|
|
chapter13
แล้วทางที่ว่ามันไปทางไหนนางฟ้าถามด้วยสีหน้าและน้ำเสียงจริงจัง บุญยงยิ้มแบบเขินๆก่อนตอบ
ยงไม่ทันจะถามอ่ะ เค้าไปซะก่อน
อ้าวววววววสามสาวร้องขึ้นพร้อมกันโดยอัตโนมัติ
แต่ถ้าจะไปทางนั้นจริงยงก็จะไปสืบมาอีกไง แต่ถ้าไม่ไปก็ไม่ต้องเสียเวลา เจ้ากบตัวแสบหาข้อแก้ตัวได้ดีเสมอ
ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพวกเจ้านะ ข้าไปทางไหนก็ได้ จบประโยค นางฟ้าก็หายกลับเข้าไปในศิลาดังเดิม
เราเดินทางไปคิดไปด้วยดีกว่านะชินเดอเรล่าเสนอ ซึ่งทุกคนก็เห็นด้วย
บุญยงนำทางหน่อยสิน้องมินบอก เจ้าบุญยงจึงเร่งให้เจ้้าพิตบูลวิ่งเหยาะเพื่อนำหน้าขบวน
สาวๆตามยงมาทางนี้จ้าสามสาวอดหัวเราะกับท่าทางราวกับแม่ทัพของบุญยงไม่ได้
นี่มันบ่ายมากแล้ว เราเดินทางต่อไปอีกสักหน่อยแล้วหาที่พักสำหรับคืนนี้ดีกว่าสโนว์ฮยอนบอกน้องๆ เมื่อเดินทางกันต่อได้สักพัก
ดีเหมือนกันค่ะชินเดอเรล่าเห็นด้วย
ยงได้กลิ่นน้ำมาจากทางโน้นน่ะ เราน่าจะเดินไปทางโน้น เจ้าบุญยงเสนอ
น้ำเหรอ งั้นดีเลย จะได้อาบน้ำน้องมินบอกพลางยิ้ม ก่อนเร่งฝีเท้าเพื่อไปให้ถึงโดยเร็ว
ครู่หนึ่ง คณะเดินทางก็ได้พบกับลำธารสายหนึ่งท่ามกลางป่าเขาที่แสนอุดมสมบูรณ์
เราพักกันที่นี่ล่ะนะสโนว์ฮยอนบอกก่ิอนเล็งทำเลเหมาะๆ เพื่อจะวางกระเป๋าสัมภาระ ก่อนจะตัดสินใจวางสมบัติทั้งหลายบนรากของต้นไม้ยักษ์ต้นหนึ่ง สาวๆที่เหลือก็นำมาวางตาม
ว๊าว สดชื่นจังสโนว์ฮยอนพูดขึ้นหลังจากสูดอากาศเข้าเต็มปอด
ฉันไ่ม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลยนะคะพี่ ชินเดอเรล่าบอกขณะมายืนข้างๆและกวาดสายตาไปรอบบริเวณ
แน่ล่ะ นอกจากป่า่แถวหมู่บ้านที่ไปเก็บเห็ดประจำ ฉันก็ไม่เห็นเธอไปไหนสักที สโนว์ฮยอนว่าให้ ชินเดอเรล่าอมยิ้มพยักหน้า เพราะมันก็เป็นจริงเช่นนั้น
น้องมินทำอะไรเหรอ บุญยงถามอย่างสงสัย เมื่อเห็นน้องมินประสานมือไว้ที่อก ก่อนหลับตาพึมพำ ต่อหน้าต้นไม้ใหญ่ต้นนั้นที ต้นนี้ที
คุณยายเคยสอนน่ะ ว่าทุกที่ล้วนมีเจ้าของ ต้นไม้พวกนี้ก็คงมีเทวดาหรือภูติต้นไม้อาศัยอยู่ ฉันเลยอธิษฐานขอให้เขาอนุญาตให้เราพักที่นี่ เขาจะได้ช่วยปกป้องเราด้วยไง น้องมินอธิบาย เจ้าบุญยงพยักหน้าหงึกหงัก
เดี๋ยวฉันไปเก็บฟืนก่อนนะคะน้องมินร้องบอกสโนว์ฮยอน กับชินเดอเรล่า
ให้ฉันไปด้วยดีไหม ชินเดอเรล่าถาม
