัวให้เลย

มันเลยขับเลยไป

ฮ่วย

ทำให้ต้องเดินลงไปซะอีกแน่ะ

พอเดินไปในร้านกาแฟลี มะเฟืองยังนั่งรอคิวที่ 34
ฉันเลยซื้อขนมจิ๋วมานั่งกิน 1 โหล
(แค่ 12 คำเท่านั้นแหละ)

ร้านกาแฟลีน่ะ น่ารักมากเลย
ช่วงเกิดสึนามิที่ประเทศไทยปีนั้น
เจ้าของร้านโทรไปสถานกงสุลใหญ่แล้วบอกว่า
จะยกยอดขายวันอาทิตย์นั้นจากการขายทุกสาขา
ขายได้ทั้งหมดเท่าไหร่ จะไม่หักทุนหรืออะไรเลย
ขอบริจาคให้สึนามิทั้งหมด
นับแต่นั้นความที่รักกาแฟลีมากอยู่แล้ว
ฉันยิ่งรักเพิ่มหลายสิบเท่าขึ้นเลย

ซื้อกาแฟเสร็จ ฉันก็บอกมะเฟืองว่า
ย่านเมืองแขกมันก็เริ่มจากนี้แหละ
แต่ฉันชอบอยู่ร้านเดียวแหละ ร้านใหญ่สุดแล้ว
ชื่อร้าน sona อยู่บนถนน pioneer ตัดกับถนน 183
เลยวนเข้าไปจอดหน้าร้าน

ระหว่างเดินไป ฉันคุยเรื่องพ่อไก่แจ้
บอกหลุยส์น่ารักดีนะ
มีดีเจต้นหอมด้วย
มะเฟืองชอบดีเจต้นหอม
แต่ตอนนางถาม นางถามถึงดีเจผักชี

เลยได้ฮาเลย

เดินเข้าไปในร้านที่เจ้าของร้านจำฉันได้
ลองเสื้อแขก กางเกงแขก
ตอนแรกฉันว่าจะไม่ซื้อหรอก
เพราะตั้งใจว่าปีนี้จะไม่ซื้อเสื้อผ้าแล้ว
จะใช้วิธี mix and match ของเก่าเอาละกัน
แต่ไป ๆ มา ๆ ฉันก็ซื้อจนได้
เพราะมะเฟืองบอก
แกต้องซื้อจะได้ไปแต่งมุมไบกันในทริปนิวยอร์คไง
ฉันเลยอ๊ะ ซื้อก็ซื้อ
ได้เสื้อแขกแบบยาว 4 ตัว กางเกงแขก 1 ตัว
ราคารวมภาษี 218 เหรียญ
(คนขายลดให้ 50 เหรียญแล้วนะนั่น)
ส่วนของมะเฟือง
มีกางเกง 3 เสื้อแขก 4 รองเท้าแขก 1
ค่าความงามแบบแขก ๆ ของนางมะเฟืองคือ 327 เหรียญ
(ฉันต่อให้ปัดเศษเป็น 300 ถ้วนก่อนแล้วคิดภาษี)
เดินหิ้วถุงสีแดงเข้ากับรองเท้าแดงมะเฟือง
พร้อมบ่นอุบกันเอง
ทำไมเราไม่ต่อเลยว่ะ

และได้คำตอบเองว่า
ก็เราต่อไม่เป็น
ฮา

ออกจากย่านเมืองแขก ผ่านอีกหลายร้าน
แต่ฉันบอกมะเฟือง ไม่แวะแล้วนะ พอแล้ว
แล้วก็พานางไปร้านซีฟู้ด สั่งข้าวผัดปูกับต้มข่าทะเล
ที่ก็ยังเหลือกลับบ้านอีกกล่องใหญ่

ต้มข่าทะเลถ่ายรูปไม่ทัน 555+ นึกได้หม้อไฟก็เละแล้ว

เจ้าของร้านคิดราคาแบบเหมือนให้กินเปล่า
คือ 22 เหรียญ
ฉันบอกมะเฟืองว่าฉันจ่ายเองนะ
เพราะนางเลี้ยงกาแฟลีแล้วไง
แล้วเลยวางไว้ทั้งหมด 45 เหรียญ
ค่าอาหาร 22 ที่เหลือทิป
เหตุเพราะมาเพื่อรับเสื้อยืดที่พี่เค้าสั่งให้นั่นล่ะ

เป็นเสื้อร้านแต่ว่าสีน้ำเงินเข้ม
สีโปรดของฉัน
ถ้าไม่ติดว่า
พี่เค้าย้ำว่า สั่งเสื้อให้แบบสีที่เธอชอบเลยนะ
ฉันเป็นไม่ยอมไปเอาแน่นอน
น้ำใจแบบรู้จริงขนาดนี้ก็สมควรจะต้องตอบแทนกันล่ะเนอะ

ในร้านนี้ ได้รู้จักเพื่อนใหม่ด้วย 1 คน
นั่งคุยกันเรื่องบุหรี่ไฟฟ้าแล้วก็เลยขอถ่ายรูป
ว่าจะซื้อมาให้พ่อใช้นะเนี่ย
พ่อจะได้เลิกบุหรี่ซะที

ข้างขวา คือยาหอมเป็นเม็ด ๆ น่าสนใจมาก
และเพิ่งรู้ว่าเค้าขายกันแพงอะ
ไม่น่าเชื่อเลย

ออกจากร้านซีฟู้ดก็ตรงกลับบ้าน
ระหว่างอยู่บนทางด่วนฟรีเวย์ 2 north ถามมะเฟืองว่า
จะดูหนังวันนี้เลยหรือเปล่า

