Group Blog
All Blog
|
เชื้อมันร้าย เชื้อมันรัก ตอนที่ 5 หน้า 2 พอออกมาจากที่ประชุม ริน “เจ้ หนูเพิ่งเห็นนี่ล่ะ ว่าผู้จัดการ ไม่ได้ช่วยอะไรเลย” ขวัญ “มันก็เป็นแบบนี้ล่ะน้อง ต้องทำใจหน่อยนะ” ผู้ปลงโลกและไม่ยิดติดกับอะไรบอกเพื่อนร่วมงานรุ่นน้อง ริน “เป็นผู้จัดการ ก็คิดว่าจะเป็นหลักให้เราได้ พอมีเรื่องกับวงแตก ห่วงแต่ตัวเอง และดูไม่สนใจส่วนรวมที่จะแก้ไขป้องกันยังไง” ขวัญ “ก็เอาตามนั้นละ มาตรการเดิมเราก็ยังพอมี เรื่องสมุดจดบันทึกการเดินทางที่เริ่มทำตั้งแต่สงกรานต์ ที่กั้นนั่งทานอาหารที่โต๊ะ มีแอลกอฮอล์ตามจุดต่างๆ แล้วส่วนที่เพิ่มมา คือ เพิ่มจุดแอลกอฮอล์ และไปฉีดแอลกอฮอล์ตามจุดที่ผู้ติดเชื้อเคยอยู่ เพิ่มขาดสเปร์แอลกอฮอล์ในห้องน้ำ เพิ่ม Face shield ให้พนักงานทุกคน แยกกลุ่มเสี่ยงเพื่อเฝ้าดูอาการ” ริน “สาธาฯ เข้ามา เขาก็ให้เราทำเพิ่มหลายอย่างเจ้ ดูสิ ผู้จัดการหนู มัวแต่นั่งกลัว ให้หนูทำรายงานเอง” ขวัญ “ความกลัว ไม่ได้ช่วยอะไร เพราะฉนั้น เราต้องสู้อย่างมีสตินะ” ทั้งที่ปลอบน้องไปแบบนั้น เชิญขวัญเองก็รู้ว่า ผู้จัดการฝ่ายเธอเองนั่นล่ะตัวดี ที่ตื่นตระหนกมากกว่าคนอื่น เธอจะจัดการกับ ผู้จัดการยังไง? เมื่อแยกจากริน รินรีบไปสร้างกลุ่มเสี่ยงสูงและเสี่ยงต้ำเพื่อแยกพนักงานออกตามประเภทความเสี่ยง นำบันทึกการเดินทางของพนักงานที่ติดเชื้อมาตรวจสอบ และสั่งซื้ออุปกรณ์ต่างๆ เพิ่มเติม เช่น ที่วางแอลกอฮอล์แบบขาเหยียบ งดใช้ที่เป่าลมมือแห้งเป็นใช้ทิชชูแทน กำหนดเส้นทางการเดินของพนักงานที่เสี่ยง หรือเรียกกันว่า กลุ่ม วง 1 แยกห้องจุดพักเบรค และอุปกรณ์ของกินของใช้โรงอาหาร แยกส่วนออกมาจากเพื่อนที่ไม่มีความเสี่ยง เชิญขวัญ โทรแจ้งข่าวเด็กที่บริษัทเธอติดเชื้อไปยังกรกรรณ เพราะเธอนัดเขาไปทำน้ำตบอาทิตย์นี้ กร “แกได้ใกล้ชิดน้องเขาไหม?” ขวัญ “ไม่นะ อยู่คนละตึก แต่ฉันก็ได้คุยกับน้องที่อยู่วงหนึ่ง” กร “งั้นแกก็อาจจะเสี่ยง กักตัวไปเลย” อะไรกันยังไม่ป่วยก็ทำท่ารังเกียจกันแล้ว แล้วทีตัวเองเป็นผื่นคันเต็มเนื้อเต็มตัว ใครกันที่พาไปหาหมอ ขวัญ “ซื้อของมาแล้วนะแก” กร “งั้นก็มาได้เลย ชวนไอ้มดมาด้วยไหม?” ขวัญ “ชวนมันแล้ว เดี๋ยวไปรับ” เธอหมายถึงเพื่อนซี้อีกคนที่เป็นเพื่อนกันมาอย่างยาวนานเช่นกัน เอ..นี่ HR เพิ่งจะแจ้งในที่ประชุมห้ามออกนอกพื้นที่ไม่ใช่เหรอ? ยัยตัวแสบจะกล้าหาญเดินทางเข้าไปกรุงเทพเชียวหรือ นครรัตน์ “พี่ครับ เหมือนผมจะไม่สบายเลยนะครับ” ข้อความจากหนุ่มรุ่นน้องที่อยู่ๆ ก็หายไปร่วม 2 อาทิตย์ เธอคิดว่า เขาแค่อยากจะหยอกเหย้าเธอเล่นตามประสาเด็กหนุ่มนึกสนุกสนาน เบื่อแล้วก็ไปหาเพื่อนคนใหม่คุย เชิญขวัญ “มีอาการอะไรบ้างคะ” นครรัตน์ “กลางคืนมีไข้ครับ ตื่นเช้ามีเสมหะ ครั่นเนื้อ ครั่นตัวเล็กน้อย” เขากดโทรหาเธอ เพราะไม่อยากพิมพ์หรืออยากอ้อนก็สุดจะเดา นครรัตน์ “ผมติดแน่เลยครับ” เชิญขวัญ “ไปพื้นที่เสี่ยงมาเหรอคะ?” นครรัตน์ “ก็มีไปตลาดซื้อกับข้าวครับ ไม่กล้าไปอีกแล้ว วันนี้ผมก็ไลน์หาอาจารย์ปาล์ม อาจารย์ถามว่า นักศึกษาแพทย์แผนไทยมียาอะไรบ้าง? ผมก็บอกว่ามีฟ้าทะลายโจน มา 5 ราก นี่ผมว่าจะสั่ง จันทลีลามา” เชิญขวัญ “ออกไปพื้นที่เสี่ยงมาต้องอบตัวทุกครั้งนะ” นครรัตน์ “ช่วงนี้ผมไม่ค่อยอบตัวด้วยสิครับ” เชิญขวัญ “ไม่ได้นะ ถ้าพี่ไปไหนมาพี่จะอบตัวทุกครั้งเลย เราจะใช้ความร้อนในการฆ่าเชื้อที่รับมาตามเสื้อผ้า โดยไม่ตั้งใจด้วย พี่ก็เข้ากระโจมทั้งชุดที่ออกมาข้างนอกเลย มันเป็นการป้องกันนะคะ อาจารย์ก็เคยบอกแล้ว คนที่ออกพื้นที่ 2 กลุ่ม อีกกลุ่มกลับมาเขาจะอบตัวทุกครั้ง ส่วนอีกกลุ่มไม่ได้อบ กลุ่มที่อบตัวไม่ติด ส่วนอีกกลุ่มติด” นครรัตน์ “ดีนะครับ มันเป็นการป้องกันนี่เอง ทำไงดี ผมน่าจะเป็นแล้วล่ะ” น้ำเสียงดูกังวลแน่แท้ เชิญขวัญ “ถ้ามีไข้ก็เช็ดตัวนะคะ ช่วงนี้ทานอาหารอ่อนๆ ก่อน ทานยาก่อนอาหาร” นครรัตน์ “ใช่ครับ อาจารย์บอกทานก่อนอาหารตอนท้องว่าง 1 ชั่วโมง” เชิญขวัญ “แล้วมีอาการอะไรอีกมั้งคะ?” นครรัตน์ “ก็มีเจ็บคอนิดๆ ครับ กลางคืนมีไข้ ปวดเมื่อยตัว เพลียๆ ครับ ผมเป็นจริงๆ ไหมครับพี่? ไม่รู้เขาจะกังวลหรือว่าอยากจะอ้อนเธอ หน้าตาไม่น่าขี้อ้อนเท่าไหร่นะเธอ เชิญขวัญ “ก็อาจจะเป็นนะ ทานยาให้ครบโดสล่ะ” เชิญขวัญ “ทำไม เธอกลัวเหรอ? ช่วงนี้ก็บอกแม่ แยกตัวจากแม่” นครรัตน์ “กลัวสิพี่ ช่วงนี้แม่ไม่อยู่ แม่ไปอยู่สวนผมอยู่คนเดียวครับ” เอ มันชักจะยังไง? เชิญขวัญ “อยู่คนเดียวเหรอ?” ที่พูดมีนัยสำคัญอะไร เชิญขวัญ “ก็ดีแล้ว อยู่บ้าน ก็ทำความสะอาดบ้าน ของใช้ อะไรก็ทำความสะอาดด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ เธอเป็นผู้ชายจะกลัวทำไม?” นครรัตน์ “กลัวสิ ถ้าเกิดมันลงปอดล่ะพี่” ฟังจากน้ำเสียงแล้ว ก็ไม่น่าลงปอดหรอกนะ น่าจะเป็นลูกอ้อนมากกว่า เชิญขวัญ “รักษาตัวเองทัน ก็ไม่น่าลงหรอก จะกลัวทำไม?” นครรัตน์ “กลัวสิ ผมอยู่คนเดียวนะครับ” เชิญขวัญ “เธอเป็นถึงว่าที่หมอแพทย์แผนไทยนะ แถมยังเป็นผู้ชายอีก” เชิญขวัญ!!!! เชิญขวัญ “เธอ...โทรมานี่ จะสั่งเสีย หรืออ้อนพี่เหรอ?” เธอถามหนุ่มรุ่นน้อง อย่างตรงไปตรงมา นครรัตน์ “ก็อ้อนนิดๆ ล่ะครับ” นครรัตน์ “ถ้าผมเป็นอะไรไป ผมอยู่คนเดียวนะครับ” จะย้ำอย่ามีนัยยะกี่รอบกันเรื่องอยู่คนเดียวมันชักจะยังไงแล้วเชียว เชิญขวัญ “เฮ้อ ...กินยาก่อนนะ แล้วก็ดื่มน้ำเยอะๆ ไม่ทานของหวาน ของทอด ขนมกรอบ ถ้ามีไข้ก็เช็ดตัว เย็นนี้ดูอาการอีกที เดี๋ยวบอกพี่ด้วยนะ พี่จะโทรหา”
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] 
| ||||||||||||
