นิยายรักหลากหลายแนว by ไตรติมา
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
เพื่อนรักปรารถนา Chapter 22 เจ้ากรรมนายเวร by ไตรติมา “เธอเคยพูดจะไม่เก็บความสาวไว้ให้เขาคนนั้นถ้าเธอจะเสียมันไปขอให้ฉันได้ไหม ฉันคือเพื่อนที่เธอวางใจได้ไปตลอดกาลจะไม่ทำให้เธอเสียใจเหมือนเขาคนนั้น เขาเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อส่วนเธอมีเพื่อนหญิงที่ถูกใจหลงรัก ลังเลเรื่องรักกับเพศไหน  นิยายไบเซ็กชวลเกย์ รักสามเส้า [หญิงxชาย & ชายxชาย] Chapter 22 เจ้ากรรมนายเวร..........ศัตรูของจีราสร้างเรื่องรบกวนให้ทางบ้านใหญ่ของจีราต้องเดือดร้อน ตอนสายบิดาของเขาโทรเข้ามือถือ “แกจะไปโรงพักไหมจีรา” “ไม่นี่ผมไม่มีเรื่องอะไรกับตำรวจ ผมจะไปทำไม” “ชวัลโทรเข้าบ้านใหญ่บอกว่าแกไปยิงยางรถของมันระเบิดทั้งสองล้อจะเรียกค่าเสียหายหลายแสน ไม่อย่างนั้นจะแจ้งตำรวจข้อหาหนักกับแก ...เจตนาฆ่า” “ก็ให้มันแจ้งความไปสิ ผมไม่สน ผมไม่คิดจะฆ่ามันสักหน่อยแค่บันดาลโทสะ บ้านเรามีทนายสู้ความกลัวอะไรพ่อ” “บ้านเราตระกูลนักการเมือง พ่อไม่อยากให้ลูกพ่อเสียประวัติต้องคดีอะไรทั้งนั้น เอาล่ะงานนี้พ่อจะเคลียร์ให้แกเอง” บิดาวางสายไป จีราสีหน้าเครียดจนชยากับคาคบต้องถามด้วยความห่วงใย “มีเรื่องอะไรครับจีรา” “นั่นสิมีอะไรกับตำรวจ” “ศัตรูเก่าเมื่อคืนที่ฉันยิงยางรถมันโทรมาหาเรื่องไถเงินมั้ง มันคงนึกว่าฉันอยู่บ้านใหญ่ของพ่อ สงสัยยังไม่รู้จักที่นี่ ช่างมันเถอะฉันไม่อยากเจอมัน พ่อฉันจะเคลียร์ให้ พวกเราไม่ต้องห่วงหรอก” หลังจากนั้นจีราชวนชยากับคาคบและพาพวกบอดี้การ์ดทั้งสี่คนไปยังบ้านใหญ่ ..........บ้านเหมันตรา ชนิดาได้ชื่นชมบุตรชายคนเล็กหลังจากไม่ได้เจอหน้ากันมานานหลายวัน “ยินดีต้อนรับกลับบ้านจ้าลูกชายแม่ หนูชยาด้วยไม่เจอกันนานเลยนะจ๊ะ” ชนิดาให้ความเอ็นดูผู้อ่อนวัยมือหนึ่งโอบไหล่บุตรชาย อีกมือจับไหล่ชยาที่ยกมือไหว้ทำความเคารพผู้ใหญ่ พร้อมกันนั้นคาคบยกมือไหว้ตามธรรมเนียมไทยเช่นเดียวกัน “หวัดดีจ้าคาคบ” ผู้ใหญ่พยักหน้ารับกับคาคบผู้อยู่ในกลุ่มเพื่อนของบุตรชาย เคยคุ้นหน้ากันมาแล้วทั้งนั้น จีราโอบกอดรอบเอวไม่อ้วนไม่ผอมของมารดาและกล่าวอ้อนคำหวาน “คิดถึงแม่จัง” พร้อมกับหอมแก้มแม่สองข้างทั้งซ้ายขวา