VIETNAM @ ปิดท้ายทริปมหากาพย์เวียตนามใต้ด้วยร้าน Qnha hang ngon ที่อร่อยเกินคำบรรยาย
ตอนที่แล้วพาไปเดินหา วิหารนอร์เธอดามกลางกรุงเมืองไซง่อนซิตี้ เอาซะเหนื่อยเลย เดินวนซะรอบวิหารก่อนที่จะเดินไปถึงด้านหน้าวิหาร ด้านข้างวิหารมีอาคารเก่าแก่อยู่หลังหนึ่ง ดูจากแผนที่แล้วที่นี่คือ "Saigon Central Post Office" หรือกรมไปรณีย์กลางนั่นเอง
ไปรณีย์แห่งนี้สร้างราวๆ ศตวรรษที่ 20 โดยสถาปนิกชาวฝรั่งเศสชื่อ Gustave Eiffel ผู้ออกแบบหอไอเฟล และเทพีสันติภาพล่ะ มิน่าล่ะอาคารหลังนี้จึงเป็นอีกหนึ่งอาคารที่งดงาม ตามพวกเราเข้ามาดูด้านในกันดีกว่า
โอ้โห .. นี่ไปรณีย์เหรอเนี่ยดูเรียบหรูจังเลยอ่ะ ที่นี่นอกจากจะให้บริการด้านไปรณีย์แล้ว ยังมีร้านค้าด้านในด้วยล่ะ เรียกว่านักท่องเที่ยวเดินเข้ามาส่งไปรณีย์บัตรเสร็จก็แวะซื้อของฝากกันได้เลย
โซนตรงกลางเค้าก็จัดเป็นขายสินค้าของที่ระลึกและไปรณีย์บัตร เราก็เลือกๆ เสร็จเอาอันนี้แหละ แต่พอจับกระเป๋าตังค์อ้าวไม่มีเงินด่อง ต้องไปหาแลกอีกหันซ้ายหันขวามีที่แลกเงินในไปรณีย์พร้อมสรรพ เลยเดินไปแลกมา 100 บาทไทยได้มาเกือบ 50,000 ด่องแน่ะ
ระหว่างที่เราวุ่นวายกับการส่งไปรณีย์บัตรกลับบ้าน เพื่อนสาวก็นั่งรอกันไป ถ่ายรูปกันไป ส่วนเราก็เขียนเสร็จก็เดินไปส่งเสียค่าส่งและค่าไปรณีย์บัตรไป 25,000 ด่องล่ะ ไม่อยากจะบอกกลับมาเป็นเดือนแล้วไปรณีย์บัตรไม่รู้เดินทางไปไหน ยังไม่มาเลยล่ะ สงสัยท่าจะลืมกรอกอะไรสักอย่างแน่ๆ เลย
พอส่งไปรณีย์บัตรเสร็จพวกเราก็เดินต่อไปยังวิหารนอร์เธอดามด้านหน้า แวะถ่ายรูปกันนานพอสมควรเลยล่ะ เล่นเอาซะตัวดำเลยงานนี้ จากนั้นก็เดินต่อไปยังตลาดเบ็นถาน ตลาดของฝากกลางใจเมืองโฮจิมินท์
ที่นี่ก็เริ่มงานเข้าแล้วล่ะ จะซื้ออะไรไปฝากเพื่อนๆ ดี มองซ้ายมองขวาสินค้าเหมือนบ้านเราเด๊ะ ซื้อไปมีหวังเพื่อนบอกว่า ซื้อมาจากตลาดไทยแน่ๆ เลยอ่ะ มองไปมองมาก็มาจบที่กาแฟ เวียตนามเป็นประเทศที่ส่อออกกาแฟเป็นอันดับสองของโลกเชียวนะ
หากย้อนความกลับไปตอนที่พวกเราอยู่ดาลัด เราได้ไปถามเจ้าของร้านเฝอว่ากาแฟอะไรอร่อย เค้าแนะนำว่าให้ซื้อจุมเวียน พวกเราก็เดินเข้าร้านกาแฟเลย "มีจุมเวียน" ไหมค่ะ พ่อค้าบอกว่ามีหลายแบบเอาแบบไหนล่ะ ดูราคาแล้วก็แพงเอาเรื่องเลยนะ สนนราคาขีดล่ะ ตั้งแต่ 50,000 - 100,000 ด่องก็มีล่ะ พวกเราเลือกซื้อจุมเวียนระดับห้ามา พ่อค้าบอกว่าจุมเวียนมีถึงระดับแปดเลยล่ะ ราคาก็สูงขึ้นตามระดับ ลืมบอกไปว่าจุมเวียนที่เราเรียกกันนั่นก็คือกาแฟ G7 อันเลืองชื่อของเวียตนามเค้าล่ะ
