Part13ของเรื่องจริงยิ่งกว่าละคร(น้ำเน่า)          น้องสาวคนที่อยู่บ้านตากับฉันหลังจากเรียนจบก็มาทำงานในบริษัทเดียวกับฉันอีก ฉันคิดว่าน้องสาวฉันคงซึมซับและได้รับความกดดันจากคนบ้านตามาไม่น้อยเพราะเขาตัดสินใจเรียนต่อ เขาจึงต้องอยู่บ้านตาตามลำพังโดยไม่มีฉันเป็นเวลา2ปี จึงได้ย้ายออกมาอยู่กับแม่ ฉันสังเกตุเขาตลอดเวลาเพราะเห็นเขามีพฤติกรรมที่ไม่ต่างไปจากยายและลูกๆของเขาเลย ติดที่จะดูละครน้ำเน่าหลังข่าวเอามากๆ เรียกได้ว่าเพ้อเจ้อไปเลย ถามเขาได้เลยว่าช่วงไหน ช่องไหน เวลาอะไร มีละครเรื่องไหน ถึงตอนไหนแล้ว เขาสามารถอธิบายได้อย่างไม่ผิดเพี้ยน         เอาล่ะเกิดอะไรขึ้นเมื่อน้องสาวตัวแสบกับแม่ร่วมมือกัน แม่ฉันเขียนจดหมายใส่เศษกระดาษมาด่าฉันหยาบๆคาย พร้อมกับแช่งชักหักกระดูกฉันต่างๆ หาว่าฉันทิ้งลูกเพราะอยากมีสามีใหม่เลยเอาลูกไปทรมานทิ้งไว้ที่ต่างจังหวัดกับปู่กับย่า ตอนนั้นสามีเก่าของฉันได้ประสบอุบัติเหตุรถชน อาการสาหัส ขาหักทั้ง2ข้าง แขนหัก ไหปลาร้าแตก ต้องผ่าตัดอยู่ประมาณ2-3ครั้ง แต่ว่าตอนนี้ทุกอย่างปลอดภัยแล้ว เขาออกจากโรงพยาบาลมารักษาตัวอยู่ที่บ้าน ยังเดินไม่ได้ต้องคอยกายภาพบำบัด แต่แม่เขียนมาด่าฉันว่าเอาลูกไปทรมานเลี้ยงพ่อพิการ แขนขาด ขาขาด ตอนนั้นลูกของฉันเขาชอบไปขายนมเพราะว่าเขาจะได้ค่าจ้าง เขาอยากได้อะไรเขาก็จะซื้อของเขาเอง เขาบอกว่าเขาอยากมีรายได้พิเศษ ซึ่งฉันเห็นว่ามันก็ดีเขาจะได้รู้จักใช้เงินเป็น จะได้รู้คุณค่าของเงินว่าไม่ได้มาง่ายๆ ต้องเหนื่อยและลำบากถึงได้มา แต่ฉันก็ส่งเสียเงินรายได้ให้ลูกของฉันเป็นประจำทุกเดือนอยู่แล้ว ต่อให้ลูกฉันไม่ต้องไปขายนมก็สามารถอยู่ได้         ฉันรับผิดชอบในตัวของลูกฉันตลอดเวลาโดยที่ทางบ้านฉันไม่เคยรู้แต่ก็เอาฉันมาด่า ฉันบอกลูกว่าไม่ต้องไปขายนมอีกเพราะว่าแม่ของฉันและน้องสาวของฉันคิดว่าฉันเอาลูกไปทรมานแบบนั้น ถ้าลูกอยากได้อะไรให้บอกฉันมาฉันจะหาให้ ปู่และย่าของลูกฉันรู้เรื่องจดหมายนี้เข้าก็โกรธแม่และน้องของฉันมากหาว่าไปแช่งลูกชายของเขา ลูกของเขาไม่ได้พิการขาขาด แขนขาด แล้วอีกอย่างลูกฉันไปขายนมมันผิดตรงไหน ถ้าลูกของฉันอยากให้เงินพ่อเขาแล้วมันผิดตรงไหนถ้าลูกของฉันจะรู้จัก กตัญญู สามีเก่าของฉันเขาก็มีภรรยาใหม่ของเขาหาเลี้ยงอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องเอาเงินของลูก ทำไมบ้านฉันถึงป็นอย่างนี้          จดหมายนั่นถูกใส่ซองเอกสารที่ใช้เวียนภายในบริษัท อาจจะถึงคราวซวยชองฉันก็ได้ เมื่อเอกสารที่สำคัญเกิดหาไม่เจอฉันไม่แน่ใจว่าใส่ไปในซองเอกสารไหนกันแน่เพราะมีหลายๆซองส่งไปถึงหลายๆสาขา ฉันจึงให้พี่คนหนึ่งซึ่งอยู่ในอีกสาขาหนึ่งฉันถามเขาว่ามีเอกสารถึงฉันบ้างไหม พี่คนนี้ก็ตอบว่ามีอยู่หนึ่งซองที่ยังไม่ได้ส่งมา ฉันขอร้องให้เขาเปิดซองเอกสารนั่นเพื่อจะดูว่ามีเอกสารที่ต้องการอยู่ในซองนั้นหรือเปล่า ปรากฏว่าเอกสารที่หาไม่มี มีแต่เศษกระดาษจดหมายที่แม่เขียนมาด่าฉันอยู่ใบเดียวเลย พี่คนนี้ซึ่งเป็นญาติๆกับเจ้าของบริษัทของฉัน เขาพอรู้เรื่องของฉันอยู่บ้าง เขาเห็นจดหมายและก็ถึงกับอึ้งไปเลยว่าทำไม แม่ฉันทำแบบนี้ ทำแบบนี้ไม่ต่างจากเอาลูกของตัวเองไปประจานให้คนอื่นๆฟัง ซึ่งข้อมูลที่เขียนมาด่าก็ไม่มีมูลความจริง เขียนมาด่าฉันแบบนี้แม่ฉันเองต่างหากที่เป็นฝ่ายเสียหาย ใครๆก็มองว่าเป็นแม่ที่ทำไม่ดีกับลูก         อย่างที่บอกทุกๆคนในบริษัทของฉัน เจ้านาย หัวหน้างาน และเพื่อนร่วมงานทุกคนรู้หมดว่าฉันรับผิดชอบลูกอย่างเต็มความสามารถ มีเพียงบ้านฉันเท่านั้นที่ไม่เคยรับรู้และยังเอามาด่าอีก มันน่าตลกมั๊ยล่ะทุกวันนี้คนที่อยู่รอบข้างฉันรู้หมดว่าบ้านฉันป็นคนยังไง ทั้งโกหก ขี้อิจฉา ขี้นินทา สุดๆเพราะแม้แต่ลูกตัวเองก็ยังไม่เว้น บ้านของฉันทุกวันนี้ก็ยังไม่รู้ตัวเลยว่าคนที่บริษัทรู้กันหมดแล้วว่าพวกเขาเป็นคนยังไง โดยเฉพาะน้องสาวของฉัน        น้องสาวของฉันทำถึงว่าเอาฉันขึ้นไปด่าบนเฟสบุ๊ค และในเฟสบุ๊คนั่นก็มีเพื่อนๆร่วมงานในบริษัทเป็นเพื่อนเยอะแยะไปหมดรวมถึงพี่คนหนึ่งซึ่งเป็นผู้จัดการในอีกแผนก พี่คนนี้ก็ให้การช่วยเหลือฉันในการให้ข้อมูลฉันว่าน้องสาวของฉันด่าฉันว่าอะไรเพราะว่าน้องสาวของพี่เค้าก็เป็นเพื่อนในเฟสบุ๊คกับน้องสาวฉัน เขาส่งอีเมล์ที่น้องฉันเอาฉันมาด่าให้ฉัน เพื่อนของฉันก็เช่นกันให้ความร่วมมือกับฉันโดยส่งอีเมล์ข้อความที่ด่ามาให้ฉัน ฉันรวบรวมเอกสารทั้งหมด รวมทั้งจดหมายที่แม่เขียนมาด่า และการเปลี่ยนPasswordในอีเมล์ของฉันที่น้องสาวของฉันเป็นคนเปลี่ยนทำให้ฉันไม่สามารถเข้าไปเช็คงานในอีเมล์ของฉันได้(น้องสาวของฉันเขารู้Passwordอีเมล์ของฉัน) ฉันจึงปรึกษาสามีใหม่ของฉันว่าฉันจะฟ้องดำเนินคดี          ฉันบอกกับสามีว่าถ้าฉันไม่ทำอะไรสักอย่างแม่กับน้องคงไม่หยุดทำลายฉัน นี่มันม่ใช่แค่เรื่องส่วนตัวแล้วแต่มันเริ่มลุกลามมาถึงงานของฉัน ผู้จัดการก็จะเอางาน เจ้านายก็จะเอางานแต่ฉันไม่สามารถเข้าอีเมล์ตัวเองได้ ฉันจะทำยังไงต้องมานั่งสมัครอีเมล์ใหม่อีก ฉันบอกผู้จัดการของฉันผู้จัดการของฉันจึงตัดสินใจช่วยฉันโดยการโทรไปคุยกับสามีของน้องสาวฉันว่าให้หยุดการกระทำซะ มันเกินไปแล้วนี่มันเรื่องส่วนตัวทำไมถึงมาทำให้งานการฉันเสีย ไหนจะเรื่องที่แม่เขียนจดหมายมาด่าฉันอีกมันไม่สมควร เขาไม่อยากพูดกับน้องสาวฉันเองเพราะมันจะแรง พูดกันไม่รู้เรื่อง เพราะฉะนั้นสามีภรรยากันก็ไปคุยกันซะว่าให้น้องฉันหยุด แต่น้องสาวของฉันก็ยังไม่หยุดก็ยังคงเอาฉันไปด่าบนเฟสบุ๊คอีก ผู้จัดการฉันก็โทรไปคุยอีกว่าทำไมไม่หยุด ไม่อย่างนั้นฉันจะดำเนินคดีกับน้องสาวฉันแล้ว สามีของน้องสาวฉันตอบว่า จะเอายังไงก็เอาเพราะเบื่อน้องของฉันเต็มที พูดก็ไม่ฟัง ห้ามก็ไม่หยุดเขาเองก็เบื่อไม่รู้จะเบื่อยังไงแล้ว จัดการไปเลยแล้วแต่ฉัน      ฉันโชคดีอีกแล้ว สามีของฉันเข้าใจฉันทุกอย่างเขาสนับสนุน ช่วยเหลือและให้กำลังใจฉันเต็มที่ เขาทำทุกอย่างสู้อยู่ข้างๆกับฉันเขายอมเสียเงิน และเสียเวลางานไปกับฉันเพื่อจ้างทนายบความมาดำเนินคดี แต่ทนายความบอกว่าลูกไม่สามารถฟ้องร้องบิดา-มาดาได้ แต่สามารถดำเนินคดีเกี่ยวกับน้องสาวได้โดยเฉพาะเรื่องการเข้ามาเปลี่ยนPasswordอีเมล์ของฉันเพราะผิด พรบ.คอมพิวเตอร์ ฉันจำไม่ได้ว่ามาตราอะไรเท่าไหร่ เราไปที่กระทรวง ไอซีที เพื่อขอให้ตำรวจเช็คข้อมูลต่างๆให้ หมดเวลาไปกับเรื่องนี้พอสมควร เสียเงินค่าทนายไปไม่ใช่น้อย รวมค่าใช้จ่ายทั้งหมดประมาณ40,000บาท ฉันรู้ว่าการดำเนินคดีครั้งนี้อาจไม่ได้อะไรกลับมาแต่ขอให้แค่พวกเขาหยุดการกระทำ ให้ตำรวจเป็นคนไกล่เกลี่ยให้จะดีกว่า เพราะเราตกลงกันเองไม่ได้ เจอหน้ากันทีไรเป็นต้องด่ากันทุกครั้ง           ตำรวจโทรไปนัดน้องสาวฉันเพื่อนัดวันให้น้องสาวฉันมาที่สถานีตำรวจ เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปในตอนหน้าฉันจะเล่าให้ฟังว่ากว่าจะมาสถานีตำรวจได้มันเกิดอะไรขึ้น รอติดตามกันนะคะ   Create Date : 20 พฤษภาคม 2555     Last Update : 20 พฤษภาคม 2555 19:05:17 น. Counter : 704 Pageviews.   2 comment Share Tweet

Part12ของเรื่องจริงยิ่งกว่าละคร(น้ำเน่า)          เหตุที่ฉันต้องแจ้งความดำเนินคดีกับแม่และน้องสาวของฉันเอง ฉันก็ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นหรอกถ้าน้องสาวและแม่ของฉันไม่ร่วมกันทำลายฉัน ต้นเหตุก็คือ ย้อนหลังไปตอนที่ฉันเอาลูกของฉันไปไว้กับปู่และย่าของเขาที่ต่างจังหวัด แม่และน้องๆของฉันไม่พอใจมากคิดแต่ว่าฉันทำไมไม่เอาลูกให้ตาฉันเอง แต่ฉันเคยเจอสภาพอย่างที่เคยเล่ามาแล้วฉันไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย ไม่อยากให้ลูกของฉันต้องเจอแบบเดียวกับฉัน          ตาฉันเคยส่งให้ลูกฉันเรียนพิเศษแต่ไม่ใช่ให้เรียนฟรีๆแต่ต้องแลกกับการที่พวกเขาจะเรียกใช้ฉันตอนไหนฉันก็ต้องไปตอนนั้น ต่อให้ฉันทำงานอยู่ที่อ๊อฟฟิตก็ต้องไปตามคำสั่ง ฉันทนไม่ไหวแล้วฉันยังต้องทำงานเลี้ยงลูกต้องมีเงินเดือนเป็นของตัวเอง ตาฉันไม่ได้มาจ่ายเงินเดือนให้ฉันนี่ ถ้าฉันถูกไล่ออกจากงานใครจะรับผิดชอบชีวิตฉันกับลูกของฉัน เขาจะมาบังคับฉันแบบนี้ไม่ได้ ฉันขัดขืนคำสั่งที่จะต้องไปบ้านตาในเวลาทำงานตอนนั้น แม่ฉันโกรธมาก ด่าฉันสารพัด ถึงขนาดกับว่ามายืนด่าฉันที่หน้าอ๊อฟฟิตด้วยถ้อยคำหยาบคาย จนหัวหน้างานของฉันถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมแม่ฉันถึงต้องมายืนด่าฉันที่หน้าอ๊อฟฟิตแบบนี้ นี่มันเป็นเรื่องส่วนตัวทำไมไม่ตกลงคุยกันที่บ้านทำแบบนี้ได้ยังไง ฉันเล่าความจริงให้หัวหน้างานฟังว่าเกิดอะไรขึ้น          ฉันโชคดีที่มีเจ้านายที่ดีมากๆคอยช่วยเหลือฉันมาตลอดทั้งเรื่องงานและเรื่องที่อยู่อาศัย รวมไปถึงเรื่องเงินทอง หัวหน้างานของฉันก็ดีมากๆคอยช่วยเหลือฉันเป็นที่ปรึกษาและคอยให้กำลังใจฉันตลอดเวลารวมไปถึงคอยช่วยเหลือฉันเรื่องเงินทองอีกเช่นกัน แม้แต่เพื่อนร่วมงานก็ดีจริงๆทำให้ฉันรู้ว่าในความโชคร้ายของฉัน ฉันก็ยังพอมีความโชคดีอยู่บ้าง          สุดท้ายแม่ฉันเอ่ยปากออกมาว่า ถ้าฉันไม่ไปตามคำสั่งของแม่และตาเดี๋ยวนี้จะตัดแม่ตัดลูกกับฉัน ตอนแรกฉันคิดว่าแม่พูดไปเพราะความโกรธและโมโหจนแม่มายืนด่าฉันที่หน้าอ๊อฟฟิตนั่นแหล่ะฉันถึงรูว่าแม่เอาจริงฉันตัดสินใจเอาลูกไปไว้กับปู่และย่าเขาทันทีแต่ก่อนที่ฉันจะเอาลูกไปฉันก็ได้ปรึกษากับหลายๆคนที่ฉันไว้ใจรวมทั้งหัวหน้างานของฉัน ฉันคิดว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วที่จะเอาลูกฉันหนีให้ห่างจากคนพวกนี้ แม่ฉันและน้องๆลงทุนขับรถ          จากกรุงเทพฯไปถึงต่างจังหวัดเพื่อจะตามไปด่าฉันถึงที่นั่น และก็ไปสร้างเรื่องโกหกกับคนพวกนั้นว่าฉันเอาลูกไปให้พวกเขาเลี้ยงเพราะว่าฉันจะไปมีสามีใหม่ ในขณะที่ตอนนั้นฉันเองยังไม่พร้อมจะมีใครเลยในชีวิต คิดแต่เพียงว่าทำยังไงถึงจะใช้หนี้ให้หมดให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะได้ไปรับลูกกลับมาอยู่ด้วยกัน ฉันอยากมีเงินเก็บเพื่อไว้ใช้กับลูกเวลาที่ไปรับลูกกลับมา ฉันคิดแค่นั้นเองไม่เคยคิดว่าจะเริ่มต้นกับใครใหม่ทั้งนั้นเพราะฉันยังเข็ดขยาดกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉัน          และฉันก็คิดไม่ถึงเลยว่าแม่และน้องสาวที่อาศัยอยู่กับฉันที่บ้านตารวมทั้งน้องคนอื่นๆจะทำลายฉันได้ขนาดนี้ ทำอย่างกับฉันไม่ใช่ลูกไม่ใช่พี่ของพวกเขา สร้างเรื่องโกหกใส่ให้ฉันเสียๆหายๆให้กับปู่และย่าของลูกฉันฟัง แต่ฉันก็ยังโชคดีที่พวกเขาไม่เชื่อ เขาบอกกับแม่ฉันว่าฉันกับลูกชายของเขามันจบไปแล้วถ้าฉันจะไปมีสามีใหม่ก็ไม่เป็นไร ส่วนลูกของฉันพวกเขาเลี้ยงเองได้ แม่และน้องๆของฉันพยายามพูดจาใส่ร้ายฉันเป่าหูให้ปู่และย่าของลูกฉันฟังตลอดเวลาเกือบ2ปี โทรไปหาลูกฉันก็ไปพูดจาใส่ร้ายฉันให้ลูกฉันฟังทั้งๆที่ไม่เป็นความจริงทำให้ลูกฉันเครียดจิตตกไปพักใหญ่ สุขภาพจิตเสีย          ฉันคงต้องจัดการอะไรสักอย่างเพราะตลอดเวลาเกือบ2ปีฉันได้แต่เงียบไม่เคยโต้ตอบ แต่ตอนนี้มันถึงเวลาแล้วที่พวกเขาต้องได้รับในสิ่งที่เขาทำกับฉันและลูกฉันบ้าง ฉันต้องปกป้องลูกของฉันเหมือนกัน ติดตามกันต่อนะคะว่าอะไรๆจะตามมา บอกอย่างเดียวว่า มันสุดๆจริงๆค่ะชีวิตนี้   Create Date : 19 พฤษภาคม 2555     Last Update : 19 พฤษภาคม 2555 17:55:58 น. Counter : 965 Pageviews.   2 comment Share Tweet

Part11ของเรื่องจริงยิ่งกว่าละคร(น้ำเน่า)          ครั้งแรกที่ฉันเจอกับสามีใหม่ของฉัน ฉันก็เล่าความจริงให้ฟังโดยละเอียดฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าฉันจะมีเขามาเป็นสามี ในตอนนั้นฉันคิดว่าฉันเล่าให้เพื่อนคนหนึ่งฟังเพื่อระบายถึงความรู้สึกทั้งหมด มีคนรับฟังฉันก็เท่านั้นเอง แต่เขาก็เห็นใจและตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตคู่กับฉัน ฉันดีใจมากๆที่เขาพร้อมจะเริ่มต้นใหม่กับฉันเพราะเขาเป็นคนดีจริงๆ          เขาเป็นชาวต่างชาติค่ะ เป็นคนน่ารัก พูดภาษาไทยได้ เขาตัดสินใจทำงานอยู่เมืองไทยและใช้ชีวิตกับฉันที่นี่ ก่อนหน้าที่ฉันจะเจอกับเขาฉันต้องเล่าย้อนหลังไปก่อนว่าฉันมีปัญหากับที่บ้านของฉันอีกแล้วตั้งแต่ฉันเลิกกับสามีเก่าเพราะฉันเลี้ยงลูกไม่ไหวฉันจึงตัดสินใจส่งลูกให้ไปอยู่กับปู่และย่าของเขาเพื่อให้พวกเขาช่วยแบ่งเบาฉันบ้าง ทำไมฉันถึงไม่ให้ที่บ้านฉันเลี้ยงนะเหรอก็เพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างถูกตีราคาเป็นเงินตราค่าจ้างหมดนะซิ ฉันไม่เข้าใจว่าเค้าคิดกันยังไงในเมื่อฉันเป็นลูกฉันเลิกกับสามีก็ลำบากมากพออยู่แล้ว ไหนจะหนี้สิน และยังต้องเลี้ยงลูกเองอีก สามีเก่าไม่เคยส่งเงินมาช่วยเหลือฉันกับลูกเลยแม้แต่บาทเดียว ทำไมถึงซ้ำเติมกันแบบนี้ เป็นคำถามที่ฉันไม่เข้าใจมาตลอดเวลา          เมื่อฉันฝากลูกไว้กับแม่ฉันต้องจ่ายค่าจ้าง ลูกฉันไปนอนกับแม่ฉันต้องจ่ายค่ากับข้าว ลูกฉันกลับจากโรงเรียนน้องไปรับก็ต้องจ่ายค่าน้ำมัน ค่าขนมบางทีแค่5-10บ.