BlogGang.com : : Hot blood chic

Group Blog

ต้นกำเนิดหมาบ้าพลัง

All Blogs

เด็กหญิงมะตูม

หนูชื่อเด็กหญิงมะตูม อายุ 2เดือนกว่าๆค่ะ เพิ่งเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ในบ้านได้ไม่ถึงเดือน เป็นน้องเล็กที่สุดในบ้านรองจากลุงโดโด้กับพี่ออสตินค่ะ หนูกำลังนอนหลับเพลินๆก็โดนหม่ามี๊ขี้เห่อปลุกขึ้นมาถ่ายรูปแชะๆมาอวดทุกคน ขี้ตาหนูเลยเกรอะไปหน่อยนะคะ

หม่ามี๊ของหนูเค้าตั้งใจจะให้หนูเป็นเจ้าสาวของพี่ออสตินค่ะ แต่เทียบจากขนาดตัวและอายุแล้ว
ตอนนี้เราเลยได้แต่เป็นพี่เป็นน้องที่สนิทกันในวงการหมาปั๊กไปก่อน (ตอบเหมือนดารามั้ยคะ คริๆๆ)

ด้วยความที่หม่ามี๊ของหนูตั้งชื่อหนูว่า "มะตูม"
ทุกคนในบ้านเลยพลอยเรียกพี่ออสตินเป็น "มะติน" ไปซะงั้น

ตำนานรักดอกเหมยของหนูกับพี่ตินมันเริ่มต้นขึ้นเมื่อเดือนที่แล้ว ตอนที่หม่ามี๊พาพี่ตินไปฉีดวัคซีนกันว้อที่คลินิกคุณหมอเจ้าเก่า (แถวบ้านเรียกโรคพิษสุนัขบ้าว่า "ว้อ" ค่ะ ไม่รู้เรียกเลียนเสียงว้อๆๆๆของรถพยาบาลรึเปล่าน้อ) ขณะที่หม่ามี๊กำลังรอคิวจ่ายตังค์ สายตาหม่ามี๊ก็ไปป๊ะกะคุณพ่อกับคุณแม่ของหนูที่พาหนูกับพวกพี่ชายใส่ตะกร้ามาฉีดวัคซีนเหมือนกัน ขั้นตอนการสู่ขอจบลงภายในระยะเวลาไม่ถึง 5 นาที
มาเร็วเคลมเร็วยิ่งกว่าประกันซะอีก เย็นวันนั้นหนูเลยได้เข้ามาเป็นสะใภ้ในบ้านอดิศวรแห่งนี้แหละค่ะ

กว่าจะมาลงตัวที่ชื่อมะตูม หม่ามี๊ของหนูกะหม่ามี๊เมย์ก็ตีกันไปหลายยก กว่าจะสรุปได้ว่าให้หนูชื่ออะไรดี

หม่ามี๊ : ชื่อ "ตุ๊กกี้" ดีมั้ยอ่ะ ดั้งแหมบเหมือนกันเลย
หม่ามี๊เมย์ : ไม่เอาอ่ะ หมาเพื่อนเค้าก็ชื่อตุ๊กกี้เหมือนกัน เวลาคุยกันงงตายเลย
อืม... ชื่อ "หนูตุ่ม" ดีมั้ย อีกหน่อยมันได้อ้วนเป็นตุ่มแน่ๆ
หม่ามี๊ : แกจะบ้าเหรอ ลูกสาวลุงบ้านฝั่งตรงข้ามเค้าชื่อตุ่ม เวลาเรียกหมากินข้าวได้มีโกรธกันมั่งล่ะ
ชื่อไอ้ตินมันตั้งมาจากชื่อรถ รถอะไรว้า...ต.เต่าๆ ..... "รถอีแต๋น" ดีมั้ย
หม่ามี๊เมย์ : จะบ้าเหรอ เสียราคาหมด ฯลฯ บลาๆๆๆๆๆ

