จากวันนั้น ถึงวันนี้จากวิ่งเร็ว เป็นเดินช้า จากเดินช้า เป็นหัดเดินธรรมดาๆ ล่วงผ่านเลย 7 ปีกว่าก็พอดีพอได้ พอไหวพอเป็นพอไป เป็นอะไรเป็นไป จะดีมั้ย?เคยคิดหวังว่า ยิ่งเวลาผ่านไปสุขภาพจะดีกว่าเดิมแหม มันไม่เป็นจริงอย่างนั้นร่างกายไม่อาจกลับสมบูรณ์ดังเดิมได้วันเวลาผ่านไป วัยก็ล่วงเลยท่านว่า "มันก็มีแต่ความเสื่อม" ดูๆ กันไปก็ว่าจริง (แฮะ)ระยะหนึ่งปีที่ผ่านมา พึ่งพาหมอแมะ-ยาจีนเพื่อสร้างสมดุลให้ร่างกายค่ะ ต้องอดทนหน่อยทั้งค่าใช้่จ่าย การต้มยา และรสชาติของยาส่วน "ใจ" ก็บำรุงรักษากันไปผู้เคยป่วยเป็นมะเร็ง บอบช้ำมามากเพราะไม่เคย "วางใจ" ให้ถูกที่ฐานใจไม่ดี ก็หวั่นไหว ซวนเซกว่าจะรักษา เยีียวยา ก็ใช้เวลากันสักหน่อยสิ่งที่น่าสนใจ นำมาพิจารณาบ่อยๆ ได้ลองทำมาสักพักใหญ่ ก็ที่หายหน้าไปจากบล็อกคือ ธรรมะโอสถ ได้ผลชะงัีดนักแลยังคงมุ่งมั่น ใช้ธรรมะโอสถ ต่อไป พยายามเพียรกินยาขนานนี้ อย่างต่อเนื่องอย่าได้ขาดระลึกถึงเพื่อนๆ ในบล็อกเสมอและได้ตั้งจิตส่งพลังใจให้ทุกคนด้วยแหละ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 54 คน [