ที่ลูกของฉันกินน้องสาวก็มาทวง เรียกว่าทุกบาททุกสตางค์ไม่มีการให้ฟรีๆไม่ได้คิดเลยว่าเป็นลูกหรือเป็นหลาน ทำไม่ต่างจากที่บ้านตาและยายรวมกับพวกลูกๆของเขา ถอดแบบกันมาเปะเลย ฉันเป็นคนเดียวในลูก4คนที่ให้เงินเดือนแม่เพราะเห็นว่าแม่ดูแลลูกให้ ไม่รวมกับเงินรายวันอื่นๆที่ต้องฝากเลี้ยงอีกต่างหาก แต่แม่ไม่ให้บอกน้องสาวคนที่2และน้องชายคนที่4เพราะกลัวว่าน้อง2คนจะเอาเงินของแม่ไป เพราะบ้านนี้ถ้ารู้ว่าใครมีรายได้เข้ามาจะหักกันทุกบาททุกสตางค์แม้แต่แม่ก็ไม่เว้น เพราะฉะนั้นไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมถึงคิดกับฉันกับลูกทุกบาททุกสตางค์เหมือนกัน          มันไม่ไหวจริงๆฉันเล่าให้ปู่และย่าของลูกฟังถึงปัญหาเขาจึงบอกว่าไม่เป็นไรหลานเขาเขาเลี้ยงเองได้เอาไว้ฉันพร้อมเมื่อไหร่ก็มารับลูกกลับไปเลี้ยงเอง สุดท้ายฉันจึงต้องส่งลูกไปเรียนที่บ้านปู่กับย่าของเขา จนกลายเป็นประเด็นร้อนที่ทำให้ฉันต้องถูกตราหน้าว่าเป็นลูกเนรคุณ ฟ้องร้องแม่ตัวเองและน้องๆ มีเรื่องทำให้ต้องขึ้นโรงพัก เดือดร้อนถึงญาติๆทางพ่อของฉันรวมทั้งปัญหาอีกหลายอย่างตามมา ติดตามนะคะว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้ต้องขึ้นโรงพักถึงตำรวจกันแบบนี้ เรื่องมันมีสาเหตุมีที่มาและที่ไปติดตามกันในPartต่อไปกันนะคะและสามีใหม่ของฉันจะช่วยฉันอย่างไรติดตามกันคะ   Create Date : 18 พฤษภาคม 2555     Last Update : 18 พฤษภาคม 2555 15:05:10 น. Counter : 634 Pageviews.   2 comment Share Tweet

Part10ของเรื่องจริงยิ่งกว่าละคร(น้ำเน่า)       ฉันบอกกับผู้หญิงคนนี้ว่าฉันยกให้ไม่ต้องร้องไห้ฉันไม่ได้มาตบตีด่าว่าหรือหาเรื่องเขา ฉันเตือนเพราะว่าหวังดีไม่อยากให้ต้องตกเป็นเหยื่อเหมือนฉันช่วยมาเก็บเสื้อผ้าของผู้ชายคนนี้ไปทีฉันไม่ต้องการ เขาบอกว่าเขาอาศัยอยู่กับญาติๆของเขา เขาไม่สามารถให้ผู้ชายคนนี้ไปอยู่ด้วยได้          พูดจบไอ้ตัวดีมันขี่รถมอเตอร์ไซด์มาพอดีพอมันเห็นฉันยืนอยู่กับผู้หญิงคนนี้มันก็ขี่รถหนีไปเลย ฉันบอกว่าดูความรับผิดชอบของมันเอาเองก็แล้วกันมันแก้ไขสถานการณ์ช่วยเหลือเธอไม่ได้เลย ตัดสินใจเอาเอง ส่วนฉัน ฉันไม่เอาอีกแล้ว เพื่อนๆร่วมงานของมันเล่าให้ฉันฟังว่ามันยืมเงินคนในนั้นทั้งอ๊อฟฟิต อีกอย่างที่บ้านของมันโดยเฉพาะแม่ของมันรู้เรื่องทุกอย่างมาตลอดแต่ช่วยกันปิดบังฉันเอาไว้          