ทำให้คนเป็นแม่ปลื้มอกปลื้มใจ โอบกอดบุตรชายแน่น ก่อนจะมองพินิจวงหน้า “ไปทำอะไรมาหน้าตาลูกชายแม่ถึงดูหล่อขึ้นผิดหูผิดตาอย่างนี้” “เพราะคาคบครับ เขาช่วยดูแลเป็นสไตลิสต์ส่วนตัวให้ผม แม่ว่าคาคบดูหล่อกว่าแต่ก่อนไหม” ชนิดาปราดสายตามามองคาคบอย่างพินิจแล้วต้องชื่นชม “แม่ก็ว่าคาคบวันนี้ไม่เหมือนวันก่อน หล่อแบบหวานๆ นะ” “ให้มาเป็นพรีเซ็นเตอร์เครื่องเพชรให้ร้านของแม่ไหมครับ ลงโฆษณาในเน็ตเพื่อยอดสั่งซื้อจะได้เพิ่มขึ้น” จีราบอกกับมารดาซึ่งรับฟังอยู่ยังไม่พูดอะไร “แม่ฉันมีร้านเครื่องเพชรเล็กๆ เป็นโชว์รูมในห้างแถวสาธร นายไปทำงานให้แม่ฉันไหม เวลาต่างชาติสั่งซื้อเครื่องเพชรนายช่วยรับออร์เดอร์ได้อยู่แล้ว นายเก่งภาษาอังกฤษนี่” “แต่ฉันมีงานทำแล้ว” “ฉันบอกแมกซิมลากิจไม่มีกำหนดให้นาย แต่ฉันว่านายน่าจะลาออกมากกว่าและมาขายเครื่องเพชรทางเน็ตกับแม่ฉัน” “เอาเลยพี่คบ ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินเดือนมากกว่าทำงานอยู่กับแมกซิมอีกมั้ง” ชยารีบสนับสนุนความคิดของจีรา เพราะอยากได้ตัวคนที่เธอรักมาอยู่ใกล้เช่นกัน “ให้คาคบลองไปคิดดูก่อนนะ” ชนิดาพูดกับคาคบแล้วหันมาหาบุตรชายตน “คืนนี้กลับมานอนบ้านแม่นะจีรา แม่จะได้ให้เขาเตรียมอาหารไว้ให้ ชยากับคาคบด้วยคืนนี้ค้างที่นี่กันนะ” ในเมื่อเจ้าของบ้านเอ่ยชวนย่อมไม่มีใครปฏิเสธ ทุกคนร่วมทานอาหารกลางวันด้วยกัน รอเวลาบิดากลับจากจัดการธุระเรื่องคดีความของจีรา ..........สกลกลับมาถึงบ้านใหญ่ของตระกูลเหมันตราเวลาเกือบบ่ายสองโมง นั่งพักร้อนตากแอร์ในห้องรับแขก จีรา ชยา คาคบและภรรยาประมุขของบ้านนั่งรอฟังสถานการณ์ที่ผ่านมา “มันโยกโย้หาว่าพ่อเคยไปยิงพ่อมันตาย พูดโน่นพูดนี่พวกเด็กเกิดทีหลังไม่รู้เรื่องอะไร” สกลมองหน้าชนิดาเมื่อกล่าวถึงเรื่องราวนั้น “สุดท้ายมันก็ไถเงินนั่นล่ะจะเอาห้าหกแสน ต่อรองกันไปต่อรองกันมาเลยเหลือจ่ายห้าแสน แล้วมันจะไม่แจ้งความดำเนินคดีจีรา” “มากมายเกินไปแล้ว ล้อแมกซ์รถมันสองข้างรวมกันไปทำมาอย่างมากแค่แสนนึงมั้ง” “ช่างมันเถอะ ถือว่าให้มันจบเรื่องกันไป” จีราไม่เคยใส่ใจศัตรูไม่ผูกจิตคิดอาฆาตพยาบาทจองเวร เมื่อมีเรื่องต้องต่อสู้กันก็ตอบโต้ไปในขณะนั้น หลังจากนั้นไม่เคยเก็บเอามาเป็นอารมณ์ ไม่คิดติดตามล้างผลาญ ..........