ในโลกฝันวันเยาว์เคยเฝ้าฝัน
อาจสักวันเหินฝ่าเวหาหาว
ขี่คอยักษ์ตัวเขื่องตามเรื่องราว
ที่เขากล่าวในนิทานสำราญใจ

บินข้ามฟ้าสู่ฝันที่มั่นมุ่ง
เพื่อผดุงยุติธรรมนำสุขให้
เมืองที่ถูกมนต์บาปมารสาปไว้
พิชิตชัยพ่อมดร้ายทำลายมนต์

นกพิราบเบนปีกบินหลีกหลบ
เกาะคาคบไม้ใหญ่ร่มใบหนา
พญาเหยี่ยวกระพือปีกบินฉีกฟ้า
พุ่งถลาบินตรงกางกรงเล็บ

กระต่ายแข่งกับเต่าหนีเข้าป่า
เหยี่ยวถลาคว้าพลาดจนบาดเจ็บ
หน้าแหกไปหาหมอนอนรอเย็บ
ถูกว่าเหน็บเก็บชังฝังรอยแค้น

มีนิทานนมนานกาเล
ปูนาขาเกเดินเป๋ปัด
ริมหาดทรายชายฝั่งคลื่นยังซัด
เดินไม่ค่อยถนัดปัดเป๋ไป

ลูกปูเดินตามแม่
ทะล่อทะแล่เดินเฉียงเอียงเฉไฉ
เป็นเด็กอยู่ไม่รู้เรื่องเดินเซื่องไป
ตามผู้ใหญ่หมาไม่กัดคลื่นซัดกระเด็น

ราตรีประดับดาว
ระดะหาวกระจ่างเห็น
น้ำค้างละอองเย็น
เผาะเผาะพรมสุธาพราว

ดินชุ่มชอุ่มชื้น
วนผืนประหนึ่งราว
หลับไหลณคืนหนาว
ภพเงียบสงบงัน

เรไรระหริ่งเสียง
เสนาะเพียงจะกล่อมฝัน
ดาวตกวะวาบพลัน
กระจะพร่างกระจ่างพราย

ใบรุกขหล่นโปรย
วตะโชยสะบัดชาย
อ่อนล้าจะเอนกาย
ขณะดาวสกาวดวง

(อินทรวิเชียรฉันท์๑๑)

แวะมาอ่านนิทาน

จุดเทียนแห่งศรัทธา
เพื่อประชามหาขน
จุดไฟเผาไหม้ตน
เพื่อส่องฉายประกายแสง

ไฟโชนลุกโชติช่วง
รวมทุกดวงเทียนเริงแรง
ชีพพลีคุณค่าแพง
ย้อมเลือดแดงลงโลมดิน

แสงเทียนที่ถ่องแท้
เพื่อตีแผ่พวกโกงกิน
เลือดไทยยอมไหลริน
เพื่อล้างสิ้นกังฉินทราม

หยดหนึ่งน้ำตาเทียน
เปลี่ยนเป็นไฟลุกไหม้ลาม
ล้านหยดเทียนสยาม
เพื่อแสงโชติจักฉายโชน

สวัสดีครับท่านลาน
กำลังรวบรวมงานที่ไปเขียนตกๆหล่นๆ
ตามที่ต่างๆ

กลอนเพราะดีคะ

จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์ขาเป๋ขาปัด
ยามเคราะห์ซ้ำกรรมซัดตุหรัดตุเหร่
ตำแหน่งใหญ่ใกล้หลุดก็ทรุดก็เซ
ทำปากเบ้ตาดุทุเรศทุรัง

เคยป่องแก้มแย้มยิ้มทั้งชิมทั้งด่า
ใครถามมาว่ากลบกระทบกระทั่ง
จิ้งจอกเฒ่าโรคจิตนิจจานิจจัง
ไม้ใกล้ฝั่งเคียดขึ้งตะบึงตะบอน

สวัสดีครับคุณanitapa

เสนาบดีมนพิการ
บริหารประสาควาย
ท้าตีเตะต่อยปะฉะดะหมาย
จะทลายขบวนคน

วันวันสิพ่นผรุสวาท
ทุรชาติอุบาทว์ชน
ร้อยเล่ห์อุบายสติวิกล
มุหะปนประสมเหลิง

หูตาประชาพณสิปิด
ระอุฤทธิชั่วเริง
เคยหนีคดีกระกระเซิง
ก็มิจำนะยำจริง

รอกรรมสนองนรกสาป
มนบาปกระสือสิง
เสรีประชาประทุษชิง
ทะเลาะทั่วประเทศไทย

(วสันตดิลกฉันท์๑๔)

กลอนเพราะถูกใจทุกบทเลยค่ะ
กาลครั้งหนึ่ง....ทำให้คิดถึงแม่มากเลย

ตอนเขียนก็คิดถึงแม่เหมือนกันครับ
คุณม่านฟ้า