• The Blue Fairytale
• The Blue story
• My Shot Story

ทิ้งท้าย นิยายทั้งสองเรื่องนี้ เกิดขึ้นมาจากจินตนาการ ความคิดสร้างสรรค์ และความรุ้สึกดีๆ ที่ดิฉันมีต่อศิลปินกลุ่มนี้เท่านั้น ทุกอย่างเป็นสิ่งสมมติ ไม่ได้มีเจตนาพาดพิง หรือส่งผลกระทบกับบุคคลใดนะคะ งานเขียนนี้เป็นการสร้างสิ่งเล็กๆจากคนเล็กๆ ด้วยแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ ความรัก ประกอบกันเข้ากับความรู้ความสามารถที่พอมีอยู่บ้างสร้างขึ้นมาจนสำเร็จ ขอบคุณทุกท่านที่กรุณาเข้ามาเสียเวลากับพื้นที่ตรงนี้นะคะ หวังว่างานเขียนของดิฉันจะทำให้ทุกท่านมีความสุขและยิ้มได้บ้างนะคะ ขอบคุณค่ะ   Create Date : 12 ตุลาคม 2553     Last Update : 12 ตุลาคม 2553 19:50:23 น. Counter : 180 Pageviews.   0 comment Share Tweet

chapter18 คล้อยหลังสองสาว บุญยงมองสโนว์ฮยอน ด้วยยิ้มฉายเต็มหน้าและแววตาแฝงความหมาย “มองทำไมยะ มีอะไรก็พูดมาสิ” เธอร้องก่อนหันห้าไปทางอื่นซ่อนยิ้มเขิน “สงสัยจัง ทำไมเธอถึงชื่อสโนว์ฮยอนล่ะ” “ฉันเกิดวันที่มีหิมะตกน่ะสิ แต่ใครๆชอบบอกว่าผิวฉันน่ะขาวสวย ละเอียดเหมือนหิมะ”หญิงสาวบอกพร้อมเดินออกไปที่ริมระเบียงด้านขวาซึ่งจะมองเห็นสวนดอกไม้เบื้องล่างที่แข้งกันออกดอกสะพรั่ง “แต่ยงว่ามันไม่เหมาะกับเธอเลยนะ” ถ้อยคำของเขาทำให้เธอต้องหันมาหาเขาอย่างสงสัย “ก็หิมะ มันทั้งจืด ทั้งเย็น แต่เธอน่ะ อารมณ์ร้อน มุทะลุ แถมยังใจร้อนกว่าใครอีก ยงว่ามันไม่ค่อยเหมาะอ่ะ” “แล้วไง จะตั้งชื่อใหม่ให้ฉันเหรอ”เธอถามเล่นๆ แต่เขากลับตอบ “ใช่แล้วจ้า แต่ชื่อนี้ต้องเป็นชื่อที่ยงเรียกได้คนเดียวนะ” “อ้าว ทำไมจะต้องอยากเรียกคนเดียวล่ะ” “ก็เหมือนกับที่เธอเรียกยงว่ากบไง น้องมินกับน้องชินไม่เรียกชื่อนี้นะจ๊ะ”เขาเดินมาข้างหลังก่อนรวบเอวบางมาไว้ในอ้อมแขน แล้วเอ่ย “ยงเป็นกบของเธอคนเดียวนะ .เบอร์นนิ่งฮยอน”หญิงสาวย่นคิ้วโก่งอย่างสงสัยก่อนถามหาเหตุผล “ทำไมต้องเบอร์นนิ่งยะ”ชายหนุ่มเกยคางบนไหล่เล็กๆนั้น ก่อนตอบ “ก็บอกแล้วไงว่าเธอน่ะอารมณ์ร้อน ใจก็ร้อน แถมยังร้อนแรงอีก”ประโยคท้ายทำให้สโนว์ฮยอนฟาดมือที่แขนของบุญยงอย่างแรงทันทีจนเขาสะดุ้งโหยงและคลายกอดทันที “โอ๊ย มือรึไม้พายจ๊ะที่รัก”บุญยงร้องพลางลูบแขนที่โดนตีป้อยๆ “ก็อยากพูดพล่อยๆออกมาทำไมล่ะ” เลือดฝาดที่วิ่งพล่านทำให้ดวงหน้าขาวผ่องนั้นระเรื่อขึ้นมา “อย่าตีความมั่วสิจ๊ะแม่เบอร์นนิ่ง”บุญยงทำเสียงอ้อน ก่อนส่งสายตาหวาน “สำหรับยง เธอเหมือนดวงอาทิตย์ ที่ให้ความอบอุ่น ให้พลัง เติมไฟให้ยงตะหาก” “แล้วยัยชินกับน้องมินล่ะ”เธอถามต่อทันที “น้องมินเหมือนดวงดาว ที่คอยส่องแสงสว่างนำทางให้ยงในช่วงเวลาที่มืดมิด ส่วนน้องชินเหมือนพระจันทร์ ที่งดงาม เยือกเย็น คอยอยู่ใกล้ยงเสมอไงล่ะ” “ฉันก็..