ทำบัตรปลอม: เสี่ยงมากเลย

ดิฉันเป็นคนไทยล้านเปอร์เซ็นต์ค้า .. ที่ทำนี่เป็นการช่วยคนอื่น ..ยอมรับค่ะว่าผิดกฏหมาย ..แต่จำเป็นต้องช่วยเขา ..เป็นอีกบทหนึ่งของชีวิตที่รับบทหนักมาก ..เหตุการณ์ผ่านมาก็หลายปีแล้ว ..แม้แต่ตอนเขียนนี่ก็ยังกล้า ๆ กลัวนะ ..ว่าควรเขียนดีไหม .. ดิฉันไม่แน่ใจว่าโชคดีหรือโชคร้ายที่ได้มีโอกาสสัมผัส รับรู้ เผชิญกับสิงที่เรียกว่า "ตลาดมืด"

คือว่า พี่สาวกับสามีคนจีนของเขา ..เจอกันยังไงดิฉันคงไม่เอ่ยถึง เพราะเหมือนนิยายน้ำเน่าที่เป็นจริงอีกเรื่องหนึ่งนั่นแหละ ..สามีเขาทำงาน เงินเดือนดี แต่ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ เพราะแอบลักลอบเข้ามา ...แรก ๆ ก็ทำงานเป็น
ไกด์ โดนทางเจ้าหน้าที่จับได้ ..แต่ก็มีนักการเมืองที่มีเชื้อสายมาจากจีนช่วยเอาไว้ ..ค่าวิ่งเต้นหมดหลายเงินทีเดียว.. จากนั้นเขาก็เขาหางานทำในกรุงอีกนั่นแหละ .. เจ้าของกิจการที่มีเชื้อสายจีน ก็ช่วยให้เขามีงานทำ ..เขาเก็บเงินได้ก้อนหนึ่ง ..สิ่งที่เขาอยากได้คือ บัตรประชาชนของคนไทย ..เพื่อที่จะไปประเทศอื่นต่อไป

ดิฉันเป็นน้องสาว ..เกิดสงสารเขา ..สงสารหลานที่กำลังจะโผล่มาดูโลก ..ทั้ง ๆ ที่พี่น้องคนอื่น ๆ ไม่สนใจที่จะรับฟังด้วยซ้ำ ..มันเป็นเรื่องยากมาก ..และเป็นไปไม่ได้ ..สำหรับดิฉันแล้วกลับคิดว่า "น่าจะทำได้" เพราะช่องโหว่มีมากมาย.. แต่ใครล่ะจะทำให้

เมื่อตกลงว่าจะช่วยแล้ว ..ดิฉันเริ่มงานทันที ..จุดแรกที่ไปสอบถาม คือที่ว่าการอำเภอ ..(ชื่อ-สถานที่ต่าง ๆ ที่ดิฉันได้ติดต่อ ขอไม่เอ่ยชื่อนะคะ ..อันตรายเกินไปค่ะ) ท่านปลัด..ที่รู้จักกันดีอยู่แล้วก็ให้คำแนะนำแบบสุภาพ ..สรุปทุกประโยคได้ว่า ..ทำไม่ได้ครับ

ดิฉันจึงพูดหว่าน ๆ ไปเรื่อย ๆ ว่าจะทำสิ่งนี้ ...แล้วก็ไปสะดุดลุงผู้ใหญ่คนหนึ่ง ..แกบอกว่า แกมีเพื่อนที่เขามีพวกพ้องเยอะแยะ ...และมีประสบการณ์เรื่องนี้ ถ้าจะทำจริง ..จะให้เขามาหา .. ดิฉันเจรจรากับทั้งพี่สาวและสามีเขา ก็ตอบตกลง

แล้วก็นัดเจอกัน ..เขา เป็นช่ายร่างสูงโปร่ง ...พูดจาไม่ค่อยรื่นหู ..ท่าทีแข็งกร้าว . เวลาพูดกับดิฉันก็มักทำเสียงดุดันตลอด .. ทราบประวัติมาว่า ...เอาทุกอย่างที่ขวางหน้า เพื่อ เงิน ..เงิน ..เงิน ลักษณะไม่ใช่คนมีการศึกษามาก ..จึงมีท่าทีเบ่งมาก .. (แฮะ แฮะ วิจารณ์เขาไปนิ)

