ฝากติดตาม ชีวิตกลมๆของหมูตัวน้อยๆ ด้วยนะครับ
|
|||
5.00
xx.xx น. xx ที่ xx xxxx ณ xxxx
"ที่ไหนฟระเนี่ย... " คำถามแรกตั้งกะลืมตา ที่ไหนฟระ ห้องตรูหรอ? ไม่ใช่นี่หว่า ห้องตรูสีนี้หรอ? ไม่ใช่อ่ะ .. ห้องที่บ้านหรอ...? เรากลับบ้านหรอ? กลับมาวันไหนว่ะ -_-? ...................... ก็ไม่ใช่นี่หว่า ห้องตรูไม่ใช่สีนี้นี่ ห้องแม่หรอ?? ไม่ใช่อ่ะ บ้านเราเป็นไม้นี่หว่า แล้วที่ไหนมันที่ไหน -_-? เอ๊ะ...! นั่นใครนอนอยู่นั่นฟระ ทะลึ่งบ๊องไรไปนอนอยู่บนเพดาน.. บนเพดาน... เฮ้ย!? ตรูไม่ใช่หรอ ที่ลอยอยู่บนเพดานอ่ะ เฮ้ย!?............... "!#@#@%@#%%@$%@%@^" ...... ............ เอาใหม่ๆ.. ใจเย็นๆ ค่อยๆคิดสิ ค่อยๆคิดไป เอาทีละเรื่อง หายใจเข้าลึกๆ... ฮืดดดดดดดดดดดดดดด........................... -_-? ฮืดดดดดดดดดด....................... ไมหายใจไม่เต็มปอดสักทีว่ะ -_-? ............ ช่างมันๆ เอาทีละเรื่องก่อน ที่นี่ ที่ไหน.. ? ค่อยๆคิดดิ เอาจากสภาพรอบข้างก่อน มีไรที่จำได้มั่งมะ ? อืมม... ห้องสีขาว มีเตียงกลางห้อง มีโซฟาเขียวๆ มีสายไรไม่รู้ระโยงระยาง... สายระโยงระยาง.. สายไรฟระ คุ้นๆตาจัง เหมือนสายยางเล็กๆ สายไรน้า... ต้องเคยเห็นทีไ่หนมาก่อนแน่ๆอ่ะ สายไรๆ นึกสิๆ คุ้นมาก... นึกออกแหละ... สายน้ำเกลือนี่หว่า !? -_-" งั้นไอ้ห้องนี้ที่คุ้นๆก็... ห้องพยาบาลนี่หว่า -_-" แล้วตรูมาทำไรห้องพยาบาล แล้วไมตรูมาลอยเคว้งอยู่ข้างบนนี้ฟระ ใครจับตรูมาผูกไว้ -*- แล้วไอ้เวรข้างล่างนั่นไม่คิดจะช่วยเหลือไรตรูเลยหรือไงฟระ นอนคลุมโปงนิ่งเชียวนะมรึง... -*- "เฮ้ย... คุณครับ... คุณครับ ได้ยินผมมั๊ยครับ.." เงียบ.. ไอ้นี่หยิ่ง -*- ช่างแมร่ง.. สงสัยจะขี้เซา นึกก่อนดิ มาถึงนี่ได้ไงฟระ เมื่อวานเราอยู่ไหน ไมมาโผล่นี่ได้ เมาหรอ..? เมื่อคืนกินเหล้าหรอฟระ.. -_-? ไม่ได้กินนี่หว่า.. มะวาน.. ไปโรงพยาบาล เออ ใช่ๆๆ ไปโรงพยาบาล บำเพ็ญสาธารณะประโยชน์นี่หว่า แล้วไงต่อฟระ? เสร็จแล้วตรูไปไหน? กลับบ้าน ใช่ๆๆ เสร็จแล้วตรูำก็กลับบ้านเลยนี่หว่า.. ใช่รึเปล่าฟระ? เหมือนๆจะไม่ใช่ไงไม่รู้ แต่คุ้นๆว่าเดินไปขึ้นรถเมลล์ที่หลังโรงพยาบาลนี่หว่า.. แล้วไงต่อฟระ -_-? นั่งรถเมลล์กลับบ้านหรอ.. สายไรฟระ? รถเมลล์หรอ? ไมไม่คุ้นเลยแฮะ นี่ตรูนั่งรถเมลล์กลับบ้านจริงหรอ...? เอ้.. ยังไงแน่หว่า