และที่สำคัญมันติดยาไม่ยอมเลิก มันเคยให้เหตุผลกับฉันว่า"หมามันเคยกินขี้ยังไงมันก็กินขี้วันยังค่ำ"เพราะคำพูดนี้เองสันดานของมันเลยไม่ยอมเปลี่ยนสักที ฉันนึกถึงคำพูดนี้ตลอดเวลา ฉันจึงตัดสินใจเลิกกับมันเด็ดขาด คนแบบนี้ให้โอกาสจนไม่รู้จักกับคำว่าหมดโอกาสซะที วันนี้ฉันจะทำให้มันรู้ว่าการหมดเวลาแก้ตัวและหมดโอกาสมันเป็นยังไง ฉันกลับมาที่บ้านฉันเก็บเสื้อผ้าของทุกอย่างของมันทิ้งลงถังขยะหน้าบ้านทันทีไม่มีน้ำตา ไม่มีความเสียใจ มีแต่ความดีใจที่มันจะไปซะที มีแต่ความเจ็บใจที่เสียรู้และเสียโง่ให้คนเลวๆอย่างมัน          มันกลับมายืนร้องไห้อยู่หน้าบ้านฉันให้มันเอารถของฉันเข้ามาจอดแล้วไล่มันออกไปมันบอกว่ามันขอโทษขอโอกาสอีกแล้ว สายไปแล้วฉันไม่ต้องการฉันบอกว่าถ้ามันไม่ออกไปฉันจะแจ้งความจับมัน เพราะบ้านที่อาศัยอยู่เป็นอ๊อฟฟิตที่ฉันทำงาน ฉันโชคดีมากๆที่เจ้านายฉันให้ฉันอาศัยอยู่ฟรีๆไม่คิดค่าน้ำ ค่าไฟ ฉันขู่มันแบบนี้เพราะมันเป็นคนนอกไม่ใช่พนักงานที่จะอาศัยอยู่ได้มันกลัว มันจึงออกไปยืนร้องไห้อยู่ริมรั้ว ปัญญาอ่อนซะไม่มีฉันไม่สนใจขึ้นบ้านนอน มันโทรมาบอกว่ามันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีฉันไม่มีลูก เพราะฉะนั้นมันอยากตายมันอยากจะฆ่าตัวตาย ฉันเลยบอกไปว่ามันคิดถูกแล้วคนอย่างมันสมควรตาย เพราะอยู่ไปก็สร้างแต่ปัญหาเป็นภาระให้แก่คนอื่นๆหนักใจกับมันเปล่าๆโดยเฉพาะกับครอบครัวของมัน เพราะทุกครั้งที่มีปัญหามันจะทิ้งฉันกับลูกแล้วมันก็จะหนีกลับบ้านไปอยู่กับแม่มัน ก็ปล่อยให้แม่มันเลี้ยงมันดูแลมันต่อไปก็แล้วกัน ฉันสนับสนุนให้มันตาย ทุกวันนี้ก็ยังไม่เห็นมันตายซะที          เมื่อมันไปจากชีวิตของฉัน ฉันเริ่มรู้สึกดีขึ้นมากๆไม่มีร่องรอยของความเศร้าหมองชีวิตฉันมีความสุขกับลูก2คนตามภาษา ฉันเริ่มมองเห็นอนาคตสดใสที่จะริ่มต้นขึ้นฉันเลิกกับเขาได้ประมาณปีกว่าฉันก็ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งปัจจุบันเขาเป็นสามีที่ดีมากๆฉันโชคดีมากๆที่ได้เจอเขาและได้เขามาเป็นคู่ชีวิตปัจจุบันเขากำลังเป็นพ่อของลูกอีกคนในท้องของฉันเขาดูแลฉันและลูกซึ่งเป็นลูกติดมาจากผู้ชายคนแรกเป็นอย่างดี เรียกได้ว่าดีมากๆ มันเป็นโชคดีของฉันกับลูกที่ได้มาเจอเขา   Create Date : 18 พฤษภาคม 2555     Last Update : 18 พฤษภาคม 2555 14:58:54 น. Counter : 677 Pageviews.   2 comment Share Tweet

