|
|
ความสำเร็จ ขึ้นอยู่กับยุคสมัย !!!
อะไรคือความสำเร็จ?
ผมเชื่อว่าคำนิยามอาจต่างกันไปต่างๆ นานาอย่างมากมาย แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว ที่คนเราต้องการความสำเร็จก็คือการต้องการคนยอมรับในตัวของเรา ในความสามารถของเรา ยิ่งมีคนยอมรับนับถือเรามากที่สุด เราก็จะคิดว่านั่นคือการประสบความสำเร็จสูงสุด
ฉะนั้นความสำเร็จจึงเป็นนามธรรมที่ขึ้นอยู่กับคนมอง และยิ่งกว่านั้น ขึ้นอยู่กับมุมมองของสังคมและยุคสมัยนั้นๆ
มองย้อนไปในอดีต ซึ่งเป็นยุคสมัยที่ความสำเร็จ คือความเข้มแข็งทางการทหาร ใครมีกองทัพที่เข้มแข็งที่สุด ผู้นั้นจะครองโลก เพราะสามารถยกกองทัพไปยึดดินแดนเอามาเป็นของตนได้เลย ซึ่งต่างจากสมัยนี้ที่ใครทำเช่นนั้น คงจะต้องโดนกองทัพของสหประชาชาติยื่นมือเข้าไปเกี่ยวด้วยเป็นแน่
ในยุคสมัยเหล่านั้น จึงได้ปรากฏชื่อของ นโปเลียน โบนาปาร์ต ชื่อของ เจงกิส ข่าน ชื่อของ อเล็กซานเดอร์ มหาราช ซึ่งส่วนใหญ่เป็นกษัตริย์ของประเทศ(และเป็นจอมทัพไปโดยปริยาย)ทั้งนั้น และใครที่เป็นขุนศึกที่เก่งกล้าในยุคนั้นก็คงเป็นคนสำคัญมากๆ จะหาชื่อคนที่มีเก่งความสามารถในด้านอื่นๆ ที่โดดเด่นขึ้นมาจนถึงขั้นได้จารึกชื่อมาจนถึงทุกวันนี้นั้นน้อยมาก เราแทบไม่เคยได้ยินชื่อพ่อค้าที่โด่งดังในยุคเหล่านั้นเลย
หรือจะมองไปให้ชัดขึ้น ในประเทศต่างๆ เช่น ในประเทศญี่ปุ่นนั้น ในยุคโชกุน(ผู้สำเร็จราชการแทนพระจักรพรรดิ) ได้แบ่งคนออกเป็น 4 ชนชั้น คือ 1.ซามูไร 2.ชาวนา 3.ช่างฝีมือ และ 4.พ่อค้า ใครเป็นซามูไร(นักรบ) ในยุคนั้นถือว่าได้ยึดอกที่สุด แม้ชาวนาและช่างฝีมือก็ยังได้มีศักดิ์ศรีมากกว่าพ่อค้าเสียอีก หรืออย่างการแบ่งวรรณะในอินเดียโบราณ พ่อค้าก็ยังอยู่ในวรรณะอันดับสาม(วรรณะแพศย์)คือรองจากกษัตริย์และพราหมณ์
แต่เมื่อยุคสงครามหมดไป การไล่ยึดดินแดนต่างๆ นั้นทำไม่ได้แล้ว เปลี่ยนเป็นการใช้ศักยภาพทางการค้าและความมั่งคั่งเป็นอำนาจแทน ผู้คนก็เปลี่ยนทัศนคติมาให้ความสำคัญกับอาชีพพ่อค้าและนักธุรกิจมากขึ้น จนผู้มีชื่อเสียงโด่งดังระดับโลกนั้นมีแต่นักธุรกิจเป็นส่วนใหญ่ จะหาชื่อทหารดังๆ นั้นมีน้อยมากเช่นกัน
สิ่งเหล่านี้กลับกันกับในยุคก่อน ยุคนี้ใครเกิดมามีความสามารถทางการค้าจึงได้ชื่อว่าเป็นผู้ประสบความสำเร็จกว่าการเป็นทหาร แต่หากเป็นยุคก่อนหน้านี้ใครเป็นทหารก็ถือว่าประสบความสำเร็จกว่าพ่อค้า เหมือนประเทศไทยในยุคหนึ่งก็ให้ความสำคัญกับคนที่เป็นข้าราชการมากกว่าพ่อค้าเหมือนกัน
