Bloggang.com : mrs.postman - ตอนที่ 2 การป่วยครั้งแรกในรอบ17 เดือนของเจ้ากุน

Bloggang.com : weblog for you and your gang

ตอนที่ 2 การป่วยครั้งแรกในรอบ17 เดือนของเจ้ากุน

กุนป่วยซะแล้ว!
ช่วงนี้เหมือนเป็นช่วงวัยเบญจเพสของกุน เพราะมีแต่เรื่องเจ็บตัว เจ็บป่วย ทำให้พ่อแม่ตายายใจหายใจคว่ำอยู่เรื่อย!

ตั้งแต่กุนเกิดจนตอนนี้ครบ 18 เดือนแล้ว กุนเพิ่งเคยเป็นไข้แค่ครั้งเดียว คือตอนอายุครบ 1 เดือนแต็มแล้วต้องเดินทางจากบ้านตายายที่รังสิต กลับมาอยู่ที่บ้านหมูของกุน พ่อหมูค่อยๆขับรถกระย่องกระแย่ง ด้วยกลัวลูกหมูจิ๋วจะกระทบกระเทือน 1 ชั่วโมงเต็มจึงถึงบ้าน ...คืนนั้นเองที่กุนไข้ขึ้นสูง ส่งเสียงคราง..จนต้องพาไปโรงพยาบาลกลางดึก

เช้าวันรุ่งขึ้น..กุนหายเป็นปลิดทิ้ง และหลังจากนั้นก็ไม่เจ็บไข้ได้ป่วยอะไรกับเขาอีกเลย

เมื่อการเจ็บตัวเดินทางมาถึง!! อึยส์ !

ปกติกุนเป็นเด็กซน แต่ค่อนข้างระมัดระวังตัว จะทำอะไรก็ต้องหยั่งเชิงก่อน แต่เข้าใจว่าตอนนี้กำลังเป็นวัยที่มั่นใจตัวเอง ว่าชั้นทำโนนนี่เองได้ ก็เลยไม่ค่อยยั้ง
เริ่มจากปลายเดือนที่แล้วกุนวิ่งเล่นกับยายแล้วหกล้มปากแตก เป็นการเสียเลือดเสียเนื้อครั้งแรก ที่ทำเอาทุกคนตกใจ แต่ไม่มากมายอะไร เพราะกุนก็เล่นต่อได้ ไม่คร่ำครวญ

อีกสองวันต่อมา กุนแย่งโทรศัพท์จากแม่เกด(ที่กำลังคุยกับคุณตาอยู่) แล้ววิ่งหนีไป สะดุดล้ม! ปากกระแทกพื้นเลือดกลบปาก ร้องไห้จ้า.. ใจแม่เกดหวิวเหมือนจะเป็นลม สงสารลูกเหลือเกิน อีกแป๊บเดียว ปากกุนก็เจ่อเหมือนปากครุฑ พ่อหมูต้องล๊อกตัวกุนเพื่อทายา กุนร้องลั่น บ้านเกือบแตก คืนนั้นเลยต้องยอมให้ดูดนมแม่ทั้งคืน เพราะมันนิ่มกว่าจุกนมเป็นไหนๆ สงสารลูกน่ะ ปากเจ็บขนาดนั้น

เย็นวันรุ่งขึ้น... กุนโดนแมวกัดที่หางตาด้านขวา... ป้าจิต(พี่เลี้ยง)พากุนไปเดินเล่นตามปกติ กุนวิ่งเข้าไปจะเล่นกับแมวที่นอนอยู่ แต่ดันสะดุดล้มทับแมว มันตกใจก็เลยงับเข้าที่หน้ากุนพอดี
เย็นนั้น..ก็เลยต้องรีบพากุนไปฉีดยากันพิษสุนัขบ้า พ่อหมูบอกว่า ถึงมันจะแค่งับถากๆ ไม่ได้กัดลึก แต่เพื่อความปลอดภัยฉีดยาเลยจะดีกว่า เพราะแผลอยู่ใกล้สมองด้วย ถ้ามีเชื้อจริงมันจะแล่นเข้าสมองได้เร็ว

กุนโดนมัดด้วยเสื้อมัดเด็กของโรงพยาบาล มัดแน่นกับเตียงจนแม้แต่หัวก็ขยับไม่ได้ ต้องฉีดยาเข้าไปที่แผล พ่อหมูบอกว่ายาตัวนี้เป็นเหมือนเซรุ่มที่ต้องฉีดตรงแผล แล้วแผลกุนก็อยู่ตรงหางตา.... ตอนเข็มแทงเข้าไป เห็นหนังปูดขึ้นมาเป็นรอยเข็ม เห็นยาไหลเข้าไปที่แผลบนหน้า กุนมองหน้าแม่ด้วยแววตาวิงวอน เหมือนจะบอกว่า..แม่จ๋าช่วยหนูด้วย อย่าให้เค้าทำหนู เสียงกุนร้องลั่น เสียงดังเข้าไปในหัวใจเรา.... พ่อหมูบอกอีกว่า ยาตัวนี้จะแสบมาก....