เพราะเมื่อวานนี้ เรื่อง winter’s tale เข้าพอดีเลยนะ
นางเปิดดูเวลาฉายแล้วว่า
เออ ดู ๆ เพราะรอบต่อไปคือ 5pm
และฉันยังมีคูปองหนังที่ซื้อจากหน่วยงานของซิตี้เหลืออีก
กับดูเวลาตอนนั้นคือ 4.26 ก็ทันพอดีเลย

แต่พอเลี้ยวเข้าโรงหนัง
เฮ้ยยยย ทำไมลานจอดรถเยอะเลย
คนหน้าโรงหนังก็เยอะ
นึกได้ว่านี่คือช่วง long weekend นี่หว่า
เพราะวันจันทร์คือ president’s day คนเลยออกจับจ่าย
ขับวนรถ 1 รอบและบอกแก่กัน

ไว้ดูวีคหน้าเหอะเพื่อน คนเยอะอะไม่ใช่แนว

เลยกลับบ้านนั่งเม้าท์กันดีกว่า
ระหว่างนั้น
บอกมะเฟืองให้ช่วยแปะแผ่นกอเอี๊ยะที่ไหล่ให้ด้วย
เราเคยมีตลกฮาไม่ค่อยออก
เกี่ยวกับสาวโสดอย่างเราที่ต้องแปะกอเอี๊ยะเอง
ว่ามันช่างรันทดเนอะ

ตอนนั่งกินชาในครัว มะเฟืองก็ถาม
ทำไมแกต้องมีหม้อหุงข้าวจิ๋ว 2 ใบว่ะเพื่อน
ทำไมไม่มีแค่ใบเดียว
ตอบเพื่อน
เรื่องมันยาว แกแน่ใจนะว่าแกจะฟัง

นางว่านางฟัง
ฉันเลยเหวอ แต่เออเล่าก็เล่า

.... บลา บลา บลา บลา ....

จบแล้วก็ลุกเดินออกไปส่งนางที่รถคันป๋าของนาง
เออ รถฝรั่งนี่คันใหญ่ยักษ์จริง ๆ ด้วย
ยืน ๆ ดูรถแล้วก็เลยสั่งกับข้าววันเสาร์หน้า
555+

มะเฟืองกลับไปแล้วฉันก็นึกว่าจะว่างซะหน่อย
ที่ไหนได้
เจออีเมล์งานด่วนฉุกเฉินฝุด ๆ วิ่งเข้าชนโครม
เลยเฮ้อ เออ ไม่เป็นไร ทำงานก่อนก็ได้

ส่งข้อความบอกมะเฟืองว่า
เพื่อนนั่งดู full house เวอร์ชั่นไมค์-ออมเผื่อไปก่อนนะ
แต่ไม่ต้องส่งข้อความมาสปอยล์นะเฟร้ย

นางก็ขำกลิ้งสะใจแบบสมน้ำหน้าฉันไปตามปกติ

แล้วนางก็บอก
เออ เพื่อน วันพุธจะลาหยุดงานนะ
เพื่อนช่วยขับรถพาเราไปปล่อยปลาหน่อยดิ
ฉันก็ อ้าว เหรอ เออได้
555+ นางทำตามที่ท่านอินทร์สั่งจริงจริ๊ง
จะว่าไป ช่วง 1-2 ปีหลัง
มะเฟืองทำบุญมากกว่าฉันซะอีก
ถึงว่านางบอก
อุบัติเหตุน่ะมันไม่ร้ายแรง
เพราะนางทำบุญเยอะเลยช่วยไว้แน่ ๆ เลย
ฉันก็ เอ้อ เอ่อ อืมม มั้งตามนางไป

แล้วเลยบอกทางไปร้านขายปลาทอง
ราคา 4 ตัว 1 เหรียญให้นางไปซื้อเช้าวันพุธ
บอกว่า
เป็นร้านคนไทยนะ อยู่แถว santa monica ใกล้บ้านนางพอดี
แล้วก็ย้ำถามว่า ให้พาไปช่วงบ่ายใช่ปะ
ไม่ใช่อะไร
ฉันจะได้ลางานตามได้ถูกเวลา

สรุปว่าหลังจากวีคหน้า
ฉันจะเจอมะเฟืองถึง 3 วันเกือบติด ๆ กันเชียว

โอ้แม่เจ้า
เจอวันเสาร์ ดูหนัง
เจอวันอาทิตย์ รวมกลุ่ม 4 สาวไปเลี้ยงนาง
แล้วเจอวันพุธ พานางไปปล่อยปลาที่วัดป่า
แล้วยังต้องรอพานางไปเลี้ยงกับเพื่อนอีกกลุ่ม
ตอนแรกก็บอกนาง
ทำไมชั้นต้องเจอแกบ่อยนัก
พอคิดว่า เออ อีกหน่อยนางก็ไม่อยู่แล้ว
เลยเอาไงเอากัน

เพื่อนอยากไปไหน เพื่อนบอกมาละกัน ไปได้จะพาไป

นี่ขนาดนางยังไม่กลับเมืองไทย
แผนเจอกันที่เมืองไทยก็ยังยาวเหยียดแล้ว
เลย เอ๊ะ แล้วจะเหมือนจากกันตรงไหนเนี่ย

(จริงปะเพื่อน)

โอ๊ยยยยยยยยยยยย เจ็บไหล่อะ

กอเอี๊ยะไม่ได้ช่วยอะไรมากมายเล้ยยยยย
ขอ-บอก