พบพานชายาในแปลงสมุนไพร เล่ม 1-2

by 蒔蘿, สือหลัว, หยกชมพู (Translator), 猫言斋 (Illustrator)

สำนักพิมพ์แจ่มใส มากกว่ารัก

จำนวนหน้า 394 + 392 = 786 หน้า ราคา 619 บาท

คำโปรย...

เมื่อบุตรสาวท่านแม่ทัพและมารดาถูกขับไล่

ชีวิตความเป็นอยู่ของพวกนางจึงถึงคราพลิกผันครั้งใหญ่

‘จื่ออวี๋’ที่จำต้องมาอยู่ในร่างของสตรีนางนี้

ทำทุกอย่างเพื่อให้ร่างนี้และมารดาเจ้าของร่างมีชีวิตอยู่ต่อได้

จนเมื่อนางได้พบกับ ‘เขา’ ชายหนุ่มผู้มีปมหลังบางอย่างที่ต้องปิดซ่อน

ชีวิตของนางก็คล้ายจะเปลี่ยนไปตลอดกาล...

นางต้องกลับไปอยู่จวนแม่ทัพ ต้องเผชิญหน้ากับเหล่าอนุและบุตรสาวคนอื่นๆ ของผู้เป็นพ่อ

ให้นางที่มาจากศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดต่อสู้กับฮูหยินใหญ่และพี่สาวต่างมารดาเหล่านี้ก็แล้วไปเถิด

อย่างไรเสียเล่ห์เหลี่ยมและการเห็นโลกมามากกว่าของนางก็ชนะได้อย่างไม่ต้องสงสัยอยู่แล้ว

แต่จะให้นางไปสู้รบปรบมือกับราชวงศ์เพื่อเขานั้น

นางผู้เป็นเพียงบุตรสาวอนุคนหนึ่งจะไปทำอะไรได้

เช่นนี้มิใช่ ต้องหมดหวังกับความรักในชาติภพนี้แล้วหรือไร

สวรรค์ช่างรังแกนางนัก!แต่จะอย่างไรหากไม่ได้เป็นภรรยาเพียงคนเดียวของเขา

นางก็ไม่ยอมแต่งให้เขาหรอก ไม่มีวัน!

———————— หลังอ่าน ————————

หวงฝู่จี้ vs เผยจื่ออวี๋

เรื่องนี้เป็นนิยายพล็อตเบาๆ และอินเทรนตรงที่นางเอกมาจากโลกปัจจุบัน วิญญาณไปเข้าร่างเด็กหญิงอ่อนแอในสมัยโบราณ แล้วก็ดำเนินชีวิตต่อมาในร่างนั้นจนโตขึ้นมา

ดังนั้นพวกความรู้ ความสามารถ เล่ห์เหลี่ยมอะไรต่างๆ ย่อมเหนือกว่าคนยุคนั้นทั่วๆไป นางเลยเอาตัวรอดได้สบาย

แถมยังโชคดี ที่ชีวิตในยุคปัจจุบันนางมีครอบครัวทำร้านยาสมุนไพร เลยได้ความรู้เรื่องนี้มาเยอะ เลยเอามาใช้ทำมาหาเลี้ยงตัวเองและแม่ในยุคโบราณได้

ส่วนพระเอกหวงฝู่จี้ องค์ชายสามปลอมตัวไปสืบเรื่องกบฏ แล้วเกือบโดนจับได้ บาดเจ็บหนีตายไปเจอนางเอกช่วยเอาไว้

แล้วก็เลยรักกัน แง จบ กร๊ากกกกก ทำไมจบเร็ว ... ไม่ๆๆๆๆ มันยังมีเรื่องราวประมาณว่านางเอกเป็นคนธรรมดา ไม่ใช่ลูกท่านหลานเธอก็จะไม่เหมาะจะไปแต่งกับองค์ชาย แถมนางยังไม่ยอมเป็นเมียน้อยเมียเก็บ พระเอกก็เลยต้องพยายามหาทางทำให้นางมีฐานะเท่าเทียม หรือไม่ก็หาทางให้ฮ่องเต้ยอมให้แต่งอะไรประมาณนี้

เราว่าเล่มสอง ที่มีเรื่องราวในวัง ในจวนแม่ทัพอะไรนั่นพออ่านได้นะ แต่เล่มแรกนี่เราไม่ไหวจริงๆ มันเอื่อยมาก

จุดสำคัญที่ทำให้เราอ่านไม่รอดในเรื่องนี้คือ สำนวนค่ะ มันบรรยายซ้ำไปมา มีบทพูดไปแล้วก็ยังบรรยายซ้ำอีก เรื่องนี้เคยพูดถึงไปแล้ว แป๊บๆ ย้ำอีกแล้วโดยที่ไม่จำเป็น บางฉากที่ดูไม่สำคัญไม่เห็นต้องใส่มาก็บรรยายซะละเอียด มันเลยมีน้ำเยอะ สำนวนไม่กระชับ ทำให้เราเบื่อมาก ความจริงเรื่องที่พล็อตเบาๆ แต่ถ้าสำนวนดี เราก็อ่านได้ไม่มีปัญหาเลยนะ เรื่องนี้อย่างที่บอก เพลียกับสำนวนค่ะ