เหตุการณ์สะเทือนขวัญที่ฉันบังเอิญ...(1)

(1)เหตุการณ์สะเทือนขวัญที่ฉันบังเอิญ...(1)

เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ที่ไม่เคยลืม ฉากภาพเหตุการณ์และกลิ่นคาวคลุ้งของเลือดยังคงชัดเจนทุกครั้งที่สะดุดคิดขึ้นมา หรือเมื่อมีเรื่องที่เชื่อมโยงในลักษณะคล้าย ๆ กัน ทั้ง ๆ ที่เวลาผ่านมาเกือบสองทศวรรษแล้ว.. ตอนนั้นยังเป็นวัยรุ่นตอนปลายอยู่เลย ความอยากรู้อยากเห็นไม่เคยเป็นรองใครเลย ...ก็เพราะความอยากรู้อยากเห็นนี่แหละจึงบังเอิญไปเห็นเหตุการณ์นั้น..

ชีวิตในชนบท พอพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า ทุกสิ่งทุกอย่างก็ดูเงียบไปหมด แม้จะมีแสงจากหลอดไฟ แต่ก็ไม่สว่างสดใสเหมือนในเมือง ผู้คนออกไปเดินเล่นยามค่ำคืนแทบไม่มี แต่ละครอบครัวจะนั่งล้อมวงทานข้าวมื้อเย็นกันแต่หัวค่ำ จากนั้นต่างก็แยกย้ายกันไปตามภารกิจและหน้าที่ บางคนก็จะเข้านอนแต่หัวค่ำ .. เหตุการณ์ในวันนั้น ดิฉันอาบน้ำเสร็จแล้วแต่งตัวด้วยกางเกงผ้ายืดขาสั้น และเสื้อยืด เตรียมออกมาทานข้าวน้อง ๆ นั่งรออยู่ก่อนแล้ว แม่กำลังยกกับข้าวมาวาง .. พลันก็ได้ยินเสียงปืนดัง ปัง..ปัง..ปัง สามนัดไล่ ๆ กัน เสียงอยู่ใกล้มาก อะไรก็ไม่รู้มาดลใจให้ดิฉันกระโดดลุกพรวด กระโจนไปที่บันไดวิ่งลงด้วยความเร็ว พอเท้าแตะถึงดิน ไม่มีเวลาแม้แต่จะสวมใส่รองเท้า วิ่งข้ามถนนตรงรี่ไปที่ที่มาของเสียงปืนซึ่งห่างจากบ้านตัวเองประมาณ 70 เมตร บ้านหลังนั้นเป็นบ้านแบบโบราณชั้นเดียวตั้งบนเสาสูง ๆ พอไปถึงดิฉันวิ่งขึ้นกระไดที่พาดอยู่อย่างรวดเร็ว พอพ้นจากบันไดดิฉันก็ต้องตะลึงกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า ชายวัยกลางคนคนหนึ่งแกนุ่งผ้าขาวม้า ไม่ใส่เสื้อนอนอยู่ที่พื้นไม้ของบ้านกำลังชักกระตุกพร้อม ๆ กับเลือดที่ไหลออกมาปุด ๆ ภรรยานั่งอยู่ใกล้ ๆ ตัวข็งทื่อเหมือนท่อนหิน ถัดไปเป็นลูกชายคนโต ลูกชายคนรอง และน้องสาว ทั้งสามคนยืนจังงังเหมือนโดนเวทย์มนต์สาปยืนแข็งทื่อ แต่สายตาของทุกคนจ้องไปที่ร่างของผู้เป็นพ่อ ดิฉันก็ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ช๊อคกับภาพที่เห็น จากนั้นก็รู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดที่โถมใส่อย่างแรงจนรู้สึกสะอิดสะเอียน พอภรรยาของเขาได้สะติแกล้มกลิ้งลงกอดศพ ร่ำไห้อวดครวญเสียงโหยหวน จากนั้น ๆ ลูก ๆ จึงได้สติ ..ไม่นานชาวบ้านใกล้เคียงก็มามุงดูเหตุการณ์ ..ดิฉันก็ได้สติกลับคืนมาจึงค่อย ๆเดินเขย่งเท้ากลับบ้าน เพราะต้องคอยระวังเศษก้อนหินบนถนน...

คืนนั้นนอนด้วยความยากลำบาก กลิ่นคาวเลือดยังคงตามมารบกวน ...พอรุ่งเช้า พ่อกลับมาจากไปช่วยดูแลศพตลอดทั้งคืนก็เล่าให้ฟังว่า .. ลุงคนนั้นเพิ่งทานเข้าเสร็จและนั่งสูบยาเส้น นั่งพิงราวระเบียงบ้าน ข้างหลังตรงที่แกนั่งป็นต้นขนุนขนาดใหญ่ คนที่ลอบยิงคงยืนแอบซุ่มตรงนั้นโดยที่แกไม่รู้ตัว ไม่มีแม้แต่เสียงหมาเห่าเตือน คงทิ้งไว้แต่รอยเท้า อาวุธที่ใช้เป็น.38 ส่วนสาเหตุเกิดจากอะไร .. ไม่มีใครทราบ..และไม่มีข่าวคราวการตามจับกุมคนร้าย ...
พอเวลาผ่านไประยะหนึ่ง มีคนถามครอบครัวนั้นว่า .. หลังจากเสียงปืนสงบลง มีใครไปถึงเหตุการณ์ก่อน ... พวกเขาตอบว่า จำไม่ได้ เพราะพอรู้สึกตัวก็เห็นมากันหลายคนแล้ว ดีแล้วที่เขาไม่เห็นว่าใครไปถึงก่อน .. และดิฉันก็ไม่อยากได้หน้าหรอกเพราะรู้ตัวว่าแส่ไม่เข้าเรื่อง ….

Create Date : 17 ตุลาคม 2553 Last Update : 25 ตุลาคม 2553 15:48:38 น. Counter : 432 Pageviews.		2 comments
Share Tweet