เราตกลงราคากันที่เลขหกหลัก+กว่า ๆ ไปอีกเยอะพอควร ...ตอนนั้นเงินยังไม่เฟ้อเท่าตอนนี้ ..ข้อตกลงคือ ทุกครั้งที่ได้ข่าวคืบหน้า ..ต้องจ่ายกะตังค์ และจะไมมีลายลักษณ์อักษรใด ๆ ทั้งสิ้น ..จ่ายงวดสุดท้ายเมื่อสินค้าส่งมอบ ..หนาวเลยนะงานนี้ .
"แน่ใจอย่างไรว่าคุณจะไม่โกง"
"ถ้ากลัวว่าจะโกงก็ไม่ต้องทำ.. ฉันทำมานักต่อนักแล้ว ต้องเชื่อใจกัน"
ไง ๆ เราก็ไม่ได้เปรียบอยู่แล้วล่ะ ...เสี่ยงก็เสี่ยง
"วันนี้มาเจรจา ขอค่าน้ำมันรถ 2000 บาท" เริ่มวันแรกเลยนะเนี่ย .. เขาเอาเบอร์โทรฯของภรรยาเขาเป็นเบอร์โทรที่สำนักงานให้ (ภรรยาหม้ายแกสวยปิ้งเชียว)และเบอร์มือถือของแกเอง

พี่สาวทำอะไรไม่ถูก..ต้องเป็นดิฉันจัดการให้เกือบทุกอย่าง ..เขารับเงินไปแล้ว เงียบไปนานมาก ก็ต้องโทรตาม เขาบอกว่า กำลังพยายามสืบหาอยู่ ..ใช้เวลานานหลายเดือน เพราะแกไม่เดินเรื่องต่อ ..สุดท้ายดิฉันต้องออกโรงเอง เร่งให้แกทำ ...ทุกครั้งที่เจอหน้าแกต้องขอเบิกเงิน ขึ้นปากเสียงกันก็มี ..ปกติแล้วไม่ใช่นิสัยของดิฉัน..แต่ท่าทีของแก ไม่เคยให้เกียตรเราเลย ..ไอ้เราเอง ก็ไม่ได้อยากเอาความเป็นผู้หญิงมาต่อรองหรอกนะ แต่เหมือนเขามองเราว่า "โง่มาก" นั่นแหละ สุดท้ายเขาก็ต้องเดินเรื่องให้ ถ้าดิฉันไม่ติดตามไปด้วย เขาก็จะเสไปทำอย่างอื่น ..รับเงินเราไปแล้ว ก็เงียบ ใครจะทนได้..ดิฉันไปยืนเฝ้าเลย ..เขาเลยต้องเดินงาน

เขาพาไปที่ว่าการอำเภอในจังหวัดใกล้เคียง ..เห็นมีปลัดออกมาคุย ๆ และคุย ..สุดท้ายก็บอกว่า ช่วงนี้ไม่มีเหยื่อให้สวมรอย ..เดินทางตั้งไกลๆได้แค่นี้ ..กลับ ..ขอเบิกเงินอีก ..เอ้า ..เอาไป ..จากนั้นเงียบไปนานพอสมควร ดิฉันโทรตามอีก ..จึงนัดกันไปใหม่ ..ทีนี้เขาบอกว่า อำเภอนี้เขาบอกว่าแน่นอนแล้ว ..ขอก่อนสองหมื่น ดิฉันก็จ่ายไป .. (วันนี้มีผู้ใหญ่อีกคนไปด้วย) ...พอรถจอดถึงที่ว่าการอำเภอที่ว่า ..ยังไม่ลงจากรถขออีก สามหมื่น ..ถึงตอนนี้ดิฉันเหลืออดเหลือทน ..ทะเลาะกันรุนแรงมาก ...แกขึ้นเสียงมา เราก็ขึ้นเสียงโต้กลับ ..อะไรยังไม่ไปถึงไหน เบิกเงินไปเกินครึ่งแล้ว ..เขาขู่ว่า ..ถ้าไม่ยอมจ่ายอีก ..จะยกเลิก .ดิฉันโต้ว่า
"เอาสิ จะไปแจ้งความ ว่าคุณน่ะเป็นผู้ใหญ่บ้าน แต่มาทำสิ่งเหล่านี้ ..ดิฉันรู้แล้วนะว่าคุณขื่ออะไร อยู่หมู่บ้านไหน ..แล้วภรรยาแสนสวยคุณล่ะ ..เพิ่งแต่งงานกันไม่ใช่หรือ ..แล้วทำงานอยู่ศาลากลางด้วย ..ชีวิตต่อชีวิต อย่าคิดว่าฉันกลัวนะ " ตอนนั้นเลือดขึ้นหน้าไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแหละ แกจ้องหน้าดิฉันเขม็ง เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ..ถ้าเขาจะบีบคอให้ตายก็คงตายตอนนั้นแหละนะ สุดท้ายแกก็อ่อนลง
"ก็ตกลงกับปลัดที่นี้แล้วว่าจะจ่ายเงินให้พร้อมเลย"
"ก็ยังไม่ได้อะไรเลย จะจ่ายทำไม ..เอาสิถ้ามีของมา ดิฉันจะจ่ายทันที "
"ขอถือเงินอีกสามหมื่นไว้ก่อน"
"ไม่ได้ ...ขอเข้าไปด้วยคน"
"ไม่ได้..ให้คนอื่นรู้ด้วยไม่ได้เด็ดขาด ...เขาเป็นเจ้าหน้าที่ปกครอง ...มันเสี่ยงเกิน"
"เอางี้ ..ฉันจะนั่งรอในรถ ..คุณไปคนเดียว ได้ความอย่างไร มาบอกฉัน " เขาเดินจากไป ... ใจฉันเต้น ๆตุ๊บ ๆ คบกับนักเลงก็อย่างนี้แหละ .. แกเดินออกมา บอกว่า ไม่ได้เรื่อง .. วันนั้นก็กลับ ไม่มีอะไรคืบหน้า .. ทีนี่แกจึงทำข้อตกลงใหม่ว่า ..แกจะติดต่อให้ได้เรียบร้อยก่อน แล้วจึงจะติดต่อดิฉันเอง .. ดิฉัน ก็ โอ เค