แกร๊ก.. !? เสียงประตูเปิด ใครเข้ามาหว่า ......... ไม่เห็นหน้าเลยแฮะ ไม่เงยหน้าหน่อยฟระ แต่เอ... ชุดแซ็กสีน้ำเงิน คุ้นๆแฮะ ใครหว่า... เฮ้ย!? จำได้แล้ว นี่มันน้องที่เราเข็นรถไปชนเมื่อวานนี่หว่า มานี่ได้ไงอ่ะ "น้องครับๆ น้องคนนั้นอ่ะ น้องงงงงงง.... " ไม่ได้ยินตรูรึไงฟระ ตะโกนสุดเสียงแล้วนะ หือ ร้องไห้... ร้องไห้อยู่นี่หว่า อ้าว ชิหายแหละ นี่ตรูตะโกนดังไปน้องเค้าตกใจรึไงเนี่ย -_-" อ้าว... เดินหนีไปเลย ไปไหนอ่ะ ? มาช่วยพี่ก่อนดิ เอาพี่ลงไปก่อนดิ แต่เอ๊ะ เห็นหน้าน้องเค้าแล้ว.. นี่ตรูลงมาตั้งกะตอนไหนหว่า -_-? ช่างเหอะๆ ลงมาได้ก็ดีแล้ว ไปปลอบน้องเค้าก่อนดีกว่า "น้องครับๆ พี่ไม่ได้ตะคอกน้องน้า นิ่งน้าๆ ไม่ต้องร้องนะคะ" มะสนใจตรูเลย -_-" เดินไปไหนล่ะนั่น อ๋อ.. สงสัยแฟนไอ้คนที่นอนอยู่นั่น เซ็งว่ะ มีแฟนแล้ว แฟนชัวร์อ่ะ มีกุมมือกันด้วย ไหนๆดูหน้าดิ แฟนสวยขนาดนี้มรึงจะหล่อขนาดไหนฟระ... หือ.. ก็งั้นๆนี่หว่า หน้าตาธรรมดาฉิบหาย ไปทำอีท่าไหนได้แฟนสวยขนาดนี้ฟระ ว่าก็ว่าเหอะ น้องคนสวยนี่ คุ้นหน้าพิกลแฮะ เราเคยเจอที่ไหนหว่า.. ? นึกมะออกแฮะ วันนี้เป็นไรฟระ หัวสมองไม่แล่นไงพิกล นึกไรไม่ค่อยจะออกเลย พูดถึงคุ้นๆ.. หน้าไอ้เวรนี่ก็คุ้นๆนี่หว่า ใครฟระ? หน้าคุ้นมาก จมูกแบบนี้ ปากแบบนี้ ผมทรงนี้......... ใครหว่า? "................ เฮ้ย... ตรูนี่หว่า !##@%@W^#@$@$%@W^% " ป้าบ..!? "โอ๊ย..!" ใครตบหัวตรูฟระ? "เมริงจะตะโกนหาสวรรค์วิมานบ้านพ่อมรึงรึไง แสรดดดดนี่ ...... " 4.00
17.30 น. อาทิตย์ที่ 22 มิถุนายน โรงพยาบาล
กำแหละตรู ความในยังไม่เสร็จดี ความนอกจะเข้ามาอีกแหละ จะเจอข้อหาฆ่าคนตายโดยไม่เจตนามั๊ยเนี่ย -_-" แล้วยังศพนั้นอีกอ่ะ เหมือนๆจะ"ชำรุด"ไงชอบกล T__T จะว่าไป น้องคนนี้หน้าตาคุ้นๆแฮะ เหมือนเคยเห็นทีไ่หนมาก่อน ที่ไหนหว่า...... -_-? จำไม่ได้แฮะ แต่คุ้นหน้าน่าดู อืมม.. อาจเป็นพริตตี้ตามงานอีเวนท์ละมั้ง น่ารักผิวใสขนาดนี้ จะเป็นพริตตี้ก็ไม่แปลก เป็นดาราได้เลยแหละ !? อืมม... คุณน้องครับ คุณน้องจะนอนอีกนานมั๊ยอ่ะครับ ใจคุณพี่เสียแล้วนะครับ T___T "น้องๆ หมดเวลาแล้วนี่ ไม่ไปลงชื่อหรอ เดี๋ยวก็ได้ทำงานฟรีหรอก" พี่คนดูแลส่งเสียงถาม "ครับๆ ไปแล้วครับพี่" กำแหละ เกือบลืมไปลงชื่อ วันสุดท้ายแล้วด้วย เอาไงดีฟระ... อืมมๆๆๆ ไปลงชื่อก่อนละกัน เดี๋ยวค่อยมาดูน้องเค้าใหม่ 18.30 น. อาทิตย์ที่ 22 มิถุนายน โรงพยาบาล "หมดเวรหมดกรรมกันทีนะน้อง ว่างๆก็มาช่วยงานพี่อีกนะ ฮ่าๆๆๆ" ..................... .... ตรูคงอยากมาหรอกนะ -_-" "ขอบคุณมากครับพี่" ก็ได้แต่ตอบยิ้มๆ ใครจะกล้าเปรี้ยว เดี๋ยวแมร่งยื่นหนังสือไปว่าตรูไม่ตั้งใจทำงานให้มาทำซ่อมก็ซวยดิ ไปดูน้องคนนั้นก่อนดีกว่า จะตื่นหรือยัง ป่านนี้แหละ แล้วคนผิดอย่างตรูต้องซื้ออะไรไปฝากมะเนี่ย เย็นย่ำป่านนี้แหละ ตื่นมาคงหิว นมสักกล่องละกัน 19.00 น. อาทิตย์ที่ 22 มิถุนายน โรงพยาบาล "น้องผู้หญิงที่ใส่แซ็คสีน้ำเงินหรอคะ กลับไปได้สักพักแล้วคะ" ..... ไรฟระ ตื่นตอนไหนอ่ะเนี่ย อุตส่าห์ซื้อของมาเยี่ยม เฮ้อ... ไม่เป็นไร กินเองก็ได้ 5555+ หมดเรื่องแล้วมั้งวันนี้ กลับบ้านดีกว่า เฮ้อออ..... ทำไมวันนี้มันวุ่นวายๆงี้ฟระ รถเมลล์จะหมดยังเนี่ย มืดแล้วด้วยอ่ะสิ อืมมๆๆ รีบไปดีกว่า 19.30 น. อาทิตย์ที่ 22 มิถุนายน ป้ายรถเมลล์ หลังโรงพยาบาล ไมป้ายรถเมลล์มันมืดงี้ฟระ ป้ายรถเมลล์โรงพยาบาลนะเว้ยเฮ้ย... -*- เปลี่ยวซะขนาดนี้ เกิดมีโจรผู้ร้ายมาดักปล้นตรูจะทำไงฟระ ผู้ชายแบบบางอย่างตรูจะเอาแรงที่ไหนไปสู้มันได้ล่ะเนี่ย ตำรงตำรวจแถวนี้ก็ไม่มีสักคน เจ้าหน้าที่บ้านเมือง เค้าไม่คิดจะพัฒนา ปรับปรุงอะไรกันบ้างเลยหรือไงนะ ต้องรอให้มีคนโดนจี้ไปฆ่าข่มขืนก่อนหรือไงถึงจะล้อมคอกกันได้ ผลาญงบประมาณไปวันๆ เฮ้ออออ.... ประเทศไทย 'ช่วย ย .. ย ...' หือ.. เสียงไรฟระ !? ......... พยายามเงี่ยหูฟังอีกพัก ก็ไม่เห็นมีเสียงอะไร.. อืมม... หูแว่วมั้ง "ช่วยด้..ว.." เฮ้ย!? ชัดแหละ ไม่ได้หูแว่วนี่หว่าตรู เสียงผู้หญิงนี่ ดังมาจากไหนฟระ เฮ้ย ตึกร้างนั่นชัวร์ คิดได้แค่นั้นแหละ คว้าไม้ได้อันก็วิ่งเข้าไปเลย เพิ่งด่าไปตะกี้ งานเข้าเลยหรือฟระเนี่ย แล้วมันอยู่ตรงไหนของตึกละฟระเนี่ย ยังไม่ทันเข้าไปถึงตัวตึก ก็เห็นอะไรขยับแว้บๆอยู่หางตาข้างซ้าย หันไปมอง ก็ใช่เลย แมร่งลากผู้หญิงมาข่มขืนกันนี่หว่า ภาพที่เห็นเล่นเอาตัวผมชาไปหมด ไอ้สัตว์นรกสามตัว กำลังยืนล้อมเหยื่อของมันอยู่มุมตึกข้างนั้นจริงๆ มีอยู่ตัวนึงกำลังถอดกางเกงลงไปที่เข่าแหละ อีกสองตัวก็กำลังหยอกเล่นกับเหยื่อที่หมดสภาพของมัน ที่กำลังนั่งตัวงอพิงพนังอยู่ ชิบหายแหละ เป็นไงมั่งฟระนั่น นาทีนั้นไม่ทันได้คิดอะไรแหละ ค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ๆ พวกแมร่งกำลังหน้ามืด ไม่หันมาทางนี้พอดี "เฮ้ย" พอเรียกปุ๊บ ก็เอาหน้าสามที่ถือมานั่นแหละ ประเคนเข้าไปต้นคอไอ้คนที่กำลังถอดกางเกงอยู่ ใกล้สุดก็โดนก่อนเลยเหอะมรึง มันร้อง"โอ๊ย"ออกมาได้คำนึง ก็ร่วงลงไป สงสัยเข้าไปท้ายทอยเต็มๆ ก็ดี หมดไปหนึ่งแหละ ไอ้สองตัวที่ได้ยินเสียงเพื่อนร้อง หันขวับมาทั้งคู่ อาศัยจังหวะมันกำลังงง เสยไม้เข้าปลายคางไอ้คนที่สองก่อนเลย ร่วงไปอีกหนึ่งละ ไอ้คนที่สาม เห็นเพื่อนร่วงไปสอง ก็นึกว่าจะเข้ามาช่วยเพื่อน เตรียมไม้ง้างไว้สุดมือ มันเห็นเท่านั้นแหละ วิ่งหนีตูดเปิด ขี้ยาทั้งนั้น ผอมแห้งเชียวแต่ละคน "คุณ.. คุณเป็นไงมั่ง" พูดไปก็เขย่าตัวไป อยู่ดีๆก็เสียงดังพล๊อกขึ้นข้างหลัง เสียงอะไรว่ะ ทำไมหัวตรูชาดิ๊กไปทั้งหัวเงี้ยอ่ะ เอี้ยวคอกลับไปดูเห็นต้นเหตุแหละ ไอ้คนที่ร่วงไปคนแรกนี่หว่า ไม่รู้แมร่งไปเอาไม้มาจากไหน ตั้งท่ายืนกุมอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ เอ... ทำไมมึนๆงงๆฟระ เหมือนจะหลับไงพิกล ตาเริ่มลายๆ หูเริ่มแว่ว ได้ยินเสียงใครตะโกนจากที่ไกลๆ "ตำรวจๆ ตำรวจมา..." อืมม.. ตำรวจมาแล้วหรอ ก็ดีๆ ง่วงจะแย่แล้ว มาจัดการกับไอ้พวกนี้ให้ผมที นึกได้แค่นั้นแหละ อยู่ๆรอบข้างมันที่มันมืดอยู่แล้ว ยิ่งมืดกว่าเดิมอีก มืดลงเรื่อยๆ มืดลงเรื่อยๆ ใครปิดไฟฟระ .... !? 3.00
10.45 น. อาทิตย์ที่ 22 มิถุนายน โรงพยาบาล
เฮ้อ... เหลืออีกหกชั่วโมง จะพ้นวิบากกรรมสักทีตรู เย้ๆๆๆ ไม่น่าเล้ย อีคืนนั้นแท้ๆ รถก็ไม่ได้มีกะเค้า ดันทะลึ่งโดนจับ เมาแล้วขับได้อีกนะ เมาไม่รู้ความจริงๆ เรื่องของเรื่อง ก็นะ เหมือนเดิม ตั้งวงร่ำสุรากันข้างคณะนั่นแหละ ร่ำไปร่ำมา เอ... เหล้าหมดซะฉิบ เครื่องเริ่มติดแล้วด้วยดิ ก็เอาฟระ "ไอ้อ้วน เอากุญแจรถมา เดี๋ยวกูไปซื้อเหล้าเอง!" เปรี้ยวจริงๆ.... ยืนแทบไม่ตรง ยังจะแสล่นแป้นแล้นจะขี่รถไปอีก สภาพนั้นจะเหลือรึ มานึกๆดู ต้องขอโทษพี่ตำรวจเค้าจริงๆ ดีเท่าไหร่แล้วแกไม่ควักปืนออกมายิง ข้อหาจะแหกด่าน เง้อ.. ปกติก็ขี่ไม่แข็งอยู่แล้ว ยิ่งเมาไปอีก อันไหนคันเร่ง อันไหนเบรค อันไหนเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา... อันไหนฟระ -_-" จำได้ ตอนนั้นพี่ๆเค้ากาลางเก็บป้าย จะเลิกด่านแล้วเชียว อีนี่หน้ามึน บิดมาจากไหนไม่รู้ อารามเห็นตำรวจก็ตกใจ จะหักออก หวังคงพ้นพี่แก ที่ไหนได้ แอลกอฮอล์ในกระแสเลือดทำพิษ มือมันหักออกขวา แต่ตัวอ่ะดิ ดั๊นนน เบี้ยวไปข้างซ้าย อารามจะคว่ำไม่คว่ำแหล สัญชาติญาณอ่ะเนอะ บิดคันเร่งซะเต็มแรง พุ่งเข้ามันกลางฝูง.. เอร๊ย กลางกลุ่มพี่ตำรวจเค้าเลย -_-" ไม่โดนเจตนาฆ่าเจ้าพนักงานอีกกระทงนี่ก็บุญโขแหละ T___T ไปๆมาๆก็นะ บำเพ็ญประโยชน์ไป 48ชั่วโมง.... หง่า... เผื่อเพื่อนๆมะเข้าใจนะครับ บำเพ็ญประโยชน์ 48 ชั่วโมง มะใช่ไปทำดีเพื่อสังคมแค่สองวันนะครับ นับรวมเวลาทำประโยชน์ ให้ได้ 48 ชั่วโมงอ่ะครับ !? บางคนเวลาไม่ตรงกะตารางที่เค้าให้มา กว่าจะบำเพ็ญกันเสร็จปาไปเป็นเดือน ของผมนี่ยังโชคดี ได้มาโรงพยาบาล ช่วยเค้าหยิบจับ นู่นนิดนี่หน่อย เข็นเตียงบ้าง มองโลกในแง่ดี ก็ได้ทำบุญไปในตัว มาตั้งกะเก้าโมงเช้า ไปเสร้จเอาอีกที บ่ายสาม บ่ายสี่โมง ก็ได้แหละหกชั่วโมง วันนี้.. ก็คงสบายๆ หยิบนั่น หยิบนี่ รอเวลาไป แป๊บๆก็สี่โมงแหละ พ้นๆไปสักที ^___^ "เอ๊ย.. น้องคนนั้นอ่ะ มานี่สิๆ" เสียงใครหว่า ตะโกนซะดังลั่นเลย นี่โรงพยาบาล เค้าห้ามใช้เสียง ไม่รู้หรอ หุหุ "เฮ้ย มรึงอ่ะแหละ ยิ้มไรอยู่มาช่วยนี่สิ" -_-" อ้าว เรียกตรูหรอกหรอ "ครับๆพี่" ก็กุลีกุจอวิ่งไป "เข็นเตียงนี่ไปส่งห้องดับจิตที คนไข้ด่วนมา พี่ต้องไปช่วยเค้าก่อน".... .... ห้องดับจิต... ห้องดับจิต.... "ตายแล้วชิมิเคอะ -_-" .... " "ตายแล้วชิมิเคอะ..." เงียบ.. มะมีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก นิตรูยืนอยู่คนเีดียวชิมิ.... ...... .... อืมม... เพิ่งจะสิบโมงเช้า คนแมร่งงงง หายไปไหนกันหมดฟระ ไมเหลือแค่ตรูกะ.. กะ.... อีเสียงล้อเตียงนี่ก็นะ.. บรื๋อ.. ทะมายมันได้ฟิวส์ขนาดนี้ฟระ เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด... น้ำมงน้ำมันอ่ะ ไม่หัดหยอดกันมั่งฟระ เข็นเองฟังเองยังหลอนเลยตรู คนที่นี่เค้าไม่กลัวเสียงไปรบกวนพี่ที่เค้านอนบนเตียงบ้างรึไงนะ.... อย่าตื่นขึ้นมานะพี่ก๊าบบบบ นอนหลับให้สบายนะพี่ก๊าบบบ T___T "เฮ้ย!"ตูม... !? โครม จ๊ากก.. ว๊ายยย !? งงอ่ะดิ -_-" ไม่ต้องห่วง คุณไม่ได้งงคนเดียว ผมก็งง -_-? ก็เดินๆอยู่ดีๆ กาลางจะเลี้ยวอยู่แหละนะ อะไรแว้บๆมะรู้มาตัดหน้า ร้องออกมาได้คำเดียว "เฮ้ย!" จะหัก จะหลบก็ไม่ทันแหละ ใครเคยเข็นเตียงคนไข้คงพอรู้นะครับ มานหนัก แล้วก็ไม่ใช่นึกจะหยุดก็หยุดได้ทันที -_-" ชนโครมเข้าให้ ดังโครมเบ้อเร่อ.. ไอ้ผมอ่ะไม่เป็นไรหรอก ห่วงแต่พี่บนเตียงแกแหละ ชนซะแรงไม่รู้จะตื่นมารึเปล่า -_-" เงยหน้าขึ้นดู ชนกะอะไรฟระ ก็ต้องร้อง "เฮ้ย!" ออกมาอีกคำ ภาพตรงหน้า ผู้หญิงในชุดแซกสีน้ำเงินคนนึง กำลังนอนสลบไสลไม่ได้สติอยู่ตรงหน้า "เฮ้ย!" 2.00
14.30น. พุธที่ 18 มิถุนายน
วันนี้จับสลากพี่รหัส... อืมมม ตัดสินชะตาชีวิตนักศึกษาตรูด้วยกระดาษรีไซเคิลงี้อ่ะนะ -*- 27... !? ใครหว่า? ชะเง้อชะแง้แลหา ดูมานไปทั่วห้อง ทำม้ายทำไมไม่มีพี่รหัสเดินเข้ามาหาอย่างคนอื่นๆเค้าบ้างฟระ ? "ยี่สิบเจ็ดครับพี่ ได้เบอร์ยี่สิบเจ็ดครับ.... " พยายามพูดไปด้วย ส่งสายตาวิงวอนไปด้วยแล้วนะ แต่.. มายสายตาพี่เค้ามองกลับมานแปลกๆอ่ะ พี่ก้าบบ อย่ามองผมด้วยหางตาแบบนั้นสิก้าบบ T__T "ยี่บเจ็ด... พี่เค้าไม่มา รอเจอที่ห้องสาขาแล้วกัน" พูดจบ มีสะบัดหน้าหนีด้วย ไมอ่ะ ผมไปทำไรให้พี่อ่ะก้าบบ ... "อ่า.. แล้วใครอ่ะครับ พี่เค้าชื่อไรอ่ะครับ" ไม่บอกชื่อตรูมา แล้วตรูจะหาเจอมะฟระว่าคนไหน แสรดนี่ เกลียดขี้หน้าตรูมาแต่ชาติปางไหนฟระ -*- "ตูน.. พี่ตูน ไว้ไปหาเอาในห้องสาขาละกัน ถามๆเค้าดู แต่ัวันนี้พี่เค้าไม่มา!" สะบัดหน้าหนีตรูอีกแหละ จิส์ -*- ไม่ง้อก็ได้ฟระ !? หง่า... แล้วตรูจะรู้มะล่ะเนี่ยว่าตูนไหนอ่ะ ในโลกนี้มีคนชื่อตูนแค่คนเดียวรึไงฟระ.. T___T 10.30น. พฤหัสที่ 19 มิถุนายน ห้องสาขา "พี่สุๆ พี่ตูนคนไหนอ่ะ" พี่สุเป็นเจ้าหน้าที่ประจำห้องสาขาผม เรียบๆ ง่ายๆ ใจดีพอประมาณ ไม่อะไรกะใคร เห็นเค้าว่า จะได้บรรจุเป็นอาจารย์มาหลายปีแหละ แต่ก็ไม่ได้สักที คงเพราะความเรียบๆของแกเนี่ยละมั้ง เรียบเกิ๊นนน.. -_-? พี่สุแกยืดคอขึ้นนิดนึง ส่ายซ้าย ส่ายขวาอยู่พักใหญ่ "ไม่มาอ่ะ วันนี้คงไม่เข้ามั้ง ตั้งกะเช้ายังไมเ่ห็นหน้าเลย" พูดจบแกก็หดหัวลงไปจมอยู่ในกองคอมพิวเตอร์ของแกต่อ.. สงสัยจะได้ซื้อหนังสือเองแล้วมั้งเนี่ย !? เฮ้อออ.... 17.00น. ศุกร์ที่ 20 มิถุนายน ลานกีฬาต้านยาเสพติด เอ๊ย ลานกีฬามหาวิทยาลัย "ไอ้น้องกลุ่มนั้นน่ะ มาตรงนี้ๆ!?" งืมม.. พี่ว้ากอีกแหละ พี่ครับ พี่จะรู้ตัวกันมั๊ยอ่ะครับว่า ไอ้แว่นกันแดด