 |
|
Once and Always / Judith McNaught

Once and Always โดย Judith McNaught
นิยายโรมานซ์ภาษาอังกฤษที่อ่านเป็นเล่มแรกในชีวิต เคยได้ยินชื่อนักเขียนท่านนี้มานานแล้วก็เลยลองหยิบมาอ่านดูบ้าง แทบวางไม่ลงเชียวล่ะค่ะ จนกระทั่งอ่านจบ ก็ยังไม่อยากให้จบ อยากอ่านบทหวานๆของพระเอกอีกเยอะๆ
เมื่อพ่อแม่ของวิคตอเรีย (นางเอกนะคะ) เสียชีวิต เธอกับน้องสาวจึงไม่เหลือญาติผู้ใหญ่ที่ไหนในอเมริกาอีก ทั้งคู่ถูกส่งไปอยู่กับญาติฝ่ายแม่ที่อังกฤษ (แม่นางเอกเป็นคนอังกฤษค่ะ) บุคคลสองคนที่แม่เธอเอ่ยก่อนตายคือคุณยายของเธอและชาร์ลส (คนรักเก่าของแม่เธอ และยังรักแม้ว่าจะแต่งงานกับพ่อของวิคตอเรียแล้วก็ตาม) เมื่อไปถึงอังกฤษวิคตอเรียกับโดโรธี (น้องสาว) ถูกจับแยกกันอยู่ โดโรธีไปอยู่กับคุณยายซึ่งมีตำแหน่งเป็นถึงดัชเชส (ไม่รู้เหมือนกันว่าสูงแค่ไหนอ่ะ) ในขณะที่วิคตอเรียต้องมาอยู่ในอาณัติของลุงชาร์ลส
สาเหตุที่คุณยายไม่รับวิคตอเรียไปอยู่เพราะวิคตอเรียมีหน้าเหมือนแม่ของเธอเด๊ะๆ และคุณยายกับแม่ของเธอมีเรื่องบาดหมางใจกัน นั่นคือคุณยายเคยต่อต้านความรักของแม่เธอกับลุงชาร์ลสจนกระทั่งแม่เธอประชดโดยการหนีไปอเมริกากับพ่อของเธอซึ่งเป็นเพียงนักฟิสิกซ์ธรรมดา ไม่ได้มียศฐาบรรดาศักดิ์อะไร ซึ่งทำให้ยายเธอเสียหน้ากับข่าวฉาวโฉ่นี้มาก (ก็ในสังคมคนชั้นสูงอ่ะนะ)
ครั้งแรกที่ลุงชาร์ลสเห็นรูปกระทั่งเห็นหน้าวิคตอเรียก็อดนึกถึงแม่เธอไม่ได้ เขาเลยอยากให้นางเอกแต่งงานกับเจสัน (ลูกชายแท้ๆ) ของเขา ประมาณว่าไหนๆพ่อแม่ก็ไม่ได้แต่งงานกัน ก็อยากให้ลูกได้แต่งงานกัน แต่เจสันปฏิเสธการแต่งงานนี้ เขาไม่ยอมรับการคลุมถุงชน ในวันแรกที่นางเอกเดินทางมาถึงบ้านพระเอก พี่แกก็ออกปากไล่เลย จนลุงชาร์ลสต้องพูดให้พี่แกคิดได้ว่านางเอกน่าสงสารแค่ไหน พ่อแม่ก็เพิ่งเสีย แถมคุณยายก็ยังไม่รับอีก แยกเธอกับน้องสาวให้ห่างกัน อีตาเจสันเลยยอมให้นางเอกอยู่
อันที่จริงนางเอกก็มีคนรักอยู่แล้ว เธอเชื่อมั่นมาตลอดว่าแอนดรูวจะมาพาเธอกลับไปแต่งงานและอยู่ด้วยกันที่อเมริกาดังเดิม แต่เพราะลุงชาร์ลสรู้ว่าแม่ของแอนดรูวไม่ชอบนางเอกที่เธอจน และวิคตอเรียคงไม่มีความสุขแน่ถ้าต้องแต่งงานกับแอนดรูว พี่แกจึงยังพยายามหาทางให้นางเอกแต่งงานกับลูกชายตัวเองต่อไป
แต่เมื่อเจสันยืนยันปฏิเสธ เขาก็เลยต้องหาชายหนุ่มคนอื่นให้แต่งงานกับเธอแทน จัดงานบอลล์ จัดปาร์ตี้ต่างๆ พานางเอกไปให้รู้จักกับคนนู้นคนนี้ ตลอดเวลาวิคตอเรียกับเจสันมีปากเสียงกันเรื่อย แต่บางครั้งเธอก็เห็นความอ่อนโยนของเขาบ้าง อย่างตอนที่เธอได้จดหมายจากแม่ของแอนดรูวส่งมาว่าแอนดรูวแต่งงานแล้ว วิคตอเรียเสียใจอย่างหนัก เศร้าซึมไปเลย เธอก็ได้เจสันนี่แหละปลอบโยน แต่ถึงอย่างนั้นเจสันก็ยังไม่คิดจะแต่งงานกับเธอ แต่พอลุงชาร์ลสเอารายชื่อหนุ่มๆที่คิดว่าเหมาะกับนางเอกมาให้เจสันดู พี่แกก็ไม่ถูกใจสักคน หาว่าเตี้ยไปบ้าง อายุน้อยไปบ้าง พอเป็นคนที่หล่อ สูง รวย มีอายุหน่อย ก็ไถไปเรื่อย บอกว่าท่าขี่ม้าอุบาทว์ พอลุงชาร์ลสเอ่ยชื่ออีกคนที่ขี่ม้าแล้วดูดี พี่แกก็ตอบหน้าตาเฉยว่าไม่ชอบหน้านายนั่น!
