วันเยาว์
ชายทุ่งคุ้งน้ำใสลมไหวแผ่วเสียงแว่วไม้ไหวใบเสียดสีริ้วกระเพื่อมเลื่อมพรายสายชลธีดวงสุรีย์เลื่อนคล้อยลอยต่ำลงริมธาราหญ้าเขียวเรียวระบัดพุ่มชัฏพรรณไม้ไพรระหงแมลงร่ำจำเรียงเสียงป่าดงกอพงไผ่เบียดเสียดสีใบแมลงปอปีกใสบินไหวว่อนผีเสื้อร่อนปีกลายว่ายฟ้าใสกบเขียดแข่งร้องระงมไกลลูกอ๊อดลอดใต้ร่มไม้บังน้ำใสไหลเย็นเห็นปลาว่ายเวียนกรายชายชลวนริมฝั่งเงาไม้เมฆฟ้าพาภวังค์เพลินฟังนั่งชมในลมชายจับปลาหาปูดูผีเสื้อสนุกเหลือเล่นน้ำฉ่ำชลสายงมหอยคุ้ยหาใต้ผืนทรายมันฝังกายก้นแม่น้ำต้องดำงมหนึ่งอึดใจใต้น้ำลงดำดิ่งห่างตลิ่งน้ำลึกเลนทับถมดำผุดว่ายสายน้ำกรำแดดลมวิ่งหกล้มหกลุกสนุกใจเพลินสายชลล้นปริ่มริมไพรสณฑ์เด็กซุกซนวนว่ายสายน้ำไหลวันแสนสุขสนุกเหลือเมื่อเยาว์วัยผ่านเลยไปไม่หวนทวนย้อนมาทุกวันนี้แม่น้ำดำเหม็นเน่าไร้ร่มเงาแมกไม้ไพรพฤกษาไร้เสียงหรีดเรไรในพนาไร้นกกาไร้ปลาว่ายในสายชลวันเปลี่ยนไปวัยเปลี่ยนไม่เวียนกลับสิ่งแวดล้อมตายดับทุกแห่งหนยังโหยหาอาลัยวัยซุกซนสวรรค์บนแดนดินหายสิ้นแล้ว
บ้าเหรียญ
เชิญมาเช่าเชิญมาซื้อถือกรรมสิทธิ์เหรียญมหาอิทธิฤทธิ์อวยโฉลกใครมีไว้ไม่จนรวยล้นโลกมีแต่โชคโศกหายร้ายกลับดีจิตเลื่อมใสใจศรัทธารีบมาเช่ารุ่นเก่าเก่าเขากำไรไปเต็มที่ช่วยคุ้มครองป้องภัยกำไรมีปลอดภาษีตีราคาสมค่าจริงให้มรึงรวยอวยโชคมีโภคผลจักหายจนดลให้รวยไวยิ่งกรูรวยก่อนตอนขายได้ไวเหมือนลิงกำไรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ฤทธิ์เทพดลบูชาเทพเสพศรัทธาศาสนาผีว่าเด่นดีมีมหิทธิ์ประสิทธิ์ผลล้วนอยากได้อยากมีดีกับตนต่างสืบค้นเสาะหามาครอบครองสิ้นศรัทธาปสาทะละเหตุผลปลุกเสกสิ่งมงคลหลอกชนผองว่าศักดิ์สิทธิ์บิดเบือนเลือนครรลองตามทำนองคลองธรรมคำพุทธองค์ปากว่าไทยใจพุทธหยุดคิดบ้างธรรมเลือนจางห่างเป้าหมายกลายประสงค์หวังโชคลาภช่างละโมบโลภมิปลงต่างลุ่มหลงหวังรวยด้วยลาภลอยเห็นเศษหินดินทรายเป็นสรณะทิ้งธรรมะพระสงฆ์คงเสื่อมถอยหลงเลอะเลือนเหมือนไก่ที่ได้พลอยปัญญาน้อยคอยศรัทธาสิ่งบ้าบอพุทธธรรมนำทางสว่างสงบจักเลือนลบจบสิ้นเสียแล้วหนออิงศาสนาหาเงินด้านเกินพอเห็นแล้วท้อห่อเหิ่ยวหดหู่ใจชำระใจใช้ธรรมนำวิถีพระธรรมชี้หนทางสว่างไสวขจัดเขลาเมามัวทั่วถิ่นไทยอย่าปล่อยให้ใช้ศาสนามาหากินยุคบ้านเมืองเฟื่องสุดพุทธพาณิชย์วิปริตอนิจจาบ้าอิฐหินไหว้หมูหมากาไก่ไหว้เศษดินซื้อขายสิ้นวิ่นแหว่งแสงปัญญาทำอย่างไรให้ชาวพุทธหยุดหลงใหลคลั่งเรื่องไสยไฝ่สินสิ้นศาสนากลับน้อมนำธรรมะพระศาสดาปฏิบัติบูชารู้ค่าธรรม
