Fly to nanaspace... , Welcome to my place...

รักประดับใจ / กู่หลิง



รักประดับใจ / กู่หลิง (แต่ง) / มดแดง (แปล)

เรื่องนี้อ่านไปรอบหนึ่งเมื่อนานมาแล้วค่ะ แต่มีโอกาสได้หยิบมาอ่านอีกรอบ เลยถือโอกาสจดบันทึกหลังอ่านลงบล็อกซะเลย

ปกหลังเขาว่า "...นี่คือซินเดอเรลล่าฉบับแดนมังกร" ต้นฉบับซินเดอเรลล่าเห็นจะเป็นว่านางซินของเราต้องอาศัยอยู่กับแม่เลี้ยงใจร้ายและพี่สาวลูกติดที่ร้ายไม่แพ้กัน วันดีคืนดีสวรรค์เปิด (?) มีโอกาสได้เข้าวังในวันเลือกคู่ของเจ้าชาย และเจ้าชายก็เลือกเธอ แต่ต้องหลบออกมาเมื่อถึงเที่ยงคืนโดยทิ้งรองเท้าแก้วไว้ให้เจ้าชายดูต่างหน้า แต่สุดท้ายเจ้าชายก็ตามตัวพบ

จะว่าไปเรื่องนี้มันก็คล้ายกับซินเดอเรลล่าจริงๆนั่นล่ะ ไม่ว่าจะเป็นโค่วเอ๋อร์ (นางเอกของเรา) ต้องใช้ชีวิตกับแม่เลี้ยงใจร้าย พี่สาวต่างมารดาที่แม้จะยังรักน้องคนนี้อยู่บ้างแต่ก็ใช้งานเธอยิ่งกว่าสาวใช้ทุกคน เมื่อมีการคัดเลือกหญิงสาวเพื่อเข้าไปถวายตัวรับใช้งานในวัง หากโชคดีก็อาจได้เป็นพระสนมหรือพระชายาต่อไป นางเอกของเราก็ไปกับเขาด้วย แถมยังถูกอ๋องฉางหนิง (พระเอกเองค่า) เลือกเพื่อตบแต่งเป็นชายาอีก ที่จริงแล้วเขาบังเอิญไปเจอนางเอกนอกรอบแล้วสงสารเพราะได้ยินบทสนทนาระหว่างเธอกับพี่สาวทั้งสองว่านางเอกอาจต้องไปแต่งงานกับชายวิปริตทางจิตได้

......จะว่าไปก็เข้าข่ายซินเดอเรลล่าหลายๆจุดนั่นล่ะ แต่นิยายเรื่องนี้ไม่ได้มีแค่พระเอกเลือกนางเอกมาแต่งงานด้วยแล้วจบ แต่เป็นเรื่องราวหลังชีวิตแต่งงานต่างหาก ก็เลยพาลคิดไปว่าบางทีชีวิตของซินเดอเรลล่าหลังแต่งอาจประมาณนี้ก็ได้ เหอๆ

โค่วเอ๋อร์เป็นคนใสซื่อ (จริงๆแล้วออกแนวโง่และเซ่อมากกว่า) เมื่อจักรพรรดิคังซีกับพระอัยยิกา (ย่า) เรียกเธอเข้าพบ อยากรู้ว่าไปทำอีท่าไหนอ๋องฉางหนิงซึ่งปฏิเสธการแต่งงานมาตลอดถึงต้องการแต่งด้วย พอถามว่าเคยเจอชายหนุ่มคนไหนมาบ้าง นางเอกแสนซื่อของเราก็ไล่ตั้งแต่พี่ชายอันดับหนึ่งสองสาม พ่อบ้าน คนรับใช้ ...ทำเอาจักรพรรดิกับพระอัยยิกากุมขมับ และคิดว่าความซื่อของเธอคงไปถูกใจอ๋องฉางหนิงเข้าล่ะมั้ง แต่ไหนๆอ๋องฉางหนิงอยากแต่งก็ให้รีบแต่งดีกว่า เดี๋ยวถ้าไม่ยอมแต่งกับใครสักคนเลยแล้วจะยุ่ง