ยอมแค่ยัยชินกับน้องมินนะ แต่ถ้านายมีคนอื่นอีกล่ะก็ .. ตาย” คำสุดท้ายที่สโนว์ฮยอนเน้นทำเอาบุญยงถึงกับต้องกลืนน้ำลายดังเฮือก สโนว์ฮยอนหัวเราะเบาๆที่เห็นว่าบุญยงมีอาการเกรงกลัวคำขู่ของเธอ บุญยงก็หัวเราะตามอย่างเขินๆ “เอ่อ . ฉัน ยังยังไม่ได้บอกนายใช่ไหมว่า .ฉันรุ้สึกยังไง” สโนว์ฮยอนเปรยขึ้นมาเบาๆพลางหันไปทางอื่น บุญยงเอื้อมไปคว้ามือเรียวของเธอมาเกาะกุมไว้ก่อนบอก “ไม่จำเป็นหรอกจ๊ะ เพราะทุกอย่างที่เธอทำ มันบอกยงหมดแล้วล่ะว่าเธอรักยงมากแค่ไหน”แล้วบุญยงก็จรดจุมพิตแผ่วเบาลงบนมือของสโนว์ฮยอนก่อนดึงร่างบางนั้นเข้ามากอดอีกครั้ง ก่อนกระซิบข้างหูเธอเบาๆว่า “แม่เบิร์นนิ่งฮยอนของยง ขอบใจสำหรับทุกอย่างนะจ๊ะ” คนในอ้อมกอดนั้นอมยิ้มด้วยหัวใจพองโตคับร่าง “ไอ้กบบ้า ปลอยได้แล้ว ฉันจะลงไปช่วยยัยชินเตรียมอาหาร นายก็ควรจะลงไปช่วยน้องมินเตรียมสถานที่นะ” เธอบอกก่อนดิ้นเบาๆในอ้อมแขน บุญยงจึงว่าเสียงอ้อน “ยังไม่หายอุ่นเลย กอดต่ออีกแป๊บได้มั้ยอ่ะ” “พอแล้ว แค่นี้ก็กินแรงน้องจะแย่แล้ว ปล่อย ไม่ปล่อยเจ็บตัวนะ” เขาจึงยอมปล่อยแต่โดยดี จากนั้นเธอก็วิ่งลงไปทันทีโดยมีบุญยงเดินฮัมเพลงตามลงไป บนท้องฟ้าที่สดใส ร่างของนางฟ้าบลูแองเจิ้ลค่อยๆปรากฏขึ้น “อีกไม่นาน คงมีเทพศิลปินตัวเล็กๆวิ่งเล่นเต็มเทวสถานนี้แน่ๆแท้สินะ” แล้วเสียงหัวเราะเบาๆก็จางไปพร้อมกับกายทิพย์ของนางฟ้าแห่งเสียงดนตรี จบ(ซะทีเถอะ)   Create Date : 12 ตุลาคม 2553     Last Update : 12 ตุลาคม 2553 13:55:26 น. Counter : 206 Pageviews.   0 comment Share Tweet

chapter17 “ในที่สุด ความรักอลเอวงของพวกเจ้าก็ลงตัวซะทีนะ”นางฟ้าบลูแองเจิ้ลเปรยขึ้น ทันทีที่ทุกคนกลับมาถึงที่ลานแสดง ณ ปราสาทเทวสถาน หลังจากผ่านการสยุมพรโดยองค์เทพตะวันออก”ตอนนี้พวกเจ้าก็ถือว่าเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ก็ต้องดูแลกันให้ดีล่ะ”นางฟ้าหันมาทางบุญยง “บุญยง เจ้านี่โชคดีที่สุดในสามโลกเลยนะ แต่งงานทีเดียวได้ถึงสามนาง เทวดาอิจฉาเจ้าทั้งสวรรค์เลยรู้รึเปล่า” เจ้าบ่าวหมาดๆอมยิ้มพลางมองเจ้าสาวทั้งสามของเขาด้วยสีหน้าอิ่มสุข “ข้าดีใจกับพวกเจ้าจริงๆ ดีใจมากๆ”เสียงของนางฟ้าสั่นน้อยๆ ชินเดอเรล่าสังเกตเห็นดวงตาของนางฟ้ามีน้ำเอ่อคลออยู่ จึงเข้ามากอด พลางเอ่ย “ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ถ้าไม่มีคุณนางฟ้าคอยช่วย เราคงไม่มีวันนี้” น้องมินกับสโนว์ฮยอนก็เข้ามากอดนางฟ้าด้วย “พวกเจ้าเป็นเหมือนน้องสาวของข้า ข้าต้องช่วยให้พวกเจ้ามีความสุขสิ”นางฟ้าบอกเสียงสั่นเครือ บุญยงมองสามสาวกอดนางฟ้าร้องไห้พร้อมรอยยิ้ม ครู่หนึ่งทั้งสามก็คลายกอดจากนางฟ้า “ในเมื่อทายาทผู้ถูกเลือกทุกสายจะใช้ชีวิตร่วมกันแล้ว ต่อไปนี้สายเลือดเทพศิลปินก็คงจะไม่ต้องพลัดพรากจากกันอีกแล้วนะ ความสุขของมวลมนุษย์ทั้งในปัจจุบันและอนาคต อยู่ในกำมือของพวกเจ้า จงทำหน้าที่ของเทพศิลปินที่ดีต่อไปนะ”บลูแองเจิลบอกพร้อมส่งยิ้มกว้าง ก่อนหันมาหาบุญยงอีก “เจ้าบุญยง ดูแลทั้งสามนางให้ดีนะ พวกนางรักเจ้ามาก ถ้าเจ้าทำให้พวกนางเสียใจ ข้าจะมาสาปให้เขางอกกลางหน้าผากเจ้า” “โห มุขนี้อีกแล้ว ขู่ตลอดอ่ะคุณนางฟ้า”แล้วทุกคนก็หัวเราะพร้อมกัน “คุณนางฟ้าไม่ต้องห่วงนะครับ นอกจากดนตรีแล้ว ชีวิตยงก็คงมีแต่สามสาวนี้เท่านั้นล่ะครับเพราะทั้งสามคนเป็นผู้ให้ชีวิตใหม่กับยง ยงต้องดูแลทุกคนด้วยชีวิตแล้วก็หัวใจของยง คุณนางฟ้าวางใจเถอะครับ” นางฟ้าก็ยิ้มและพยักหน้าอย่างเชื่อมั่นในถ้อยคำนั้น ก่อนจะหายวับไป “วันนี้เป็นวันพิเศษของเรา มาฉลองกันเถอะค่ะ”น้องมินเอ่ย “ดีสิ ไม่ได้สนุกสนานกันนานแล้วนี่เนอะ” สโนว์ฮยอนบอกพร้อมยิ้มกว้าง “พี่อยู่เป็นเพื่อนพี่บุญยงเถอะค่ะ เดียวฉันไปเตรียมอาหารเอง”ชินเดอเรล่ารีบบอกพร้อมยิ้มกับน้องมิน “ใช่ค่ะ เดี๋ยวน้องเตรียมของเอง ไม่ต้องห่วงค่ะ” น้องมินบอกก่อนหันไปหาชินเดอเรล่า “ไปเตรียมกันเถอะจ้า ชินเดอเรลล่า” แล้วสองสาวก็จูงมือกันจากไป "นี่ ชิน เธอว่าคุณพี่จะบอกรักบุญยงมั้ย" น้องมินถามขณะเดินลงมาด้วยกัน "ต้องบอกอยู่แล้วล่ะ โอกาสที่จะได้อยู่ด้วยกันสองคนหายากออกนี่"ชินเดอเรล่าตอบ เธอชั่งใจครู่หนึ่งก่อนหันมาถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง "มิน เธอรู้สึกยังไงบ้างที่เห็นพี่ทั้งสองรักกัน บอกฉันมาตามตรงนะ ฉันอยากรู้จริงๆ" น้องมินคลี่ยิ้มบางก่อนตอบ "จริงๆแล้วมันก็เจ็บนิดๆหน่อยๆตามวิสัยของความรักนั่นล่ะ ทุกคนก็อยากเป็นหนึ่งในใจของคนรักทั้งนั้นนี่" น้องมินหันมามองชินเดอเรล่าแวบหนึ่ง "แต่ฉันรู้สึกดีนะ เพราะอย่างน้อยมันก็ช่วยชดเชยความรู้สึกผิดในใจฉันกับการที่ฉันมาเป็นรักซ้อนของคุณพี่ได้ แล้วเธอล่ะ" "ฉันก็ไม่ต่างจากเธอมากหรอกจ้า มันเป็นความเจ็บที่ฉันยินดีที่สุด เพราะพี่สโนว์ฮยอนเป็นคนที่ฉุดฉันขึ้นมาจากขุมนรกที่เจ็บปวด ถ้าฉันไม่มีพี่ฉันคงไม่มีชีวิตที่งดงามแบบนี้ แล้วการที่พี่ยอมให้พี่บุญยงรักเราด้วย มันก็คงเจ็บปวดมากเหมือนกัน" น้องมินพยักหน้าก่อนพูดเสริมอีก "สิ่งที่คุณพี่ทำ มันทำให้ฉันเข้าใจแจ่มแจ้งเลยล่ะ ว่าความรักที่แท้จริงเป็นยังไง มันไม่ใช่การไขว่คว้าให้ได้มาครอบครอง แต่มันคือการเสียสละ การยอมรับในความรักของคนที่เรารักมากกว่า" สองสาวยิ้มให้กันอย่างเข้าใจในความรู้สึกที่มี ก่อนจะแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตนอย่างมีความสุข   Create Date : 12 ตุลาคม 2553     Last Update : 12 ตุลาคม 2553 12:39:51 น. Counter : 173 Pageviews.   0 comment Share Tweet

chapter16 “เดี๋ยวเธออยู่เงียบๆตรงนี้ก่อนนะชิน ให้พวกเราได้แกล้งบุญยงสักหน่อยก่อน”น้องมินบอก “จะแกล้งอะไรอีกยะ ก็เพิ่งคุยกับนางฟ้าเมื่อกี้ว่าจะไม่แกล้งอ่ะ”สโนว์ฮยอนร้องเสียงขุ่น “ตอนนี้บุญยงคงนึกว่าชินไม่อยู่แล้ว ก็จะหลอกถามุญยงว่ารู้สึกยังไงกับชินไงคะ”สโนว์ฮยอนย่นคิ้วอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก “ชินก็จะได้รู้ซะทีไงคะว่าบุญยงรู้สึกยังไง” น้องมินหันมายิ้มตาหยีให้ชินเดอเรล่า ก่อนถาม “เธอล่ะ ไม่อยากรู้เหรอว่าเค้าคิดยังไง” แต่ชินเดอเรล่ามีเพียงยิ้มเขินๆเป็นคำตอบให้ น้องมินกับสโนว์ฮยอนเข้าใจในยิ้มนั้น จึงเริ่มปฏิบัติการ ””บุญยงเปิดประตูให้หน่อยสิจ๊ะ”น้องมินเอ่ยพลางเคาะประตู ชั่วครู่ก็มีเสียงกุ๊กั๊กที่ประตู สองสาวจึงเปิดประตูเข้าไปโดยแง้มบานประตูไว้เพื่อให้เสียงลอดออกมาได้ “ทำไมไม่ลงไปทานอาหารเช้าล่ะกบ” สโนว์ฮยอนเอ่ยอย่างห่วงใย “ยงไม่หิว”เขาตอบโดยที่สายตายังเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง น้องมินกับสโนว์ฮยอนแอบยิ้มให้กันทันทีที่เห็นอาการหงอยซึมนั้น น้องมินเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะเขย่าแขนของบุญยงพลางเอ่ย “ถ้าไม่ทานอาหารเช้าจะมีแรงซ้อมเหรอ ป่ะ ลงไปข้างล่างกัน” แต่บุญยงสั่นศีรษะก่อนบอก “ไม่เอาอ่ะ ยงไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น ยงอยากอยู่คนเดียว” “ลืมไปแล้วเหรอ ว่าพรุ่งนี้็ก็ต้องขึ้นแสดงนะ” สโนว์ฮยอนพูด เทพหัวหน้าวงสวนกลับทันที “จะขึ้นได้ไงในเมื่อไม่มีเบสแล้ว” สีหน้าเครียดของบุญยงทำให้สองสาวถึงกับอึ้งไป”เพลงทั้งหมดคงไม่สมบูรณ์แล้ว”น้ำเสียงของเขาสั่นน้อยๆ “น้องชินใจร้ายที่สุด จะจากกันทั้งที ไม่มาลายงสักคำ” “นี่ กบ ฉันถามตรงๆนะ นายคิดยังไงกับยัยชิน” สโนว์ฮยอนยิงคำถามเข้าเป้า เล่นเอาบุญยงอึ้ง “ไม่ต้องกลัวว่าฉันกับน้องมินจะเสียใจหรอก บอกมาตรงๆเถอะ ฉันอยากรู้จริงๆ” บุญยงบอกด้วยน้ำเสียงอ่อน “ยงก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกมันเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไร พอรู้ตัวอีกทีใจมันก็ล้ำเส้นมาไกลแล้ว ยงไม่รู้ตัวเลยว่าเกิดความรู้สึกแบบนั้นกับน้องชินได้ยังไง”เขามองหน้าสวยของสองสาวผู้เป็นที่รักสลับไปมาก่อนเอ่ยเบาๆ “ยงขอโทษเธอทั้งสองจริงๆนะ” สโนว์ฮยอนกับน้องมินเข้ามากอดบุญยงพลางเอ่ยปลอบ “ไม่เป็นไรนะกบ ยัยชินก็ไม่ใช่คนอื่น ฉันอนุญาตให้นายรักยัยชินได้นะ”สโนว์ฮยอนบอก น้องมินจึงเสริมแล้วตะล่อมให้เข้าแผน “เราเข้าใจนะบุญยง แต่บอกเราชัดๆสักครั้งได้ไหมว่านายรู้สึกยังไงกับชินกันแน่”ถ้อยคำของน้องมินทำให้บางคนที่รอฟังอยู่ ใจเต้นมิเป็นส่ำ ”แต่ตอนนี้ไม่มีน้องชินแล้ว มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ” สองสาวคลายกอด “ไม่เคยได้ยินที่เค้าพูดรึไง ว่าความรักอาจทำให้เกิดสิ่งมหัศจรรย์ได้น่ะ” บุญยงเลิกคิ้วกับคำของน้องมิน “ก็บอกมาซะทีสิว่าในใจจริงๆน่ะ คิดยังไง”สโนว์ฮยอนเริ่มเคือง บุญยงจึงเอ่ยเสียงเบา “ยัง เอ่อ ยงรักน้องชิน” “พูดใหม่ ดังๆ ชัดๆ”น้องมินทำเสียงขุ่นใส่ แล้วก็ได้ผล “ยงรักน้องชิน” คำสารภาพนี้ทำให้คนที่แอบฟังอยู่ถึงกับอมยิ้มอย่างปลาบปลื้ม เพราะมันก็เป็นคำเดียวกับที่อยู่ในใจของเธอเช่นกัน “ถ้างั้นนายก็ใช้หัวใจของนายเรียกชินกลับมาสิ”น้องมินว่า บุญยงย่นคิ้วอย่างไม่เข้าใจ “ถ้างั้นหันหน้าไปทางทิศตะวันออกแล้วก็หลับตา จากนั้นก็คิดถึงยัยชิน เรียกยัยชินด้วย” สโนว์ฮยอนบอก ก่อนย่องออกจากห้องกับน้องมิน แล้วให้ชินเดอเรล่าเข้ามาในห้องแทน “ฮยอนจ๋า น้องมินจ๋า ทำยังไงต่ออ่ะ” แต่ไม่มีเสียงตอบ “ฮยอนจ๋ากับน้องมิน แกล้งยงใช่ไหมเนี้ย” บุญยงร้องอย่างหัวเสียก่อนหันมาและได้พบ “น้องชิน” ชายหนุ่มขยีตาอีกครั้งก่อนจะมองหน้าสวยนั้นใกล้ๆ “นี่พี่ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม น้องชินกลับมาหาพี่แล้ว” แล้วเขาก็รวบร่างบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอดทันที “น้องก็ไม่ได้ไปไหนนี่จ๊ะ น้องรักที่นี่ รักดนตรี จะทิ้งไปได้ยังไงกันล่ะ” ชินเดอเรล่าบอกพลางซบลงที่ไหล่กว้างนั้น “แต่ถ้าพี่บุญยงจะถามหาเหตุผลที่น้องตัดสินใจแบบนี้ น้องก็จะบอกว่า ” เธออมยิ้มก่อนบอก “มันเป็นเหตุผลเดียวกับที่พี่บุญยงเลือกที่จะไม่ไปกับเจ้าหญิงนั่นล่ะค่ะ” ได้ยินเช่นนี้บุญยงถึงกับหัวเราะร่วน เพราะไม่คิดว่าเธอจะรู้ แต่ก็แกล้งถาม “แล้วพี่บอกว่ายังไงน๊ะวันนั้น พี่จำไม่ได้แล้วสิ” “พี่บุญยงบอกว่าพี่.. รัก พี่สโนว์ฮยอน” “งั้นเหรอจ๊ะ แล้วตอนนี้ล่ะ น้องชินรักพี่เหมือนที่พี่่รักน้องชินบ้างไหม” เขาถามตรงๆ “เอ่อ .ก็ รักค่ะ น้อง..รักพี่บุญยง..นะคะ”ถ้อยคำแผ่วเบานี้ทำให้เขากระชับอ้อมกอดอีกครั้ง ก่อนเอ่ย “ชื่นใจพี่บุญยง ป่ะ..เราลงไปข้างล่างกันเถอะ ป่านนี้สโนว์ฮยอนกับน้องมินคงรอเราอยู่” ทั้งสองคลายกอดแล้วจูงมือกันเดินไป   Create Date : 11 ตุลาคม 2553     Last Update : 11 ตุลาคม 2553 13:56:01 น. Counter : 220 Pageviews.   0 comment Share Tweet

chapter15 แผนของน้องมินที่ว่านั้น คือการที่ทำให้บุญยงเข้าใจว่าชินเดอเรล่าได้จากไปแล้วจริงๆ และน้องมินกับสโนว์ฮยอนจะแกล้งทะเลาะกันเพื่อพิสูจน์ใจบุญยงว่าเขากล้าจะเลือกใครคนใดคนหนึ่งหรือไม่ “จะทำจริงๆเหรอคะ น่าสงสารออกนะ”ชินเดอเรล่าเอ่ยขึ้นเมื่อฟังจบ “น่าสนุกออก โฮ๊ะๆๆๆๆ” สโนว์ฮยอนป้องปากหัวเราะเสียงแหลม แต่สีหน้าของชินเดอเรล่าดูเป็นกังวล คนเป็นพี่จึงหยุดหัวเราะก่อนบอก “ถ้าเธอไม่สบายใจก็ไม่ต้องทำอะไรมาก แค่ไปพักผ่อนที่อื่นชั่วคราวก็พอ ที่เหลือเดี๋ยวพวกจัดการเอง” “ฉันกับคุณพี่ก็แค่อยากรู้ว่าเราสามคนมีค่ากับบุญยงมากแค่ไหน แล้วเค้าจะสามารถหยุดความรักทั้งหมดไว้ที่เราตามที่บอกได้รึเปล่า หน้าที่เทพศิลปินของเรา ไม่ใช่แค่เล่นดนตรีด้วยกันนะ แต่เราจะต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ร่วมกันเพื่อสร้างความสุนทรีย์ไว้ให้มวลมนุษย์”น้องมินอธิบาย “เธอต้องเข้าใจนะยัยชิน ว่าต่อจากนี้ไป สถานะของเรามันจะไม่เหมือนเดิมแล้ว เพราะแค่คำนั้นคำเดียวของไอ้พี่กบแท้ๆ”สโนว์ฮยอนพูด ก่อนเอื้อมไปกุมมือผู้ที่เธอรักประดุจน้องสาวทั้งสอง แล้วพูดอีก “แต่ถึงยังไง เราก็ยังจะรักกัน ดูแลกันต่อไปใช่ไหม” น้องมินกับชินเดอเรล่ายิ้มให้กันก่อนส่งรอยยิ้มจริงใจนั้นไปหาสโนว์ฮยอน “เราก็รักในสิ่งเดียวกัน