เมื่อยยังไงก็ทำได้แค่บ่นเพราะมาไกลเกินกว่จะ U-turn นอกจากจะป่วย เดินไปถอดเสื้อไปเพราะเป็นคนเหงื่อออกเป็นน้ำก๊อก แจ๊กเก็ตหมวก ผ้าพันคอ ถุงมือที่ห่อตัวกันหนาวตอนเช้าถูกยัดเข้าในเป้ Daypack จนโป่งเป็นหลังเต่า อะไรที่ห้อยได้นอกเป้ก็ห้อยจะได้เป็นพร้อพดูเป็นนักเทรคตัวยง

แวะนั่งพักที่Deurali สักพักก็รีบเดินต่อไปเพื่อไปพักกลางวันที่ MBC ตามแผน ระหว่างช่วง Deurali (3230m) – MBC ไม่มีหมู่บ้านขายของต้องไปให้ถึง MBC ถึงจะได้กิน เป็นเส้นทางที่สวยผสมทั้งแก่งหินที่คงเป็นแม่น้ำในช่วงหน้าน้ำเนินเขาลูกโตมีหิมะแฉะๆปกคลุมดินนุ่มๆดำๆ เหยียบลงไปทีเท้าจมบางที่เป็นน้ำแข็งผิวลื่นต้อง ใครสักคนเคยเขียนไว้ว่า “ใกล้ตา ไกลตีน”เป็นประโยคที่อธิบายการเดินไป MBC ได้ดีที่สุดเพราะเห็นยอดเขาหรือดูเป็นหางปลาอยู่ใกล้ๆตรงหน้าแต่มันเหมือนว่ายหนีเดินไม่ถึงสักที เหนื่อยโฮก

หลังจากไกด์และเพื่อนเดินทางหลอกกันเองว่าจะถึงแล้วๆมาหลายรอบเกือบบ่าย 3 เราก็มาถึงด่านบันไดหินชันด่านสุดท้าย1,2,3,4,… นึกถึงคำพระที่ให้อยู่กับลมหายใจ เราก็ทำตามนั้นเป๊ะเพราะหายใจหนักดังฟืดฟาดๆขึ้นมาถึง 3000 กว่าเมตรแล้วนี่นะอากาศบางแล้วร่างกายต้องการอ๊อกซิเจน 

Yes! ถึงMBC ซะที เข้าร้านอาหารร้านแรกที่อยู่ติดบันไดเลยไม่ต้องคิดมากในร้านอุ่นสบายมีที่ให้ถอดร้องเท้าเหยียดแข้งเหยียดขาบิดตัวแอ่นหลังแก้เมื่อยกันเต็มที่เวลามีเยอะเพราะต้องรออาหารอีกเป็นชั่วโมง

หายใจทางปากหลักจากไต่บันไดด่านสุดท้ายจนถึง MBC

ABC เนี่ยเห็นไปกันนักกันหนา ตอนต่อไปจะเล่าให้ฟังว่า  มีอะไรที่ ABC ?