ศัตรูของจีรากลับคิดตรงข้ามกับเขา ขณะกำลังสำราญอยู่กับคาคบในห้องร้องคาราโอเกะอย่างสนุกสนาน มือถือได้ดังขึ้นจีราเห็นชื่อโชว์หน้าจอก็รู้แล้วว่าศัตรูจะหาเรื่อง คิดว่าถ้าไม่ยอมรับสายแล้วจะไม่มีเรื่องหรือ? ไม่มีทาง ถ้าคนมันจ้องจะหาเรื่องย่อมมีเรื่องได้ และอาจจะมีเรื่องโดยไม่รู้ตัวเพราะไม่ได้พูดคุยกันก่อนนี่ล่ะ เพราะคิดได้จึงต้องพูดกับศัตรู “มีอะไรทำไมต้องโทรมาวะ ไม่อยากคุยด้วยโว้ย” “มึงอยู่ไหนกำลังทำอะไรอยู่” “เรื่องของกู ไม่ใช่เพื่อนซี้ไม่ใช่เมียอย่าถาม ...รำคาญ” “มึงมันไม่เคยเดือดร้อนเรื่องอะไรเลย เรื่องมึงยิงรถกูพ่อมึงก็มาเคลียร์ให้ มึงอยู่ดีมีสุขสาวกรี๊ดน่าหมั่นไส้ กูทนไม่ได้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว” “มึงได้เงินจากพ่อกูไปเกินราคาล้อรถมึงหลายเท่า มึงยังจะเอาอะไรอีก” “มันยังไม่สะใจ ทนเห็นมึงลอยหน้าลอยตาอยู่อย่างมีความสุขไม่ได้ว่ะ กูอยากตื้บมึง” “จะเอาเรื่องให้ได้ว่างั้นเถอะ แต่กูไม่เห็นจำเป็นต้องไปให้มึงตื้บเลย” “ถ้าถึงไม่มากูจะไปหาถึงบ้านใหม่มึงที่ตลิ่งชัน คงรู้นะว่าจะมีของฝากติดมือไปด้วยประเภทระเบิด บ้านพังไม่รู้ด้วยบอกล่วงหน้าไว้ก่อน” “ไอ้ชวัลมึงกล้า?” อีกฝ่ายวางสายทันทีไม่มีคำตอบ ถึงคาคบจะไม่ได้ยินคนที่โทรมาว่าพูดอะไร แต่เขาอยู่ข้างๆ จีราย่อมต้องถาม จีรารู้ว่าคาคบจะถามเขาโบกมือห้ามไว้ก่อน ขณะกดมือถือโทรกลับไปหาศัตรู “มึงจะเอาไงกะกู” “มาคนเดียวไม่ต้องพาบอดี้การ์ดมา ที่สนามแข่งรถ” หลังจากนั้นชวัลบอกสถานที่สนามแข่งรถดังกล่าวคือถนนทางหลวง กลางดึกที่มีนัดแข่งซิ่งรถระหว่างพวกแก๊งวัยรุ่น “อย่าไปเลยจีรา ถึงไม่ตายแต่อาจจะบาดเจ็บหนัก อย่าเสี่ยงดีกว่า” คาคบห้ามอย่างเป็นห่วงด้วยความหวังดี “ไม่ไปไม่ได้ พวกมันจะมาปาระเบิดบ้านที่ตลิ่งชันนะสิ ฉันต้องปกป้องคุ้มครองทุกคนที่อาศัยในบ้านให้ได้ในฐานะประมุขของบ้าน ถ้าฉันไม่มีบารมี คุ้มครองคนในบ้านของตัวเองไม่ได้ ต่อไปฉันจะเป็นใหญ่ให้คนนับถือไว้วางใจได้ยังไง” “ผมเป็นลูกผู้ชายจะปล่อยให้คนอื่นคอยปกป้องคุ้มครองอยู่ได้ยังไง ผมจะไปด้วยช่วยต่อสู้กับพวกนั้น” “แต่มันให้ฉันไปคนเดียว” “มันแค่ไม่ให้บอดี้การ์ดไปด้วย ผมไม่ใช่บอดี้การ์ด ผมไปได้” “ตกลง” จีรายอมให้คาคบเคียงข้างไปกับเขา จึงยกมือตั้งขึ้นให้คาคบได้จับมือรวมพลังกัน ไม่ว่าหนทางข้างหน้าจะอันตรายเพียงไหน หากมีเพื่อนร่วมทางฝ่าฟันไปด้วยกันย่อมดีกว่าตัวคนเดียว จีรายอมรับในความมีน้ำใจจากคาคบ และต่อท้ายด้วยบทสรุปเพื่อความอุ่นใจ “อืม... พวกมันไม่ได้ห้ามพกปืน ฉันจะพกติดตัวไปด้วย” ..........กลางดึกประมาณเที่ยงคืน “นี่พี่บอดี้การ์ดรู้ไหมพี่จีรากับพี่คบถอยรถไปไหนกันดึกๆ ดื่นๆ” ชยาหญิงสาวผู้ไม่รู้เรื่องอะไรไม่มีใครปริปากบอกเธอ แต่เพราะความอยากรู้เลยเอ่ยถาม เพราะเห็นว่าไม่ปกติที่จีราไม่พาบอดี้การ์ดไปด้วย “เอ่อ...” บอดี้การ์ดของจีราอึกอักก่อนจะตอบ แต่นึกขึ้นได้ว่าเจ้านายไม่ได้สั่งห้ามพูด “มีนัดกับไอ้ชวัลครับ มันท้าคุณจีราให้ออกไปสู้กับพวกมัน” “แล้วทำไมพวกพี่บอดี้การ์ดถึงอยู่กันครบสี่คนไม่ตามไปคุ้มกันล่ะ” “คุณจีราบอกพวกผมไม่ต้องไปเพราะพวกมันให้คุณจีราไปคนเดียว แต่ไม่เป็นไรคุณคาคบขออาสาตามไปด้วยแล้วครับ” คำตอบนั้นราวกับว่าคาคบจะเป็นพระเอกขี่ม้าขาวไปช่วยให้จีรารอดปลอดภัย และนั่นล่ะที่เธอห่วงใยเหลือใจจะกล่าว เพราะทั้งสองหนุ่มนั้นอาจตกอยู่ในอันตรายทั้งคู่ก็เป็นได้ “หน้าที่ของบอดี้การ์ดต้องคอยคุ้มครองปกป้องเจ้านาย ไม่ใช่คนรับใช้ทั่วไปนะจะได้รอรับคำสั่งท่าเดียว ถ้าพี่จีราเกิดถึงเป็นถึงตายต้องไปนอนไม่รู้สติในโรงพยาบาล ถามหน่อยใครจะจ่ายเงินเดือนพวกพี่สี่คน” “เออ... จริงของคุณชยา” พวกบอดี้การ์ดทั้งสี่คนหันมองหน้ากันไปมาเป็นเชิงหารือกัน “อย่าหาว่าฉันยุ่งเลยนะ พี่บอดี้การ์ดช่วยตามไปดูพี่จีรากะพี่คาคบด่วนเลย และเตรียมแจ้งตำรวจในท้องที่ด้วย เกิดเหตุอะไรจะได้มาช่วยทัน” ..........ขณะเดียวกัน สถานที่แข่งขันซิ่งรถชั่วคราวริมถนนหลวง นี่คือที่นัดหมายรวมแหล่งชุมนุมของอาชญากรรมในหลายรูปแบบ มีการติดต่อซื้อขายของเถื่อนทั้งยาเสพติดและอาวุธปืนเถื่อน ตลอดจนเซ็กส์ทั้งหญิงชายขายบริการหรือผู้หญิงที่แค่รักสนุกมาร่วมสังสรรค์ปาร์ตี้ด้วย จีราขับรถกระบะมา ไม่ใช้รถหรูเพราะกะจะมามีเรื่องไม่อยากให้รถสวยต้องพลอยซวยด้วยความเสียหาย ชวัลทักทายแขกผู้ไม่ได้รับเชิญรุ่นน้องหน้าตาดีที่ขึ้นชื่อสมัยเคยเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน ใครก็รู้ว่าหนุ่มคนนี้สำอางนักรักสวยรักงามนำแฟชั่นชายเป็นที่หมายปองของสาวๆ ไปทั่ว “มีคาคบมาด้วยไม่ช่วยอะไร เดี๋ยวหน้าหล่อๆ มันจะจะเสียโฉมซะเปล่านา ถอยไปยืนดูกะพวกสาวๆ ดีกว่ามั้งไอ้น้อง” ถือเป็นคำสบประมาท ลูกผู้ชายอย่างคาคบยอมไม่ได้ “ฉันมาช่วยจีรา ยังไงฉันก็จะสู้ไม่ถอย” “ไม่รู้แกจะจองเวรจองกรรมอะไรกับคนหล่ออย่างพวกเรา ดูแกก่อกวนเหลือเกิน มันคันมากจนอยู่เฉยไม่ได้เลยรึไง อย่างว่าล่ะนะคนมันไม่หล่อหน้าก็กลมเหมือนซาลาเปาตัวขาวแต่หน้าตาสกปรกคบไม่ได้ ไว้พุงทั้งที่ตัวเตี้ยเหมือนตอม่อแถมไว้หนวดเครา สาวที่ไหนจะอยากแล ฮะ ฮะ ฮะ...” จีราแกล้งพูดยั่วโมโหบวกกับหัวเราะกวนประสาทศัตรู ไม่อยากเสียเวลาช้านานกับพวกอันธพาล อยากจัดการให้จบเรื่องโดยไว และจากปากคำสำนวนกวนใจนั่นได้เห็นผลทันตา ชวัลโมโหหนวดกระตุก พลางยิ้มเยาะสองหนุ่มหล่อ “ได้แต่หล่อไปวันๆ แค่นั้นแหละ เดี๋ยวได้สอยดาวคลานกลับบ้านไม่ถูก กูจะให้โอกาสพวกมึงต่อสู้ในเชือกที่ล้อมสี่เหลี่ยม มวยอะไรก็ได้ แต่ต้องสองต่อสี่” จีรากับคาคบได้เปรียบส่วนสูง ไม่มีชายใดตัวสูงเท่าแต่ละคนล้วนส่วนสูงประมาณ 170 เซนติเมตร แต่สองหนุ่มกลับเสียเปรียบเรื่องน้ำหนัก เพราะพวกศัตรูทุกคนล้วนล่ำน้ำหนักเกิน 70 กว่ากิโลกรัมกันไปไกล ชวัลร่วมการต่อสู้เข้ามาในวงเชือกล้อมพร้อมกับเพื่อนอีกสามคน ในขณะที่จีรากับคาคบเตรียมตั้งรับ พวกวัยรุ่นหนุ่มสาวที่มาร่วมดูการแข่งรถถือว่าเป็นของแถมได้ดูเกมการต่อสู้แบบมวยหมู่ไปด้วย ต่างส่งเสียงเชียร์ดังลั่น “ย้ากกก...” ชวัลอยากถีบจีรามานาน เงื้อง่ามาแต่ไกลเขาไม่ใช่พวกนักกีฬาฝึกซ้อมสม่ำเสมอ หากแต่เป็นนักเลงอันธพาลความว่องไวจึงไม่เทียบเท่าอีกฝ่าย กลายเป็นถีบอากาศว่างเปล่าเมื่อคู่ต่อสู้หลบหลีกได้อย่างว่องไว จีราชอบออกกำลังกายสม่ำเสมอชอบเล่นกีฬา สายตาว่องไวร่างกายยืดหยุ่นกล้ามเนื้อทุกส่วนกระชับกระฉับกระเฉง การหลบหลีกหมัดเท้าเข่าศอกของฝ่ายศัตรูทำได้ง่ายสบายมาก ส่วนคาคบเพิ่งเล่นกล้ามฝึกกล้ามเนื้อออกกำลังกายมาจนอยู่ตัว กับกีฬาปีนเขาที่ถนัด มันสามารถนำมาใช้ในการต่อสู้ปล้ำกันด้วยเรี่ยวแรงเหนียวแน่นเหนี่ยวรั้งกอดรัดไล่พันแขนไขว้ขาขัดเข่าคู่ต่อสู้ไม่ต่างกับนักมวยไทยบนสังเวียน ทำให้คู่ต่อสู้จะชกต่อยเตะไม่สะดวก ไม่นานคาคบสามารถน็อกคู่ต่อสู้ได้ด้วยการลงเข่าแรงๆ ซ้ำสองสามที คู่ต่อสู้ลงไปนอนจุกลุกไม่ขึ้น ส่วนคู่ต่อสู้อีกคนคาคบจัดการเสยปลายคางด้วยหมัดให้ฝ่ายนั้นหน้าหงายแล้วถีบจนล้ม ก่อนจะเหยียบกระทืบซ้ำบนยอดอก คู่ต่อสู้คนที่สองเลยต้องน็อกลงไปนอนตามเพื่อน ส่วนจีรากับชวัลเตะกันไปมา แต่ความไวกว่าของจีราทำให้เตะตัดกำลังชวัลได้มากกว่า ชวัลเลยพลาดท่าโดนลูกถีบล้มกลิ้งลงไปนอน จีราได้เหยียบซ้ำอย่างว่องไวไม่รอช้า ส่วนอีกคนที่เหลือโดนจีรากับคาคบรุมกินโต๊ะด้วยการอัดเข่าเข้าด้านหน้า ส่วนคาคบอัดเข่าเข้ากลางหลัง พวกศัตรูคนสุดท้ายจุกเจ็บที่ถูกอัดแน่นทั้งด้านหน้าด้านหลังทำให้ย่อเข่าล้มลงบนพื้นดิน จีรากับคาคบโผเข้ากอดกันต่างดีใจที่เป็นฝ่ายชนะด้วยกัน พากันออกมาจากวงในเส้นเชือก “ไอ้ชวัลทีนี้ก็รู้ผลแพ้ชนะกันแล้ว พวกมึงแพ้ มึงต้องเลิกยุ่งเกี่ยวกับพวกกูอย่างผู้มีน้ำใจนักกีฬา” “แค่ก แค่ก...” ชวัลไอจุกจนกระอัก ไม่สะดวกจะพูดโต้ตอบอยู่ครู่หนึ่งถึงได้เอ่ยออกมาได้ว่า “กูไม่ยอมแพ้โว้ย เฮ้ยพวกเรารุมสะกรัมมันสองคน ถ้าพวกมันไม่คลานกลับบ้านไม่ปล่อยพวกมันไป” สิ้นเสียงสั่งจากชวัล พรรคพวกที่เหลืออยู่กรูกันเข้ามากลุ้มรุมทำร้ายจีรากับคาคบไม่รู้ใครเป็นใครให้มั่วไปหมด วัยรุ่นและพวกสาวๆ ผู้ไม่เกี่ยวข้องร้องเสียงหลงตกใจ แตกกระเจิงหนีกันไปอยู่ห่างคนละทิศละทาง จีรากับคาคบได้รับบาดเจ็บได้แผลกันคนละแผลสองแผล และแล้วเสียงรถตำรวจทางหลวงเปิดหวอดังลั่นถนน พวกกลุ่มวัยรุ่นต่างพากันหนีเอาตัวรอด เพราะต่างรู้ตัวดีอยู่แล้วว่าการนัดชุมนุมซิ่งรถกันนั้นผิดกฎหมายไม่มีใครเหลือรอตำรวจ แม้แต่พวกของชวัลยังแยกย้ายแตกกระจายกันไปคนทางสองทาง จีรากับคาคบหนีขึ้นรถกระบะขับออกจากสถานที่เกิดเหตุในฉับพลันทันที ..........จีราขับรถกระบะหนีตำรวจไปไกล เลี้ยวเข้าซอยที่มีต้นหญ้าป่าเปลี่ยวจนลึกก่อนถึงสะพานข้ามคลองที่ไหนสักแห่ง ถึงได้จอดรถเพื่อพักเหนื่อย ครู่หนึ่งจึงเห็นมีรถขับตามเข้ามา พร้อมเสียงมือถือดังขึ้น “คุณจีราพวกผมมาคอยคุ้มกันแล้วครับ” เมื่อมองดูรถคันนั้นเป็นรถยนต์ส่วนตัวสีเทาเห็นทะเบียนรถจึงรู้ว่าเป็นรถของพวกบอดี้ของตนเอง เฮ้อ... ถอนหายใจได้โล่งอก