พอได้ของฝากกันเรียบร้อยแล้ว ก็เดินต่อเพื่อหาถนนที่มีชื่อว่า Pasteur เราชอบเรียกว่าปาสเตอร์ตลอดเลย คนที่นี่เค้าอ่านปาสตัวร์กันอ่ะ เรื่องของเรื่องก็คือจะไปหาร้านอาหารอร่อยที่มีชื่อว่า "Qnha hang ngon" หรือร้านงอง งองในที่นี่แปลว่าอร่อย
เชื่อไหมว่าถามคนเวียตนามที่นี่ทุกคนรู้จักร้านนี้หมดอ่ะ เพราะพวกเราหลงก็ถามทางกันมาเรื่อยๆ คนนั้นชี้ทางนี้ คนนี้ชี้ทางนั้น สุดท้ายก็หลงอยู่พักหนึ่งแบบว่าเดินวนไปวนมาอยู่นั่นล่ะ จนมาเจออาคารสีเหลืองนี่แหละ
กว่าจะเจอเล่นเดินจนขาลากเลยล่ะ หิวก็หิวไหนดูสิที่เค้ารำลือนักว่าอร่อยมันจะอร่อยแค่ไหน พอก้าวเข้ามาในร้านเท่านั้นล่ะ แม่เจ้า.. ทำไมคนบานทุ่งขนาดนี้ล่ะ
ที่ว่างอยู่ไหน.. เต็มค่ะต้องยืนรอคิวนะคะ เอารอกันไปมาถึงที่แล้วฝันไปเถอะว่าจะกลับน่ะ เป็นไงเป็นกันวันนี้ต้องกินงองให้ได้ โชคดีมากรอสักพักหนึ่งก็มีโต๊ะว่าง เย้.. ได้กินแล้นนน
ร้านนี้เราขอยกนิ้วให้เป็นร้านอาหารที่สุดแสนจะฉลาด เพราะที่นี่รวบรวมร้านอาหารอร่อยหลากเมนูมารวมกันไว้เป็นหนึ่งเดียว แล้วอย่างนี้มันจะไม่งองได้ไงล่ะพี่น้อง เค้าจัดไว้เป็นซุ้มๆ เลยล่ะ ถ้าดูเมนูไม่รู้เรื่องก็เดินมาเลือกติ๊กได้ที่หน้าซุ้มล่ะ
มาดูเมนูของพวกเราดีกว่า เอ๊ะ dog .. กรี๊ดมีเนื้อหมาด้วยอ่ะ หลังจากที่ทุกคนดูเมนูแล้วก็มองหน้ากัน มันคืออะไรวะภาษาอังกฤษก็ไม่แข็งแรง ภาษาเวียตนามยิ่งแย่ใหญ่ เอาไงดีล่ะ
โชคดีมากมายในความฉลาดของพวกเรา เราเอาหนังสือพี่วุฒิแคทมาด้วยนี่หว่า จิ้มเอาตามรูปในหนังสือดีกว่า เรียกว่าเปิดหนังสือที่ถือมาแล้วชี้รูปให้พนักงานดู เอานี่เอานี่ จนครบเมนู ไม่สิเรียกว่าชี้หมดทุกรูปในหนังสือที่เค้าแนะนำเลยดีกว่า แหม..เดินถือหนังสือมาตั้งห้าวันมีประโยชน์โครตๆ ก็ตอนนี้แหละ มาดูสิ่งที่พวกเราจิ้มๆ กันดีกว่า
เริ่มจากขนมเบื้องญวณห่อไข่แผ่นใหญ่มาก รสชาติอร่อยมากมายอ่ะ ต่อด้วยเมนูถัดไปไม่รู้ว่าชื่ออะไรเหมือนหมูปิ้งอ่ะ อันนี้ก็งองเหลือหลาย
อาหารที่นี่เค้าเน้นผักสดเป็นส่วนใหญ่ ผักของเค้าต้องบอกว่าสดและกรอบมากมายล่ะ คือไม่เหม็นเขียวเหมือนบ้านเราไง แบบอารมณ์ผักปลอดสารพิษประมาณนั่นล่ะ
ตามมาด้วยซุปอะไรสักอย่างอ่ะเรียกไม่ถูก แต่รสชาติสุดยอดมากมาย อันนี้น่าจะชื่อ Banh Canh Cua อ่ะ เพราะเป็นรายการเดียวพวกเราขอเบิ้ลสอง กินกันเรียบแทบไม่เหลือน้ำเลยล่ะ
