BlogGang.com : : นางในดอกบัว

~Lady in Lotus~เม้นก็ได้ ด่าก็ดี มีคุณค่ากับนางผู้นี้ทุกประการค่ะ

Group Blog

All Blogs

chapter16

“เราเรียกคุณนางฟ้าออกมาดูอาการชินเถอะค่ะคุณพี่”น้องมินเอ่ยอย่างเป็นกังวลเมื่อเห็นว่าอาการของชินเดอเรล่าดูไม่ดีขึ้น เธอหน้าซีด เหงื่อแตก มือเย็นเฉียบ จนไม่น่าไว้วางใจ

“นั่นสินะ” สโนว์ฮยอนเห็นด้วยก่อนเรียกเจ้าพิตบูลมาใกล้ๆ แล้วเรียกเทพธิดาบลูแองเจิ้ลออกมา

“คุณนางฟ้าช่วยชินด้วยค่ะ” น้องมินรีบบอกทันที่ที่ปรากฏร่างเทพธิดาบลูแแองเจิลตรงหน้า

“ไม่ต้องกลัวหรอก ชินเดอเรล่าจะไม่เป็นไร เชื่อข้า”เทพธิดาตอบด้วยน้ำเสียงนุ่ม ก่อนเอื้อมมือมาจับหน้าผากของชินเดอเรล่า พลันมีควันสีม่วงเข้มผ่านออกมาจากบริเวณที่มือของนางฟ้าสัมผัส

เพียงครู่ หลังจากที่นางฟ้าเคลื่อนมือออกจากหน้าผากของชินเดอเรล่า เธอก็มีสีหน้าที่มีเลือดฝาดไหลเวียนอย่างเป็นปกติ มือเรียวสวยนั้นเริ่มอุ่นขึ้น แล้วเธอก็ลืมตาขึ้นมาได้อีกครั้ง

“ยัยชินฟื้นแล้ว ขอบคุณมากๆเลยค่ะคุณนางฟ้า” สโนว์ฮยอนบอกอย่างดีใจไม่ต่างจากน้องมินที่ยิ้มจนตาหยี

“แล้วควันสีม่วงๆเมื่อกี้มันอะไรอ่ะครับ” บุญยงถามขึ้นอย่างใคร่รู้

“ไอปีศาจที่หลงเหลืออยู่ในร่างกายของชินเดอเรล่าน่ะ แต่ข้าขับออกไปหมดแล้ว พวกเจ้าสบายใจได้”

“ขอบคุณค่ะ คุณนางฟ้า” ชินเดอเรล่าเอ่ยพร้อมยิ้มที่เริ่มคืนความสดใส

“ยงสงสัยอ่ะครับคุณนางฟ้า ทำไมยงกับเจ้าพิตบูลก็ไม่เป็นอะไร”

“ฉลาดน้อยอีกแล้วนะเจ้า กระรอกก็บอกอยู่โต้งๆว่ามันทำร้ายแต่คน พิตบูลกับเจ้าเป็นสัตว์ก็ต้องไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว” แต่เจ้าบุญยงก็ยังไม่คลายสีหน้าสงสัย

“ในเมื่อจิ้งหรีดปีศาจมันจะทำอันตรายคนที่จิตใจอ่อนโยนแต่ทำไมน้องชินคนสวยโดนอยู่คนเดียวอ่ะครับ”

“นั่นเพราะชินเดอเรล่าไม่มีกลิ่นอสูรติดตัวเหมือนสองคนยังไงล่ะ”คำตอบของนางฟ้าทำให้สาวๆมองหน้ากันอย่างงงงวย

“หรือว่าจะเป็นไอ้นี่” น้องมินร้องก่อนก็ควักลูกแก้วสีดำจากกระเป๋ากางเกง ที่เก็บได้จากเถ้าถ่านของสัตว์ประหลาดงู ออกมา

“ใช่แล้ว ลูกแก้วอสูรนี่ล่ะที่ทำให้เจ้ารอดพ้นจากสัตว์อสูรทั้งหลายมาได้ เก็บมันไว้ให้ดีนะ น้องมินหมวกแดง”นางฟ้าบอก น้องมินจึงรีบเก็บมันไว้อย่างดีดังเดิม