ออกนอกรถแล้วเดินขึ้นไปยืนบนสะพานกว้างท่ามกลางความโล่งและแสงจันทร์สาดส่องลงมาต้องผิวพรรณขาวผุดผ่อง จีราแหงนหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำคืน สูดอากาศอย่างลึกเข้าเต็มปอด คาคบเดินตามมาหยุดยืนมองแล้วยิ้มให้ “ได้แผลกันมาจนได้ จีราแก้มเป็นรอยช้ำเลย” “นายก็เหมือนกันปากห้อเลือด คงปากแตกข้างในใช่ไหมล่ะ” คนเจ็บมุมปากงอนิ้วชี้ขึ้นสัมผัสกลีบปากตนเบาๆ “ใช่จริงๆ ด้วยปากแตก” “นายนี่เหมือนอากาศนะ” จีรากล่าวอย่างนั้นแล้วหันหน้ามายิ้มให้จางๆ ได้ยินอย่างนั้นแล้วคาคบให้เข้าใจไปว่าตนเป็นคนไร้ค่าความหมายไม่ได้เรื่องราวอะไรเลยกระมังในสายตาของลูกผู้มีบารมีทางการเมือง “นั่นสิอากาศว่างเปล่าไม่มีค่าอะไร” “ไม่ใช่ นายเหมือนอากาศล้อมรอบตัวฉัน ไม่เคยมองมาก่อนแต่เป็นอากาศที่ฉันหายใจเข้าไป นายมีค่ากับฉันเหมือนลมหายใจ” อึ้ง... ‘ผู้ชายคนนั้นกำลังบอกว่าเรามีความสำคัญเหมือนลมหายใจของเขาอย่างนั้นหรือ’ คาคบไม่คาดคิดกับถ้อยคำในความหมายของจีรา ใช่... มันซึ้ง อ้อมกอดจากด้านหลังโอบล้อมรอบกายผู้ชายด้วยกัน คาคบซบปลายคางลงกับบ่าของจีรา “ขอบคุณที่นายช่วยอยู่เคียงข้างฉันเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายด้วยกัน” เป็นคำขอบคุณออกจากปากจีราและมือทั้งสองทาบทับเกาะกุมกับมือทั้งสองของคาคบที่โอบกอดรอบกายผู้ชายด้วยกัน “ผมต้องปกป้องคนที่ผมรักและตัวเองด้วย” คำพูดที่พูดไปนั้นในใจคาคบหมายถึงชยากับตัวของเขาเอง แต่กลับนึกไม่ถึงว่ายังมีอีกคนที่ควรค่า... “ฉันรักนาย” เสียงใสกังวานกล่าวถ้อยคำก้องเข้าไปถึงโสตสำนึกของคาคบ ผู้ชายจะไม่มีใครบอกรักกันอย่างหวานแหววนักแม้เป็นเพื่อนรักกัน จะรู้ใจกันเองโดยไม่ต้องเอ่ยปาก แม้ชยาคนที่เขารักทั้งรู้ว่าเธอรักเขา เธอยังอายเกินกว่าจะกล่าวถ้อยคำรำพันรักนั้นกับเขา ไม่ว่าคำบอกรักจากปากจีราจะหมายถึงอะไร ในหัวใจของคาคบได้รับถ้อยคำนั้นมาเก็บไว้ปลื้มเปรมใจยิ่งล้น .
|
สมาชิกหมายเลข 2795671
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] นามปากกา... ไตรติมา เขียนนิยายหลากหลายแนว รักหญิงชาย วาย Yaoi LGBTQ ผี แฟนตาซี Sci-fi ดราม่า คอมเมดี้ ฯลฯ
Group Blog All Blog
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