งานศพฉัน
๑ญาติผู้ใหญ่ล่วงลับดับสังขารไปร่วมงานพิธีที่วัดใหญ่แขกเหรื่อมากอยากมาร่วมอาลัยบ้างร้องไห้ไหว้ศพครวญซบเซาไปงานศพพบผองเพื่อนพ้องญาติโอ้อนาถอาลัยต่างใจเศร้ารำลึกคุณความดีมีต่อเราท่านเคยเฝ้าดูแลแผ่การุณญาติสนิทมิตรสหายทั้งหลายนั้นประชุมกันเจ็ดวันเผาเป็นเถ้าฝุ่นเงินช่วยงานท่านให้ได้ทำบุญช่วยเกื้อหนุนศาสนาสงฆ์อาราม๒งานศพท่านผ่านไปได้สะกิดชวนให้คิดชีวิตคนวนคำถามตายเมื่อไรไม่รู้อยู่ทุกยามทุกรูปนามมิข้ามพ้นวนวงกรรมฉันได้เห็นความเป็นไปในชีวิตความถูกผิดคิดตรองลองเรียนร่ำเรื่องหนหลังบ้างคงความทรงจำเรื่องใหม่ย้ำซ้ำบ่อยคอยหลงเลือนคุณความดีคงมีบ้างในบางครั้งรับปลูกฝังนานมาอาจคลาเคลื่อนเรื่องผิดพลั้งยั้งคิดยังติดเตือนผ่านปีเดือนเลื่อนไปในเวลาผ่านความสุขทุกข์เศร้าเหงาหม่นหมองตามครรลองของคนบนโลกหล้าเพียงรำพึงคนึงในใจชราหมดห่วงหาอาลัยใกล้วันตาย๓งานศพฉันนั้นจะเป็นเช่นไรหนอลูกหลานรอญาติสนิทมิตรสหายอาจมีบ้างบางคนบ่นเสียดายหรืออาจคล้ายศาลาว่างร้างผู้คนหรืออาจให้ไม่ต้องมีพิธีศพเมื่อดินกลบฝังกายชีพวายหล่นไม่รับรู้เรื่องใดให้ทุกข์ทนทุกอย่างพ้นผ่านไปไม่สำคัญคิดอีกทีจะดีไหมไม่เผาฝังประหยัดตังค์พลังไว้ให้แบ่งสันคนอยู่หลังยังต้องอยู่สู้ชีวันร่างของฉันหั่นเฉือนไปตับไส้พุงซากศพฉันบั่นมีดมากรีดเชือดดูเส้นเลือดเส้นเอ็นที่เห็นยุ่งอวัยวะภายในหัวใจตุงนักเรียนมุ่งพุ่งมีดกรีดดูกันศพอุจาดอาจได้ใช้ศึกษาวันข้างหน้าผ่าซ้ำให้ห้ำหั่นไม่ยิ่งใหญ่ไม่เคยมีความสำคัญอาจถึงวันฉันตายความหมายมี จากคุณ : คมเย็น - [ 18 เม.ย. 50 11:22:39 ]
เอราวัณ
(วสันตดิลกฉันท์๑๔)พงพฤกษ์ไสววนขจี............จรลีวนาลัยข้ามฝั่งนทีอุทกไหล...........ชลใสกระแสแรงน้ำเชี่ยวระลอกชลระริน...................ระกะหินสิแซมแซงเรือฝ่ากระสินธุ์และเลาะเกาะแก่ง........ประลุแหล่งตลิ่งหมายกราบเรือระไม้ระดะระนาว.........ชลวาวชะพื้นทรายปีนขึ้นตลิ่งตะเกียกตะกาย.........ทิศผายผันไปสู่เบื้องอุดรสิขรเขา............