รักษ์กวี
"ร้อย"เรียงคำจำนรรจ์สรรอักษรหวัง"รักษ์"กลอนกาพย์ฉันท์สรรเสกสร้างลิขิต "กวี"พลีใจรักไม่จางมิเคยร้าง"วรรณ"รสบทโคลงกลอนหมายผดุงมุ่ง"รัง"สฤษดิ์สารให้ตระการงานฝัน"สรรค์"อักษรหมายเรียงร้อยถ้อยวจี"กวี"วรให้สถิตสถาพรบทกลอน"กานท์"กระทู้ทแยงมุม"ร้อยรักษ์กวีวรรณ รังสรรค์กวีกานท์"
บ้านไร่
หมอกขาวลอยอ้อยอิ่ง.........อวลไอแดนป่าดงพงไพร...............พฤกษ์ชื้นยอดเขาเยี่ยมฟ้าไกล...........เยือนเมฆตะวันรุ่ง่เริ่มชีพฟื้น................ฟากฟ้ารุ่งสางหมอกบางจางเคลื่อนคล้อย..........ไอละอองแดดส่องสาดแสงทอง...............ทาบฟ้าตะวันเริ่มเรื่อเรืองรอง................จับเมฆขับมืดมัวหม่นหล้า.................รุ่งเช้าชื่นเย็นเห็นนกโผนผกฟ้า..........โผบินโบกปีกร่อนจรผิน..............จับไม้เริงร้องเสนาะเสียงยิน..............เซ็งแซ่ประเลงกล่อมย้อมจิตให้...............ห่างพ้นหม่นหมองผองมาลีคลี่แย้ม..........กลีบสยายอวลกลิ่นหอมกำจาย.........รุ่งเช้ามวลภมรร่อนเรียงราย............เสพรส มาลย์นอบินว่อนคอยเวียนเคล้า...............ค่อยคล้อยลอยวนยลธรรมชาติรุ่งเช้า.........ชวนชมโชยแผ่วรำเพยลม.............อ่อนพลิ้วน้ำค้างก่อนสางพรม...............พฤกษ์ชุ่มหยดหยาดใบไม้ริ้ว....................ละอองน้ำฉ่ำหนาวหุบเขาชาวบ้านไร่..........ลมหนาวไฟก่อผิงคืนยาว............จวบเช้าหุงข้าวออกควันขาว........เตาถ่านอิงอุ่นแม่ตามเข้า............ยุ่งค้นในครัวตอนตัวเล็กเด็กน้อย..........เนาไพรพร้อมพ่อแม่สุขใน............ไร่น้อยโรงเรียนปิดเที่ยวไป...........ไพรเปลี่ยวพงป่าพฤกษ์วัลย์ห้อย..........หุบห้วยเหวธารวันวัยเยาว์ผ่านพ้น.........หนหลังความก่อนคิดย้อนยัง.........สุขซึ้งตรึงตราภาพดุจดัง................ฝังสลัก จิตนอปลอบทุกข์ปลอดเคียดขึ้ง..........ขุ่นแค้นคลายสลาย
โคลงขนด กลอน
กลอนปิดซ้อนซ่อนไว้.........สรรวอนคิดก่อนจดบทตอน.............รักด้นเพียรย้อนพจน์จารกลอน......วนวากย์ พากเพียรเวียนวัจน์คัดเขียนค้น...........ค่อยเค้นคิดเขียนบทนี้เป็น"โคลง ขนด กลอน"ถอดเป็นกลอนโดยใช้แผนผังดังนี้14>>15>>16>>17>>18>>19>>2013////28>>29>>30>>31>>32///2112////27<<26<<25<<24<<23<<22///01>>0211<<10<<09<<08<<07<<06<<05<<04<<03เริ่มจากพากเพียรในบาท๓พากเพียรเขียนคิดเค้นค่อยค้นเขียนคัดวัจน์เวียนเพียรคิดกลอนปิดซ้อนซ่อนไว้สรรวอนด้นวากย์วนกลอนจารพจน์ย้อนก่อนจดบทตอนรัก
คลื่นเหงา
โค้งขอบฟ้าสายัณห์ตะวันต่ำใกล้ขอบน้ำคล้ำแดงแสงสะท้อนสีน้ำ-ฟ้าสายัณห์ตะวันรอนอาบแสงอ่อนอบอุ่นละมุนตาคลื่นทะเลเห่ครวญชวนฝั่งฝันปลอบใจกันวันเหงาเฝ้าแลหาคลื่นจากฝั่งสั่งใจอาลัยลาจะกลับมาคราเหงาคลื่นเฝ้าครวญมองทะเลเห่ครวญชวนใจหวังคลื่นลาฝั่งเลยลับยังกลับหวนเธอร้างไปใจคนึงคิดถึงนวลมิย้อนทวนล้วนทำให้ช้ำทรวงตะวันลาฟ้าหม่นคนหมองเศร้าอยู่กับเงาเหงาใจให้ห่วงหวงสุดระกำช้ำหนักเพราะรักลวงจนวันล่วงสูรย์ลาจวบราตรี
ดอกไม้กับจันทร์
ดอกไม้เหลืองเรืองแสงแต่งพื้นหล้าจันทร์สีเหลืองละออตาแต่งฟ้าฝันดูดวงเดือนเตือนจิตคิดถึงกันผ่านคืนวันมั่นรักประจักษ์ใจพรมดอกหญ้าราตรีที่จันทร์ฉายเรืองประกายพรายพร่างน้ำค้างใสแก้มเธอชื้นรื้นน้ำตาแววอาลัยคืนอำลาร้างไกลไปห่างกันจำใจพรากจากเจ้าแม้เศร้าหมองใจยังครองคู่ใจไม่ไหวหวั่นแม้กายร้างห่างไกลใจผูกพันจำคืนนั้นเคียงน้องครองแนบนวลแสงเดือนทาบอาบละอองส่องพื้นหล้ามองดูฟ้าพาใจอาลัยหวนฟ้าเดียวกันจันทร์ดวงหนึ่งซึ้งใจครวญเคยชี้ชวนชมจันทร์ร่วมฝันเดียวบนพรมหญ้าราตรีดึกนี้เหงาพี่ยังเฝ้ามองฟ้าอาลัยเหลียวคิดคืนเคยเชยชมร่วมกลมเกลียวใจแน่นเหนียวเพียงน้องผู้ครองใจ