เข็มที่หนึ่งผ่านไป เหลืออีก 3 เข็ม
ที่สะโพกหนึ่ง
ที่ไหล่อีกสอง
คราวนี้แม่ต้องเป็นคนอุ้มเอง....
มีบุรุษพยาบาล 1 คนกับนางพยาบาลอีก 2 คนช่วยจับ
ส่วนอีกคนเป็นคนฉีดยา

พยาบาลชมว่าแม่เก่ง ใจแข็งดี ทำให้ฉีดยาได้ง่าย
คือ..ต้องล๊อกให้แน่นที่สุด อย่าให้ดิ้นได้
ถึงแม้ลูกจะเจ็บหรือเสียใจก็ต้องยอม เพราะไม่อย่างนั้นจะต้องฉีดซ้ำอีก....

เสร็จจากฉีดยา...กุนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ที่นมแม่ ดูดนมจนหลับไปทั้งน้ำตา รอดูอาการครึ่งชั่วโมงก็กลับบ้าน โชคดีที่กุนเป็นเด็กแข็งแรงอยู่แล้ว ก็เลยไม่อักเสบ ไม่มีไข้

วันรุ่งขึ้นต้องไปฉีดอีกสองเข็ม
เว้นไปอีกสามวัน..อีกสองเข็ม
เหลืออีกสี่เข็มเว้นไปอีกเป็นเดือน

เมื่อวานก็มาเป็นหวัดอีก...เฮ้ออออ
กุนหนอกุน....น่าสงสารซะจริง
แต่ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก ตอนนี้ก็กลับมาซ่าส์เหมือนเดิมแล้ว

โชคดีที่กุนไม่เป็นเด็กขี้อ้อน ขี้งอแง ช่วงนี้ยิ่งกำลังเห่อใส่เสื้อผ้าเอง หลังจากใส่ร้องเท้าเองได้แล้ว ก็เลยลืมเรื่องเจ็บๆป่วยๆไปได้เยอะ

เฮ้อ....แม่นั่งบ่นหน้าคอมฯ กุนก็นั่งร้องเพลงฝึกใส่กางเกงอย่างมีความสุข

เด็กหนอเด็ก......

Create Date : 19 กรกฎาคม 2550

Last Update : 19 กรกฎาคม 2550 11:00:26 น. 4 comments

Counter : 403 Pageviews.

Tweet

น่าสงสารน้องกุนจัง เจ้าแสบที่บ้านเมื่อวานก็ปากแตกค่ะ ไม่รู้ล้มไปกระแทกอะไร เจ็บตัวเกือบทุกวันเหมือนกันค่ะ ก็ซนเหลือเกิน

โดย: อิจิโงะจัง IP: 203.146.147.122 วันที่: 19 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:08:08 น.

หายไว ๆน่ะค่ะ แล้วพี่หยินจะมาเยี่ยมอีกค่ะ

โดย: PS-pani

วันที่: 19 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:23:31 น.

ขอบคุณน้าอิจิโงะจังกับพี่หยินด้วยค่ะที่มาเยี่ยมกุน กุนกลับมาซ่าส์เหมือนเดิมแล้ว

โดย: mrs.postman

วันที่: 25 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:33:17 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ บล็อกน่ารักจังเลยค่ะ

โดย: หมอกกลางภู

วันที่: 31 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:36:50 น.

ชื่อ :

Comment :

*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

รหัสส่งข้อความ
กรุณายืนยันรหัสส่งข้อความ

mrs.postman

Location :
นครปฐม Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

คุณนายไปรษณีย์วัย(ย่าง) 37 ปี
ที่ไม่ได้ทำงานไปรษณีย์
แต่หลงรักจดหมาย/โปสการ์ด
และตู้จดหมายแบบถอนตัวไม่ขึ้น!
หลังจากที่ได้เดินทางไปในที่ต่างๆ
แล้วพบเสน่ห์ของPostbox ที่แตกต่างกัน

สถานะไม่โสดมาเกือบ 6 ปี
พ่วงด้วยลูกสาวจอมป่วนสองคน
หนูณัฏวัย 4 ขวบกับหนูพิมวัยขวบครึ่ง
กับพ่อหมูสุดที่รัก
ณ บ้านหมูริมทุ่งนานครปฐม

มีความสุขกับการสอนหนังสือในมหา'ลัยเอกชน
มีโรงเรียนสอนศิลปะเล็กๆชื่อ"แตะล๊อกต๊อกแต๊ก"
และอยากเขียนหนังสืออ่านเล่นซักเล่ม
กับหนังสือนิทานที่ลูกเป็นคนวาดภาพประกอบ

หลังไมค์ถึงคุณนายไปรษณีย์