Part9ของเรื่องจริงยิ่งกว่าละคร(น้ำเน่า)          ฉันรอโอกาสให้มันทำงานหาเงินมาใช้หนี้ช่วยฉันให้มากที่สุดก่อนแล้วหลังจากนี้หนี้ที่เหลือทั้งหมดเหลือเท่าไหร่ฉันจะแบกรับไว้เอง ขออย่างเดียว ขอให้มันไปจากชีวิตฉันพอ สุดท้ายฉันก็พยายามใช้หนี้จนยอดหนี้เหลือลดลงมาจนฉันคิดว่าถ้าฉันเลี้ยงลูกเองฉันก็ยังพอใช้หนี้พวกนี้ได้ ดีกว่าจะอยู่ให้มันเป็นปลิงมาเกาะมาดูดเลือดของฉันอีก          ฉันบอกกับลูกว่ามีพ่ออย่างนี้อย่ามีซะดีกว่า มีแต่ปัญหามาให้ฉัน ลูกต้องมาอดไปด้วยอยากกินอยากได้อะไรก็ไม่ได้เหมือนอย่างเด็กคนอื่นๆเขา เพราะพ่อของมันเอาไปผลาญหมด ฉันบอกเหตุผลต่างๆตรงๆให้ลูกฟังจนลูกของฉันเข้าใจ ตอนนี้เขาโตพอจะเริ่มรู้แล้วบ้างว่าในครอบครัวมีปัญหาอะไรระหว่างฉันกับพ่อของเขา         และแล้วโชคก็เข้าข้างฉันทำให้ฉันสามารถเอามันออกไปจากชีวิตฉันได้ ฉันจับได้ว่าที่ทำงานของเขาเขาแอบมีผู้หญิงคนใหม่ รถมอเตอร์ไซด์ที่ฉันผ่อนมันก็เอาไปคอยรับ-ส่งผู้หญิงคนนี้ปล่อยให้ฉันต้องเดินไปส่งลูกที่โรงเรียน เพื่อนร่วมงานของเขาโทรมาเล่าความจริงให้ฉันฟัง ฉันจึงไปตามล่าหาความจริง เพื่ออะไร? ก็เพื่อจะกำจัดมันออกไปนะสิไม่ได้ไปเพราะความรักหรือความหึงหวง ไปเพื่อที่จะหาเหตุผลเอามันออกไปจากชีวิตฉันซะที            ฉันดักเจอผู้หญิงคนนี้ซึ่งกำลังยืนคอยมันขับรถมารับ ฉันเห็นผู้หญิงคนนี้ยืนถือกระเป๋าทำงานของมันอยู่ฉันจึงบอกว่าฉันขอกระเป๋าใบนั้น ผู้หญิงคนนั้นถามว่าฉันเป็นใคร ฉันก็เลยเล่าความจริงให้ผู้หญิงคนนี้ฟัง ผู้หญิงคนนี้ได้ยินก็ร้องให้เสียใจเพราะไม่คิดว่าเกิดเหตุการณ์แบบนี้เพราะเขาบอกว่ามันเลิกกับฉันไปนานแล้ว          ผู้หญิงคนนั้นบอกว่างั้นขอโทรไปบอกผู้ชายคนนั้นก่อนว่าไม่ต้องมารับ ผู้หญิงคนนั้นเอาโทรศัพท์มือถือออกมาฉันก็บอกว่าฉันขอโทรศัพท์คืนเพราะเป็นโทรศัพท์ของฉันเขาก็คืนมาให้ ฉันถามว่าโทรศัพท์ของเธออยู่ไหนเขาก็บอกว่าพี่เขาเอาของหนูไป หนูเลยบอกว่ามันเอาไปจำนำนะซิ เพราะก่อนหน้านี้มันก็เอาทองเส้นหนึ่งไปจำนำและเอาตั๋วจำนำมาฝากฉันไว้บอกฉันว่าเพื่อนขายต่อมาถ้ามีเงินก็ไปไถ่ออกมาเพราะจำนำไว้ราคาถูก          ผู้หญิงคนนี้เห็นตั๋วจำนำที่ฉันถึงกับยืนร้องไห้สะอึกสะอื้นเขารู้แล้วว่าตอนนี้เขาโดนผู้ชายคนนี้หลอกใช้และหลอกเอาเงินฉันถามว่าหมดเงินไปเยอะไหมเขาบอกว่าก็หลายหมื่นบาททองเส้นนี้เขาก็ผ่อนบัตรเครดิตมาได้ไม่ถึง10วัน ผู้ชายคนนี้ก็เอาของเขาไป   Create Date : 18 พฤษภาคม 2555     Last Update : 18 พฤษภาคม 2555 14:57:38 น. Counter : 634 Pageviews.   2 comment Share Tweet