อย่าดีกว่าค่ะ เธออยู่เฝ้าของแล้วก็เตรียมที่นอนกับคุณพี่ที่นี่ล่ะ ฉันจะไปกับเจ้าพิตบูล จะรีบไปรีบกลับนะคะสาวน้อยบอกก่อนเรียกเจ้าพิตบูลให้ไปกับเธอ
บุญยงอยู่ที่นี่ ดูแลคุณพี่กับชินเดอเรล่าดีๆนะน้องมินสั่ง เจ้ากบตัวดีทำท่าตะเบ๊ะพร้อมรับคำมั่นเหมาะ
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว น้องมินกับเจ้าพิตบูลเก็บฟืนได้มากพอสมควร คงพอสำหรับคืนนี้ แต่ในขณะที่กำลังมัดเศษกิ่งไม้เข้าด้วยกันนั้น หูเจ้ากรรมก็ได้ยินเสียงพุ่มไม้ไหว
พิตบูล มานี่ สาวน้อยเรียก เจ้าหมาน้อยก็รีบเข้ามาหาอย่างรู้ความ หูอ่อนๆของมันกางออกเพื่อรับเสียงแปลกปลอม แววตาที่เคยใสแบ๊วในยามปกติ กลับกลายเป็นแววตาที่ระวังภัยและมองไปรอบด้าน
น้องมินดึงไม้กลองทองคำจากซองหนังหมีที่ผูกติดเข็มขัดของเธอออกมาถือไว้ในมือ หูก็จับทางของเสียงประหลาด หัวใจของเธอขณะนั้นรัวราวกับมีกลองสิบใบอยู่ในนั้น เธอจึงตัดสินใจรีบหอบไม้ฟืนไว้ในอ้อมแขนให้ได้มากที่สุด ก่อนใช้มืออีกข้างโยนหินก้อนใหญ่เข้าไปในพุ่มไม้นั้น แล้วรีบวิ่งกลับมายังที่พักอย่างเร็วที่สุด โดยมีเจ้าพิตบูลวิ่งตามและคอยระวังหลังให้
แต่วิ่งมาได้สักพัก น้องมินก็เกิดสะดุดก้อนหินแล้วล้มลง เศษกิ่งไม้ที่หอบมานั้นหล่นเกลื่อนบริเวณ น้องมินจึงเหลียวหลังกลับไปทางที่ตนวิ่งมา และได้พบว่าสิ่งที่วิ่งหนีนั้นคือสัตว์ประหลาดครึ่งคนครึ่งงู
กรี๊ดดดดดดดเสียงร้องของน้องมินดังไปถึงหูของชินเดอเรล่ากับสโนว์ฮยอน
ยัยชิน เธออยู่นี่กับบุญยงนะ เดี๋ยวฉันจะไปดูน้องมินเอง ว่าแล้วสโนว์ฮยอนก็คว้าดาบวิ่งไปทันที
สโนว์ฮยอนวิ่งมาตามทิศทางของเสียงและได้พบว่าสัตว์ประหลาดงูยักษ์กำลังเข้ามาใกล้น้องมินแต่มีเจ้าพิตบูลขวางอยู่ ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าหมาน้อยจะกล้าหาญถึงเพียงนี้ ทั้งขู่ทั้งเห่าเจ้าครึ่งคนครึ่งงูตัวดำมะเมื่อมที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวมันสองสามเท่านั้นอย่างไม่เกรงกลัวสักนิด สโนว์ฮยอยดึงดาบขออกจากฝัก ก่อนย่องเข้าไปด้านหลังแล้วเล็งตำแหน่งหัวซึ่งเป็นหัวมนุษย์ที่ปกคลุมด้วยเกล็ดสีดำนั้นอย่างแน่วแน่ แล้วซัดดาบออกไป
เคร้ง!! เสียงดาบของสโว์ฮยอนกระทบเกล็ดบนหัวเจ้าสัตว์ประหลาดแต่ไม่ได้ระคายผิวมันเลยสักน้อย ก่อนหล่นลงที่พื้น
แว๊กกกกก!! พลาด ซวยแล้วฉันสาวสวยร้องเมื่อเกิดความผิดพลาด ทำให้เจ้าสัตว์ประหลาดนั้นหันมาหาเธอแทน