ต่อมาตามด้วยปอเปี๊ยะสไตล์เวีตมนามเน้นผักเป็นหลัก อร่อยดีนะ เมื่อทุกอย่างเริ่มราบเรียบก็มองหน้ากันเอาอะไรอีกไหมล่ะ มองโต๊ะซ้ายมองโต๊ะขวา เพราะหนังสือใช้ไม่ได้แล้วจิ้มหมดทุกอย่างแล้วที่ว่าอร่อย ก็เลยสั่งแบบโต๊ะนั้นอ่ะ เด็กก็เดินไปดูแล้วสั่งให้ล่ะ พนักงานที่นี่บริการดีมากๆ เลยนะ ยิ้มแย้มแจ่มใสดีอ่ะ
มาแล้วข้าวเกรียบออกแนวเหมือนข้าวยำอ่ะ อร่อยดีนะ แต่กินมากๆ ชักเริ่มแน่นแฮะ แบบว่าหิวก็สั่งกันแหลกเลยไง และตบท้ายด้วยข้าวเหนียวไก่ย่าง ที่คุณพี่กี้อยากกิน
ไก่เค้าเนื้อนุ่มอร่อย ข้าวเหนียวก็นิ่มไม่แข็งเลยล่ะ คืออารมณ์เหมือนข้าวเหนียวใหม่ทางภาคเหนือบ้านเราอ่ะ โอ้ย .. อิ่มจะแย่ เช็คบิลเลยจ้า ..
ทั้งหมดทั้งมวลก็ราคา 368,000 ด่องหรือคิดเป็นเงินไทยก็ 736 บาท คุ้มมากมายเมื่อเทียบกับความอร่อย งองสมคำเล่าลือ ขอบอกว่าใครมาโฮจิมินท์ไม่มากินร้านนี้ ถือว่ามาไม่ถึงโฮจิมินท์นะ ด้วยความที่ขากลับอิ่มไงเลยเรียกแท็กซี่หน้าร้านกลับยังที่พักคือคิมคอย 211
พอเข้าห้องได้อยากจะนอนจะแย่ แต่นอนไม่ได้ล่ะต้องคืนห้องแล้วน้ำก็ไม่ได้อาบโชคดีนะอาบตอนมากันแล้ว ไม่อยากจะบอกว่าห้องสบายมากมายอ่ะ พอเก็บของกันเสร็จก็เรียกแท็กซี่มาสนามบิน
ชอบแท็กซี่ที่นี่จังอ่ะ คันใหญ่ดีจัง จากที่พักมาสนามบินไกลเหมือนกันนะ แต่ก็ดีที่ได้ชมวิวเหมือนซิตี้ทัวร์เลยล่ะ เพราะบางช่วงรถก็ติดอยู่บ้างเหมือนกัน มาถึงสนามบินราวสี่โมง ก็เดินไปแลกตังค์แล้วก็นั่งรถเข้า Gate
มาแล้วเครื่องบินที่จะพาเรากลับบ้านวันนี้ จากเวียตนามใต้นครโฮจิมินท์มากรุงเทพฯ ใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงเอง แล้วเครื่องก็ทยานขึ้นฟ้าอำลานครโฮจิมินท์
แล้วทริปแห่งความสนุกก็จบลงไปพร้อมปพร้อมกับความประทับใจไม่ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมทริปสุดลุย ไปไหนไปกันไม่มีบ่น การเดินทางที่สุดจะโหดหากเพื่อนๆ ที่ติดตามอ่านทุกตอนก็จะทราบว่า ทริปนี้เหนื่อยได้อีกอ่ะ แต่ก็เป็นสีสันหนึ่งของชีวิต ค่าใช้จ่ายตลอดทริปก็ตกคนละ 3200 บาท ค่าตั๋วเครื่องบินคนละ 2500 บาท
สรุปก็คนละไม่เกินหกพันบาทเองล่ะ กับการได้เปิดประตูก้าวเท้าออกจากบ้านมาเก็บเกี่ยวประสบการณ์ในนครโฮจิมินท์ มุยเน่ และดาลัด เมืองยอดฮิตของเวียตนามใต้ .. ขอบคุณแอร์เอเซียที่ทำให้คนธรรมดาอย่างเรามีสิทธ์ก้าวเท้าโกอินเตอร์กะเค้าเหมือนกัน
.. แล้วพบกันใหม่ทริปหน้าสวัสดีมาเลเซียนะคะ ..
| Create Date : 11 สิงหาคม 2553 |
| Last Update : 11 สิงหาคม 2553 1:15:05 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 4358 Pageviews. |
|
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [
