ฟักแฟง แตงโม ไชโย โห่ฮิ้ว


จะไม่พูดเรื่องผลไม้เลยก็จะ ทำร้ายจิตใจตัวเองเกินไปเพราะช้อบชอบ

ไต้หวันมีชื่อเรื่องการเกษตร มีการวิจัยพัฒนาพันธุ์อย่างต่อเนื่อง แรกๆ ลูกเล็ก เม็ดโต ไม่อร่อย ไม่กี่ปี ดีวันดีคืน อร่อย ลูกโต เป็นผลไม้ GM (Genetically Modified Organism (GMOs) หรือพืช GM) ป่าวไม่รู้ ยังงัยก็กินเข้าไปเยอะแล้วล่ะ


ผลไม้ของเขาเองมีหลากหลายและบางอย่างไม่แน่ใจว่า เอาพันธุ์ ไปจากไทยหรือไม่ เช่น น้อยหน่าย หน้าตาคล้ายน้อยโหน่ง เนื้อเหมือนน้อยหน่ายหนัง ลูกใหญ่มโหราฬ บางลูกเกือบกิโล อร่อย แพง มาเร็วไปเร็ว ไม่ค่อยได้กิน ลิ้นจี้ เขาว่าเอาพันธุ์มาจากจีน เมื่อสัก 7-8 ปีก่อน ไม่อร่อยเลย เม็ดใหญ่ เนื้อบาง ระยะหลังนี่อร่อยมากแถมถูก 3 โลร้อย เวลามีผลผลิตเยอะๆ พุทรา คนไต้หวันคงจะชอบ ลูกโต กรอบ ใช้เป็นของขวัญของฝากได้ เขาจะใส่กล่องสวยมาเลย แต่ผู้เขียนรสนิยมต่ำชอบกินลูกเล็กๆเหลือง รู้สึกหวานอร่อยกว่า ฝรั่งมีทั้งปี อร่อย ถูกแพงไปตามฤดู แต่ถึงแพงก็ถูกกว่าบ้านเราลูกขนาด 2 ขีด ไม่เกิน 10 บาท แตงโม ลูกอย่างยักษ์ ก็หวานดี ไม่เคยซื้อเลยไม่รู้ราคา แบ่งขายแล้วชิ้นยังโต๊โต กินไม่ทันแน่ มะเขือเทศ เขากินเป็นผลไม้ ถึงหน้าจะมีทั้งสีแดงสีเหลือง ชอบสีเหลือง หวานกรอบทีเดียว กินกับบ๊วยผงที่แถมมาจะเพิ่มความอร่อยขึ้นไปอีก ส้มของเขาก็อร่อยแต่ก็เป็นบางพันธุ์ สัปปะรดก็อร่อย บางคนว่า บางทีจะรดด้วยน้ำนม จริงๆไม่จริงอยู่ที่คนบอกมา กินแล้วลิ้นไม่แตก เคยยืนดูเขาปอกน่าทึ่ง คนขายจะใช้มีดยาวประมาณคืบครึ่ง รูปทรงโค้งงอๆนิดหน่อยคล้ายๆ เคี่ยว แต่งอน้อยกว่า ปอก โดยจับก้านปอกไปเรื่อย ปอกเปลือกหมดไม่ต้องเฉีอนตาออกเลย หั่นเป็นชิ้นๆใส่ถุงพลาสติก ตั้งแต่เริ่มปอกจนเสร็จมือคนปอกไม่ถูกเนื้อเลย ที่ไม่อร่อยและไม่ดีขึ้น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่ารัย คือ มะละกอสุก พลับก็มี แต่มักจะขายแบบงอมๆ หาที่สุกแบบเนื้อแข็งยาก ที่นี่เขากินพลับแห้งกัน ลำใยดีขึ้นเรื่อยๆ จากลูกเล็ก มีเม็ดมากกว่าเนื้อเป็น ลูกโต เนื้อหนาขึ้น แต่ยังไม่เหมือนไทย คนไต้หวันชอบกินลำใยต้มลูกบัว


มะเฟือง เป็นที่นิยม แต่ไม่รู้เขากินสดแบบผลไม้หรืออย่างไร ที่เห็นมีมากคือทำเป็นน้ำมะเฟืองทั้งสำเร็จรูปและขายแบบแช่น้ำแข็งในถังใสๆใหญ่แล้วตักขายเป็นแก้วๆ มันเป็นผลไม้หรือผักไม่รู้ รู้แต่มันเผาอร่อยจ้า ค่อยข้างแพงสัก 2-3 -ขีด ก็ 40-50 บาทแล้ว

นอกจากผลไม้ท้องถิ่นแล้ว ผลไม้ import ก็มีมาก ราคาถูกกว่าบ้านเรามากทีเดียว อาจเป็นเพราะปริมาณการนำเข้าสูง และภาษีไม่สูงกระมั้ง หากินได้ง่ายตั้งแต่แอเปิลจากญี่ปุ่น เกาหลี ลูกโตหวาน กรอบ สตอเบอรี่ เชอรี่ ผลไม้ตระกูลเบอรี่ เช่น บลูเบอรี่ รัสเบอรี่ มีนำเข้าสลับสับเปลี่ยนตามฤดูกาลของประเทศต้นทางตลอดทั้งปี อ้อ ...ทุเรียนของเรา เขาก็นำเข้านะ มากด้วย
แล้วจะซื้อได้ที่ไหนบ้าง ที่ๆ ซื้อได้ง่ายก็ supermarket โดยเฉพาะ หน้าเชอรี่ ที่นี่จะถูก แต่ของอาจไม่สดมาก โดยเฉพาะพวกผลไม้ท้องถิ่น ต้องการใหม่สดซื้อที่ตลาดเช้าจะดีกว่า ร้านขายผลไม้ใหญ่ๆมีทุกตลาด ถ้าอยากกินเวลาดึกๆดื่น ตลาด ห้างปิดหมดแล้ว ก็มีร้านผลไม้เปิด 24 ชั่วโมงตามตึกแถวทั่วไป ราคาก็ไม่ได้แพง แต่บางอย่างอาจไม่สดมาก อีกที่ก็คือ ตลาดส่ง เหมือนอย่างตลาดไท หรือตลาดผลไม้ตรงสะพานขาว ที่นี่ถ้าเป็นผลไม้นำเข้าด้วย เขาจะขายยกกล่อง ไม่ว่าจะเป็นแอปเปิล เชอรี่ สตอเบอรี่ พวกเบอรี่แบ่งขายกล่องเล็ก ส่วนผลไม้ท้องถิ่นซื้อได้ตามจำนวนที่เราต้องการ ราคาปลีกกับส่งก็ต่างกันเป็นปกติธรรมดาเหมือนทุกที่ในโลกนี้
ที่ๆไม่แนะนำเลย คือ ร้านผลไม้ตามตลาดกลางคืน จะถูกโก่งราคาหลังจากหั่นใส่ถุงให้แล้ว แม้ทางการไต้หวันจะเตือนผู้ขายที่เอาเปรียบลูกค้าแล้ว แต่ก็ยังไม่วายเกิดขึ้นเรื่อยๆ





Create Date : 03 ธันวาคม 2560
Last Update : 3 ธันวาคม 2560 19:34:01 น.
Counter : 1240 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

สมาชิกหมายเลข 3444784
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



ธันวาคม 2560

 
 
 
 
 
1
2
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31