Group Blog
All Blog
|
หัวคะมำ....กับนายแบบสิงคโปร์ ก็เคยบอกแล้วว่ามายา/font>font>เป็นโรคแพ้ความหล่อ..อยู่ในระดับโคม่าเลยแหละ แล้วต้องมาสะดุดหัวคะมำอีกครั้ง คราวก่อนเป็นนายแบบจากสวีเดน.. คราวนี้อยู่ใกล้เข้ามาหน่อย เป็นนายแบบจากเมือง the city of lion หรือเมืองลอดช่อง ..สิงคโปร์ (หวังว่าคงไม่มีใครแอบไปแปลให้เจ้าตัวเขาฟังน่ะ ว่าเรา..แอบ... น่ะ) เฮ้อ...ถือว่าเกิดมาโชคดีที่มีโอกาสได้เจอคนหล่อ ..ม๊ า ก..ก็ได้แค่มองนั่นแหละ เรื่องมีอยู่ว่า คนที่ไปทำงานในสิงคโปร์จะเอาผ้าป่ามาทอดที่วัดในหมู่บ้าน เก๊าะคือหมู่บ้านที่เดี๊ยนอยู่นั่นเอง ..(นี่เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่ได้ผ้าป่าจากต่างประเทศ) เขามาขอร้องเดี้ยนให้แปลใบฎีกาให้ และบอกว่าในวันที่ผ้าป่ามาก็จะขอร้องให้ไปช่วยดูแลด้วย..ตัวเราเองก็ไม่ใช่ประเภท active buddhist ซักเท่าไหร่ แต่ถ้าเพื่อสังคมและส่วนรวมแล้วก็ได้เสมอแหละค๊า..เขาบอกว่าผ้าป่าจะมาในวันสงกรานต์ เราก็ฟังหูซ้ายและทะลุหูขวา.. จะเป็นไปได้หรือ..จะมาจริงหรือ แล้วก็ลืมเหตุการณ์นั้นไป ..เราเองก็ได้ชื่อว่า Miss Busy Bee อยู่แล้ว คือไม่ค่อยว่างอ่ะ..จนใกล้ถึงวันสงกรานต์ ความคิดแว๊บหนึ่งก็โผล่ขึ้นมาในสมองอันยุ่งเหยิง เรื่องผ้าป่าจากสิงคโปร์ไปถึงไหนแล้วนะ หรือว่ายกเลิกไปแล้ว.. คิดยังไม่ทันจบ ก็มีหนูน้อยคนหนึ่งเอาหนังสือมาให้ ..เป็นกำหนดการผ้าป่า...อ่านแล้วก็วางไว้ที่โต๊ะ แล้วก็ไปทำภาระกิจอื่นต่อ.. วันต่อมาผู้ใหญ่บ้านก็มาหาบอกว่าพรุ่งนี้ เที่ยงจะมารับให้แต่งกายชุดพื้นเมืองไปรับคณะผ้าป่าที่สนามบิน ..ความรู้สึกตอนนั้น..เซ็งจังเลย ต้องนั่งรถราว ๆ 2 ชั่วโมงเศษ ๆ แต่ก็ต้องไป.. พอถึงวันไปรับ รถตู้ก็มาจอดคอยหน้าบ้าน .เราเดินออกจากบ้านด้วยท่าทีเหนื่อยหน่าย..ดูแลคนแก่ ๆ นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลยนะ.. จะคุยกันรู้เรื้องหรือเปล่าก็ไม่รู้..ภาษาจีนก็รู้แค่ประโยคเดียว คือ หว่อไอ้หนี่(I love u) นั่งรถไปแล้วต้องไปรอผู้หลักผู้ใหญ่อีก..เฮ้อ.เบื่อจัง.. นี่หนูมาแต่งหน้าแต่งตาหน่อย ไปพบแขกเหรื่อน่ะต้องสวยไว้ก่อนคุณป้าใจดีแนะนำ .. ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่ชอบแต่งหน้า < /font>..ทาลิปก็ยังดี .. ไม่เอาค่ะ...ไม่เอา..ไม่เอา.. เขาเสนออะไรมาไม่เอาซักอย่าง ..ในใจก็นึกค้อนว่า .. ไปให้ก็บุญแล้วนะเนี่ย .. รถตู้วิ่งไป เราก็หลับ ๆ ตื่น ๆ ตั้งหลายครั้งก็ยังไม่ถึง .. ตอนนั้นมีสายเข้า ..จากเลขานายอำเภอบอกว่า พรุ่งนี้สงกรานต์ให้ไปช่วยงาน ..