ตอนที่ 7 เจ้ากุนจอมจุ้น..แขนต้องเข้าเฝือกซะแล้ว!!
ความเดิมตอนที่แล้ว
ถ้าใครได้อ่านตอนก่อนหน้านี้คงจะรู้แล้วว่าช่วงนี้เจ้ากุนเจ็บตัวต้องเข้าโรงพยาบาลเกือบทุกวัน
แมวกัดหางคิ้ว เป็นหวัด ล้มปากแตก...
และเมื่อวานนี้(31 ก.ค.) ต้องไปเข้าเฝือกที่โรงพยาบาล!
เมื่อจอมจุ้นเหลือแขนข้างเดียว!
เรื่องมันเกิดจากอยู่ดีๆคุณยายก็อยากพาหลานจอมวุ่นไปเดินเล่นห้าง ทั้งที่ปกติคุณยายไม่ชอบไปเดินห้างซักเท่าไหร่ ไปกันสี่คน คุณตา คุณยาย แม่เกดและตัวเอกของเรื่องคือเจ้ากุน
แม่เกดพากุนไปเล่นเครื่องเล่นในห้าง แล้ววิ่งตามกุนไม่ทัน เจ้ากุนวิ่งปร๋อ หล่นลงมาจากทางยกระดับที่ไม่ได้สูงมากนัก แต่เอาแขนขวาลงอย่างจัง จ๊ากกกกกก..ห้างแตกเลยครับท่าน! เจ้ากุนที่น่าสงสารร้องไห้ตลอดบ่ายจนหลับไป ให้หมอที่สถานีอนามัยใกล้บ้านตายายดูคร่าวๆแล้วก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่ใจเราอยากไปโรงพยาบาลมากกว่า ตั้งใจว่าพอพ่อหมูมารับกลับบ้านแล้วจะชวนไปโรงพยาบาล แต่เจ้าหมูน้อยก็ยังเล่นได้เหมือนไม่เป็นอะไร รอดูอาการพรุ่งนี้อีกวันแล้วกัน
รุ่งเช้า..เห็นอาการบวมตรงช่วงข้อศอกขวาชัดเจน พ่อหมูแม่เกดและป้าจิต(พี่เลี้ยง)พากุนดิ่งไปโรงพยาบาลทันที
ผลเอ๊กซเรย์คือ..กระดูกมีรอยร้าวเล็กๆ..เล็กนิดเดียว หมอกระดูกบอกว่าความจริงแล้วเมนเล้กมาก สามารถที่จะเชื่อมหายสนิทเองได้โดยไม่ต้องทำอะไร โดยเฉพาะเด็กเล็กๆจะหายเร็วมาก แต่ก็ควรเข้าเฝือกไว้ก่อนซักสองอาทิตย์ เพราะเด็กเล็กๆมักเคลื่อนไหวตลอดเวลา อาจทำให้รอยร้าวเล็กๆนั้นเคลื่อนออกได้
กว่าจะเข้าเฝือกเสร็จ..โรงพยาบาลแทบแตกด้วยฤทธิ์ลูกหมูสะท้านโลกันต์
ให้แม่เจ็บแทนได้มั้ยไอ้แสบของแม่......
แขนข้างเดียวก็ยังเป็นไอ้แสบได้เหมือนเดิม
"ไอ้แสบเอ๋ย...เจ็บอีกจนได้ ช่วงนี้อยากได้อะไรก็เต็มที่เลยลูก พ่อยอมก่อน" พ่อหมูบอก พ่อหมูชอบเรียกลูกสาวอย่างนั้น แหม..คนยิ่งชอบนึกว่าลูกเป็นผู้ชายอยู่ด้วย
พอออกจากโรงพยาบาลได้เดี๋ยวเดียว เจ้ากุนก็เริ่มสะพายเฝือกคล่องแคล่ว ตัวเล็กจิ๊ดเดียว..ต้องมาสะพายเฝือกหนักๆเหมือนคนโต เฮ้อ......แม่ได้แต่ถอนใจเป็นสิบรอบ
คุณตารีบพาคุณยายมาโอ๋เจ้ากุน แล้วคุณยายก็ขนเสื้อผ้ามานอนด้วย ช่วงนี้ต้องช่วยกันดูแลใกล้ชิดเพราะเจ้ากุนอาจอารมณ์เสีย..หงุดหงิดได้ง่าย เนื่องจากรำคาญเฝือก เจ็บหรือเป็นอะไรก็ยังบอกไม่ได้ แต่เท่าที่ดู..ก็ยังไม่มีอะไรผิดปกติ ยังเล่นยังกินยังนอนได้ดีเหมือนเดิม
คุณตาเซ็นเยี่ยมบนเฝือกน้อยของกุนไปแล้ว มีใครอยากเซ้นเยี่ยมอีกมั้ยคะ
(ฮือๆๆๆ..สงสารลูกจัง)
Create Date : 01 สิงหาคม 2550 |
Last Update : 1 สิงหาคม 2550 10:49:59 น. |
|
6 comments
|
Counter : 863 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: mrs.postman วันที่: 1 สิงหาคม 2550 เวลา:14:20:34 น. |
|
|
|
โดย: ChuChirt from Songkla IP: 58.147.4.226 วันที่: 3 สิงหาคม 2550 เวลา:10:06:37 น. |
|
|
|
| |
|
|
เคยเข้าเฝือกขาอยู่เดือนนึงค่ะ คันคะเยอเป็นที่สุด ช่วงท้ายๆ ก่อนถอดต้องเอาแป้งโรยๆ เข้าไปเลยค่ะ มันหงุดหงิด 55 แทบจะเอาฟาดกำแพงให้รู้แล้วรู้รอดไป เอิ๊กๆๆๆ