“แต่ฉันไม่ได้เก็บอะไรมานะคะ แล้วทำไมฉันถึงรอดล่ะ”สโนว์ฮยอนย่นคิ้วถามอย่างสงสัย

“ดาบของเจ้าไงล่ะ ถึงจะล้างเลือดออกหมด แต่กลิ่นเลือดอสูรยังอยู่ ปีศาจถึงทำอะไรเจ้าไม่ได้ ทีนี้เข้าใจรึยัง” คำอธิบายของนางฟ้ากระจ่างชัด แม้แต่เจ้าบุญยงก็หมดคำถาม

“ความจริงข้ารู้ข้าเห็นทุกอย่างนั่นล่ะ แต่ที่ข้าไม่ออกมา เพราะข้ามั่นใจว่าพวกเจ้าจะผ่านมันไปได้ด้วยตัวเอง ทายาทเทพเช่นพวกเจ้ามีพลังมากมายนัก จงเอามันออกมาใช้ให้คุ้มค่าเถอะ”

“ค่ะ คุณนางฟ้า เราจะทำให้ดีที่สุดค่ะ” น้องมินรับคำพร้อมยิ้มกว้างจนแลเห็นดวงตาเป็นเส้นขีด

“แต่ถ้าหากมีอะไรที่พวกเจ้าพยายามแล้วแต่ไม่สามรถทำได้ก็เรียกข้านะ ข้ายังอยู่กับพวกเจ้า อย่าลืมซะล่ะ”สิ้นคำ นางฟ้าก็หายตัวไป

“เดินทางกันต่อเถอะสาวๆ” บุญยงร้องบอก ก่อนที่คณะจะเดินทางต่อไป

“ทายาทเทพงั้นรึ”แม่มดผมขาวรำพึงเมื่อได้เห็นเหตุการณ์แจ่มชัด

…………………

สามสาวกับอีกสองตัว ค่อยๆเดินทางมาอย่างระแวดระวังภัย สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนไม่อาจวางใจอะไรได้เลย แม้ว่าจะมีลูกแก้วอสูรติดตัวอยู่ก็ตาม

“ทุกคนระวังตัวนะ มันมาอีกแล้ว” บุญยงเตือนได้ไม่ทันไร สัตว์ประหลาดฝูงหนึ่งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า

“โห มันตัวอะไรบ้างเนี้ย เต็มไปหมดเลย”ชินเดอเรล่าร้องเมื่อเห็นสารพัดสัตว์ประหลาด

“ไอ้หัวกิ้งก่านั่น คงเป็นตัวหัวหน้าแน่เลยค่ะ” น้องมินกระซิบ เมื่อมองไปเห็นสัตว์อสูรกิ้งก่ายืนเด่นเป็นสง่าอยู่บนหลังเจ้าควายหน้าหมู

“เราต้องเข้าถึงตัวไอ้กิ้งก่านั่นให้ได้ แล้วฆ่ามันให้ได้เร็วที่สุด ไม่งั้นเราเสร็จมันแน่”สโนว์ฮยอนบอก

“ทุกคนกระจายกันเข้าไปคนละทาง พิตบูล บุญยง พวกแกตัวเล็ก หลอกล่อพวกมันให้ป่วน แล้วก็พยายามเข้าไปให้ใกล้ที่สุด ได้จังหวะก็พ่นไฟใส่มันเลยนะ” สโนว์ฮยอนเริ่มวางแผนการรบ “ยัยชิน เธอเข้าไปทางขวา น้องมินทางซ้าย ส่วนฉันจะเข้าไปตรงกลางเอง “

“เราไม่เรียกคุณนางฟ้ามาช่วยเหรอคะ” ชินเดอเรล่าถาม

“ไม่ต้องหรอก ฉันเชื่อว่าเราทำได้ เราต้องชนะมันได้”คำพูดและแววตามุ่งมั่นวาวโรจน์ของคนเป็นพี่ ทำให้น้องทั้งสองฮึกเหิมไปด้วย

แล้วการรบก็เริ่มขึ้น …..

ทุกคนได้ทำตามแผนที่สโนว์ฮยอนวางไว้ กระจายกำลังเข้าไปทุกทิศทาง เจ้าพิตบูลหลอกล่อให้เเหล่าสัตว์ประหลาดมึนงง จนวิ่งชนกันเองมากมาย บุญยงเองก็มีทักษะการต่อสู้อยู่บ้าง จึงช่วยล้มสัตว์ประหลาดได้ไม่ยากนักด้วยดาบวิเศษจากยอดมงกุฏของมัน ความคล่องแคล่วว่องไวของชินเดอเรล่าและไหวพริบ ปฏิภาณของน้องมินหมวกแดง สร้างความปั่นป่วนให้กองทัพสัตว์ประหลาดมาก สองสาวจึงเข้าไปประชิดตัวเจ้าอสูรกิ้งก่าได้อย่างไม่ยากเย็น

เจ้าหัวหน้้าสัตว์ประหลาดนั้นมีฝีมือสูงกว่าที่สาวๆได้ประเมินกันไว้ มันมีพลังขาที่กล้าแข็ง ถีบชินเดอเรล่าจนกระเด็น พร้อมกับใช้ลิ้นยาวๆเหนียวๆของมันตวัดรอบคอน้องมิน แล้วจับเหวี่ยงไปมา

“สโนว์ฮยอนหลบ”บุญยงร้องบอก ก่อนซัดดาบเล็กๆของมันเข้าที่กลางหน้าผากใหญ่ของอสูรหัวสิงโต แล้วเจ้าตัวประหลาดก็ล้มครืน สาวสวยมองเจ้าบุญยงอย่างทึ่งๆ แต่เจ้าบุญยงกลับบอกเสียงเครียด

“ไม่ใช่เวลามาชื่นชมกันนะ ไปช่วยน้องมินก่อน”

ชั่วเสี้ยววินาที สโนว์ฮยอนก็วิ่งมาพบเจ้าหัวกิ้งก่ากำลังจับคอน้องมินเหวี่ยงไปมา เธอจึงตัดสินใจกระโดดขึ้นไปฟันฉับ ตัดลิ้นเจ้ากิ้งก่าขาดทันที น้องมินก็เป็นอิสระ ถึงกระนั้นเจ้ากิ้งก่าก็ยังไม่ตายอยู่ดี สัตว์อสูรเห็นสโนว์ฮยอนทำร้ายหัวหน้าของมัน จึงจะกรูกันมารุมสโนว์ฮยอนทันที ชินเดอเรล่าจึงหวดสายเบสป้องกันไม่ให้สัตว์เหล่านั้นเข้าถึงตัวสโนว์ฮยอนได้ เจ้าบุญยงกับเจ้าพิตบูลก็ช่วยชินเดอเรล่าอีกแรง

“ทำไมแกตายยากตายเย็นงี้เนี้ย ไอ้หัวกิ้งก่า” สโนว์ฮยอนร้องอย่างเหลืออด เพราะดาบคมกริบของเธอไม่อาจทะลุผิวหนังหยาบหนาของมันได้ แต่ทว่าไม้กลองทองคำของน้องมินที่ฟาดกระทบร่างเจ้ากิ้งก่านั้น กลับสร้างความบอบช้ำได้มากทีเดียว

“คุณพี่แทงที่ใต้คางมันเลยค่ะ” น้องมินร้องบอก สโนว์ฮยอนทำตามทันที และเป็นจริงดังคาด ดาบของเธอแทงทะลุไปถึงหัวของเจ้ากิ้งก่า เสี้ยววินาทีเจ้าอสูรกิ้งก่าก็สิ้นฤทธิ์ แน่นิ่งไป เหล่าสัตว์อสูรที่เหลือเห็นหัวหน้าตัวเองตายลงไปเช่นนั้นก็หนีแตกกระเจิงกันไปจนหมด ทิ้งไว้เพียงซากศพบรรดาสัตว์อสูรทั้งหลาย กับความมืดครึ้ม เงียบงัน วังเวง ของป่าต้องห้าม