• 2024 coffee & everything in between
• 2023 sip coffee in my own mug
• 2022 just live my life
• 2021 got to let grow
• 2020 blossom in its own time
• 2019 delicate jottings
• 2018 at a time i was sure
• 2017 to live life completely
• 2016 wrapped around petals
• 2015 a little bit bitter
• 2014 keep flowers bloom!
• 2013 cup of coffee on table
• 2012 beginning of next level

เราต่างเข้าใจในแบบของตัวเอง อักษรตัวหนาในหน้า ... [07] เมื่อลืมตาตื่น โลกยังคงเป็นไป [20] ทุก ๆ วันมีใครบางคนหายไป [26] เป็นปกติเหมือนหลายสิบปีก่อน [27] ไม่มีอะไรเลวร้ายกว่านี้ [32] เราเอนกายลงนอนอีกครั้ง : : มาจากในหน้าหนังสือเล่มนี้ หนก่อนหนล่าสุดที่ไปสปา เจอ 2 หญิงอาร์มีเนี่ยน เอามือถือเข้าไปในห้องออนเซ็น เลยบอกพนักงาน ที่ก็เดินไปเตือน หญิง 1 ในนั้นหันมาถาม ยูเป็นคนบอกเหรอ ตอบว่า ใช่ เพราะมันผิดกฎ และมีป้ายประกาศอยู่ ชี้ไปให้ดู หญิงคนนั้นถามว่า ยูเป็นประธานของที่นี่เหรอ ตอบว่า เปล่า เป็นคนมาใช้บริการธรรมดา ๆ คนหนึ่ง หญิงคนนั้นบอก ชั้นก็เป็นเช่นนั้น ตอบว่า นั่นสิ ดังนั้น เราควรเคารพกฎกติกา นางสะบัดหน้าพรืดด้วยความโกรธ แต่ฉันส่งยิ้มกลับไปให้ .... วันที่ไปเดินดูงานของจอร์เจีย โอคีฟ ที่มิวเซียมศิลปะของซานดิเอโก หลังจ่ายค่าบัตรคนละ 30 เหรียญ ก็เดินอยู่ 2 ชั่วโมง ก่อนกลับ เจอคนชั้น 2 เดินไปชูมือถือออกมากดถ่าย กลางโถงหลัก เพื่อถ่ายรูปคนที่ยืนชั้นล่าง ได้ยินเจ้าหน้าที่ในชุดดำบอกว่า ห้ามชูมือถือออกไปถ่ายรูปกลางอากาศ เพราะหากร่วงหล่นลงไป สัญญาณกันขโมยจะดัง และตำรวจจะมาทันที คนที่ถือมือถือ กล่าวว่า ขอบคุณที่ตักเตือน และเดินต่อไป ฉันยืนมองกับเพื่อน แล้วยิ้มให้กัน พอกลับถึงบ้าน เพื่อนถามว่า ค่าใช้จ่ายทั้งหมดเท่าไหร่ บอกเพื่อนว่า เดี๋ยวส่งให้นะ กดหน้าจอของบัตรเครดิตให้เพื่อนรวมยอด เพื่อบอกว่า ออกมาทั้งสิ้น 600 เหรียญ ค่าโรงแรม ค่ากิน ค่าชากาแฟ ค่าตั๋ว ค่าน้ำมันรถ เพื่อนบอกว่า เดี๋ยวโอนให้คนละครึ่งนะ บอกเพื่อนว่า ไม่เป็นไร เราเลี้ยง ไว้เธอค่อยเลี้ยงอาหารเราสักมื้อละกัน เพื่อนบอกว่า ได้ ได้ เหตุผลไม่มีอะไรมาก แค่เพราะ 'เพื่อนเป็นเพื่อนที่ดี' ตลอดมา ... เมื่อ 7 วันก่อน นัดไปกินมื้อเที่ยงกับเพื่อน ที่ร้าน Bottega Louie ในดาวน์ทาวน์แอลเอ ที่จริง ว่าจะจอดรถบ้านเพื่อน แล้วเดินไป เพราะห่างจากบ้านเพื่อนแค่ 1.7 ไมล์ แต่เพราะเพื่อนมาสาย และเพื่อนหิว เลยตกลงว่า ไปจอดรถแบบจ่ายเงินในดาวน์ทาวน์ ฝั่งตรงข้ามร้าน มีตึกจอดรถ ทุก 12 นาที 2 เหรียญ เลยตามนั้น แต่กว่าจะจอดรถได้ ก็ขับวนไปจนถึงชั้น 4 และพบว่า ลิฟต์ไม่ทำงาน บอกเพื่อนว่า ดีแล้ว เราจะได้ออกกำลังขาไง เพื่อนหัวเราะแหะ ๆ และเดินข้ามถนนไปถึงร้านที่พอดีเที่ยงตรง คนเยอะมาก และทุกคนอยู่ในชุดสูท คาดว่าเป็นคนที่ทำงานในดาวน์ทาวน์นั่นแหละ สั่งสลัด Louie และพิซซ่า Napoli กับขนมหวาน Tiramisu ปรากฏว่า สลัดอร่อยมากกกก มากเลยแหละ  แต่พิซซ่าแม้จะทำสด ๆ ตรงหน้า ก็จืดชืดนิดหน่อย ขนมหวานก็ไม่ได้ดีอะไรมาก บรรยากาศก็ดังมากกกกกกกก แบบ ก ไก่ ล้านตัว เพราะคนเยอะ เพดานร้านสูง เสียงเลยก้องกังวานจนต้องนั่งเงียบ ๆ ทว่า ... ประทับใจกับบริการ จบที่จ่ายคนละครึ่ง ด้วยบัตรเครดิตของใครของคนนั้น ร้านนี้คิดทิปแล้วในบิล แต่เพราะประทับใจ เลยเพิ่มทิปให้อีกคนละ 5 เหรียญ เท่ากับจ่ายไปคนละ 35 เหรียญพอดี มีพิซซ่าอีกครึ่งถาด + ขนมที่กินไม่หมด บอกเพื่อนว่า เอาไปให้ลูกสาวเพื่อนได้เลยนะ เพื่อนขอบคุณ พอไปถึงที่จอดรถ เจอค่าจอดรถ 14 เหรียญ บอกเพื่อนว่า ฉันจ่ายเองนะ เพราะเพื่อนอุตส่าห์ไปรับมา กลับบ้าน เพื่อนส่งรูปลูกสาวกินพิซซ่า แล้วฝากข้อความเสียงมาว่า อร่อยมากค่ะ ... เป็นเด็กนี้ ดี กินอะไรก็อร่อยไปหมด ... อย่างอื่น ไม่ได้ทำอะไรอีก เลือกรูปจากนิตยสาร มาเปลี่ยนรูปในกรอบ ทั่วบ้าน ออกมา สวยดี เป็นไปในโทนเดียวกัน นอกจากนั้นก็อ่านหนังสือ แล้วจู่ ๆ นักเขียนที่ช่วยตรวจปรู๊ฟให้ก็ส่งข่าว บอกว่า นิยายเรื่องนั้น วางขายไป 20 วัน ได้ยอดดาวน์โหลด 3,000 ครั้งแล้ว คิดจากราคาโปรโมชั่น คือ 680,000 บาท โว้ววววววว ... อยากเป็นนักเขียนออนไลน์เลยเชียว Create Date : 01 มิถุนายน 2566 Last Update : 1 มิถุนายน 2566 3:30:16 น. 0 comments Counter : 568 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณnewyorknurse, คุณ**mp5**, คุณhaiku

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com