• ธรรมะและสุขภาพ

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com

106. รู้จุดพอ จึงมีโอกาส ได้สุขจริง เพราะพบว่า ความสุข เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นที่ใจ อยู่ที่ใจ และพบว่า ความสุขที่แท้จริง คือความสุข ที่ไม่ต้องอิงสิ่งใด จึงไม่มุ่งแสวงหาความสุขอื่นใด จากที่อื่นใด แต่มุ่งสร้างที่ใจ ให้เกิดขึ้นที่ใจ *************** ความสุขที่แท้จริง คือความสุข ที่มีความเที่ยง มีความยั่งยืน มีความแน่นอน มีความไม่แปรปรวน และ สามารถถือครองเอาไว้ได้ (ได้แล้วได้เลย) ความสุขที่แท้จริง คือ ความสุขสงบของจิตใจ (วูปสโมสุข) ความสุขสงบของจิตใจ เป็นความสุข ที่ไม่อาจจะซื้อหาเอามาได้ ด้วยทรัพย์สินเงินทอง ถ้าอยากจะได้ ต้องสร้างที่ใจ ให้เกิดขึ้นที่ใจ ด้วยการหมั่นชำระล้าง “ความโลภ ความโกรธ และ ความหลง” ออกไปจากจิตใจ *************** คนโดยส่วนใหญ่ มักจะคิดว่า ชีวิตของตน จะมีความสุขได้ ต้องมีทรัพย์สินเงินทอง มากมาย จึงทำให้เกิด “ความโลภ” ยอมเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า และ ยอมทำผิดศีลธรรม เพื่อให้ได้มาซึ่งทรัพย์สินเงินทอง ที่มากมาย *************** คนบางคน ยอมเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า ดิ้นรนแสวงหา “ทรัพย์สินเงินทอง” มาเก็บมากองเอาไว้ มากมาย จนลืมความสุขของชีวิต จนไม่มีเวลา สรรสร้างความสุข ให้กับชีวิต และ ไม่มีเวลา ใช้เงินใช้ทอง ที่หามาได้ เพื่อความสุขของชีวิต เพราะ เขาหวังไว้ว่า สักวันหนึ่ง เมื่อเขามีทรัพย์สินเงินทอง มากมายแล้ว เขาจะได้ใช้ชีวิต อย่างมีความสุข แต่อนิจจา เมื่อเขามีทรัพย์สินเงินทองมากมายแล้ว เขากลับมีเวลาเหลืออยู่ ไม่มากนัก เพื่อใช้ทรัพย์สินเงินทอง ที่หามาได้ สุดท้ายแล้ว ร่างกายของเขา ก็ทรุดโทรม แก่เฒ่า เรี่ยวแรงเหลือน้อย จนไม่อาจจะเสวยความสุข จากทรัพย์สินเงินทอง ที่เขาหามาได้ สุดท้ายแล้ว เขาก็ต้องตาย จากโลกนี้ไป โดยไม่ได้ใช้ทรัพย์สินเงินทอง ที่เขาหามาได้ อย่างคุ้มค่า และ ต้องทิ้งมันเอาไว้ ในโลกนี้ *************** จริงๆแล้ว ความสุขที่เกิดจาก “ทรัพย์สินเงินทอง” มันเป็นความสุข ที่มีความไม่เที่ยง มีความไม่ยั่งยืน มีความแปรปรวน มีความไม่แน่นอน และ ไม่อาจยึดถือเอาไว้ได้ *************** จริงๆแล้ว ชีวิตของคนเรา ไม่ได้ต้องการสิ่งใด มากมายเลย สิ่งที่จำเป็นหลักๆ ที่ขาดไม่ได้ คือ “อาหาร” สำหรับหล่อเลี้ยงชีวิต สิ่งอื่นๆ ที่มีความจำเป็นสำหรับชีวิตจริงๆ ก็มีแค่เพียง ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม และ ยารักษาโรค ตามเหมาะ ตามสมควร ตามความจำเป็น เท่านั้นเอง *************** ดังนั้น เราจึงควรขยันหมั่นเพียร “ประกอบสัมมาอาชีพ” ตามกำลัง ตามสมควร เพื่อให้ได้มีปัจจัยที่พอเพียง สำหรับการดำเนินชีวิต อย่างมีความสุข และ ถ้ามีมากพอ ก็ควรช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่น เกื้อกูลสังคม และ เกื้อกูลโลก เพื่อสั่งสม “วิบากกรรมที่ดี หรือ กุศลวิบาก” ซึ่งจะเป็น "พลวปัจจัย" ที่จะทำให้ชีวิต ทั้งในชาตินี้ และ ชาติต่อๆไป มีความสุข และ ได้ประสบกับ สิ่งที่ดีๆ ทั้งหลาย *************** เพราะ “ความโลภ” นี่แหละ ที่ทำให้คนเรา “ไม่รู้จักจุดพอ” และ ทำให้คนเรา ไม่มีโอกาส ที่จะได้สัมผัสกับ “ความสุขที่แท้จริง” *************** ผู้ที่ “รู้จักจุดพอ” เท่านั้น ที่จะมีโอกาส ได้สัมผัสกับ “ความสุขที่แท้จริง” *************** พลว [พะละวะ] ว. มีกําลัง แข็งแรง มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส เช่น พลวเหตุ คือ เหตุแข็งแรง เหตุที่มีกําลังกล้า. (ป.). ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน ชาญ คำพิมูล   Create Date : 18 กันยายน 2565 Last Update : 26 กันยายน 2565 7:49:28 น. 2 comments Counter : 361 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณ**mp5**

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ โดย: **mp5** วันที่: 12 ตุลาคม 2565 เวลา:10:48:44 น.

ขอบคุณมากๆครับ คุณ**mp5** โดย: chancamp (chancamp ) วันที่: 12 ตุลาคม 2565 เวลา:12:42:29 น.