เสียเวลาไปเกือบครึ่งค่อนคืนเลยได้ออกมาเป็นชื่อ "มะตูม" นี่แหละค่ะ เหตุผลก็มาจาก เพื่อนของหม่ามี๊มีหมาปั๊กชื่อว่า "คุณยายมะตูม" (จากสรรพนามคงไม่ต้องบรรยายว่าเป็นปั๊กรุ่นเดอะ) คุณยายมะตูมเป็นปั๊กที่ว่านอนสอนง่ายและรักเจ้าของเป็นที่สุด หม่ามี๊เลยตั้งชื่อตามเพื่อเอาเคล็ด หนูจะได้เป็นเด็กดีว่านอนสอนง่ายเหมือนคุณยายมะตูมไงคะ มาอยู่ที่บ้านอดิศวรหนูมีเพื่อนคู่ใจเป็นพี่กะตุ่ยที่ต้องนอนกอดกันทู้กคืน...จุ๊บๆ

หนูอดระแวงไม่ได้ทุกทีเวลามีใครเข้ามาใกล้ๆ กลัวจะโดนแย่งพี่กะตุ่ยไป
ก็หนูรักหนูหวงพี่กะตุ่ยไบลธ์ของหนูนี่นา

ถึงหนูจะเซี้ยวแก่นซน (เหมือนลูกสาวกำนัน) แค่ไหน แต่หนูก็เป็นเด็กขี้อ้อนนะคะ
โดยเฉพาะกับพี่ตินสุดหล่อ ว่าที่สามีในอนาคตของหนูไง

Create Date : 24 ธันวาคม 2553

Last Update : 25 ธันวาคม 2553 9:39:26 น.

Counter : 1067 Pageviews.

2 comment

Share
Tweet

ฝนเอยฝนตก คางคกได้ไจ

ช่วงนี้มรสุมเข้าค่ะคุณขา ลำปางบ้านอิชั้นฝนตกไม่เว้นแต่ละวัน ไอ้คางคกยักษ์บ้านอิชั้นมันก็พลอยเริงร่าเป็นพิเศษไปด้วย เผลอเป็นไม่ได้ พ่อเจ้าประคุณเป็นต้องวิ่งแร่ดไปเล่นน้ำฝนทู้กที ถ้าใครพอจะจำไอ้หมากร๋องกร๋อยออสตินของอิชั้นได้ เมื่อปีก่อนมันยังเป็นหมาเอ๋ออยู่

ผ่านไปอีกหนึ่งปีมันก็ยังเป็นหมาเอ๋ออยู่เหมือนเดิมล่ะค่า ใจจริงก็อยากฝึกให้มันเป็นหมาฉลาดแสนรู้เหมือนแลสซี่เหมือนกันนะคะเนี่ย แต่ไหงมันออกแนวฉลาดแกมโกงไปได้หว่า (โดยเฉพาะเรื่องกินฮ่ะ) ที่สำคัญรูปร่างมันเปลี่ยนไปแร้วววว คางคกยักษ์ทอดกรอบซักตัวมั้ยคะ...เอิ๊ก...

ลำปางเป็นจังหวัดที่มีภูมิประเทศเป็นแอ่งกระทะค่ะ หน้าร้อนก็ร้อนติดระดับประเทศ หน้าหนาวก็หนาวจับจิตไม่แพ้ใคร ตอนเลี้ยงเจ้าตินใหม่ๆเราก็เห็นมันเป็นหมาหนัง, ขนสั้น เวลาอากาศร้อนมันก็ไม่น่าจะร้อนมากเท่าพี่โดโด้ที่เป็นหมาโกลเด้นขนยาว (คุณลุงโดโด้นี่อยู่กะพวกเรามาเกือบสิบปีแล้วก็สุขสบายดีค่ะ) กลายเป็นว่าพวกเราคิดผิดถนัดซะนี่ เจ้าตินมันเป็นหมาที่ขี้ร้อนสุดๆ แล้วก็ชอบเล่นน้ำสุดๆด้วยเหมือนกัน ถึงแม้ว่าช่วงนี้จะเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาวที่อากาศเริ่มเย็นบ้างแล้ว แต่ช่วงกลางวันอากาศก็ร้อนจัดทีเดียว แล้วงานอดิเรกของเจ้าตินก็คือ...มันชอบแปลงร่างเป็น..."คางคก" คุณอ่านไม่ผิดหรอกค่ะ มันเป็นหมาที่ฝันอยากเป็นคางคกจริงๆ วันดีคืนดีพวกเราก็มักจะได้เห็นอะไรผลุบๆโผล่ๆอยู่ตรงตุ่มรองน้ำฝนหน้าบ้าน