ห้ามป่วย..ลา ขาด (อันนี้พูดเองจ้า เขาบอกแค่ขอร้องให้ไปช่วย และทุกครั้งคำสั่งนายอำเภอนั้นศักสิทธิ์มาก) เราเองก็ say yes..บอกแล้วว่างานราษฎร์ งานหลวง ช่วยเท่าที่แรงจะมี .แล้วเราก็หลับต่อ.. พอไปถึงสนามบิน เครื่อง delay ประมาณครึ่งชั่วโมง เราก็เดินแกร่ว ไป แกร่วมาด้วยชุดประจำท้องถิ่น..คนแถว ๆ นั้นก็มอง ๆ คงคิดว่า ยายนี่ เพี้ยนอะเปล่า..เดินผิดที่อะเปล่า.. ในหัวก็จินตนาการ เรื่อง ผัวเมีย แก่ ๆ คุณตาคุณยายแก่ ๆ ที่ชอบทำบุญทำทานตามวัดต่าง ๆ ..และแล้วก็ได้ยินเสียงเครือง landing ..ดิฉันก็ไปยืนชะเง้อชะแง้คอยที่ arrival gate (ตามมารยาท) คนแรกเดินออกมาเป็นพระ เห็นทีมงานที่ไปด้วยกันรีบเข้าไปทักทาย ดิฉันก็ยกมือไหว้ ..แล้วก็คนที่สองสาม สี่ ตามกันออกมาเรื่อย ๆ เอ๊ะแปลก ทำไมหน้าตาหนุ่ม ๆ กันทั้งนั้นเลย ..แล้วก็คนต่อมา .. โอ๊ย จะเป็นลมเขาอ่อนเลยค่ะ ยืนแทบไม่ไหว ..คนหล่ออันตรายยังงี้ก็มีด้วยเหรอนี่ คิกขุ ใบหน้าเกลี้ยงเกลา หน้าหวาน ๆ หุ่มเฟริมมาก..เห็นแล้วกระแทกใจเลย บรรยายแทบไม่ถูกอ่ะ เขาปรายหางตามอง แล้วก็ทำหน้างอนนิด ๆ ..ตั้งแต่วินาทีนั้น จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย เต้นโครมคราม ๆ จนจะทะลุออกมา กลัวเขาจะได้ยินน่ะ ยืนก็แทบจะไม่ติด..แต่ก็ต้องฝืนเดินไปเข้าไปทักทาย และเอาขวดน้ำที่แช่จนเย็นฉ่ำไปให้เขา ..เพราะวันนั้นอากาศร้อนอบอ้าวมาก ..แต่ก็ยังร้อนน้อยกว่าหน้าของเราซะอีก.. แล้วเราก็ขึ้นรถคันเดียวกัน (เพราะอีกคันหนึ่งขนสัมภาระอย่างเดียวจ้า) ..จากเวลาห้าโมงเย็นจนถึงสี่ทุ่ม ..ได้มีโอกาสดูแลเขาตลอด .. เสริฟข้าว เสริฟน้ำ.. จริง ๆ แล้วงานอย่างนี้ ไม่ค่อยถนัดนะเนี่ย แต่วันนั้นเต็มใจทำค๊า จากนั้นคณะผ้าป่าก็ไปพักที่โรงแรมในเมือง ซึ่งต้องขับรถไปอีกอย่างเร็วก็ 30 นาที อย่างช้าก็เกือบ ๆ 1 ชั่วโมง ..ทีมงานนัดกันไว้ว่า พรุ่งนี้ให้มาถวายผ้าป่าด้วยกัน .. แง ..แง อยากร้องไห้อีกแล้ว..พรุ่งนี้มีงานต้องทำ .. ขาดไม่ได้ .. รู้งี้ไม่น่ารับงานนั้นเล๊ย .. เห็นชวนกันว่า ถวายผ้าป่าเสร็จแล้วจะไปเที่ยววัดที่จังหวัดใกล้เคียงต่อ เล่นน้ำสงกรานต์ ด้วย ..ใจเราบอกว่าอยากไป ด้ ว ย ... แต่สมองสั่งว่าต้องทำงาน ...เป็นอันว่า วันนั้น อดไปด้วยเลย ..และได้ข่าวว่า โดนสาว ๆ รุมหอมแก้ม (จนสะบักสะบอม รึเปล่าก็ม่ายรู้)  คณะทีมต้อนรับยังบอกพระหัวหน้าทีมอีกด้วยว่า มาคราวหน้าเอาหล่อ ๆ อย่างนี้มาอีกเยอะ ๆ นะ เพราะสาวน้อยสาวใหญ่มาทำบุญที่วัดล้นหลามเลย เพราะเล่าปากต่อปากเรื่องนายแบบมาที่วัด (เรายอมรับว่า เขายืน pose ท่าให้กับทุกกลุ่ม ทุกคนที่ขอถ่ายรูปกับเขา แล้วเขาหน้าตายิ้มแย้มตลอดเวลาเลย ..