กระทั่งวันหนึ่งลุงชาร์ลสได้จดหมายจากอเมริกาฉบับหนึ่ง วันนั้นเขาเกิดอาการช็อคจนต้องเรียกหมอมาดู เมื่อวิคตอเรียกับเจสันได้ยินก็ตกใจ รุดไปเยี่ยม สภาพลุงชาร์ลสเหมือนคนใกล้ตาย เขาถือโอกาสขอร้องให้คนทั้งคู่แต่งงานกัน วิคตอเรียรักลุงชาร์ลสมากเพราะเขาเป็นคนเดียวที่เอ็นดูเธอตั้งแต่พ่อแม่ของเธอจากไป เธอไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ และอาจต้องจบชีวิตลงเร็วขึ้น อีกอย่างแอนดรูวของเธอก็แต่งงานไปแล้วเธอจึงตกลง เจสันเองก็ไม่ว่าอะไร เขาตอบตกลงเช่นกัน งานแต่งงานของทั้งคู่จัดขึ้นในอีกหนึ่งสัปดาห์ถัดมา
เมื่อทั้งคู่ตกลงจะแต่งงานกันเลยต้องเปิดใจคุยกันนิดหน่อย เจสันบอกเพียงว่าเขาเกลียดการคบชู้ที่สุด(พระเอกเคยแต่งงานมาก่อน และภรรยาเขาก็ชอบคบชู้ แต่ก็เสียชีวิตพร้อมกับลูกชายไปแล้ว) และไม่รู้คุยกันอีท่าไหน เจสันเข้าใจผิดว่าเธอกับแอนดรูวเคยมีอะไรกันมาก่อน เขาบอกว่ารับได้ แต่อันที่จริงก็ไม่ชอบใจอยู่ดี ก่อนวันแต่งงานโดโรธีมาหาที่บ้าน เธอไม่ต้องการให้พี่สาวแต่งงานกับเจสัน เพราะเคยได้ยินกิตติศัพท์ไม่ดีของนายนี่มาแยะ (ภาพพจน์พระเอกในสังคมอังกฤษออกจะแย่ ใช้ผู้หญิงเปลือง แต่ผู้หญิงหลายคนก็ยังอยากจะได้รักกับเขาอ่ะ) โดโรธีหลุดคำว่าพี่สาวเธอจะจินตนาการให้เจสันเป็นแอนดรูวในงานแต่ง เจสันได้ยินประโยคนั้นเข้าเขาก็โกรธ
ในคืนแต่งงานพี่แกเลยสร้างความประทับใจให้กับนางเอกโดยการขืนใจเธอซะเลย ขืนใจชนิดที่นางเอกบอกว่าพี่แกไม่ใช่คน ใช้งานเธออย่างกับสัตว์ (ไม่กล้านึกภาพตาม) พอเสร็จกิจพี่แกก็สะบัดตูดกลับห้องของตัวเองไป ปล่อยให้นางเอกนอนร้องไห้ พอกลับมาถึงห้องเห็นคราบเลือดที่ติดบริเวณต้นขาของตัวเอง (น้ำเน่าใช้ได้) ถึงได้รู้ว่าเขาเข้าใจวิคตอเรียผิด ในตอนเช้าวิคตอเรียเดินมาหาพี่แกถึงห้องบอกขอหย่า พี่แกกลับไม่สนใจ (เย็นชามากอ่ะ) ออกไปนอกบ้านซะเลย นางเอกเลยโกรธจัดออกจากบ้านด้วยทั้งๆที่ฝนตกและพายุกำลังจะมา แต่เธอก็รอดปลอดภัยไปอยู่บ้านเพื่อนเก่าพระเอกคนหนึ่ง เขาพูดถึงอดีตของเจสันให้ฟังจนนางเอกเห็นใจ และตัดสินใจกลับไปหาพระเอก (อันที่จริงนางเอกรู้ตัวว่ารักเขาแล้วล่ะ) ตอนกลับไปก็เห็นพี่แกตะโกนด่าคนใช้ตั้งแต่หัวดำยันหัวหงอกว่าปล่อยให้นางเอกออกไปได้ยังไง (แอบเป็นห่วงใช่ไหมล่ะ อิอิ) สุดท้ายก็ดีกัน นางเอกก็ขอโทษที่หายไปนาน