มันเป็นคางคกที่เห็นน้ำไม่ได้ค่ะ ตรงไหนมีน้ำขังเป็นแอ่ง พ่อจะเล่นตะลุยโกยสี่ขากระโดดลงไปในทันที บางทีเราเลยเรียกมันว่า "ไอ้โจรตุ่ม" แถมตอนจับโจรได้ มันยังไม่รู้สึกสะทกสะท้านซะด้วยสิคะเนี่ย เป็นโจรตุ่มที่ใจกล้ามากๆ แบร่....

คุณยายเผลอรองน้ำใส่ถังใส่กะละมังไว้ก็ไม่ได้เหมือนกันค่ะ ไม่งั้นเป็นเสร็จไอ้โจรมันทู้กที

จากที่คุณยายเงื้อฝ่ามือจะตี เวลาเจอมันทำหน้า "หนูไม่รู้" ทีไรก็ตีมันไม่ลงซักแปะเหมือนกันค่ะ

ช่วงนี้งานยุ่งจริงๆค่ะ แต่ก็จะพยายามหมั่นเข้ามาอัพเดทบ่อยๆ ลาไปด้วยภาพคางคกยักษ์ง่วงนอนแล้วกันนะคะ ขอบคุณทุกคนที่แวะมาเยี่ยมกันค่ะ

Create Date : 05 ตุลาคม 2553

Last Update : 5 ตุลาคม 2553 23:03:12 น.

Counter : 957 Pageviews.

4 comment

Share
Tweet

ออสตินบลายธ์...ญาติตุ๊กตาบลายธ์

"คุณติน...มากินข้าวเร็วๆ" คุณยายซึ่งก็คือคุณแม่ของเราชอบเรียกเจ้าตินมากินข้าวด้วยประโยคนี้ แต่ถ้าเรียกผ่านไปหลายรอบแล้วเจ้าตินยังไม่มาล่ะก็ สรรพนามที่ใช้จะเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว

"ไอ้ติน...จะกินไม่กินเนี่ย"

ผ่านไปสามนาที...ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก

"ไอ้ติน...มึงจะกินไม่กิน ไม่กินก็อดล่ะนะ"

บ่อยครั้งที่ไอ้หมาเด็กมักจะห่วงเล่นจนไม่ยอมกินข้าว แต่ส่วนใหญ่เจ้าออสตินมันมักวิ่งวนไปมาระหว่างจานข้าวกับพี่โดโด้สุดหล่อ-หวานใจของมัน อารมณ์ประมาณหิวก็หิวแต่อยากเล่นก็อยากเล่น ทำไงดีน้า ใช่...เราเขียนไม่ผิดหรอก หล่อจริงๆเพราะพี่โดโด้มันเป็นโกลเด้นดำปิ๊ดตัวผู้อายุเกือบๆ 8 ขวบแล้ว ส่วนเจ้าออสตินก็เป็นตัวผู้เหมือนกัน แต่ไม่รู้เจ้าออสตินมันพิศวาสอะไรพี่โดโด้นักหนา พี่โด้ไปไหนน้องตินขอไปด้วยตลอด จนบางทีพวกเราก็แอบสงสารเจ้าโดโด้เหมือนกันเพราะเจ้าตินมันคอยปาดหน้าปาดหลังขัดแข้งขัดขาจนเจ้าโด้ต้องทำตัวเป็นหมามีปัญหา แอบหนีไปนอกบ้านบ่อยครั้ง เคยอ่านจากในหนังสือว่าหมาปั๊กเป็นหมาที่ติดคน ขี้อ้อน จะชอบอยู่ใกล้ๆคน ไหงหมาเรามันไม่สนเราเลยหว่า

