ไผ่แดง by ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช

พิมพ์ปี 2522

จำนวนหน้า 355 หน้า ราคา 27 บาท

——— หลังอ่าน ———

เล่มนี้เก่ามาก เวลาอ่านต้องค่อยๆ เปิด กลัวหน้าจะหลุดออกมา เลยอ่านได้ช้าหน่อย ทั้งๆ ที่มันสนุกดีนะ

เป็นเรื่องเล่าถึงชีวิตในหมู่บ้านไผ่แดง หมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง

มีตัวละครหลักคือ

#สมภารกร่าง พระเจ้าอาวาสวัดไผ่แดง ซึ่งเป็นเหมือนศูนย์รวมจิตใจของชาวบ้าน จะเห็นได้ว่ามีเรื่องเดือดร้อนอะไรเล็กใหญ่ก็มักมาพึ่งพระ ให้สมภารกร่างช่วยเหลือกันอยู่เสมอ

#นายแกว่น แก่นกำจร อดีตเคยเป็นเพื่อนวิ่งเล่นกันมากับสมภารกร่าง แต่ปัจจุบันเป็นเหมือนผู้นำก๊วนคนหนุ่มชาวไผ่แดง

#กำนันเจิม เป็นกำนันที่ทำหน้าที่ดูแลชาวบ้านได้ดี

เรื่องมันเริ่มที่นายแกว่น แก่นกำจร มีความคิดเห็นเอนเอียงไปทางคอมมูนิสต์ เขาคอยพูดปลุกระดมชาวบ้านเล่าถึงข้อดีในความเท่าเทียมกัน ไม่มีการเอารัดเอาเปรียบจากชนชั้นขุนนาง หรือทางการ รวมถึงพระ ก็ถูกเขามองว่าเอาเปรียบชาวบ้าน

ในแต่ละบทของเนื้อเรื่อง ก็จะมีประเด็นที่มักเกิดความขัดแย้งระหว่างนายแกว่น กับสมภารกร่างหรือกำนัน ทำให้ต้องมีการถกเถียงกันขึ้น ใครจะเถียงแพ้หรือชนะ ไม่ว่าจะยกเอาเหตุผล หรือว่าแถไปจนเจ็บสีข้างยังไง สุดท้ายสมภารก็มักจะเป็นฝ่ายชนะ 5555

เอาจริงๆ พวกประเด็นการเมืองนี่เราว่าคงไม่เน้นอะไรมาก เพราะไม่ว่ายังไง ฝ่ายพระกับกำนันก็ชนะเห็นๆ

แต่สิ่งที่ผู้เขียนจงใจนำเสนอคือ การรับสิ่งใหม่ๆ แนวคิดใหม่ รวมทั้งข่าวสารต่างๆ มาแบบผิวเผินไม่ได้ศึกษาให้รู้แจ้ง แล้วนำมาตีความกันต่อๆ ไปผิดบ้างถูกบ้าง ซึ่งทำให้เกิดความเสียหายตามมา

อีกอย่างคือการที่คนกลุ่มเล็กๆ ในหมู่บ้านเล็กๆ พยายามเรียกร้องการเปลี่ยนแปลงพยายามยึดมั่นในอุดมการณ์ ในขณะที่สภาพแวดล้อมสังคมในตอนนั้นไม่เอื้ออำนวย มันก็มีความลำบากและดูเหมือนกลุ่มคนเพี้ยนๆ ที่ทำอะไรไม่เข้าท่าในสายตาคนอื่น แต่จริงๆ แล้ว พวกเขาก็ไม่ใช่คนเลวร้าย เพียงแค่เป็นคนที่คิดเห็นต่างออกไปเท่านั้น

เรื่องนี้อ่านสนุกค่ะ ไม่มีพระเอกนางเอกแต่แค่สมภารกร่างกับเกลอเก่าอย่างแกว่นมาปะทะกันนี่ก็สนุกทุกตอนค่ะ