ระดับของความสำเร็จ(ที่คนทั่วไปมอง) จึงเกี่ยวกับยุคสมัยด้วย ฉะนั้นถ้ามองในมุมที่กว้างออกไปแล้ว ความสำเร็จจึงอยู่ที่มุมมองและความคิดด้วย
ที่ผมเขียนบทความนี้ขึ้น ก็เพื่อสื่อให้เห็นว่า ทุกคนล้วนมีความถนัดเฉพาะตัวตามที่ถูกฝึกฝนหรือความชอบ ส่วนความสำเร็จที่สังคมชื่นชมหรือมอบให้นั้นเป็นเพียงคุณค่าส่วนหนึ่งที่อาจเกี่ยวกับทัศนคติที่เปลี่ยนไปมาได้ ไม่ใช่สิ่งชี้วัดตายตัว ทุกคนจึงควรภูมิใจในความสำเร็จและอาชีพของตนเอง อย่าไปยึดติดว่าอาชีพอะไรเหนือกว่าอาชีพอะไร เพราะมันไม่ใช่สิ่งจริงแท้ เป็นเพียงทัศนคติของยุคสมัยเท่านั้น
และผมเชื่อว่าจะมีการเปลี่ยนยุคสมัยอีกในไม่ช้านี้ ยุคสมัยที่โลกต้องเผชิญกับปัญหาภัยธรรมชาติอันเป็นผลต่อเนื่องมาจากสภาวะโลกร้อน เมื่อถึงยุคนั้น คุณลองคิดดูว่า อาชีพอะไรจะเป็นอาชีพที่สำคัญที่สุดในยุคนั้น ลองคิดดูเล่นๆ นะครับ อย่าจริงจังและหาว่าผมบ้าไปเสียก่อน (แต่ผมคิดว่ามันอาจเป็นไปได้)
สุดท้าย ความสำเร็จ ก็เป็นสิ่งชั่วคราว และเป็นภาพลวงตาในระดับหนึ่ง แสวงหาได้ในฐานะที่เรายังเป็นมนุษย์ปุถุชนที่ต้องการการยอมรับ เพียงแต่อย่าไปยึดติดให้มากเกินไป หรือให้มันมาครอบงำความคิดจิตใจของเราเสียทั้งหมด
อย่างไรเสีย ก็ขอให้ทุกท่านที่มีความปรารถนาจะประสบความสำเร็จ ได้บรรลุความฝันในแบบที่ต้องการนะครับ
| Create Date : 29 เมษายน 2551 |
| Last Update : 29 เมษายน 2551 8:34:25 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 2620 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: jino IP: 124.122.206.148 วันที่: 12 พฤษภาคม 2551 เวลา:0:27:14 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [?]
|
จากทักษะของการเป็นนักคิด นักวิเคราะห์ บวกกับความสนใจใน"กระบวนการ"และ"ปัจจัย"ที่ก่อให้เกิดเป็นความสำเร็จ ที่ทำให้ผมศึกษาและวิเคราะห์กรณีศึกษาเกี่ยวกับความสำเร็จและความล้มเหลวจำนวนมาก จนเชี่ยวชาญในองค์ความรู้พอที่จะขอเรียกตัวเองว่า "ผู้เชี่ยวชาญในศาสตร์แห่งความสำเร็จ"
|
|
|
|
|
|
|
เคยอ่านนิยายวิทยศาสตร์ ที่เขียนถึงโลกอนาคตที่เทคโนโลยี และการแพทย์ ถึงขีดสุดจนตอบปัญหาได้ทุกเรื่อง และสร้างทุกอย่างได้ที่มนุษย์จินตนาการนึกถึง
อาชีพที่ได้รับการยอมรับนับถือและเป็น ความสำเร็จในยุคนั้น คือ ศิลปิน ที่มีหน้าที่สร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ครับ