เคยเคียง เรื่อยริ้วระลอกชลระริน...........ขณะยินเซาะหินแผ่ว พงพฤกษ์พนัสระดะแนว..........สุตะแว่วนทีไหล กรวดดุจรัตนะประดับ...........สีระยับระยิบใส ทรายสีสะท้อนรัศมิไกล.........ดุจเพชรัตน์ราย ริมฝั่งสะพรั่งบุปผบาน...........พิศปานวิมานพราย ในธารปทุมบุษปหมาย.........กรกรายกระหวัดดึง กลางไพรพนาติณขจี...........จรลีแมลงผึ้ง ปีกร่อนกระพือภมรอึง...........ประลุถึงผกาปอง ฟังเสียงคณาสกุณะแจ้ว...........ไพเราะแว่ววิหคร้อง ดั่งเพลงประสานดุริยะพร้อง........เพราะสนองประลองเสียง แสงรัศมีสุริยะฉาย...............วนพรายประภัสสร์เพียง แสงทองอร่ามรุจิระเรียง.........ระอุอุ่นละมุนตา ชมธรรมชาติชลประกาย.........บมิคลายคนึงหา เคยคลอพนอวรยุพา...............ณ.ทิวาและราตรี ร่วมชมภิรมยะหทัย.............พิสมัยสมานศรี ไกลห่างมิร้างอภิรดี............จะทวีตลอดกาล (วสันตดิลกฉันท์๑๔)   Create Date : 29 ธันวาคม 2549     3 comment Last Update : 5 เมษายน 2550 12:40:24 น.     Counter : 536 Pageviews.   Share Tweet

หวยขาดทุน หุ้นหมดตัว คิดหันหุนหุ่นหุ้น..........แหกตา ปันปั่นปั้นราคา............ไล่ซื้อ กลโกงโก่งโก้งพา........พาลเชื่อ หลงข่าวลือลื่อลื้อ.........หลอกแล้วเจ๊งเลย เคยเล่นหวยห่วยห้วย.......สามตัว มัวมั่วมั้วเมามัว...............ไม่แคล้ว ตัวเกงเก่งเก้งกลัว............กินหมด เราเร่าเร้าเลิกแล้ว............เล่นเกลี้ยงกระเป๋ากลวง ลวงหลอกลวงล่วงล้วง..........หลอกกิน แสนละเหี่ยเสียทรัพย์สิน.......สิ่นสิ้น บ้าบ้นบ่นบนดิน...................หวยเถื่อน ด้วยนา ได้ได่ใดด่าวดิ้น...................เดือดร้อนเสียหาย จากคุณ : คมเย็น - [ 21 ธ.ค. 49 12:26:36 ] (อักษรสามหมู่)   Create Date : 25 ธันวาคม 2549     4 comment Last Update : 5 เมษายน 2550 12:38:52 น.     Counter : 344 Pageviews.   Share Tweet

หนาวเศร้า อาบไอหนาวคราวเมื่อเหมันต์เริ่ม สายหมอกเติมเพิ่มชื้นให้ชื่นฉ่ำ แสงส่องหาวดาวพร่างน้ำค้างพรำ หรีดหริ่งร่ำบรรเลงเพลงราตรี ยะเยือกลมพรมพฤกษ์ยามดึกดื่น เพลงกลางคืนกล่อมไพรไกลแสงสี ดอกไม้รินกลิ่นหอมกล่อมพงพี หนาวเช่นนี้ปีนั้นฉันมีเธอ เคยชิดแนบแอบใกล้แบ่งไออุ่น หอมละมุนกรุ่นไอพาใจเผลอ ยามไกลห่างร้างกันฝันละเมอ จิตยังเพ้อผูกพันทุกวันคืน หยาดน้ำค้างกลางคืนเคยชื่นฉ่ำ ยามร้างทำย้ำหนาวคราวดึกดื่น นับวันคอยชะรอยกรรมต้องกล้ำกลืน โศกสุดฝืนตื่นหลับกับเศร้าตรม   Create Date : 21 ธันวาคม 2549     5 comment Last Update : 5 เมษายน 2550 12:38:08 น.     Counter : 339 Pageviews.   Share Tweet

ใบไม้ร่วง ใบไม้เหลืองร่วงพลิ้ว..........ปลิวลอย ในแผ่นดินดงดอย..............ดาษพื้น จากยอดสุดจักสอย............ลงสู่ ดินนอ ผืนป่าชัฏร่มชื้น.................ชอุ่มไม้ใบบัง ใบไม้ร่วงหล่นแล้ว........ลงดิน เสียงเงียบสงัดบ่ยิน..........สงบแท้ ถมซากเปื่อยเป็นอิน-...........ทรียวัต ถุนา กลายกลับบำรุงแล้.................แหล่งต้นวนเวียน วัฏจักรธรรมชาติแท้........สมดุลย์ พืชสัตว์ผลัดม้วยหมุน..........หมดสิ้น สลายเวียนเปลี่ยนเนื่องหนุน.......ชีพใหม่ แม้ร่างลับดับดิ้น.........................เสื่อมสิ้นสังขาร ทุกชีพใช่อยู่ยั้ง.........ยืนยง คนบ่มีใครคง...............คู่ฟ้า สักวันย่อมปลิดปลง...........ปราศค่า ลับร่างจากโลกหล้า..............แหล่งพื้นอาศัย พืชสัตว์สลายหมดสิ้น.........อินทรีย์ ประโยชน์ยังคงมี............ไม่สิ้น คนเมื่อดับชีวี...............ชีพหมด สิ้นนา ล่วงลับเหลือส่วนชิ้น.....สู่ชั้นเชิงตะกอน ไฟฟอนรอนร่างไหม้.........หมดไป ดีชั่วปรากฏใน.............ภพนี้ ยังประโยชน์อันใด.......แก่โลก เล่านา ชนรุ่นหลังอาจชี้........เช่นได้ดูเห็น   Create Date : 19 ธันวาคม 2549     1 comment Last Update : 5 เมษายน 2550 12:37:18 น.     Counter : 318 Pageviews.   Share Tweet

โคลงขนดเศร้า ครองโศกศัลย์หม่นเศร้า...........เฝ้าฝัน ตรองมั่นคงปลงวัน..................รักร้าง คิดวันคิดคืนพลัน....................เปล่าว่าง ใจเอย จิตข่มสุดหมองเฝ้า..................โศกเศร้าหม่นใจ โคลง ขนด กลอน(ห้ามเรียกโคลงขนดก) เริ่มจาก "ใจเอย"ในวรรค๓ลงมาวรรค๔วนขึ้นวรรค๑ ลงมาวรรค๓วนขึ้นวรรค๒จบที่คำว่า"รัก" อ่านเป็นกลอนดังนี้ ใจเอยใจหม่นเศร้าโศกเฝ้าหมอง สุดข่มจิตคิดตรองครองโศกศัลย์ หม่นเศร้าเฝ้าฝันร้างว่างเปล่าพลัน คิดคืนวันมั่นคงปลงวันรัก   Create Date : 19 ธันวาคม 2549     1 comment Last Update : 5 เมษายน 2550 12:36:46 น.     Counter : 370 Pageviews.   Share Tweet