บายเดอะเวย์ พอผ่านช่วงวิกฤติชีวิตหมาเบบี๋ขี้โรคมาได้ เจ้าตินก็เริ่มสมบูรณ์มีเนื้อมีหนังขึ้น เราเองเวลาผ่านร้านขายอุปกรณ์สัตว์เลี้ยงทีไร ก็อดแวะเข้าไปซื้อเสื้อผ้าสำหรับหมาเด็กมาให้มันไม่ได้ทุกที แล้วเพราะช่วงที่เจ้าตินมาอยู่กับพวกเราเป็นฤดูหนาวพอดี ตอนกลางคืนอากาศที่ลำปางเย็นไม่ใช่เล่นเหมือนกัน ด้วยความที่พวกเรากลัวมันจะป่วยอีกก็เลยจับมันใส่เสื้อผ้าตลอด และแล้วเจ้าออสตินเลยกลายเป็นผู้นำแฟชั่น ณ บัดนั้น

ด้วยหน้าตาที่ไม่ยินดียินร้ายของออสติน เลยทำให้พวกเราได้ใจใหญ่ คนอื่นเขาฮิตเล่นตุ๊กตาบลายธ์กันใช่มั้ย แต่บ้านเราเล่น "ออสตินบลายธ์" กันแทน ตาโตๆแป๋วๆเหมือนกัน คงพอแทนกันได้ล่ะน่า

จับมันมาแต่งเป็น Private Austin หรือก็คือพลทหารออสตินนั่นเอง

โตขึ้นอยากจะเป็นนายพลฯฮับ แต่ตอนนี้เป็นพลทหารไปพลางๆก่อน

พลทหารออสตินกะหม่ามี๊เมย์ของมัน เทียบขนาดตัวให้เห็นจะๆว่าน้องสาวเรามันพยายามปลูกฝังความเป็นแฟชั่นนิสต้าให้เจ้าตินตั้งแต่ยังแบเบาะ 5555

บางทีผมก็แปลงร่างเป็นเสือโคร่ง...โฮก.... ดุมั้ยฮับ

แต่หม่ามี๊เมย์บอกว่าผมเหมือนพระฤาษีมากกว่าอ่ะ

ถึงช่วงคริสต์มาสผมก็จะแปลงร่างเป็น...แซนต้าน้อย

จิงเกิลเบล จิงเกิลเบล จิงเกิ้ลออนเดอะเวย์ แอร๊ย...เจอปาปาราซซี่

แล้วด้วยความที่ทุกคนในบ้านชอบจับมันมาแต่งตัว เราเลยไม่ค่อยชินเวลาเห็นหมาโป๊ ผ่าง.....

บางทีมันก็คงเบื่อพวกเราเหมือนกันแหละที่จับมันมาใส่นู่นสวมนี่ตลอด เลยทำหน้าเหม็นเบื่อใส่ซะเลย ชิ...

ทุกวันนี้เจ้าออสตินใส่เสื้อผ้าเก่าๆไม่ได้ซะแล้ว เพราะตัวมันพองเอาๆอย่างกะลูกบอลสูบลม การเล่นตุ๊กตาบลายธ์ของพวกเราก็เลยพลอยจบลงไปด้วย แต่ในฤดูหนาวมันจะถูกจับใส่เสื้อผ้าเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้กับหมาหนังอย่างมัน แต่คราวนี้ดีไซเนอร์แอนด์สไตลิสต์ประจำตัวของออสตินกลายเป็นคุณยาย (คุณแม่อิชั้นเองฮ่ะ) ที่ขยันเย็บชุดกับระเบิดสีข้างเสื้อให้มันใส่แทนซะนี่

Create Date : 10 สิงหาคม 2553

Last Update : 10 สิงหาคม 2553 14:01:35 น.

Counter : 753 Pageviews.

7 comment

Share
Tweet

ปั๊กวัด?

"เจ๊....เจ๊ว่า ไอ้ตินมันใช่ปั๊กจิงป่ะ" น้องสาวตัวดีตั้งคำถามจั่วหัวชวนปวดประสาทอีกเหมือนเคย "แล้วแกว่าไงล่ะ" เราถามกลับทันควันเร็วไม่แพ้มัน "อืม....ปั๊กแท้มันต้องหางม้วนไม่ใช่เหรอเจ๊ แต่ไอ้ตินมันหางดาบมาเลย ดูปั๊กวัดๆไงไม่รู้ว่ะ"