จากนั้นนางเอกก็พยายามเข้าหาพระเอกมากขึ้น ชวนคุย ถามไถ่ แต่พี่แกก็ยังเฉยเมยอยู่ร่ำไป บอกให้นางเอกไปเที่ยว ไปช้อป เธอก็ไปซะเลย ไปหลายๆวันด้วย พี่แกก็ต่อว่าบอกว่าให้ไปแค่วันสองวันไม่ใช่ไปหลายวัน หาว่าเธอต้องได้รับคำอนุญาตจากเขาก่อน พอทะเลาะๆนางเอกก็ระเบิดอารมณ์ออกมาด้วยความน้อยใจ พี่แกก็ทนไม่ไหวคว้าตัวมากอดซะ แล้วแสดงความรู้สึกในแบบฉบับของเขา (อิอิ) ทั้งคู่เริ่มเข้าใจกันแล้ว เจสันยอมบอกรักนางเอก และบอกว่ารักตั้งแต่วันแรกที่เห็นด้วยซ้ำ แต่เขาไม่อยากเจ็บ ไม่อยากให้เธอมามีอิทธิพลกับตัวเองถึงต้องแสร้งเพิกเฉยใส่เรื่อย เรื่องราวเหมือนจะแฮปปี้แล้ว
แต่มาวันหนึ่งที่เจสันออกไปข้างนอกหลายวันติดๆกัน วิคตอเรียกำลังรอเวลาเขากลับมาอยู่เชียว จู่ๆก็มีแขกมาหาเธอ คนที่เธอคาดไม่ถึง แอนดรูวนั่นเอง นายนี่มาถึงก็กอดสวมกอดวิคตอเรียก่อนเลย บอกขอบคุณลุงชาร์ลสที่ช่วยดูแลเธอ นางเอกมึนๆงงๆ และก็ถามไปว่าทำไมเขาไม่เคยเขียนจดหมายมาหาเลย ทำไมทรยศความรักของเธอ พี่แกก็บอกว่าเพราะแม่ของเขาเก็บจดหมายจากเธอไว้หมด กระทั่งเขาสืบที่อยู่นางเอกได้ จึงจ้างให้คนมาส่งเป็นพิเศษแบบให้ถึงมือเลย และจดหมายฉบับนั้นลุงชาร์ลสก็เป็นคนรับไว้ (เหตุการณ์ก่อนวันที่ลุงชาร์ลสจะแสดงละครหลอกเจสันกับวิคตอเรียว่าใกล้ตายนั่นล่ะ) และก็บอกอีกว่าเขายังไม่ได้แต่งงาน วิคตอเรียได้แต่อึ้งและบอกไปว่าแต่เธอแต่งงานแล้ว นายแอนดรูวไม่สน เขายังชวนเธอกลับไปอเมริกาด้วยกัน แต่เธอปฏิเสธ นายนี่ก็สะบัดตูดจากไป (อย่างง่ายดายมาก)
จากเหตุการณ์นี้วิคตอเรียผิดหวังกับลุงชาร์ลสมากที่หลอกเธอ เธอจำความรู้สึกเมื่อครั้งที่คิดว่าแอนดรูงทรยศความรักนั้นได้ และมันก็เป็นสายตาเดียวกับที่แอนดรูวมองเธอเมื่อกี้ เธอโกรธทั้งเขาและเจสัน (เพราะคิดว่านายนี่ก็รู้เห็นด้วย) วิคตอเรียหนีไปบ้านคุณยาย (ก่อนหน้านี้คุณยายกับเธอปรับความเข้าใจกันแล้ว) คนใช้ที่วิ่งตามวิคตอเรียมาทำให้เธอตื่นตระหนกนึกว่าโจร เธอหลอกล่อให้นายนั่นตามตัวไม่ได้ แต่กลับทำให้เข้าใจผิดว่าเธอตกน้ำเสียชีวิต เจสันกลับบ้านมาก็ถามหาคุณภรรยาสุดที่รักก่อนเลย (น่าร้ากก) แต่กลับเจอเพื่อนเก่าในทีท่าที่เคยเห็น เมื่อครั้งที่เพื่อนเขามาบอกข่าวร้ายเรื่องภรรยาเก่าและลูกชายว่าเสียชีวิต ตอนนี้พระเอกเป็นบ้าไปเลยพอเข้าใจว่าวิคตอเรียจมน้ำตายไปแล้ว
เพื่อนเก่าของเจสันเดินทางมาบ้านคุณยายของนางเอก วิคตอเรียคิดว่าคงจะมาตามตัวเธอกลับไป แต่กลับผิดคาด เขามาแจ้งข่าวว่าเธอเสียชีวิต (วิคตอเรียไม่รู้ว่าคนที่บ้านพระเอกเข้าใจผิด) และบอกอีกว่าเจสันแทบเสียสติ นางเอกเลยเป็นห่วงแจ้นกลับบ้านทันที บรรยากาศในบ้านอึมครึม ผ้าม่านถูกเปลี่ยนเป็นสีดำทั้งๆที่เจสันเกลียดการไว้ทุกข์ที่สุด วิคตอเรียเข้าไปหาพระเอกที่ห้องทำงาน พระเอกยังคิดว่าเป็นเธอในจินตนาการ บอกว่าเขายอมเป็นบ้าถ้านั่นยังทำให้เขาได้เห็นเธอ ได้ยินเสียงเธอ (สงสัยจะบ้าจริงๆ) แต่แล้วเขาก็รู้ความจริงว่าเธอยังไม่ได้ตาย (คนจริงๆย่ะ) พี่แกก็บอกว่าเขาไม่เคยรู้เรื่องจดหมายจากแอนดรูว (ลุงชาร์ลสวางแผนเรื่องทั้งหมด) แค่นี้นางเอกก็ให้อภัยแล้ว จากนั้นทั้งคู่ก็คงไปหาที่บอกรักกันอ่ะ พระเอกให้นางเอกเลือกด้วยว่าจะเป็นห้องนอนเขา หรือห้องนอนเธอ อิอิ
นิยายเรื่องนี้ก็เป็นหนึ่งในเรื่องยอดเยี่ยมของนักเขียนท่านนี้ และไม่ผิดหวังที่อ่านจริงๆค่ะ ต้องหาเรื่องอื่นของเธอมาอ่านอีกเยอะๆ อ่านแล้วก็ได้ความรู้นิดๆหน่อยๆเรื่องประเพณี ลำดับยศต่างๆของคนในเมืองผู้ดี เสียดายที่บทหวานของพระเอกน้อย และบทของแอนดรูวน้อยจนแทบไม่เห็นฉากหึงหวงของเจสันเท่าไร
อันนี้เป็นประโยคเด็ดที่เราช้อบชอบค่ะ เป็นช่วงที่วิคตอเรียหนีเจสันไป และไปเจอกับเพื่อนเก่าพระเอก และเขาก็เล่าเกี่ยวกับตัวของเจสันให้เธอฟัง เขาบอกว่า ...Most men love easily and often, but Jason... He will love only once--but it will be for always... ผู้ชายคนนี้หากลองได้รักใครแล้วก็จะรักตลอดไป....กรี๊ด
ปล. หากเล่าเรื่องผิดพลาดประการใดต้องขอโทษด้วย ภาษาอังกฤษยังไม่แข็งแรงดีอ่ะค่ะ T_T
Create Date : 11 มีนาคม 2552 |
Last Update : 11 มีนาคม 2552 1:08:44 น. |
|
4 comments
|
Counter : 1354 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: กุลธิดา IP: 68.216.104.3 วันที่: 11 มีนาคม 2552 เวลา:4:37:32 น. |
|
|
|
โดย: โอ-พิน IP: 58.9.194.8 วันที่: 11 มีนาคม 2552 เวลา:9:56:25 น. |
|
|
|
โดย: wa-ne IP: 76.213.245.20 วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:7:13:30 น. |
|
|
|
โดย: NaHu IP: 125.26.95.209 วันที่: 7 กันยายน 2554 เวลา:17:31:27 น. |
|
|
|
| |
|
 |
nanaspace |
|
 |
|
|