ถ้าเกิดเราจะรักคนๆเดียวกัน แล้วเราช่วยกันดูแลเค้าไปพร้อมกับทำในสิ่งที่เรารักด้วยกัน ฉันว่ามันดีออกนะคะ”น้องมินบอก “ชีวิตเราคงสมบูรณ์ที่สุดตรงที่เรามีกันและกันแบบนี้สินะคะ”ชินเดอเรล่าพูด แล้วสามสาวก็สวมกอดกันด้วยความรู้สึกดีๆที่อบอวลในหัวใจอย่างเต็มเปี่ยม “ฉันว่าเราเรียกคุณนางฟ้าออกมารับรู้แผนของเรากันดีกว่า อย่างน้อยจะได้ไม่มีปัญหากับทางสวรรค์นะคะ” ชินเดอเรล่าบอกขณะที่เริ่มคิดรายละเอียดแผนการช่วยกัน ทุกคนก็เห็นด้วย แล้วสักพักนางฟ้าบลูแองเจิ้ลก็ปรากฏกายขึ้น หลังจากรับรุ้แผนของทั้งสามแล้วนางฟ้าก็เอ่ย “จะว่าไปมันก็น่าสนุกดีเหมือนกันนะ ปั่นหัวเจ้าบุญยงเนี้ย แต่ข้าก็ไม่อยากให้พวกเจ้าทำรุนแรงนะ เดี๋ยวเกิดน้อยใจพาลไม่ร้องเพลงขึ้นมา ข้าโชคร้ายแน่” “อย่างที่บอกล่ะค่ะคุณนางฟ้า เราแค่อยากพิสูจน์ใจของเค้าว่าเค้าจะหยุดทุกอย่างไว้ที่เราจริงๆรึเปล่า”น้องมินบอก “ถ้ารู้แล้วจะยังไงต่อ” นางฟ้ายืนกอด อกพลางถามอีก “ก็ ถ้ารู้ว่าเค้ารักเราจริงๆ เราจะรักและดูแลเค้าอย่างดีที่สุดต่อไปค่ะ แต่ถ้าไม่ เราก็จะตามใจเค้า” “ถ้าเหตุผลพวกเจ้ามีแค่นี้ ข้าว่าอย่าทำดีกว่า มันไม่คุ้มหรอก เสียเวลาเปล่า เพราะไม่ว่าผลมันจะออกมายังไง พวกเจ้าก็ยังรักเจ้าบุญยงอยู่ดีมิใช่รึ”บลูแองเจิ้ลพูดพลางมองหน้าสวยทั้งสามนั้นสลับไปมา “การเอาความรู้สึกของคนอื่นมาล้อเล่น มันไม่สนุกหรอกนะ ยิ่งเป็นคนที่เรารักด้วยแล้วก็ไม่ควรใหญ่ เชื่อข้า ถ้าพวกเจ้ารักเจ้าบุญยงจริง ก็รีบกลับไปซะ ป่านนี้คงแทบบ้าแล้วมั้งที่ถูกปล่อยไว้คนเดียว”นางฟ้าหัวเราะเบาๆ ก่อนเอ่ยอีก “กลับไปตรึกตรองให้ดี ใช้หัวใจ ความรู้สึกของพวกเจ้าพิจารณาเองก็แล้วกัน ข้าไปล่ะ” แล้วบลูแองเจิ้ลก็หายวับไป “ฉันก็ว่าที่คุณนางฟ้าพูดมันก็จริงนะ”สโนว์ฮยอนเอ่ยขึ้น “คนแกล้งสนุก แต่คนถูกแกล้งคงไม่สนุกหรอก” “ฉันขอโทษนะคะ ที่คิดอะไรแผลงๆขึ้นมา”น้องมินเอ่ยด้วยความสำนึกผิด “ไม่ผิดหรอกจ้า ใครๆก็คิดได้ทั้งนั้นล่ะ แต่เราโชคดีที่มีคุณนางฟ้าคอยตักเตือน เราเลยไม่ได้ทำในสิ่งผิด”ชินเดอเรล่าบอกพร้อมยิ้ม “งั้นเราไปทำในสิ่งที่ถูกต้องกันเถอะค่ะคุณพี่” น้องมินบอกสโนว์ฮยอน “พาชินเดอเรล่าไปหาบุญยงกันค่ะ” แล้วสามสาวก็จูงมือกันกลับปราสาทเทวสถานอย่างมีความสุข   Create Date : 11 ตุลาคม 2553     Last Update : 11 ตุลาคม 2553 13:54:00 น. Counter : 139 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com