ยิ้มหวานซะด้วย รูปสวยทุกมุมเลย ..เฮ้อ ...ปลื้ม ๆ ปลื้ม ๆ ) วันที่สาม ทีมงานบอกว่าต้องพาคณะนี้ไปเที่ยวประเทศลาว ..ฮื่อใจค่อยชื้นขึ้นมาหน่อย.. คืนนั้น โทรศัพท์ของหัวหน้าทีมงานก็ใช้การไม่ได้ เพราะโดนสาดน้ำ ..ติดต่อกันไม่ได้เลย ..ก็คิดว่า เขาคงยกเลิกแผนการณ์แล้ว .. แต่ที่ไหนได้ รถตู้มาจอดหน้าบ้านตั้งแต่เช้ามืด บอกว่า ..พระให้ไปแต่เช้า ..ให้เวลาอาบน้ำ แต่งตัว 10 นาที รวมทั้งสระผมด้วย ไม่สระไม่ได้สเปรย์เขรอะหัวอยู่เลยเรา ... บรรยายไม่ถูกค่ะว่ารู้สึกอย่างไร .. คว้าได้เสื้อผ้า เข็มขัด .รองเท้า .. ถุงเท้า ..วิ่งขึ้นรถ ..ลืม passport จนได้ แต่โชคดีมีเอกสารอยู่ในกระเป๋าถือ ...ไปถึงโรงแรม ..พวกเขานั่งรออยู่ก่อนแล้ว ..ก็ say Hi ตามระเบียบ คนหนึ่งในกลุ่มนั้นถามว่า เมื่อวาน ยูไม่ว่างเหรอ .. เลยบอกไปว่า "ไอ แฮด ซัม จอบ ทูดู" ..(อยากให้เป็นเขาคนนั้นเป็นคนถามน่ะ) แล้วคณะเราก็เดินทางไปที่ด่านเมืองมุกดาหาร ตอนนั้นยังเช้าอยู่เลย ด่านยังไม่เปิด .. พวกเขาไปทานข้าวกัน แต่ดิฉันมีหน้าที่รวบรวม passports และเตรียมเอกสาร .. อะ แฮ้ม ..(ตอนนั้นทิ้งมารยาทผู้ดีไว้ที่บ้านจ้า)ก็เลย ได้รู้ชื่อ แซ่ วัน เดือน ปีเกิดของเขา ( passport เล่มนั้นน่าสนใจเป็นพิเศษค๊า) และแล้วคณะเราก็นั่งเรือไปถึงฝั่งลาว จากนั้นพวกเราต้องเช่ารถสกายแล็ปเพื่อไปเที่ยวชมสถานที่สำคัญ ๆ (วัดโบราณที่มีชื่อเสียงโด่งดัง) ทางฝั่งลาวก็เล่นสงกรานต์เหมือนฝั่งไทย ..ดิฉันโดนหนักเลยค่ะ โดนปาด้วยน้ำสีเขียว สีแดง .. ทุกคนในรถก้มหัวหลบวู๊บกัน..ถุงเลยลอยข้ามหัว ..หัว..ของพวกเขาโป๊ะตรงหน้าผากดิฉันพอดี ..โมโหแทบร้องไห้ ทุกคนในรถมองดูดิฉันด้วยสีหน้าขัน ๆ แต่ไม่มีใครหัวเราะ (ขืนมีคนหัวเราะ เราคงร้องไห้แน่ ๆ เลย) สาวลาวหลาย ๆคนพยายามจะเข้ามารดน้ำหยอกล้อเขา .. โทษทีตอนนั้น My lioness role คุมเชิงอยู่ และไอ้เราเองก็หน้าบึ้งด้วยเพราะ ยังโกรธเรื่องน้ำหลากสีไม่หาย ไม่ได้ทำรายมากแค่ปรายตามอง.(ฮึ่ม..อย่ายุ่ง ...ใจเราคิดดัง ๆ อย่างนี้แหละ) ..สาวลาวก็ต้องหลบไปตามระเบียบ.. ได้มีโอกาสคุยกับเขาบ้างนิดหน่อย เพราะเขาไม่ค่อยพูด ..ไปทำบุญด้วยกัน เดินชอปปิ้งด้วยกัน .. ช่วยต่อราคาของให้เขา เขาก็พยายามดุแลเราไปพร้อม ๆ กัน เฮ้อ ..ทำไมหนอต้องเป็นเราและเป็นเขาด้วย .. พระหัวหน้าทีมให้ข้อมูลว่าเขาเป็นนายแบบ..มิน่าล่ะ วันที่ไปรับที่สนามบิน ไอ้เราใช้กระเป๋ายี่ห้อก๊อปปี เห็นเขามอง ๆ กับเพื่อน ของเขาแล้วทำท่าซุบซิบ ๆ รู้แต่ว่าเขามองอุปกรณ์ที่เราใช้ทุกอย่าง ทั้งกล้อง โทรศัพท์ กระเป๋า รองเท้า .. และเราเองก็ยังสงสัยอยู่ว่า . หน้าตาเขาดีเกินไปที่จะมาทำกิจกรรมอย่างนี้ ...หมายถึงคงไม่มีเวลาน่ะ .. เลยคิดว่า เขาคงเป้นลูกเจ้าของเจ้าภาพรายใหญ่มั้ง..ตอนขากลับ ไปส่งเขาขึ้นเครือง.. จึงรวบรวมความกล้าขอถ่ายรูปเขา .. เขาชวนถ่ายคู่กัน .. 'why don't u take with me?' ' I will do later' ไม่เอา... เขินค่ะ ..ต้องหาข้ออ้าง เลยไม่มีโอกาสที่สองอีกเลยเพราะไม่มีเวลา.. อาหารมื้อเย็นวันนั้นต้อง help yourself เพราะไม่มีเวลา ...คณะเราพากันแวะที่ 7 eleven ..ไม่อยากบอกเลยว่า เขาจ่ายค่าน้ำ ค่าขนมให้เราหมดเลย ..เราจะจ่ายเองเขาก็ไม่ยอม .. ความรู้สึกตอนนั้น ไม่อยากทานอะไรเลย อยากเอามาเก็บไว้เป็นของที่ระลึก .. แต่ด้วยความเขิน .จึงรีบ ๆ ทานแก้เขินน่ะ .. ก่อนจะ say good bye ได้คุยเขานิดหน่อย ..จึงทราบว่า ..เขาเป็น modelling man และ designer เครื่องประดับชื่อดังในสิงคโปร์และตลาดใกล้เคียง รวมถึงตลาดในเมืองไทยด้วย ..ออกแบบเอง .เป็น พรีเซนเตอร์เอง ..รับเงินเดือนสองต่อ ว่างั้นเถอะ ..และสาเหตุที่เขามากับคณะ ก็เพราะ พระหัวหน้าคณะเป็น godfather ของเขา เขาต้องตามมาดูแลพ่อทูนหัวของเขา...(เรื่องส่วนตัวที่เขาบอกเรา ..หวังว่าคงไม่มีใครอ่านเจอแล้วไปแปลให้เขาฟังนะ ยังไงก็ขออุบชื่อเขาไว้ค๊า) ..หนึงปีเหมือนติดปีก .จะถึงวันสงกรานต์อีกแล้ว ..แต่ปีนี้ไม่เหมือนปีที่ผ่านมา ..ได้แต่นั่งมองนามบัตรเขาทุกวัน ๆ ...คุณหมอค่ะ โรคนี้ต้องทานยาขนานใดจึงจะหาย เราทำผิดกฏอย่างร้ายแรงอยู่ 2 ข้อ ข้อ 1. ไม่เตรียมพร้อมเสมอ วันที่เจอเขาที่สนามบิน อ๋อย ขาดความมั่นใจไปโขทีเดียว เพราะไม่ได้ทำสวย เข้าไว้ ข้อ 2. วันที่สองก็หมดสิทธิ์แก้ตัว อย่าว่าแต่แต่งหน้าทาแป้งเล๊ย..ใส่เสื้อผ้าได้ครบทุกชิ้นก็นับว่าบุญแล้ว ..    คนกลางนะแหละคือเขาล่ะ
ไม่เอารูปมาลงหน่อยเหรอคะ เป็นบารมีทาน 555
แต่ขอเมนต์นิดนึงค่ะ สีตัวอักษรกับพื้นมันแบบ..เอ่อ บอกตรงนะคะไม่เข้ากันเลยเพ่งซะปวดตา แต่เห็นเป็นเรื่องน่าสนใจเลยอ่านอ่ะค่ะ ... อย่าลืมรูปนะคะรูป อิอิ โดย: เสี่ยวลี่
 วันที่: 17 เมษายน 2550 เวลา:18:04:36 น.ชอบ
โดย: ชาตื IP: 202.143.160.178 วันที่: 12 ธันวาคม 2554 เวลา:15:25:29 น.
|
Maya_II
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] Star sign : Gemini Hobby : Reading & Writing Interest : variety Link |
||||||||||||
ออกจะอิ่มอกอิ่มใจ ทานอะไรไม่ลงด้วยซ้ำนิ
แบบ เราก็เป็นโรคนี้เหมือนกันอะ