Group Blog
|
แต่ละวันที่ผ่านไป....
ยิ้มให้ความผิดหวัง เธอ..บอกไม่เข้าใจ บอกไม่เข้าใจ...คนอย่างฉัน ฉันยิ้มได้อย่างไร ยิ้มได้อย่างไร...เมื่อเธอมาบอกกันว่าขอลา ฉัน..ที่เคยรักเธอ ก็ยังรักเธอ..เหมือนผ่านมา ฉันยิ้มเพราะมันเหนื่อย ไม่เหลือแรงบีบน้ำตา ถึงเวลาต้องยิ้มให้มัน ยิ้มให้ความผิดหวัง อย่างคนคุ้นเคย ยิ้มในความมืดมนอย่างคนรู้็จักกัน นี่คือเพื่อนก่าที่เราต้องเจอ เจอกันมานานแสนนาน ร้องไห้ให้กับมันช่างดูง่ายดาย เหมือนมันไม่ท้าทายเท่าเรายิ้มให้มัน สุขก็ยิ้มได้เจ็บก็ยิ้มได้ให้ราคามันเท่ากัน ยิ้มให้มันก็พอ ฉัน..ไม่ได้แข็งแรง ไม่ได้มั่นคงสักเท่าไร แค่รู้ว่าบางทีแอบยิ้มตอนที่เสียใจ เหมือนอะไรก็ง่ายขึ้นมา  แต่ละวันที่ผ่านไป เราได้พบอะไรใหม่ ๆ มากมาย เพื่อนใหม่ ... ความรู้สึกใหม่ ... ความทรงจำใหม่ ใหม่.... ทั้งที่ความทรงจำเก่าก็ไม่เคยลบไปเลย กล่องเก็บความทรงจำ มันจะมีวันล้นหรือเปล่านะ ฤดูใบไม้ร่วงกำลังแวะเข้ามาทักทาย ใบไม้เริ่มเปลี่ยนจากสีเขียวกลายเป็นสีเหลือง เพราะอากาศหนาวเริ่มเข้ามาเยือน ต้นไ้่ม้เริ่มสละใบ ใบไม้ที่ร่วงหล่นทีละใบ ทีละใบ มันบอกอะไรกับเรา เรามักเจอะช่วงเวลาแบบนี้ทุกปี วนเวียนเจอะเจอไม่กี่ฤดู เพียงแต่ว่าจะได้เห็นมันกี่ครั้ง เหลือเวลาอีกเท่าไหร่ ที่เราจะได้เจอกับมัน  กี่คนที่เดินเข้ามาทักทาย แต่ละคนคงมีช่วงเวลา เพราะเมื่อถึงเวลา ก็ต้องเดินจากไป แล้วคนไหน ...คนที่เท่าไหร่.... ที่จะอยู่กับเราตลอดไป ชีวิตที่ผ่านไปทุก ๆ วัน มักเริ่มต้นใหม่หลายครั้ง เรามักเหนื่อยกับการเริ่มต้นใหม่ แต่ยังดีกว่า...หากไม่เคยเริ่มต้นเลย "ชีวิตนี้จะต้องเริ่มต้นใหม่อีกสักกี่ครั้งกัน" คงต้องเรียนรู้อะไรไปเรื่อยๆ กับเวลาที่เปลี่ยนไปทุก ๆ วัน อะไรที่รู้สึกว่าเหนื่อยมาก มาก ขอให้มันผ่านไปด้วยดี สุดท้าย... จะเหลืออะไร หรือเหลือใคร ก็ยังมีตัวเรา ที่จะยังอยู่กับเรา...
|
เขียนฟ้าด้วยปากกาดาว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ชอบมองท้องฟ้า... เพราะอยู่ที่ไหน เมื่อไหร่ก็มองได้ แต่แปลกไหม ท้องฟ้ายังอยู่ที่เดิม แต่มันไม่เคยเหมือนเดิมเลยสักวัน |
|||||||||||||