กะการพับแขนเสื้อของพี่ๆเนี่ย มานไม่ได้ทำให้พี่ดูน่าเกรงขามขึ้นสักนิดเลยอ่ะครับ จะพับกันทำไมฟระ... -_-" น้องกลุ่มนั้น ที่พี่เค้าว่า ก็พวกผมนี่แหละ พวกผมไง ไอ้พวกหน้าโจรที่อยู่หลังห้องครั้งที่รับน้องครั้งแรกนั่นแหละ พวกผมอ่ะ !? นี่ตรูหลงผิด คิดยังไง ถึงได้มารวมอยู่กะไอ้พวกนี้ได้ฟระ T__T "มากันครบแล้วนะ จะได้จ่ายงานของสัปดาห์นี้ อาทิตย์ที่แล้ว ทุกคนได้พี่รหัสกันหมดแล้วนะ มีใครยังไม่ได้พี่รหัสกะเค้าบ้างมั๊ย"..... ได้แล้วแต่ยังมะเคยเห็นหน้า เสนอหน้ายกมือได้มั๊ยก้าบบ... T__T นึกไปงั้นอ่ะ ใครจะกล้ายกมือ ดูอย่างไอ้ชอนมันดิ ครั้งที่แล้วพี่แกบอกเอง ใครสงสัยอะไรให้ยกมือถาม มันก็ยกมือถาม เจอให้ไปวิ่งหาคำตอบรอบสนามฟุตบอลซะงั้น แบบนี้ไง การศึกษาของบ้านเราถึงไม่เจริญสักที เด็กที่ไหนมานจะกล้ายกมือถาม พอถามปุ๊บก็เจอเงี้ย เฮ้ออ.... เกี่ยวมะ -_-" "ดี ได้พี่รหัสกันหมดแล้วนะ งานสัปดาห์นี้ก็ไม่มีอะไรมาก พี่รหัสใครคนไหน ก็ไปถ่ายรูปคู่กะพี่เค้ามา แค่นั้น จะถ่ายยังไงก็ได้ ให้เรากับพี่รหัสอยู่ในรูปเดียวกันเท่านั้นพอ เข้าใจมั๊ย มีใครสงสัยอะไรมั๊ย!" "ไม่มีคร้าบบบ - ค่าาาา" ใครจะกล้ามีฟระ -*- "โอเค ถ้าไม่มีใครสงสัยอะไร วันนี้ก็แค่นี้แหละ เออๆ รูปน่ะ เส้นตายวันศุกร์หน้านะ ใครส่งช้ากว่านั้น ... หึหึ ก็ลองดู" พูดพร้อมสายตาเหี้ยมเกรียมแบบนี้ พี่หมายความว่ายังไงหรอก้าบบ.. T__T ....... ............ หง่า... แล้วตรูต้องไปถ่ายรูปคู่กะใครอ่ะ -_-? 1.00
17.20 น. อังคารที่ 10 มิถุนายน
ผมพบเธอครั้งแรก ริมสนามฟุตบอลของมหาวิทยาลัย ... เปล่าหรอกครับ ผมไม่ได้เตะบอล เล่นไม่เป็นด้วยซ้ำ เธอก็เตะบอลไม่เป็น และก็ไม่ได้เป็นกองเชียร์อะไรด้วย เอาจริงๆ... ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวันนั้นเธอมาทำอะไรที่สนามฟุตบอล อาจมานั่งเล่น มาเชียร์เพื่อน เชียร์แฟน หรือแค่เดินผ่านแล้วหยุดดู ตัวเล็กๆ ผมซอยสั้น ตากลมโต มือซ้ายยกขึ้นมาจับที่ราวเอว มือขวายกขึ้น ระดับบ่า ปลายนิ้วเรียวเล็ก ชี้ไปข้างหน้า ปากเล็กบางค่อยๆเผยอ "ไอ้แสรดดดด... มึงเตะบอลงี้ ต่อยกะเพื่อนกูเลยดีกว่า! @$#%#$#$#%^%^$.. " ............... ผมรู้แล้วว่าเธอมาทำอะไร .... -_-" 13.52น. ศุกร์ที่ 13 มิถุนายน แสรดดดด วันไรว่ะเนี่ย ตื่นมาก็ตาขวากระตุกตะเช้า ไม่พอๆ เดินๆอยู่ เชือกรองเท้าขาดซะงั้น หน้าเกือบคว่ำ.... -*- หงุดหงิดแต่เช้า เอาฟระ ตอนบ่ายก็หมดคาบแหละ จะได้กลับๆไปนอนให้เต็มคาบแหละ ^__^ 14.30 น. จบคาบสุดท้ายของวันนี้แหละ แต่ก็นะ.... ตั้งใจจะทำอะไรไม่เคยได้ดังใจสักทีสิน่า T___T อาจารย์ยังไม่ทันเดินพ้นประตูห้อง รุ่นพี่สาขาเดินรุนๆกันเข้ามาเต็มหน้าห้อง มาถึงก็โว้กว้ากๆ สั่งให้ย้ายโต๊ะเก้าอี้ชิดกำแพงให้หมด แล้วมานั่งรวมกันบนพื้น..... อืมม... อะไรกันฟระ -*- ย้ายโต๊ะเก้าอี้เสร็จ ก็มานั่งรอรุ่นพี่ก็รู้สึกกระวนกระวายไงพิกล ไมต้องให้พวกตรูมานั่งอัดกันในห้องแคบๆแบบนี้ด้วยฟระ ร้อนก็ร้อน แล้วหน้าตาเพื่อนพ้องรอบตัวแต่ละคนนี่ก็ อืมมม... นี่พวกเมริงเพิ่งออกมาจากคุกกันใช่มะ -_-" แล้วไมไอ้พวกหน้าตาดีๆ ผิวขาวๆ ลูกคุณหนู ถึงหนีไปนั่งหน้ากันหมดฟระ ทิ้งตรูโดนโจรบ้าห้าร้อยล้อมกรอบอยู่คนเดียวซะงั้น T___T "ตูม.. !?" เสียงทุบกระดานดังลั่นมาจากหน้าห้อง พร้อมพวกรุ่นพี่ที่ทยอยกันเดินเข้ามาส่งเสียงโวกเวกโวยวาย... อ๋อ รุ่นพี่ว้ากนี่เอง รับน้องชิมิครับ ^__^ แต่ละคนใส่แว่นดำกันถ้วนหน้า ไว้หนวดไว้เครา แขนเสื้อพับติดบ่า ตะโกนขู่กันสนุกปาก ผมเริ่มรู้สึกใจชื้นขึ้นมาบ้าง อย่างน้อย ไอ้โจรห้าร้อยที่ล้อมผมอยู่ ก็น่าจะเกรงๆรุ่นพี่บ้างแหละ อืม... แปลกแฮะ รู้สึกมันแปลกๆยังไงพิกล -_-? ทะมาย เค้าไปขู่กันแต่พวกลูกคุณหนูที่นั่งหน้าอ่ะ พี่ก้าบบบ... เดินมาว้ากแถวหลังนี่หน่อยดิก้าบบบ นึกในใจพร้อมส่งสายตาวิงวอน หง่า.... พี่จะหลบตาผมทะมายกันอ่ะครับ รีบมาช่วยผมสิก้าบบบบ... T__T หง่า... นี่พี่ๆคงไม่ได้กลัวพวกผมอยู่ใช่มะครับ ใช่มะครับ T__T ระหว่างที่หว่านสายตาออดอ้อนให้เหล่ารุ่นพี่อยู่ สายตาผมก็ไปป๊ะเข้ากะรุ่นพี่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง ผมซอยสั้น ปากนิดจมูกหน่อย ตาไม่รู้เพราะใส่แว่นดำ ท่าทางคุ้นตาไงไม่รู้ ใครหว่า... -_-? "เฮ้ย! ไอ้พวกข้างหลังอ่ะ ตั้งใจฟังหน่อยสิโว๊ย... @$#%#$#$#%^%^$.. " .... บังเกิดความเงียบขึ้นทั่วห้องเป็นเวลากว่า ห้าวินาที ...... ผมจำได้แหละ ว่าเธอเป็นใคร...... -_-" |
ฟาฬ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] ฝากช่องยูทูป Misterfharl ด้วยนะครับ Group Blog All Blog Link
|
||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||