แล้วแกก็ฝากข่าวดีมากับผู้ใหญ่เพื่อนแกคนที่ประสานงานให้ว่า น่าจะได้ที่ลงแล้ว ..เรา (ดิฉัน กับแฟนพี่สาว) ไปดูสถานที่จริง ๆ กัน รถกระบะคันเก่า ๆ ของแกมีตอนเดียว ข้างหน้านั่งสามคน คนขับ ผู้ใหญ่เพื่อนเขา และดิฉัน ส่วนแฟนพี่สาว นั่งข้างหลัง ..ระหว่างทางเจอด่านตรวจพอดี ..ดิฉันตกใจมาก เพราะคนนั่งหลังไม่มีเอกสารแสดงตัวอะไรเลย ..แต่เขา คนขับ ยกมือทักทายกับตำรวจ และบอกว่า จะไปส่งหลานที่วิทยาลัยที่จังหวัดใกล้ ๆ นี่เอง ..จึงผ่านไปได้ ....เฮ้อ ..บุญยังมีนะ ..วันนั้นก็ล้มเหลวอีกตามเคย ...เพราะบ้านที่เขาแจ้ง เด็กที่เสียชีวิต เพิ่งจะวัยรุ่นเอง แทนกันไม่ได้ ..สรุปแล้วก็กลับบ้านมือเปล่าอีก คราวนี้แกไม่ขอเบิกเงินเลย ..
ดิฉันจึงกำซับอีกว่า ..ควรรีบ ๆ จัดการให้เรียบร้อย เยิ่นเย้อจะไม่ดี ..คราวนี้ แกหายไปนานพอสมควร ...จู่ ๆ แกก็ไปแจ้งข่าวดีที่บ้านพร้อมกับยื่นสำเนาทะเบียนบ้านให้ดู
"คราวนี้ แน่นอน" แกยืนยัน
"ส่วนที่เหลือ เตรียมให้เรียบร้อย ..ขอพูดครั้งเดียว" แกกำซับแบบนักเลงโตเลยนะ

วิธีทำก็คือ ..ในแถบบ้านที่อยู่ห่างจากตัวเมือง มาก ๆ เขาจะนัดหมายกันไว้ว่า ..ถ้ามีคนตาย ไม่ต้องไปแจ้งกับทางอำเภอ ..ทางอำเภอก็รู้เห็นด้วย ..แล้วคอยสวมรอย โดยจัดประเภทเพศเดียวกัน และอายุที่ไม่ห่างกันจนน่าเกลียด ..พอได้ถึงขั้นนี้ และนัดหมายกันไปถ่ายทำบัตรสวมรอย ..แกขอเบิกเพิ่ม ..จึงจ่ายไป

และแล้วก็ถึงวันนัดถ่ายบัตร ดิฉันต้องแจ้งแฟนพี่สาวที่อยู่เมืองกรุงให้ขึ้นมาอีสาน ..จากนั้นก็พากันไป ดิฉันถือกระเป๋าเงินงวดสุดท้าย ..เงินทุกบาททุกสตางค์ แฟนพี่สาวเป้นคนเก็บออม ดิฉันมีหน้าที่จ่าย..จ่าย และจ่าย ..ค่าเหนื่อย ค่าเสี่ยง ค่าแรงไม่มี .. เราไปที่ที่ว่าการอำเภอเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ..ถ้าให้ไปอีกก็ไปไม่ถูกหรอก ..รอไม่นาน ผู้ใหญ่บ้านจากหมู่บ้านทางโน้นก็พาครอบครัวนั้นมา โยนั่งรถกะบะ คันเก่า ๆ ของผู้ใหญ่บ้านนั่นแหละ ..ท่าทางดูตื่น ๆ แทบไม่มีใครพูดจา ทักทายกัน ..พวกเขามาพร้อมกับสำเนาทะเบียนบ้านตัวจริง มีการยื่นหมูยื่นแมวกัน ...ผู้ใหญ่บ้านที่พามาเห็นแกให้ไป ห้าร้อยบาท เจ้าของบ้านได้ หนึ่งพันห้าร้อยบาท ..เงินตั้งเลขหกหลัก กว่า ๆ ไปไหนหมด .. จากนั้นก็เจ้าหน้าที่ข้างใน และนายทะเบียนที่นั่น ปลัดในห้องทะเบียน ..ดูแก ..คนที่พาเรามาหน้าบานมาก เห็นมีแต่คนรู้จักแก ...ทราบมาว่า ทำบ่อยมาก แถว ๆ นี้ วางสายไว้หมดแล้ว รอบ ๆ สองสามอำเภอละแวกนี้ ..ทางสะดวก ของแกทั้งนั้น ..เท่าที่ทราบมา ยังลักลอบขนแรงงานจากฝั่งตรงข้ามเข้ามาด้วย ...แล้วติดต่อหางานให้ ..ละแวกนั้น ใครๆ ก็รู้จักแก เพราะมีชื่อเสียงด้านนี้ ...

ได้ชื่อ นามสกุลใหม่ที่ไม่รู้จัก เพราะสวมรอยเขา ..ส่วนอายุของคนที่สวมรอยอ่อนกว่าแฟนพี่สาวสามปี เทียบอายุ กับสังขารแล้ว พอไปกันได้ ..ตอนเข้าไปถ่ายบัตร มี ผู้ใหญ่บ้านทางโน้น พร้อมสำเนาทะเบียนบ้าน แฟนพี่สาว และเขา สามคนเท่านั้นที่เข้าไป นอกนั้นนั่งรอตามมุมถนัด ..ไม่นานก็เห็นทุกคนหน้าบานเดินออกมาจากห้องถ่ายบัตร ตอนนี้แฟนพี่สาวได้บัตรเหลืองแล้ว ..กลับบ้าน ..ประมาณ 1 อาทิตย์แกก็ย้ายที่อยู่จาก อำเภอ ...จังหวัดนี้ไปอยู่ที่บ้านเลขที่ของแก จากนั้นแฟนพี่สาวก็ขอทำใบเรียกเกณฑ์ทหาร เพราะถ้าไม่มี ก็ทำ พาสปอร์ตไม่ได้ โดนเรียกอีก ห้าหมื่น ..และก็ทำกันในอำเภอเมืองนั่นแหละ ..แถมปลัดฯที่นั่นให้ไปเลียงข้างอีก ..แฟนพี่สาวจึงเพิ่มเงินให้อีก และบอกว่าให้ไปทานกันเอง ..งานนี้ ดิฉันถูกสั่ง ห้ามโผล่หน้ามาใกล้ .. เพราะมันอยู่ใกล้จมูกเกินไป ..แล้วก็ได้ใบเรียกสมใจ ..นี่แหละอันตรายของเงิน

ดิฉันไม่รู้จะสรุปอย่างไร ..ถ้าไม่มีโอกาสสัมผัสก็ไม่รู้ว่า มีเครือข่ายโยงใยจริง ๆ..จากนั้น ดิฉันก็ไม่เคยได้เจอะเจอกับเขาอีกเลย ถือเสียว่าเส้นทางตัดผ่านของชีวิตก็แล้วกัน คงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ..ส่วนแฟนพี่สาว .เมื่อได้บัตรคนไทยแล้ว เห็นบอกจะไปประเทศอื่นต่อ ..และหายต๋อมไปเลย ..เราหนอเรา ..ช่วยเขาแล้ว เขาไม่นึกถึงบุญถึงคุณเลย ..หลานก็กำพร้า เฮ้อ ..ชีวิตเหมือนมีคนเดินหมากให้เราต้องเดิน

Create Date : 21 เมษายน 2550 Last Update : 30 ตุลาคม 2552 21:02:06 น. Counter : 2906 Pageviews.		1 comments
Share Tweet