น้องมินหนีไป สโนว์ฮยอนร้องบอกในขณะที่ดวงตาหวานคมยังคงจ้องจับการเคลื่อนไหวของเจ้าสัตว์ประหลาดหัวกลมนั้น น้องมินวิ่งหนีไปซุ่มหลังต้นไม้ใหญ่ พร้อมบอกเจ้าพิตบูล
เจ้าพิตบูลไปช่วยคุณพี่เร็ว เจ้าหมาน้อยวิ่งไปขวางหน้าเจ้าสัตว์ประหลาดพร้อมแยกเขี้ยวขาวเงาวับใส่
ไอ้น่าเกลียด แกกำลังทำให้คนสวยกลัวนะ สโนว์ฮยอนตะโกนออกไปแต่เจ้าตัวประหลาดก็ยังคงเคลื่อนตัวเข้ามาหาเธอ
อย่าเข้ามานะ ไอ้สัตว์ประหลาด หน้าตาหน้ากลัว ยังทำตัวน่าเกลียดอีก ออกไป๊
สโนว์ฮยอนร้องและค่อยๆกระเถิบออกไปเพื่อรักษาระยะห่าง พลันเจ้าตัวประหลาดนั้นก็เคลือนร่างจะมาทำอันตรายเธอ แต่เจ้าพิตบูลไวกว่า กระโดคฝังเขี้ยวคมกริบลงไปที่คอเจ้าสัตว์ประหลาดภายในเสี้ยววินาที
คุณพี่น้องมินเรียก ก่อนโยนดาบให้สโนว์ฮยอน
ทันทีที่จับดาบมั่น สโนว์ฮยอนก็แทงเข้้าไปที่กลางหน้าอกซึ่งไร้เกล็ดของสัตว์ประหลาด พอสโนว์ฮยอนถอนดาบร่างใหญ่โตนั้นก็ล้มครืน ก่อนที่ของเหลวสีดำจะไหลออกมาจากร่างนั้นเป็นทาง
พิตบูล เผามันเลย น้องมินส่งเสียงมา ด้วยยังไม่มั่นใจในความปลอดภัย เจ้าหมาน้อยจึงจัดการพ่นเปลวไฟสีน้ำเงินสู่ร่างเจ้าสัตว์ประหลาด ชั่วพริบตาร่างนั้นก็สลายเหลือเพียงผุยผงสีดำกองหนึ่ง สโนว์ฮยอนจึงเอ่ย
สมน้ำหน้า เตือนแล้วไม่ฟัง อยากทำคนสวยกลัวดีนัก ถ้าชาติหน้ามีก็ไปเกิดเป็นอะไรที่มันดีกว่านี้ซะนะยะ
เอ๊ะ นั่นอะไรคะ น้องมินร้องบอกหลังจากออกจากที่ซุ่มมาสำรวจเถ้าถ่านของเจ้าสัตว์ประหลาดครึ่งคนครึ่งงู และได้เห็นอะไรอยู่ในนั้น เธอจึงเอาไม้เขี่ยๆ จึงพบกับวัตถุคล้ายลูกแก้วขนาดเท่าลูกเชอรรี่ป่า มีสีดำมันเงา
เก็บกลับไปถามคุณนางฟ้าสิ คนเป็นพี่แนะนำ สาวน้อยก็ทำตาม
ไปเก็บฟืนแล้วรีบกลับกันเถอะสโนว์ฮยอนบอกก่อนอุ้มเจ้าพิตบูลขึ้นมา
เจ้านี่เก่งจริงๆนะ สมแล้วที่เป็นหมาจากสวรรค์
บ๊อกๆๆเจ้าหมาน้อยเห่าเบาๆรับคำชมนั้น
| Create Date : 30 กันยายน 2553 |
| Last Update : 30 กันยายน 2553 19:09:09 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 202 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ขอนแก่น Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เป็นเพียงคนที่รักในอักษร
แม้บางอ่อนด้อยความรู้อยู่แค่ไหน
จินตนาการความฝันหล่อเลี้ยงใจ
เดินต่อไปอย่างเป็นสุขทุกคืนวัน
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