ขณะเข้าตระเวณไพรชมพฤกษ์ระหว่างวนไสว......พิศใบและดอกบานผีเสื้อและเหล่าภมรบิน.................เลาะเกาะหินณ.ริมธารหลายหลากลำห้วยอุทกซ่าน.........จรผ่านมุสู่หมายซ่านซ่าชลาลยซะซัด.............ปะทะพัดศิลารายริมทางระหว่างวนประปราย......ชลสายเลาะไหลวนเสียงอึกทึกอุทกซ่า..................ชลบ่าชะแก่งบนโขดหินตะไคร่เขรอะขระปะปน......ชลล้นชะวนเกลียวผาสูงกระแสมหอุทก...........ปะทะตกกระหน่ำเกรี้ยวต้องแผ่นศิลาอุทกเชียว........ชะกระเซ็นกระจายชลครืนครั่นคระโครมเซาะชลธาร........ทะลุผ่านเกาะแก่งวนไหลเอื่อยลุแอ่งอุทกล้น..............ปะทะชนกระเซ็นธาร(กาพย์ฉบัง๑๖)ผาสูงสุดชั้นน้ำตก.........ไหลหลั่งอุทกตกต้องแอ่งต่ำน้ำรินลดหลั่นชั้นแอ่งแก่งหิน.......หลั่งชลล้นสินธุ์มิสิ้นกระแสแลใสมากหลายสายธารผ่านไพร.........สู่กระแสแควใหญ่ชลาลัยไหลเชี่ยวเกลียวธารป่างามน้ำตกอุทกซ่าน...........ภูผาตระหง่านอลังการเกาะแก่งแอ่งชลธรรมชาติงามล้ำเลิศล้น.........บุญพามายลสุดค้นถ้อยคำจำนรรจ์น้ำตกเอราวัณ สมัยก่อนตอ้งนั่งเรือทวนน้ำข้ามคืนแล้วเดินป่าขึ้นเขาทวนน้ำตก
บทกวีของฉัน
เอากลุ่มคำสำเนียงมาเรียงเข้าคำหนักเบาเคล้าจังหวะประสมเสียงหาสัมผัสจัดประจงลงคำเคียงค่อยร้อยเรียงฉันทลักษณ์ตามหลักการอยากจะเรียนเขียนกวีให้ดีเด่นช่างยากเย็นเข็ญใจไม่อาจหาญเรียกตัวเองว่ากวีมีผลงานเพียงหัดอ่านหัดเขียนเรียนกาพย์กลอนยังห่างไกลไร้หนทางที่สร้างสรรค์แล้งความฝันกลั่นถ้อยคอยทอดถอนใช้เวลาหาคำลำนำวอนค่อยจบท่อนตอนบทตามกฏเกณฑ์กระดาษขาวเขียนขีดกรีดรอยหมึกที่หมั่นนึกตรึกตรองกรองความเห็นอาจไร้ค่าน่าอนาถขาดประเด็นที่โดดเด่นเป็นเหตุผลให้คนชมมิอาจเขียนเลียนกานท์หวานไพเราะมิอาจสรรคำเสนาะให้เหมาะสมหรือเขียนเศร้าเหมือนเขาอื่นให้ชื่นชมเพียรคารมผสมผสานให้ผ่านไปรุ่งอีกวันฉันจะเพียรเขียนอีกหนฉันจะทนวนจรดขึ้นบทใหม่คงสักวันอาจมีคนมาสนใจทนอ่านได้จนจบครบบทตอนเค้นความฝันหมั่นเขียนคอยเวียนอ่านหากวิญญาณแหว่งวิ่นสิ้นอักษรกาลเวลาเลื่อนไปไม่อาทรจะย้ำกลอนย้อนโคลงสู่โลงตายพอผ่านไปไม่กี่ปีสีน้ำหมึกที่จารึกคงจางเลือนลางหายกระดาษเขียนโคลงกลอนคงกร่อนกลายทุกความหมายสลายไปไร้คนจำ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
