Part6ของเรื่องจริงยิ่งกว่าละคร(น้ำเน่า)
พอฉันใกล้จะเรียนจบปวช.ฉันจำได้ว่าฉันเกิดมีปากเสียงกับยายอีกครั้งและก็ถูกยายไล่ออกจากบ้านอีก ทุกวันฉันจะต้องทำงานบ้านให้เสร็จก่อนที่จะไปเรียน ฉันกำลังกวาดบ้านอยู่ดีดียายก็หาเรื่องด่าฉันขึ้นมาว่าเมื่อคืนทำไมไม่รู้จักหลับจักนอนมัวทำอะไรอยู่ ฉันก็บอกว่าฉันทำการบ้านอยู่แต่ยายก็ไม่เชื่อกลับหาว่าฉันกำลังคอยโทรศัพท์ของผู้ชายอยู่ละซิ ฉันบอกว่าเปล่า ยายก็สารพัดคุยคุ้ยหาค้นเรื่องราวมากมายขึ้นมาว่าเพื่อที่จะเปิดศึกอีก ฉันทนไม่ไหวความอดทนมันถึงขีดสุดอีกแล้ว ยิ่งใกล้สอบเสร็จเมื่อไหร่ความอดทนของฉันมันยิ่งลดระดับต่ำลงเมื่อนั้น เทอมนี้เป็นเทอมสุดท้ายและเป็นปีสุดท้ายที่ฉันเรียน ฉันตั้งใจไว้ว่าเมื่อเรียนจบปวช.ฉันจะต้องออกจากบ้านหลังนี้ไปให้ได้ ทุกวันที่ฉันอยู่บ้านตาฉันคอยนับถอยหลังทุกวันว่าเมื่อไหร่จะเรียนจบฉันจะได้ไปๆซะทีและจะไม่กลับมาเหยียบที่บ้านหลังนี้อีกเลย เพราะฉะนั้นยิ่งใกล้สอบเสร็จฉันยิ่งไม่มีความอดทนกับคนพวกนี้ฉันมีเป้าหมายของฉันไว้แล้วว่าจบเมื่อไหร่ไปเมื่อนั้นทันที ตายื่นข้อเสนอกับฉันว่าฉันจะเรียนต่อมั๊ยถ้าฉันจะเรียนต่อฉันก็ต้องอยู่ที่บ้านหลังนี้ แต่ถ้าฉันไม่เรียนต่อฉันจะไปอยู่กับแม่ก็ไป แน่นอนฉันมีคำตอบในใจของฉันอยู่แล้ว กลับมาเรื่องของยายที่กำลังหาเรื่องกับฉัน ฉันทนไม่ไหวก็ระเบิดออกมาอีกเหมือนเดิมทุกครั้ง ยายกำลังจะเข้ามาตบหน้าฉันแต่ฉันกำลังถือไม้กวาดอยู่ในมือ ฉันบอกว่าถ้าทำอะไรฉัน ฉันสวนกลับแน่ไม่เชื่อก็ลองดู ยายจึงไม่กล้าเข้ามาแต่ก็ยังปากดีไล่ฉันออกจากบ้านเหมือนเดิม ฉันเลยบอกว่าให้ไปบอกตาให้ฉันซิว่าให้ฉันเก็บเสื้อผ้าไปเลยเดี๋ยวนี้แล้วฉันจะไป ฉันรู้ดีว่าตาไม่ไล่ฉันออกจากบ้านเพราะตลอดเวลาฉันพูดอยู่เสมอว่าไม่ได้อยากอยู่บ้านหลังนี้แต่ตาก็ไม่ไล่ซะทีเพราะไม่ให้ฉันกับน้องสาวไป ยายได้แต่เจ็บใจอยู่อย่างนั้น ทุกวันนี้ฉันไม่เคยแปลกใจเลยว่าทำไมยายและลูกๆของเขาถึงมีพฤติกรรมอะไรๆไม่ต่างจากหนังหรือละครน้ำเน่าเลยเพราะพวกเค้าจะติดละครหลังข่าวเอามากๆ ฉันสังเกตุในละครเป็นยังไงเค้าจะเอาอย่างนั้น ละครเค้ามีไว้ให้ดูเพื่อสอนหรือเป็นอุทาหรณ์ หรือให้ดูเพื่อความบันเทิง เพราะฉะนั้นการที่คนเราดูละครควรมีวิจารณญาณในการชม ควรเลือกเอาแบบอย่างหรือไม่ควรเอาแบบอย่าง แต่สำหรับบ้านนี้เค้าCOPYมาซะทุกอย่างทุกเรื่อง เอามารวมกันซะหมดสะเปะสะปะไม่รู้เรื่องไหนเป็นเรื่องไหนเลย ไปๆมาๆบ้านนี้เลยเหมือนคนเก็บกดจนทำให้เป็นโรคจิตกันไปหมด และแล้ววันของฉันก็มาถึงวันที่ฉันจะก้าวออกจากบ้านหลังนี้ พอถึงวันประกาศผลสอบฉันไปดูผลสอบ สุดท้ายฉันจบจนได้ ฉันกลับมาบ้านมาบอกตาว่าฉันจะไม่เรียนต่อแล้ว ฉันเลือกที่จะทำงานและฉันจะออกจากบ้านนี้ ตาไม่พูดอะไรเมื่อถึงเวลาที่ฉันต้องไปฉันก็เก็บเสื้อผ้าออกมาทันทีโดยไม่บอกลา4แม่ลูกนั้นเลย หลังจากที่ฉันก้าวออกมาแล้ว จากนี้ฉันจะมีชีวิตเป็นยังไงต่อไปจะเริ่มต้นอะไรยังไง ติดตามในตอนหน้านะคะรับรองว่าเข้มข้นไม่แพ้กันเลยค่ะ
Create Date : 17 พฤษภาคม 2555 |
Last Update : 17 พฤษภาคม 2555 14:57:32 น. |
|
2 comments
|
Counter : 683 Pageviews. |
 |
|