คืนวันแต่งงาน ฉากบนโต๊ะอาหารเป็นอะไรที่อ่านแล้วอมยิ้มตลอดอ่ะ เพราะความที่นางเอกอดอยากไม่ค่อยได้กินอาหารดีๆเท่าไร พอเจออาหารเต็มโต๊ะก็ได้แต่น้ำลายไหล พอพระเอกมาพี่แกก็บ่นนู้นนี่ นางเอกก็เอาแต่งจ้องอาหารในมือเขา คอยว่าเมื่อไรจะป้อนเธอซะที อ่านแล้วก็ขำ เป็นฉากที่น่ารักดี พระนางกินอาหารแต่ละอย่างแบ่งปันคนละครึ่ง พี่แกกัดคำก็ส่งให้นางเอกกัดคำ พอจะกล่าวถึงฉากบนเตียงในค่ำคืนแต่งงาน ก็มีการกลั่นกรองคำที่ใช้เหมาะสมกำลังดีอ่านแล้วจั๊กกะจี้หัวใจใช้ได้ค่ะ

พอแต่งงานไปบรรดาสาวๆที่เคยชอบพระเอกก็ตามมาที่บ้านอยากเห็นหน้าคนที่เขาแต่งงานด้วย มาเจอนางเอกที่แต่งตัวธรรมดาๆเข้าก็นึกว่าเป็นคนรับใช้เลยถือโอกาสแอบถามถึงศัตรูหัวใจ พอถามอะไร (ซึ่งก็เกี่ยวกับตัวเองนั่นแหละ) นางเอกก็พาซื่อตอบตามความจริงหมด จนเริ่มทำให้สาวๆพาลหงุดหงิด บอกว่าถ้ายังตอบกวนประสาทจะพาไปตัดศีรษะซะ นางเอกก็กลัวตัวสั่น (เธอกลัวคนจะตัดหัวตัวเองมากๆ มารู้ตอนหลังว่าตัวเธอนั้นศักดิ์สูงกว่าผู้หญิงพวกนั้นอีก สามารถสั่งตัดหัวพวกนั้นได้ เธอก็ว่าถ้าตัดหัวแล้วจะกินข้าวไม่ได้ เดี๋ยวจะตายเอา -_-")

ความน่ารักของนางเอกอีกอย่างคือ เธอจดจำคำสอนของมารดาและปฏิบัติตามอย่างไม่คิดจะบิดพริ้ว "อยู่บ้านเชื่อฟังบิดา ออกเรือนเชื่อฟังสามี มีบุตรเชื่อฟังบุตร" หรือภรรยาที่ดีต้องปรนนิบัติรับใช้สามี มีบุตรให้สามี ถ้าไม่มีบุตรก็ต้องยินยอมให้สามีมีภรรยารอง ทีนี้ก็เลยเข้าล็อกของไห่จู (ตัวร้ายง่ะ) ที่ไม่ว่าจะทำยังไงพระเอกก็ไม่เคยเหลียวแล ยัยนี่เลยคิดจะทำให้โค่วเอ๋อร์ซึ่งกำลังตั้งครรภ์อยู่แท้งซะและไม่สามารถมีลูกได้อีก เธอจะได้แต่งเป็นภรรยารอง เพราะโค่วเอ๋อร์ต้องให้อ๋องฉางหนิงแต่งงานใหม่แน่เมื่อเธอมีบุตรไม่ได้

เพราะความดีของโค่วเอ๋อร์ที่ผูกมัดใจคนในบ้านไว้ พ่อครัวซึ่งได้รับยาพิษที่จะทำให้เธอมีลูกไม่ได้มาเอาไปบอกอ๋องฉางหนิง พี่แกคงโกรธจัดเลยไปโวยวายกับจักรพรรดิ (ช่างกล้า...) ว่าให้หาคนร้ายมาลงโทษ ระหว่างนั้นเขาก็พาโค่วเอ๋อร์หนีไปอยู่ที่อื่นรอจนกระทั่งเธอคลอดบุตรชายออกมา ตอนนี้นางเอกเริ่มออกลายแกล้งพระเอกบ้างแล้ว ตอนลูกชายร้องโยเย เธอก็ทำทีโกรธคุณพระเอกว่าไม่ยอมสอนให้บุตรชายให้เห็นใจคนอื่นบ้าง เอาแต่ร้องไห้ทำเสียงรบกวน (เธอว่าลูกชายต้องให้บิดาสอน ถ้าเป็นลูกสาวเธอถึงจะสอน) พระเอกก็มึนๆงงๆรู้ทั้งรู้ว่าลูกเพิ่งเกิดอายุไม่กี่เดือน จะสอนอะไรให้เข้าใจได้ แต่ก็ยอมรับผิดแต่โดยดี นางเอกเลยขำที่แกล้งพระเอกได้ อิอิ น่ารักดีค่ะ

หลังจากนั้นก็กล่าวถึงตัวร้ายในเรื่อง รวมถึงคนในครอบครัวนางเอกที่หาดีไม่ได้สักคนว่าเพราะทำอะไรเอาไว้เลยต้องเผชิญกับเคราะห์กรรมอะไรในชีวิต และก็จบท้ายตอนที่นางเอกมีลูกสาวและกำลังหลงรักกับชายหนุ่ม เธอเลยเดือดร้อนเพราะนึกได้ว่ายังไม่ได้สั่งสอนอะไรลูกสาวตัวเองอีกตั้งแยะ (ตอนจบแอบรู้สึกว่ารวบรัดจนห้วนไปสักนิด)

จุดที่ชอบในรักประดับใจนี้เป็นเรื่องของความน่ารักใสซื่อของนางเอกอ่ะค่ะ โกหกก็ไม่เป็น จนพระเอกกลุ้มใจต้องสอนให้โกหกบ้าง สุดท้ายก็ทำไม่ได้ เลยต้องให้หันมาพยักหน้ากับส่ายหน้าแทน พระเอกก็ช่างรักนางเอกมาก พอได้ยินว่าพระอัยยิกามาหานางเอกก็รีบแจ้นกลับบ้านทันทีกลัวว่าจะทำให้เธอตกใจกลัว (นางเอกขี้กลัวอ่ะค่ะ) หรือเป็นเรื่องคำสอนที่นางเอกจดจำมาจากมารดาเราอ่านแล้วรู้สึกชอบจัง หลายๆอย่างคล้ายกับคำสอนของอาม่ามากๆ แต่อย่าหวังว่าจะให้เห็นสามีเป็นพระเจ้าขนาดนั้นเลย ฮะๆๆ แค่ให้เกียรติกันก็พอ อิอิ และท้ายสุด แม้ว่าจะเป็นนิยายรักแต่ก็ยังอุตส่าห์มีเรื่องมรดกตกทอดอันได้แก่เพลงกระบี่ทลายฟ้าถล่มปฐพีซึ่งเป็นจุดเล็กๆในเรื่อง เจอตรงนี้แล้วอดนึกไม่ได้ว่า เหมือนหนังอินเดียที่ไม่ว่าจะเป็นหนังแนวไหนสุดท้ายก็ต้องมีฉากพระนางเต้นกันนั่นล่ะ!


Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2552 2:13:27 น. 3 comments
Counter : 9683 Pageviews.  

 
ยังไม่อ่านค่ะ แต่จับหลายหน ไป ๆ มา ๆ หลงเสน่เรื่องราวแนวนี้ ซื้อมาหลายเล่มเลย แต่ส่วนมากตอนจบเกือบทุกเรื่องออกจะรวบรัดตัดตอน เร็วรี่ไปหน่อย เนื้อเรื่องก็สนุกดีค่ะ

แต่ที่ชอบแนวนี้ที่สุด คือเรื่องจอมนางคู่บัลลังก์ค่ะ ลองอ่านแล้วชอบมากเลย


โดย: อิมาอิซัง วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:13:48:46 น.  

 
เรื่องนี้ยังไม่ได้อ่านค่ะ แบบว่าไม่ชอบนางเอกแนวไม่ทันคนแบบนี้น่ะค่ะ


โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:16:04:23 น.  

 
ชอบเล่มนี้คะ

อ่านจบนานแล้ว

รู้สึกว่านางเอกซื้อบื่อดี - -*


โดย: เด็กน้อยขี้แย วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:17:18:57 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

nanaspace
Location :
Tokyo Japan

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]




A novelist,
Wanna be, not Born to be, though
nanaspace | Promote Your Page Too
New Comments
[Add nanaspace's blog to your web]