"ช่างมันเหอะน่า มันจะปั๊กแท้หรือปั๊กวัดก็ไม่ต้องสนใจหรอก เจ๊เลี้ยงไว้เอาบุญไม่ได้เลี้ยงไว้โชว์ใคร" น้องสาวเราพยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วย "เออ...จริง หมาตะกร้านี่เนอะ รอดมาได้ก็เก่งแล้ว เนาะ...ไอ้หนูท่อของหม่ามี๊" พูดพลางก็หันไปทำหน้าออเซาะไอ้ลูกชายทันที แต่สภาพเจ้าตินในตอนนั้นมันก็ดูเหมือนหนูท่อจริงๆซะด้วยแฮะ

จากวันผ่านไปเป็นอาทิตย์ จากอาทิตย์ผ่านไปเป็นเดือน หลังผ่านการเลี้่ยงดูประคบประหงมบวกสปอยล์สุดๆโดยหม่ามี๊เมย์ของมัน สภาพของเจ้าออสตินที่เคยมีแต่หนังหุ้มกระดูกก็เริ่มอ้วนท้วนขึ้น แล้วไม่รู้เป็นยังไง หมาปั๊กเด็กมันชอบนอนหงายท้องเหมือนหมาตายทู้กตัวเลยรึไงเนี่ย

"มาดูนี่เร็วเข้า โธ่เอ๊ย...หมาตายไปซะแล้ว" เสียงคุณยายใหญ่โวยวายเมื่อเห็นเจ้าออสตินในสภาพนี้

จะด้วยเพราะเสียงบาดแก้วหูของคุณยายใหญ่หรือยังไงก็ไม่อาจรู้ได้ เลยทำให้เจ้าตินมันสะดุ้งตื่นเด้งดึ๋งขึ้นมาอย่างกับผีจีน พอๆกับที่คุณยายใหญ่เองก็สะดุ้งไม่แพ้กันพร้อมเสียงอุทานออกมาว่า "อ้าว...ยังไม่ตายเหรอ"
หลังจากวันนั้นพวกเราทุกคนเลยค่อนข้างชินเมื่อเห็นท่านอนที่แสนจะน่าเอ็นดูของเจ้าติน โดยเฉพาะคุณยายซึ่งก็คือแม่ของเราเอง ที่มักจะชอบทำตัวเป็นคอมเมนเตเตอร์ว่าท่านอนหงายเงิบผึ่งพุงของเจ้าตินท่าไหน มันสวิงสวายได้ใจกว่ากัน ระหว่างท่านี้

กับ...ท่านี้...

น่าเสียดายที่ทุกวันนี้มันไม่ชอบนอนผึ่งพุงให้พวกเราเห็นแล้ว แต่ไอ้เสียงกรนบาดหูของมันนี่สิ ชักจะดังขึ้นทุกวั๊นทุกวันแฮะ เฮ้อ....

Create Date : 07 สิงหาคม 2553

Last Update : 7 สิงหาคม 2553 15:36:39 น.

Counter : 2940 Pageviews.

14 comment

Share
Tweet

โอ้...เบบี๋.. เบบี๋...

"เจ๊...ไอ้ตินมันอ้วกอีกแล้ว ทำไงดีอ่ะ" เสียงน้องสาวตะโกนโวยวายมาตามสายโทรศัพท์หลังจากเจ้าออสตินย้ายเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ในบ้านเราได้ไม่กี่วัน "สงสัยจะไม่สบายล่ะมั้ง น่ากลัวจะเป็นลำไส้อักเสบ รีบพาไปหมอเหอะ" เราได้แต่บอกน้องไปอย่างงั้นเพราะตัวเราอยู่กรุงเทพฯส่วนเจ้าตินอยู่บ้านที่ลำปาง เย็นวันนั้นน้องสาวเราตะบึงรถขับพาเจ้าออสตินไปหาหมอแล้วผลก็เป็นไปตามคาด ออสตินเป็นลำไส้อักเสบจริงๆ

หาหมอคราวนี้ออสตินโดนฉีดยาแถมได้ยามาเพียบ วันรุ่งขึ้นเรารีบกดโทรศัพท์ไปหาเพื่อนที่รับน้องสาวของออสตินไปเลี้ยง ว่ามีอาการแบบเดียวกันรึเปล่า แต่ปรากฎว่า... "เอมี่มันตายแล้วแก หมอบอกว่ามันติดหัดมาจากคอกเก่า" เสียงเพื่อนเราร้องไห้สะอึกสะอื้น เรารีบโทรไปบอกข่าวกับน้องสาว และแล้วเย็นนั้นออสตินก็ถูกพาใส่กรงแล้วขับรถตะบึงไปหาสัตวแพทย์คนเดิม

น้องสาว : "คุณหมอคะ หมาดิฉันเป็นโรคหัดรึเปล่าคะ" น้องสาวเรากระหืดกระหอบถามหมอ
คุณหมอ : "ไม่นะครับ เป็นลำไส้อักเสบเฉยๆ"
น้องสาว : "คุณหมอแน่ใจเหรอคะ พอดีตัวที่เป็นน้องสาวของมันเพิ่งตายน่ะค่ะ หมออีกคนบอกว่าเป็นโรคหัด เห็นว่าติดมาจากคอกเก่าน่ะค่ะ" น้องสาวเราจิกถามทันที
คุณหมอ : "แน่ใจครับ หมอตรวจอาการแล้วไม่ใช่โรคหัดแน่ๆ"
น้องสาว : "แล้วไอ้ตุ่มๆเหมือนผื่นบนหน้าผากหมานี่มันอะไรคะหมอ" ชีเริ่มถามเสียงสูงแล้วจิกสายตากดดัน ประมาณว่าอย่านะๆ หมออย่ามามั่ว อาการแบบนี้มันต้องเป็นโรคหัดแน่ๆ
คุณหมอ : "อ๋อ...มันเป็นรอยยุงกัดน่ะครับ ไม่ใช่โรคหัด"
น้องสาว : ".................."

"ไม่ได้เป็นโรคหัดจริงๆครับ สบายใจได้" เป็นคำพูดที่ออกมาจากปากคุณหมอทันทีที่เห็นน้องสาวเราก้าวเท้าเข้าไปในคลินิคทั้งๆที่ยังไม่ได้รับบัตรคิว หลังจากที่น้องสาวผู้แสนวิตกจริตว่าหมาจะเป็นโรคหัด วิ่งรอกพาเจ้าหมาน้อยไปหาคุณหมอไม่ต่ำกว่าสามสี่ครั้งติดๆกันทุกวันเพื่อฟังคำยืนยันจากหมอ (คุณหมอต้องอยากจัดยาให้น้องสาวเราแทนหมาแน่ๆ) หลายอาทิตย์ต่อมาออสตินก็หายดี และเริ่มมีแรงเดินสำรวจนู่นนี่ตามประสาหมาเด็กที่อยากรู้อยากเห็น ไม่ว่ามันจะมุดโน่นเหยียบนี่, กัดแทะ, ฉี่ไม่เป็นที่ทาง หรือทำอะไรที่สร้างความเสียหายมากขนาดไหน น้องสาวเราเป็นต้องออกมากางปีกปกป้องตามประสาแม่ที่สปอยล์ลูกทันที "ก็มันยังเป็นเบบี๋อยู่นี่นา อย่าไปว่ามันเลย"

ตอนแรกเรากับแม่ก็คิดว่าอย่างงั้นเหมือนกัน เพราะหมาเด็กก็เหมือนเด็กที่ก็ต้องอยากรู้อยากเห็นและซุกซนเป็นธรรมดา และอย่างน้อยการที่เจ้าออสตินมันร่าเริงและซุกซนตามประสาหมาเด็กอยู่ไม่สุก วิ่งไปทางนู้นทีทางนี้ที ก็ยังดีกว่าการที่มันซึมกระทือนอนป่วยเป็นหมาขี้โรคเป็นไหนๆ

แต่นั่น...มันเป็นแค่จุดเริ่มต้นของหายนะ จากฝีมือของเจ้าวายร้ายหน้าซื่อที่ชื่อเจ้าออสตินตัวนี้เท่านั้นเอง...เหอๆๆๆ

Create Date : 05 สิงหาคม 2553

Last Update : 5 สิงหาคม 2553 15:36:50 น.

Counter : 693 Pageviews.

5 comment

Share
Tweet